Dom Kosuke

[Kosuke]

Jedno, co nie pozwoli Kosuke zapomnieć o dzieciństwie, to właśnie jego dom. Mała, drewniana chatka stoi na uboczu miasta, w okolicy rzadko więc pojawia się ktokolwiek. Kupiona za bezcen, ponieważ wymagała gruntownej odnowy. Ten bezcen na szczęście został opłacony z pieniędzy zdobytych od martwych bandytów. Cóż, tamte zdarzenia mają wpływ na niego do dnia dzisiejszego.
Pozostawiając jednak jak został kupiony dom, ważny jest jego środek. Chociaż domek wydaje się niewielki, to w środku został podzielony na dwa pokoje. W mniejszym z nich znajduje się mała szafka na ubrania, niziutki stolik i mata do spania, a podłoga pokryta jest tatami. W ścianę wbudowany jest jeszcze schowek na koce i okrycie, ale zazwyczaj pozostaje on zamknięty.

Drugi pokój to strefa codzienna. Czasami to właśnie tam zaprasza kobiety poznane w barze, a czasami po prostu relaksuje się. W tym miejscu należy wspomnieć, że pokój w pewnym miejscu się zwężą i to tam został urządzony kącik kuchenny. Dobre śniadanie i reszta posiłków nie przygotuje się w końcu sama. Oprócz standardowych przyrządów jednak nie można znaleźć tam obecnie zbyt dużo. W najszerszym miejscu pokoju stoi lekko już nadjedzona przez czas kanapa, znaleziona pewnej nocy, podczas powrotu z baru. Po co się miała zmarnować ? Wystrój pokoju dopełniają stolik z dwoma krzesłami. Były akurat w promocji 2 za 1, więc dlatego w domu (obecnie) samotnego mężczyzny znajduje się ich aż nadto. Czasem oczywiście mają zastosowanie, ale to historia na inny temat. W oknach nie ma żadnych firanek, gdyż zawsze uznawał to za zbędny duperel. Dość niespodziewanie na parapecie stoją dwie roślinki w doniczkach. Ich podlewanie wprawia Kosuke w dobry nastrój, czego on sam do końca nie potrafi wytłumaczyć.

Tego dnia Kosuke zrobił coś, czego nie robił od wieków. Wstał przed południem. Tak wielkie wyrzeczenie wzięło się z jednej prostej przyczyny. Ryż sprzedawali na promocji dwa kilo w cenie jednego tylko do 12. Szansa, że go do tej godzinie nie będzie była spora, ale pobudka jeszcze wcześniej to barbarzyństwo. Zakup się udał, choć nie było to tak łatwe, gdyż nie tylko on czyhał na promocje. Powrót do domu, szybkie śniadanie ( pierwszy posiłek dnia to zawsze śniadanie, nawet o godzinie 20) i trening. Najpierw troszkę biegania, walki z cieniem i wyskoków. Następnie pompki, przysiady i inne standardowe ćwiczenia. I tak to właśnie wyglądało przez ostatniej dni. Okropna monotonia.

[Ayako]

Misja rangi D dla Kosuke
1/15
Nad chatą Kosuke właśnie wzeszło słońce. Wraz z nim obudził się również chłopak. Było to zapewne spowodowane głośnym śpiewem ptaków, które na zimę przyleciały do ciepłych terenów, aby się troszkę ogrzać. W domu panowała idealna temperatura, ani za ciepła, ani za zimna. Wszystko tego dnia wydawało się takie piękne, jednak niekoniecznie dla Kosuke. W końcu obudził się o tak wczesnej porze. Musiała to być dosłownie tragedia dla mężczyzny, biorąc pod uwagę,z że codzienniesie budził dopiero po południu. Jednakże nie był to końca świata. W końcu może przecież się położyć i po raz kolejny spróbować zasnąć. W zasadzie to mógłby, gdyby nie to że chłopak nagle usłyszał jakieś dziwne ni to szepty, ni to mamrotania. Odgłosy te dobiegły gdzieś z dworu. Dla Kosuke mogło to być szokujące,
ponieważ nikt raczej nie przybywał w te strony. No, ale cóż czasami się zdarza. Po krótkiej chwili odgłosy ucichły. Wydawało by się, że to co się z nienacka pojawiło, równie szybko odeszło. Nagle ni stąd ni zowąd dało się usłyszeć głośne pukanie do drzwi - Halo, jest tu kto? Ktokolwiek? - właśnie te słowa zostały wypowiedziane zapewne przez jakiegoś staruszka, co dało się poznać po zachrypniętym, cichym głosie. Po kilku chwilach nieznajomy przybysz kontynuował - Oh, wiem że tam jesteś więc otwórz te drzwi i pomóż biednemu staruszkowi - tym razem był bardziej ostry, niż poprzednio. Najwyraźniej czekał na jak najszybszą reakcję od strony Kosuke.

[Kosuke]

Kosuke miał w życiu kilka prostych zasad. Jedną z nich było ignorowanie kogokolwiek przed południem. Tym razem było jednak nieco inaczej. Staruszek nie odpuścił po minucie, tylko wciąż uporczywie stukał i wołał.
-Staruszku, aż tak bardzo ci się nudzi?- krzyknął nieco podrażniony Kosuke. Nikt nie będzie budził go tak wcześnie! Usłyszał wołanie po raz kolejny, wiec w końcu podniósł się i bardzo powoli zaczął szykować na spotkanie z nieznajomym. -Daj mi się tylko ubrać- stęknął dość głośno, co w końcu uspokoiło stukanie do drzwi. Spiął więc włosy, ubrał się w spodenki które leżały obok maty i ruszył w kierunku wejścia.
-Cholera, nie mam czystej koszuli. No trudno-mruknął do siebie i zanim sięgnął w stronę klamki, wziął doniczkę i nalał do niej wody. Podszedł do okna i zobaczył niewyraźną postać, która zapewne już jakiś czas czekała. Wytrzyma więc jeszcze minutę, by te zielone istotki (jak mawiał Kosuke) zdążyły się napić. Do dziś w sumie nie wie co to za roślina. Dostał nasiona kiedyś za darmo, a one już kilka lat wytrzymały, więc podlewanie stało się tradycją, która w jakimś stopniu była przyjemna. Od razu po tym sięgnął w stronę klamki i otworzył drzwi.
-O co chodzi?-

[Ayako]

Misja rangi D dla Kosuke
3/15
Staruszek widząc, że mężczyzna ubrany spodenki raczył wyjść, uśmiechnął się lekko do niego - Bogu dzięki! Przynajmniej jeden mnie nie zignorował - powoli wybełkotał staruszek jednocześnie podpierając się jedną ręką swojej drewnianej laski, jeśli można to było nazwać laską, gdyż bardziej przypominała zwykły kij - Echh... posłuchaj potrzebuję twojej pomocy. Właśnie wróciłem z podróży w której nazbierałem, a w zasadzie wykupiłem drewniane i metalowe części do lalek - po zakończeniu zdania staruszek wskazał laską dwie ogromne torby przepełnione drewnianymi elementami. Było tam ich wiele, naprawdę wiele, ponieważ sięgały one po koniuszki walizek, a wręcz z nich wystawały - W każdym razie, muszę je donieść do domu mojego wnuczka, chce mu w ten sposób zrobić niespodziankę, jednak moje krzyże i obolałe, stare nogi nie pozwalają mi na to - staruszek w tym czasie się wyciągnął i jęknął z bólu. Widać było, że jest naprawdę obolały, albo że próbuje to pokazać w sposób dosadny - Dlatego proszę pomóż mi... Spokojnie dom jest kilka kroków stąd, dojdziemy tam jeszcze dziś - starszy mężczyzna wiedząc, że mimo tego, może nie przekonać chłopaka, wyciągnął swoimi rękoma z kieszeni tyle Ryo ile mógł znaleźć - Jeśli chcesz to mogę Ci nawet zapłacić. To co ty na taką propozycję? - Senior uśmiechnął się ponownie do Kosuke. Miał nadzieję, że ostatecznie się zgodzi.

[Kosuke]

Kosuke spojrzał na staruszka i nie do końca wiedział jak zareagować. Sam fakt, że akurat dopiero on otworzył drzwi był mocno podejrzany. Staruszek sam w sobie nie wyglądał na groźnego, choć z tym trzeba zawsze uważać. W głowie chłopaka pojawiło się więc kilka możliwych scenariuszy, ale żaden z nich nie zapowiadał się zbyt poważnie. Nawet jeżeli, to on słabeuszem też nie był.
-Dobra staruszku, zobaczmy jak ciężkie są te torby- powiedział Kosuke, po czym ruszył w kierunku stojących niedaleko części lalek. Po pierwszej próbie podniesienia stwierdził, że rzeczywiście dla starszej osoby może być to nie lada problem.
-Daj mi wciągnąć koszulę i możemy ruszać- rzucił w kierunku staruszka, po czym nie czekając na odpowiedź ruszył do domu i zauważył wielką stertę jeszcze nie upranych rzeczy. Najmniej znoszona wydawała się koszula z wczoraj. Krótki rękaw i czarny kolor, który idealnie pasował do jego włosów. Od razu też zobaczył, czy pachnie "znośnie", po czym założył ją na siebie. Sprawdził, czy ma wszystko w kuchni, by w razie czego podczas powrotu dokupić potrzebne rzeczy. Po sprawdzeniu wszystkiego ruszył ponownie w kierunku drzwi, zamknął je i podszedł w kierunku worków. Zarzucił je sobie przez ramię i rzucił do staruszka -Ruszamy?-

[Ayako]

Misja rangi D dla Kosuke
5/15
Po wypowiedzi Kosuke, staruszek podniósł swoją drewnianą, długą łaskę i dwa razy zastukał o podłoże. Wykonał to w taki sposób jakby chciał zwrócić na siebie uwagę - Ha ha! Widzę że jesteś pełen energii! - powiedział starszy mężczyzna śmiejąc się przy tym. Następnie przeszedł kilka kroków i stanął idealnie przed nim - Oczywiście zanim wyruszymy w podróż przedstawię Ci mniej więcej drogę jaką przejdziemy, żebyś wiedział w jaki sposób dojdziemy do celu, czyli domu mojego wnuka - Staruszek używając swojego kija zaczął nim coś bazgrać na ziemi. Mimo tego, że wydawało to się zbędną informacją, senior wykonał bardzo starannie swój "plan" - Jak widzisz najpierw musimy przedostać się przez pustynię, co nam może trochę zająć, później jeśli starczy nam czasu zatrzymamy się przy jakimś wodopoju, żeby zaspokoić swoje pragnienie. Na końcu zostanie nam krótka droga, którą dojdziemy do domu mego wnuka... No i tak to się przestawia - staruszek po swojej długiej wypowiedzi, mógł wreszcie odsapnąć. Wyglądał na bardzo szczęśliwego, jak i podekscytowanego. Najwyraźniej spodobało mu się odgrywanie roli "przewodnika" - Widzę, że jesteś już gotowy do drogi, więc nie będę zwlekać. Ruszajmy! - powiedział po czym energicznym, choć w prawdzie wolnym ruchem ruszył przed siebie.

_______________________________________________________________________________________________
Napisz jeszcze jednego posta tutaj potem dam zt

[Kosuke]

Cóż, wypowiedzi staruszka w pewnym momencie zaczęły całkowicie tracić sens. Wcześniej trasa miała być krótka, teraz już trzeba było przedostać się przez pustynię. Patrząc mu w oczy można było zobaczyć, że niekoniecznie dobrze radzi sobie ze zdrowiem, więc raczej nie była to próba oszustwa. Demencja starcza bywa przerażająca. Jedyne co nieco ucieszyło Kosuke, to choć trochę werwy i energii w działaniach starca. Chociaż tyle, że nie powinien zejść na zawał po drodze. Młody Kaguya próbował jeszcze chwilę przyjrzeć się "mapie" narysowanej kijem, ale zupełnie nic z niej nie było oczywiste. Niektóra szlaczki przypominały wydmy, inne oazą, natomiast kilka z nich wyglądało jak góry i ocean.
-Cóż, nie mnie oceniać inwencję twórczą- powiedział chłopak pod nosem i poczynił ostatnie przygotowania do podróży. Założył najwygodniejsze buty, poprawił włosy i koszulę. W tym samym momencie zorientował się, że staruszek nie czekał na niego i już wyruszył. Problemem nie było dogonienie go, ponieważ miał tempo na pograniczu żółwia i ślimaka. Kosuke gdy tylko dogonił staruszka nie odezwał się ani słowem. Postanowił w ciszy za nim podążać.

[Ayako]

z/t = http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=6 ... 2&start=75

[Megumi Ishida]

Misja rangi D 1/15
Co by można było opowiedzieć na razie żeby było ciekawie? No na razie to niestety nic ciekawego się nie działo. Wczesna wiosna na dworze, zimnem jeszcze powiewało, był wieczór, ale nie taki późny tylko taki na oko około 18. Warto mieć na uwadze że o tej porze roku na dworze już na pewno jest ciemno i temperatura ujemna. No nie pozostaje nic innego jak napić się kakałka, otworzyć ciekawą książkę i odpocząć w spokoju. Jednak coś naszemu bohaterowi może się nie podobać w tej sytuacji. Co to było? A no pukanie do drzwi. Na dworze zaczął powoli siąpić deszcz, ciemne chmury zbierały się i gdy wyjdzie księżyc zapewne nie będzie go zbytnio widać tak samo jak gwiazd. Pukanie było natarczywe, mocno i metodyczne.

[Kosuke]

Kosuke siedział spokojnie w głównym pokoju i zajmował się sobą. Po ostatniej sytuacji w burdelu nie miał za dużo ochoty na spacerowania po barach. Głównie dlatego, że pizgało złem i nienawiścią. No i dalej nie mógł znieść widoku kogokolwiek, kto choć trochę przypominał goryle z przybytku miłości. Nie tak dawno dopiero wrócił do domu, wcześniej zahaczając i dokładnie myjąc się z tej pieprzonej krwi. Jako że krew bardzo słabo schodziła z koszuli, to dzisiaj ona była daniem głównym w kominku. Na spokojnie przygotował coś do jedzenia i usiadł przy stole, po czym spojrzał na fanty z ostatniej wycieczki. Dokładnie sprawdził nóż przygotowany przez innego Kaguye. Było solidniejszy niż jego własny i był bardzo ostry. Jeżeli natomiast chodzi o notes, to z zewnątrz przypominał książkę, tak dużo kartek było w nim zapisanych. Gdy Kosuke powoli zaczynał sprawdzać klientów burdelu, usłyszał głośne i natarczywe pukanie do drzwi. W tym samym momencie chwycił za nóż i ruszył w ich kierunku.
- Czego chcesz o tej godzinie ? - krzyknął mężczyzna i czekał na odpowiedź po drugiej stronie.

[Megumi Ishida]

Misja rangi D 3/15
Bohater ostatnimi dniami miał niezbyt ciekawe życie. Działo się w nim sporo rzeczy związanych z brudem tego świata. To sprawiało że miał chęci do spacerów po barach i tego typu lokalach, cóż każdy ma swoje gusta. Jedni widzą tam zło wcielone a drudzy szansę na odpoczynek. Koszula uwalona krwią był czymś co służyło do ogrzania mieszkania, a sam protagonista spożywał posiłek bawiąc się nożem i notesem. Nic ciekawego. No chociaż klienci burdelu zawsze są ciekawi. Przeszkodzono mu jednak natarczywym pukaniem. Ten dobył nóż jak by co najmniej spodziewał się zamachu na swoje życie, bądź próby obrobienia go z dobytku. Nic jednak takiego na razie się nie zaczęło dziać. Podszedł do drzwi otworzył, a tam był koszyk z małym dzieciaczkiem. Nikogo dorosłego nie było widać. Na dziecku wisiała kartka z napisem ,,Zaopiekuj się mną". Chyba ktoś ci podrzucił dzieciaka. No chyba że to był fortel który miał na celu odwrócenie twojej uwagi kiedy zamachowcy wkraczali przez okna na tyłach. Sam oceń.

[Kosuke]

Noż do chuja wafla. Dzieciak. Chyba kogoś mocno pojebało. Już lepiej było zostawić go w szpitalu, niż na obrzeżach miasta i to chyba w najbrzydzszym mieszkaniu. Ważne było natomiast to, że dzieciak pewnie marzł na zewnątrz, wiek Kosuke szybko złapał za koszyk, wciągnął go do środka o zamknął drzwi. Jedno raczej było pewne. Młody Kaguya nie był zbyt znany w mieście, więc raczej nie była to żadna pułapka. Poza tym, jeżeli kogoś szukali, to Jashinisty. A takiemu rzucić dzieciaka to nie najlepszy pomysł. Kosuke postawił więc dziecko z koszykiem koło pieca, by choć trochę się ogrzało. W tym momencie zaczął się także zastanawiać co zrobić z małym gnojkiem. Od razu chyba trzeba wyruszyć do jakiegoś szpitala lub sierocińca
- Skąd się tu wziąłeś? - powiedział Kosuke, jakby liczył, że za moment usłyszy odpowiedź. Dzieciak zaczął coś mruczyć pod nosem i po chwili w pokoju zapanowała kompletna cisza.

[Megumi Ishida]

Misja rangi D 5/15
Generalnie ten miło zapowiadający się wieczór został troszkę popsuty przez niespodziewanego gościa. Co prawda niektórzy by się ucieszyli że właśnie dziecko im spadło z nieba, ale na pewno to nie był nasz bohater. Co teraz zrobić oto jest pytanie. Dobrze że nie udusił go poduszką na starcie bo mogłoby by to być odebrane jako pewnego rodzaju nietakt. Ponieważ wnioskując po jego myślach można by było posądzić go o taką próbę. Jednak szczęśliwie nic się nie stało, i teraz pozostawała kwestia co z nim zrobić. Propozycja ze sierocińcem nie była zła, jednak warto pomyśleć że trzeba się wybrać do niego, a dzieciak w taki deszcz może się pochorować po drodze. Jak by na potwierdzenie mały kichnął mocno. I naglę zaczął beczeć. Ale tak beczeć że nie wiadomo o co mu chodzi, i to tak jak by go torturowali co najmniej. Oczywiście jak można się domyślać nie odpowiedział na pytanie gospodarza domu. Wył niczym ranny wilk do księżyca. Trzeba go jakoś uspokoić, tylko jak, czego chcieć może mały obywatel który płacze.

[Kosuke]

Dzieci płaczą czasem bez powodu, czasem bo są głodne lub po prostu narobiły w pieluche. Kosuke szybko więc zaczął szukać w lodówce czy ma coś zdatnego do jedzenia dla dziecka i znalazł resztę mleka. Natychmiast zaczął je podgrzewać w garnku, w między czasie cały czas mając malucha na rękach. Troszkę nim kołysał, coś mu tam nucił, ale kompletnie nie dawało to skutku. Tytuł ojca roku coraz dalej oddalał się od młodego Kaguyi, na szczęście na ratunek miało przyjść gotujące się mleko. Kosuke odłożył malucha do kosza, sprawdził czy mleko nie jest zbyt gorące i na szybko zmajstrował coś, co wyglądem przypominało butelkę dla dziecka. Gdy przelał w to mleko, natychmiast wziął płaczącego dzieciaka na swoje ręce i podał mu ciepłe mleko. Chociaż na chwilę przestał płakać.

[Megumi Ishida]

Misja rangi D 7/15
Racja dzieci płaczą, ale czy bez powodu? Dzieci nigdy nie płaczą bez powodu, on jest zawsze. Mniejszy lub większy, ale zawsze jest. Podczas przygotowywania posiłku czasem trzeba było pohuśtać malca i jak się okazywało po chwili mniej płakał. Gdy podano mu jedzenie również przestał troszkę lać łzy. Zjadł i jeszcze wylizał. Beknął rozejrzał się i zaczął znowu płakać. Poczułeś smród, ale tak okropny jak by co najmniej ktoś wpuścił tutaj gaz trojacy rangi S. Chyba można się domyśleć co się stało, w końcu taki mały, to mogło mu się raz czy dwa popuścić. Tylko co teraz, czystych pieluch brak, trzeba improwizować. Żeby było zabawniej przynajmniej możesz sprawdzić płeć dziecka, bo na razie było to dla ciebie wielką niewiadomą i tajemnicą. W sumie to nie było to na razie zbyt potrzebna wiedza, ale kto wie. Nie do końca było pewne czy ktokolwiek się po niego zgłosi, być może będzie trzeba poczynić kroki aby go gdzieś oddać. Tylko gdzie!