Domek Chisaki

[Chisaki]

Dziewczyna uśmiechała się szeroko, opowiedziała swoje cele i marzenia, które były troszkę nie do końca poskładane, i czasem sobie przeczyły. Przynajmniej niektórzy tak uważali, dla niej wszystko było dobrze ułożone i przemyślane. Teraz nie było przed nią postawionych już żadnych zadań tylko rozmowa. Mężczyzna powiedział jej że życzy jej powodzenia, ale przestrzegł ją niczym starszy brat żeby nie szarżowała za mocno i nie rzucała się z motyką na słońce. Ostrzegł ją przed możliwością że ktoś spróbuje ją skrzywdzić tylko ze względu na oczy klanowe, ponieważ nie da się ich ukryć tak jak umiejętności innych klanów i szczepów. Ale młoda kobieta nie przejmowała się tym za bardzo. Wystarczy pokonać w takim wypadku przeciwnika nie? Jegomość również udzielił odpowiedzi na nurtujące ją pytanie i powiedział jakie są jego cele. Chisaki cały czas się uśmiechała, ciesząc się chociażby z tego powodu że ktoś ja odwiedził. Skoro już skończyli pokaz jej umiejętności ninjutsu postanowiła ugościć gościa. Chciałbyś coś zjeść? Albo napić się dobrej kawy? Mam w szafie jeszcze troszkę, pewnie zmęczony jesteś po podróży taki kawał do mnie.

[Sarutobi Kazumi]

Przez twe oczy...

15/15

Mężczyzna zastanawiał się, jak mocno do serca weźmie sobie jego rady młode dziewczę. Sam w jej wieku też miał w głowie pstro, może nie aż tak, bo odkąd sięgał pamięcią rodzina i klan żądały od niego wiele. No ale Chisaki nie musiała się obawiać niczego i nikogo, poza morderczą ciotką. Choć siły Hyuuga pewnie i tak pierwsi ją załatwią, wiec wszystko dobrze się skończy.
- Żaden kawał podróży, mam dom w Shigashi. No, przynajmniej miejsce w którym spokojnie przenocuję, zamiast spać w karczmie. Dziękuję więc za ofertę, ale muszę już iść. Są jeszcze inni młodzi do sprawdzenia, a ty powinnaś dać sobie radę. O ile nie zrobisz nic głupiego. - po tych słowach jego ciało zaczęło się powoli spalać od dołu do góry. Zanim jednak zniknął cały w płomieniach, rzucił do Chisaki mieszek z monetami. - Prawie bym zapomniał, to na dobry start. - i w tym czasie tajemnicze jutsu pochłonęło go w całości, zostawiając po nim jedynie pamiątkę w postaci Ryo.

misję daj do wynagrodzeń o tutaj http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=41&t=153

Nazwa

Bodi Hoen no Jutsu

Pieczęci

Brak

Zasięg

Do 1 km

Koszt

D: 45% | C: 35% | B: 25% | A: 15% | S: 10% | S+: 5%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Odmienna wersja techniki teleportacyjnej w której znikamy poprzez „wypalanie” się ciała, a nie zniknięcia w obłoku dymu jak to jest w przypadku Kumoshin no Jutsu. Wadą techniki jest z pewnością stosunkowo długi czas spalania się naszego ciała przez co przeciwnicy mają dość czasu na zadanie nam ciosu, którego nie będziemy w stanie uniknąć. Pomimo jednak tej niedogodności technika jest bardzo ceniona wśród shinobich gdyż pozwala na teleportowanie się na znacznie większe odległości (od 500 do 1km). Co więcej, dzięki tej technice możemy przeteleportować ze sobą do kilku osób na raz.

Uwaga Jest to technika zapomniana, możliwa do nauki tylko ze specjalnego, zdobycznego zwoju - na świecie istnieją jedynie 2 sztuki zawierające tę wiedzę.

[Yujiro]

//Spróbuję coś wpleść z mechaniką forum, aczkolwiek na misji D to bunkrów nie będzie ._.

Wstrętna pogoda.
Ranga D
Post 1/15 Gość zniknął, pozostał jednak śnieg za oknem, który przypominał o ciągnącej się już zbyt długo zimie. Zdecydowana większość oczekiwała szybkiego zakończenia się tej pory roku. Jedna dziewczyna z klanu Hyuuga siedziała jednak w swoim domu, z dala od zimnego, porywistego wiatru, który wiał na zewnątrz. Ciepełko, herbatka, dobra książka - dobre uzbrojenie, którego chyba tylko jeszcze brakowało do pełnego obrazu pięknego dnia. Od czasu do czasu w jej okna uderzały gęstwiny białego puchu powodując ciche ich skrzypienie. Ludzi jak można było się domyślić za wiele nie wyszło na ulice. Tylko Ci, którzy byli do tego zmuszeni prowadzeni różnymi przez różne swoje sprawy. Serce się krajało patrząc na tych biedaków, ale czy ktoś ich do tego zmuszał? Pewnie nie, z wyjątkiem tych, którzy innego wyjścia nie mieli.
Do drzwi Chisaki rozległo się pukanie. Najpierw trzy, potem dwa szybkie stuknięcia. Ktoś wyraźnie miał do niej sprawę, bo w jakim innym celu miałby się tutaj pojawić? Przez okna jednak nie mogła dostrzec tej persony (jeżeli próbowała). Pozostawała więc konfrontacja przy drzwiach.

[Chisaki]

Chisaki siedziała w domu spoglądając na zimę przez zamknięte okno. Wolała znacznie bardziej czytać książkę niż biegać jak szalona po dworze. Jako że jej wcześniejszy gość się szybko ulotnił nie pozostawało jej nic innego jak trenować, albo się lenić. To drugie było znacznie lepszym wyjściem z prostego powodu. Byłą młoda, a młodzi mają często słomiany zapał. Tak było i tym razem, i zamiast próbować spełnić swoje marzenia, siedziała czytając popijając herbatą. Naglę ktoś zapukał, pierwsza myśl to kogo kurcze niesie skoro ulice prawie puste. Może ktoś poszukujący schronienia? Może gość? Mogła sprawdzić klanowymi oczami kto to, bo przez szybę nie mogła. Jednak nie chciało jej się marnować na to czakry, oraz czuła by się jednak troszkę źle podglądając kogoś tak bez jego wiedzy. Chociaż bardziej to było z powodu tego że jej się nie chciało. Ale musiała wznieść się ponad takie rzeczy i wstała idąc powoli do drzwi krzycząc że już idzie. Chwyciła za klamkę i otworzyła. Ciekawa byłą co zobaczy? Oczywiście ślicznie się uśmiechnęła do gościa. Chciała go miło powitać.

[Yujiro]

Wstrętna pogoda.
Ranga D
Post 3/15 Dziewczyna postanowiła sprawdzić kim był ów przybysz. Taka pogoda mogła przegonić każdego, prócz Grażyny czyhającej na promocje w Lidlu. Podniosła się, skierowała w stronę drzwi i jak można było się domyślić - otworzyła je! Przed sobą ujrzała małe dziecko, chłopaczka maksymalnie siedmioletniego. Spojrzał on do góry, z jego płaszcza lały się kropelki wody, na jego twarz spadła jedna z nich, lecz ten już chyba nawet tego nie czuł. Był cały przemoczony.
-Psze pani, mógłbym siem u pani schować? - zapytał się wlepiając swoje wielkie, niebieskie oczęta w dziewczynę. Jak tu takiemu nie odmówić? Nie było przy nim nikogo dorosłego, żadnego opiekuna, więc prawdopodobnie się zgubił. Ciężko było powiedzieć o nim coś więcej. Oddychał trochę ciężko, pewnie się przeziębi i będzie musiał trochę przeleżeć w ciepłym wyrku. Chisaki zawsze mogła mu grzecznie odmówić i nie zapraszać do siebie bądź co bądź przybłędę. Mimo bycia shinobi, była także kobietą, więc może tylko chciał zagrać na jej uczuciach? Może też świat nie był taki zły, jak mógł się wydawać... Na zewnątrz błysnęło, grzmot rozległ się po okolicy. Burza pewnie się przedłuży, to nie był letni deszczyk, który przychodził popadać na chwilę, a zaraz uchodził gdzieś bokiem pozostawiając po sobie tylko wspomnienie.

[Chisaki]

Chisaki ruszyła w stronę drzwi chcąc powitać gościa. Ciekawiło ją kogo niesie i czego chce. Dopiero co był u niej członek jej klanu który sprawdzał jej umiejętności, a teraz znowu ktoś. Może sąsiedzi chcieli ją przywitać? A może po prostu tamten mężczyzna czegoś od niej zapomniał. Musiała się o tym przekonać na własnej skórze, nie chciało jej się nawet użyć czkary do sprawdzenia tożsamości pukającego, bo jak by miał złe zamiary to by przecież chyba nie stukał do głównych drzwi, a jak udawał tylko miłego to i tak by sprawdzenie go nic nie dało. Tak wiec przybrała szeroki uśmiech, chwyciła za klamkę i zobaczyła kto ją niepokoił. Było to małe dziecko, na oko lat siedem, płeć męska, niebieskie oczy, do tego przemoczone. Czyli tak właściwie patrząc że nie ma nikogo z nim oznaczało że coś było nie tak. Ale nie można mu odmówić przecież, pewnie się zgubił czy coś tego typu. Jasne wchodź, usiądź na kanapie zaraz ci dam herbaty. Masz ochotę na ciastko? Co robisz samemu w taką pogodę, mogłeś się przeziębić. Zagadała do niego wpuszczając do go środka i zamykając za sobą drzwi. Usadowiła go na kanapie i przykryła kocem.

[Yujiro]

Wstrętna pogoda.
Ranga D
Post 5/15 Dzieciak potaknął słysząc zaproszenie i wszedł do środka. Zaskoczenie, prawda? Usiadł na wskazanym miejscu i okrył się kocem zgodnie z wolą właścicielki domku. Potaknął słysząc o herbacie, a o ciastku to już w ogóle co tu dużo mówić. Gdy ta skierowała się do kuchni dzieciak został sam i przebierając nogami rozglądał się po pomieszczeniu patrząc to tu to tam.
-Pani jest bardzo miła, no i ładny domek w sumie! - skomentował nadal lekko dygocząc z zimna. Coś za oknem ze strony ogrodu stuknęło, pewnie przez deszcz. Chłopak kaszlnął głośno i klepnął się po klatce piersiowej. Na zewnątrz nadal było paskudnie, a deszcz siąpał nieprzerwanie. Zapewne przez całą noc jeszcze będzie lać. Czy Chisaki była jednak gotowa przyjąć malca także na noc, czy jednak wypuści go wieczorem? Ten przebierał nogami usadowiony w małym pokoju przebierając sobie nogami i przyglądając się obrazom.

[Chisaki]

Młoda dziewczyna była otwarta na obcych i bardzo lubił im pomagać nawet jeśli to były małe dzieciaczki. A raczej takim to zwłaszcza. Chłopak było najwyraźniej przeziębiony, ale co się dziwić. Po wpuszczeniu go do środka postanowiła najpierw zadbać o jego stan zdrowia, a potem dopiero pytać go co się stało i co tutaj sam robi. Może się zgubił czy coś? Nawet gdyby musiał u niej poleżeć całą noc to raczej nie był problem ponieważ nie uważała go za takowy. Dzieciak był nad wyraz spokojny i przyglądał się obrazą. Ona sama nie do końca im się przyjrzała ponieważ przecież dopiero się wprowadziła, ale cieszyła się że mu się spodobały. Idąc do kuchni usłyszała pewne stuknięcie na dworze, ale kierowana przeczuciem będąc tyłem do malca uruchomiła swoje klanowe oczy i popatrzyła w tam tym kierunku. Może to nic ale była nauczona doświadczeniem żeby sprawdzać takie rzeczy. Jeśli to nic to ruszyła do kuchni zaparzyła herbatki do dwóch kubków i wyjęła z szafy ostatnio upieczone ciasteczka. Wyłożyła kilka na drewniany talerz i zaniosła do pokoju stawiając je przy chłopaku. Usiadła z nim na kanapie i go pogłaskała. Jesteś bardzo przystojnym chłopcem wiesz? Zagadała do niego chcąc powoli zrobić sobie grunt pod zapytanie go co robi w taka pogodę samemu.

Ranga D - Pierwszy stopień rozwoju Byakugana. Użytkownik od teraz jest w stanie aktywować swe Dōjutsu, co objawia się pojawieniem się delikatnych rys na tęczówkach oraz uwydatnieniem się żył wokół oczu. Dzięki tej umiejętności shinobi zyskuje wszystkie bonusy Białych Oczu, a co z tym idzie - dostaje on możliwość opanowania pierwszych technik swego klanu. Nie jest to na razie zbyt wiele, ale nawet teraz odpowiednio użyte mogą wpłynąć na wynik walki.

Zasięg W linii prostej 1500 metrów
Wokół siebie 30 metrów

Koszt Chakry E: 8% | D: 6% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalne (1/2 podtrzymanie)

Bonus

+10 percepcji przy aktywowanym Byakuganie

[Yujiro]

//Jak wrzucasz technikę możesz (ale nie musisz) dać ją w hide, co by inni nie widzieli :P Ale z pewnością musisz dodać KC jaką posiadasz, żebym mógł określać ile jej używasz na turę

Wstrętna pogoda.
Ranga D
Post 7/15 Byakugan - umiejętność klanowa dziewczyny pozwoliła jej na zobaczenie całej przestrzeni swojego domku - a nawet części sąsiadów. Jej zasięg pozwalał na obserwacje wszystkiego dookoła siebie - i tak z jednej strony widziała dzieciaka, który wychylał sprawdzić, co ta robi i gdzie patrzy, z drugiej zaś w jej domostwie mogła wypatrzyć intruza. Plan ze zrobieniem herbatki i ciastek spalił więc na panewce. Od ogrodu wkradała się do jej domu jakaś persona - ciężko było stwierdzić na podstawie jej chakry i tenketsu, ale na pewno była dorosła. Obecnie otworzyła okno i wchodziła do środku próbując zrobić jak najmniej hałasu. Stuknięcie pewnie było związane z jej wejściem. Trzeba było coś z tym zrobić, bo jak to obca osoba szwenda się po czyimś domu?
-Coś siem stało? - zapytał chłopak spoglądając na dziewczynę z lekko przekrzywioną głową. Jakby nie patrzeć dalej czekał na swoją obiecaną herbatkę i nie miał bladego pojęcia czemu Chisaki spogląda w ścianę... Teoretycznie rzecz biorąc nawet nie musiała odwracać głowy, no chyba że nie chciała zdradzać swoich umiejętności.

[Chisaki]

Chisaki aktywowała swoje oczy i szybko poszukała źródła hałasu, chciał zrobić picie i jedzenie dla jej małego gościa, ale niestety jej przeszkodzono dosyć poważenie. Jakiś człowiek włamał się jej do domu i nie wiadomo co zamierzał. Widziała go tak samo dobrze jak widzi tego dzieciaka którego przygarnęła z deszczu. Z jednej strony dobrym pomysłem byłoby no uniemożliwić temu jegomościowi podróż po jej domu, a zarazem nie chciała stresować chłopaka. Tak więc szybko nawet się nie obracając ruszyła do stołu w kuchni gdzie wyjęła z szafy ciasteczka i nastawiła herbaty. Nie nic się nie stało mały, zaraz jedzeni będzie gotowe. Może w między czasie opowiesz mi co tutaj robisz samemu w taką pogodę. Zgubiłeś się? Nie chciała straszyć dzieciaka białymi oczami które jeszcze na około sprawiały że żyły były widoczne. Plan był mniej więcej taki że ona zagai rozmowę wyciągając od chłopaka co się stało, a równocześnie będzie obserwować włamywacza co robi. Dowie się wtedy również jaki on miał cel w tej ,,wizycie". A może jest to jakoś powiązane?

Wiem zapomniałam

KC C

[Yujiro]

//wybacz, ale kompletnie zapomniałem o poście ;-; odliczaj sobie też chakrę co turę, jeżeli nadal trzymasz oczy, to albo wklejaj cała technikę, albo po prostu w rozliczeniach chakry utrzymuj

Wstrętna pogoda
Ranga D
Post 9/15 Cóż, jeżeli człowiek włamał się do domu, to raczej oczywiste co chciał zrobić. Chyba że był Kanadyjczykiem i zamierzał się schować przed niedźwiedziem, to wtedy okej. W osadzie jednak takowych nie było, więc dziewczyna nie musiała się bać Kanadyjczyków, a zwykłych złodziei. Obecnie ignorowała złodzieja i poszła zrobić herbatę i ciastka. Czy to był dobry wybór? Tego musiała się przekonać dopiero za jakiś czas.
-Nie zdążyłem wrócić do domku. Mama mówi, że jak burza, to trzeba się schować. A nie było gdzie. To mówię a może spróbuję tutaj? To podszedłem i zapukałem. Bo pukać trzeba, tak mój tata mówi. - chłopaczek odezwał się z pokoju obok, a zaraz podreptał za dziewczyną. Włamywacz zaś zaczął przeszukiwać pokój, w którym to nikogo nie było i nikt nie zamierzał wchodzić. Gdyby nie oczy dziewczyny, to by nawet go nie spostrzegła. Był bardzo cichy, jego stąpnięć nie można było usłyszeć. To by tłumaczyło, czemu chłopaczek nawet nie spostrzegł, że w domu jest ktoś jeszcze.