Dom Idatego

[Idate]

Wybudzony z błogiego snu, Idate otworzył oczy lecz nie ruszał się, jakby udając że cały czas pozostaje w objęciach Morfeusza, jednakże stan faktyczny był całkowicie inny. Nie słysząc dźwięków dochodzących z ulicy oraz nie dostrzegając światła padającego na mieszkanie szybko zorientował się, że dzień jeszcze nie nastał, a promienie słoneczne nie zbudziły jeszcze miasta, które niczym wyludnione pustkowie spowija jedynie tajemnicza cisza, cisza która została zakłócona przez obcego, który znajduje się w jego domu. Młody Uchiha zachowując spokój próbował zlokalizować dokładne położenie osoby, która zakradła się do jego domu aby być przygotowanym do obrony czy wyprowadzenia ataku. Położenie w jakim się znajdował nie było komfortowe, zdawał sobię sprawę, że jest wiele osób, które nie pałają sympatią do członków rodu Uchiha, lecz szybko zdał sobie sprawę, że jeżeli tajemnicza postać miała by wrogie intencje w stosunku do niego, prawdopodobnie byłby już martwy. Po za tym, nikt nie byłby na tyle głupi aby atakować kogoś, kto jeszcze nie obudził swojego Kekkei Genkai, gdyż jedynie przebudzony Sharingan ma jakąkolwiek wartość rynkową, co wykluczało możliwość iż jest to łowca nagród. Po tej krótkiej aczkolwiek trafnej refleksji, postanowił przejść do pozycji siedzącej, usadowiając się na brzegu łóżka. - Kim jesteś i jaki masz do mnie interes ? Z pewnością nie jesteś tutaj z przypadku czy też nie pomyliłeś domów, więc odpowiedz na moje pytanie, gdyż nie wypada zakradać się do czyjegoś lokum i budzić jego gospodarza bez przyczyny. Mówiąc te słowa, skierował swój wzrok na postać, która pozbawiła go komfortu odpoczynku.

[Kamiru]

Random Bob [3/30]

• Uchiha wolał nie zostać mądrym po szkodzie i odmówił sobie przyjemności dodatkowych godzin snu. Otworzył swe czarne oczęta i po dłuższym namyśle przestał wylegiwać się w wygodnym łóżku, stawiają bose stopy na chłodnej posadce. A kto był odpowiedzialny za jego przedwczesną pobudkę?
  
  Tak, ten dziwnie ubrany chłopak. Raczej nikt w Ryuzaku nie nosił się w podobnej modzie. Idate dalej realizował swój plan, przemawiając spokojnie do intruza. Obcy bynajmniej nie speszył się słysząc słowa swego gospodarza, jedynie zdjął słomkowy kapelusz z głowy, mieląc go w dłoniach. Po chwili milczenia w końcu odezwał się z szerokim uśmiechem na ustach.
  Gomene za pobudkę, Nieznajomy-sama! Rufi jest głodny, a knajpy pozamykane, ten dom był najbliżej więc przyszedłem tutaj w poszukiwaniu jedzenia... Ale go nie znalazł. Zamrugał i założył wymiętolony kapelusz na włosach. Czy mówił prawdę? Może to tylko jakiś włamywacz-łamaga któremu nie udał się skok, a teraz starał się ze wszelkich sił ratować sytuację. Jasne, można było wątpić w prawdziwość jego słów. Czasy niby są spokojne, ale kto tam wie... I w tej chwili domem coś zatrzęsło. No, może nie dosłownie. Ale orkiestra grająca w trzewiach nieznajomego-znajomego-Rufiego dała o sobie znać, wygrywając na wnętrznościach biedaka marsz pogrzebowy. Z twarzy zniknął uśmiech, zastąpiony grymasem bólu. Czyli nie blefował? Huh, więc co teraz? Czarnowłosy wyrzuci niespodziewanego gościa za drzwi, czy może okaże się jednak altruistą (albo naiwniakiem) i podzieli się jakimiś ukrytymi zapasami z głodomorem? Koniec końców, część szafek była przeszukana całkiem dokładnie, inne nietknięte. Najwidoczniej ktoś nie miał szczęścia w poszukiwaniach.

[Idate]

Pierwsze wrażenie jakie Idate odniósł w stosunku do swojego "gościa" to, że ma na przeciwko siebie zwykłego idiotę.. Jednakże nie chcąc zbyt pochopnie oceniać chłopaka ze słomianym kapeluszem, postanowił ugościć delikwenta i wskazać mu szafkę, w której trzyma jedzenie. - Nazywam się Idate. Jeżeli jesteś głodny, to w kuchnii jest szafka, wewnątrz której powinieneś znaleźć coś do jedzenia. Znajduje się na samym końcu pomieszczenia, po prawej stronie. Z lekkim niedowierzaniem wstał, cały czas obserwując głodnego chłopaka i ubrał się oraz przymocował torbę z ekwipunkiem, czekając na jakąś reakcję Rufiego. - Mam nadzieję, że znajdziesz coś co by odpowiadało twoim gustom. A tak przy okazji, przychodzisz do mnie jeszcze w jakiejś konkretnej sprawie, czy to w zasadzie wszystko co Cię tutaj sprowadza.
Zadając to pytanie usiadł w pobliżu swojego ostrza, które było zbyt długie aby można było je przymocować do pleców i jednocześnie siedzieć.

[Kamiru]

Random Bob [5/30]

• Aye Aye! Chłopak raźnym krokiem ruszył w poszukiwaniu pożywienia penetrować kuchenne szafki. Zawiasy cicho zaprotestowały gdy Rufi pociągnął za uchwyt... I wyrwał drzwiczki, które smętnie wisiały teraz nad jego głową. Chyba się tym nie przejął, bo drugą dłonią pogrzebał w szafce, wyjmując z niej... W sumie wszystko. A przynajmniej tyle, ile dał radę zabrać w ręce, zębach i na głowie. Odpuścił sobie tylko rzeczy wymagające jakiejkolwiek obróbki termicznej, wodnej i innej magii kuchennej. Cóż, suchy prowiant i sok tez był dla ludzi, ne? Może nie dorównywało nektarowi i ambrozji, ale zawsze coś. I to w całkiem sporej ilościach, które gwałtownie znikły w jego buzi. Po prostu zasysał to, co miał przed swoimi ustami, nie martwiąc się o takie pierdoły jak przeżuwanie..
  Tak samo nie przejmował się poczynaniami swojego gospodarza, ani jego pytaniami. Dopiero gdy skończył posiłek (choć lepiej nazwać to ucztą) otarł usta dłonią i wlepił czarne oczy w Uchihe siedzącego obok.
  Eto... Dziękuję za jedzenie, było pyszne! I przepraszam za szafkę, nie zrobiłem tego celowo. Podrapał się po głowie lekko zawstydzony swym wybrykiem by po chwili kontynuować wypowiedź. Um, do Ciebie sprowadził mnie głód, Idate-kun. Ale do miasta przybywam przez prośbę przyjaciół. Ponoć mają kłopoty które mogę rozwiązać. Przyjaciołom się nie odmawia, a ja nie wybaczyłbym sobie ominięcia takiej zabawy. Po tych słowach skierował się ku wyjściu, i dopiero z dłonią na drzwiach przypomniał sobie o najważniejszym. Plask. Uderzenie w czoło rozeszło się echem. A właśnie... Jak mogę odwdzięczyć się za żarełko?

[Idate]

Mimo prostolinijności Rufiego, Idate lekko uśmiechnął się doceniając dobre intencje chłopaka. Wstając przymocował ostrze do pleców po czym podszedł do Rufiego - Przy takim układzie spraw, chyba będziesz musiał pozwolić mi pomóc Tobie i twoim przyjaciołom. Kto wie może zdarzy się coś, co pozwoli mi zrekompensować straty za jedzenie oraz szafkę a Ty dotrzymasz słowa i pomożesz znajomym. Pochodzę z rodu Uchiha, a każdy członek tego rodu rozumie czym jest troska o bliskich bardziej niż jakikolwiek inny klan. Kończąc swój wywód młody spojrzał na twarz chłopaka czekając na jakąkolwiek reakcję. Mimo mało inteligentnego wyrazu twarzy wydawał się osobą dość szlachetną, co młody Uchiha uznał za wystarczający powód by pomóc chłopakowi, który opróżnił jego zapasy.

[Kamiru]

Random Bob [7/30]

• Rufi... Zdziwił się słysząc taką formę wynagrodzenia. Pójście z nim oznaczało przygody. A przygody oznaczały kłopoty. Przynajmniej tak zawsze to widzieli wszyscy wokół Kapelusznika, On miał inne zdanie na ten skomplikowany temat. Dobra zabawa, wierni kompani i sława. Żyć nie umierać! Nawet jeśli ściga cię cała osada pomstując wniebogłosy, tylko dlatego, że zabrałeś im jakiś puchar. Chłopak podrapał się po głowie (tam, gdzie mógł bez zdejmowania kapelusza). I po kilku sekundach szczerego śmiechu znalazł rozwiązanie.
  Jeśli chcesz to śmiało, ale sam troszczysz się o swoją skórę! Otworzył drzwi i ruszył przed siebie. Najwidoczniej uznał, że Uchiha podąży za nim, skoro sam się zaoferował. Fakt, że jego nowo poznany znajomy jest z jakiegoś tam rodu i coś tam coś tam nie zrobiło większego wrażenia. A przynajmniej nie okazywał tego po sobie. Pogwizdywał wesoło, dość szybko kierując się do jednej z bram Ryuzaku, tej prowadzącej do portów, plaż i magazynów. O co chodziło? I dlaczego sprawa nie mogła poczekać do czasu, aż wstanie słońce? Może warto zapytać, bo Rufi najpewniej nie domyśli się, że warto wtajemniczyć Idate. A może zrobi to później? Cóż, zobaczymy, jak się sprawy potoczą. Jednak lepiej wziąć los we własne ręce, ne?
  
  [z/t] -> Tutaj piszesz (możesz zadawać pytania czy cuś).