Misaya

[Misaya]

---

DANE PERSONALNE

---

IMIĘ: Misaya 美彩夜 - piękna barwna noc
NAZWISKO: Uchiha
KLAN: Uchiha
PRZYNALEŻNOŚĆ: Sarafutsu; Ryuzaku no Taki; Uchiha
WIEK: 16 lat
DATA URODZENIA: zima 379
PŁEĆ: kunoichi
WZROST | WAGA: 162 cm | 48 kg
RANGA: doko

---

APARYCJA

---

WYGLĄD:
Misaya jest średniego wzrostu nastolatką. Ciało drobne, lecz z zarysowanymi mięśniami, które wypracowała w czasie pomocy przy koniach w stadninie. Sylwetka smukła i wysportowana. Świeżo zarysowane kobiece kształty, które dopiero się rozwijają.
Dwie cechy dziewczyny zwracają na siebie najbardziej uwagę i wyróżniają na tle pozostałych przedstawicieli rodziny - po pierwsze są to jej włosy. Długie i czarne, lecz z jej własnym twistem - włosy od wewnętrznej strony i końcówki zabarwione są na intensywnie niebieski kolor. Grzywka sięga do brwi, nie jest gęsta, a w czasie prac często spinana ku górze, aby się nadmiernie nie przepacała.
Kolejnym elementem są jej oczy - intensywnie niebieskie, piękne i głębokie, na których plamki pigmentu sprawiają wrażenie, że wyglądają jak nocne niebo - jedna z tych rzeczy, które odziedziczyła po matce.
Tak jak inni przedstawiciele jej rodziny, obdarowana została przez los jasną, porcelanową wręcz cerą - nie pomaga to przy pracy na zewnątrzy gdy akurat zaświeci intensywnie słońce, lecz szczęśliwie klimat u Uchiha sprzyja unikaniu oparzeń słonecznych.Ciało dziewczyny nie jest idealne czy bez skaz, ma malutkie blizny zdobyte w czasie pełnienia obowiązków w stadninie, oraz otarcia po treningach.
Cechą typową dla brunetki są również liczne kolczyki w obydwu uszach - oznaka swoistego młodzieńczego buntu. W kolorze srebrnym pięknie akcentują wygląd kunoichi.


UBIÓR:
Ze względu na sytuację finansową zarówno klanu jak i prywatnie rodziny, Misaya nie nosi się w żadnym razie okazale. W jej przypadku najczęściej jest to czarne proste kimono, które sięga do kolan, aby nie krępować ruchów w czasie treningów. Całość przepasana szerokim pasem obi w tym samym kolorze. Reszty dopełniają wygodne sandały, które dobrze trzymają się stopy i nie utrudniają przemieszczania, lecz co tu dużo kryć nie wyglądają zjawiskowo czy nie przyciągają wzroku… o eksponowaniu pięknym nóg jak w przypadku obcasów też nie ma co mówić.
Ubranie dziewczyny jest proste, wygodne i funkcjonalne. Nastawione głównie na ułatwienie wykonywania obowiązków, aniżeli na zwrócenie Misayę uwagi. Może, gdyby w kieszeni było nieco wiecej ryo sprawa przedstawiałaby się inaczej… lecz szczęśliwie kunoichi problemów jak nadmiar funduszy nie posiadała.Tak musiała przyzwyczaić się do prostych, naturalnych lecz ekonomicznych materiałów, prostych i bez zbędnych upięknień.


ZNAKI SZCZEGÓLNE:
Czarne włosy, niebieskie od wewnątrz, intensywnie niebieskie oczy, kolczyki w uszach

---

OSOBOWOŚĆ

---

CHARAKTER:
Misaya jest na etapie odkrywania siebie. W ciągu kilkunastu miesięcy jej całe życie zostało wywrócone do góry nogami, co miało wpływ na jej zachowanie. Do tej pory uśmiechnięta, pewna siebie i szczęśliwa dziewczyna, stała się dużo bardziej emocjonalna i drażliwa. Choć jej wizerunek, jest już swoistą próbą zwrócenia na siebie uwagi, to zdecydowanie większość bólu i myśli trzyma zakopane w pudełeczku w swojej głowie. Straciła wielu przyjaciół, pasję, oraz w pewnym sensie i rodziców… nie trudno dziwić się, że skutkowało to aktywowaniem mechanizmów obronnych i wzniesienia murów, które miały chronić ją przed kolejnym bólem.
Dziewczyna poza buntowniczą stroną, ma również i tą dawną, tą której zależało, tą która się starała. To to dawne echo samej siebie nie pozwoliło jej zupełnie odwrócić się od rodziny. To przez to echo do drewnianej szkatułki, jednej z niewielu pamiątek po dawnych czasach, która obecnie służyła jako skarbonka na rodzinne wydatki podrzucała większość zarobionego na dorywczych zadaniach pieniędzy.
Ta sama dawna Misaya objawia się w momentach, gdy brunetka opiekuje się schorowanym ojcem, którego stan sprawia, że Funichi i tak nie zauważa troski, jaką okazuje mu jego córka.
Dwa kroki w przód, trzy w tył.

CIEKAWOSTKI:
Bardzo dobrze umie jeździć konno, swego czasu nawet mówiono, że ma wrodzony talent

NINDO:
Znajdę sposób, by odnaleźć siebie

HISTORIA:
Misaya urodziła się jako najstarsza córka Ayaki i Funichi'ego. Wyczekane oczko w głowie i prawdziwy cud zważywszy na to, że o jej poczęcie starano się przez długie lata. Matka zajmowała się domem i rodziną, a ojciec miał niewielką stadninę koni i zajmował się ich tresurą co zapewniało ich rodzinie życie na naprawdę dobrym poziomie. Funichi choć w porównaniu do swojego starszego brata nie umiał kontrolować chakry, znalazł swoją niszę i szczęście płynące ze spełniania się w swojej pasji.
Początkowe lata można opisać jako udane. Misaya otoczona miłością rosła, bawiła się i znajdowała przyjaciół. Od najmłodszych lat ciągnęło ją do koni, nic więc dziwnego, że Funichi dopatrywał się w pierworodnej swojego przyszłego następcy. Kunoichi miała prawdziwy dryg. Kochała pracę z wierzchowcami, można by powiedzieć, że wychowała się w siodle. Więcej czasu spędzała w stadninie z ojcem, niż ucząc się jak być w przyszłości żoną i matką. To nie była dla niej ścieżka. Rodzice również nie nakłaniali córki aby zmuszała się do czegokolwiek. Chcieli przede wszystkim szczęśliwego życia, które mogłoby się toczyć swoim rytmem.
Pierwsze wojny zdawały się ich omijać i nie dotykać. To brat Funichi'ego, Yamano, jsko akaroito swojego klanu walczył reprezentując rodzinę już od wojny z kaminari. Misaya kochała swojego wuja, który imponował jej umiejętnościami i doświadczeniem, lecz był to ten typ fascynacji, który zatrzymywał się na komplementowaniu Yamano gdy składał rodzinie brata wizyty, a nie marzenie o pójście w jego ślady i ryzykowanie własnego życia. Ona swoją przyszłość wiązała z tresurą koni - wszak nawet ninja potrzebowali dobrych pod względem jakości oraz przygotowania wierzchowców. Taka praca była trudna, wymagała sporo wyrzeczeń, była często wykańczająca fizycznie, lecz chyba nic nie dawało takiej satysfakcji jak moment gdy uparty i wydawać by się mogło niezdolny do opanowania rumak, pewnego dnia, po godzinach buntu, w końcu stawał się zdolnym do współpracy przyjacielem. Tak. To były dobre i szczęśliwe lata. Nawet mimo niepokoju i różnej sytuacji w klanie i z sąsiadami, fakt, że nie byli zamieszani militarnie pozwalał obronną ręką przez wszystkie dramaty.
Do czasu.
Ochrona bogów skończyła się wraz z pamiętnym Turniejem Pokoju. O ironio. Wydarzenie, które miało być świętem okazało się zostać pierwszym gwoździem do trumny rodziny Ayaki i Funichi'ego. Choć udało im się uniknąć tragedii, które działy się na stadionie, to właśnie z tamtego miejsca nadszedł prawdziwy cios. Bijuudama. Kula zniszczenia, która przemknęła przez miasto niszcząc wszystko na swojej drodze. Nawet ich małe sanktuarium.
Stadnina została zrównana z ziemią, grzebiąc w swoich gruzach dobytek życia i konie, które nie zdążyły spłoszone chaosem uciec. To skąpane w płomieniach boksy, pełen bólu koński zawód, zwierząt do których nie udało się dostrzec. Ojciec kunoichi w ostatnim momencie został wyciągnięty przez brata z ruin, gdy przygnieciony pod deskami był zbyt słaby by ocalić się sam… jak się później okazało, poranny spacer był ostatnim, na który poniosły go jego nogi. Przeżył, ale nigdy nie wrócił do pełnej sprawności.
Ogrom bólu i cierpienia. To na stałe zakorzeniło się w pamięci Misai i było obrazem tak traumatycznym, że błękitne oczy przybrały kolor szkarłatu.
Funichi od tamtego dnia zaczął się zmieniać. Coraz częściej kłócił się z żoną. Zaczął pić. Nie cieszył go fakt, że w porównaniu do niego jego córka posiadła zdolność kontroli chakry. Wieści o ciąży Ayaki, zamiast radości przyniosły tylko więcej podniesionych głosów, a później głuchej ciszy.
Misaya nie rozumiała co trapiło jej rodzinę… i nie miała czasu rozumieć. Stracili źródło utrzymania, a oszczędności nie mogły starczyć na długo. I kiedy wydawało się, że wszystko to jeden wielki dramat, los zakpił po raz kolejny. Najazd dzikich. Dramatyczna ewakuacja. Misaya próbująca wspierać ojca, który kolejny dzień próbując uwolnić się od problemów alkoholem niewiele z tego dnia pamiętał. Matka w zaawansowanej ciąży. Wuj, który zaciągnięty do obrony cywilów, liczony był bardziej jako czas przeszły niż teraźniejszy.
Pozbawieni domu, stadniny oraz źródła utrzymania byli w bardzo patowej sytuacji. Funichi nie nadawał się do pracy - zarówno fizycznie jak i psychicznie; zamknięty w sobie stracił chęci do walki. Ayaka urodziła zdrową córeczkę, lecz pełna jej uwaga została przeniesiona na noworodka, spychając niegdyś wymarzone oczko w głowie w postaci Misai na boczny plan.
Pozostawiona sama sobie Misaya, z przytupem przeszła w wiek buntu. Nie mogła liczyć na rodziców, których nagły brak w jej życiu był bolesnym, ciosem. Byli, ale jakby ich nie było. Nastolatka łapiąc się drobnych prac by w jakikolwiek sposób uzupełniać domowy budżet, część przeznaczała na kolejne krzykliwe zmiany - zafarbowane włosy, kolejne kolczyki w uszach. Tak jakby kolejny piercing miał sprawić, że zauważą swoję córeczkę, a rodzina znów będzie szczęśliwa.
Po omacku próbując nauczyć się tego, co ludzie kwieciście nazywali kontrolą chakry, między infantylnymi zleceniami, które często uwłaczały "dorosłej" dziewczynie, opiekowała się ojcem, który zamknięty w sobie zdawał się być w swoim świecie. Matka bez reszty skupiona na małej Sayame, przeżywała swoje wewnętrzne kryzysy. To był bardzo zły czas.

---

WIEDZA

---

  Ukryty tekst

---

ZDOLNOŚCI

---

  Ukryty tekst

---

EKWIPUNEK

---

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE):

  Ukryty tekst

---

ROZLICZENIA

---

PIENIĄDZE: Klik
PH: Klik
MISJE (dla klanu / inne):
D -
C -
B -
A -
S -
WYPRAWY:
C -
B -
A -
S -
EVENTY:
PREZENT OD ADMINISTRACJI:

[Misaya]

Karta raczej gotowa w razie czego

[Jawa]

Akcept, miłej gry!

  Ukryty tekst