Dziesięć Cudów Świata

[Yasuo]

Rika, wybacz, że przemodelowałem Twój pomysł, ale po prostu uważam, że jest lekko zbędny. Przynajmniej w zaproponowanej przez Ciebie formie.

Po pierwsze, takie lokacje mogą tworzyć gracze bez najmniejszej ingerencji administracji. Oczywiście warto by było zapytać się adminów czy coś takiego mogłoby powstać (jeśli jest to coś innego niż las czy góra). Ukryć przed graczami opis danej lokacji (za pomocą uhide) i przeprowadzić im misję, w trakcie której będą poznawać tą lokację od podstaw. Dodatkowo po wykonaniu tej misji dostaliby też wgląd w opis lokacji - mieliby wiedzę fabularną o danym miejscu. Do przeprowadzenia takiej akcji nie trzeba pisać żadnych tematów w zmianach. Wystarczy zastosować wyżej opisane sztuczki.

Po drugie, co prawda moja postać - w sensie Yasuo - jest podróżnikiem, ale mi jako graczowi nie wydaje mi się to interesujące na tyle, by angażować w to administrację. W sensie, tak jak pisałem powyżej. Jest to coś, co mogą zrobić nawet sami gracze. Bez najmniejszego problemu. Administracja powinna się skupić na czymś co będzie naprawdę, naprawdę, naprawdę interesujące. Chociażby jakiś event specjalnie dla samurajów, bo tego naprawdę bardzo mi brakuje na forum. W ogóle nie czuję tego, że moja postać jest związana z jakąś "samurajską organizacją". Nie ma sensu zaprzątać administracji głowy czymś takim.

Jeśli chcesz, to ja mogę Ci pomóc poopisywać parę lokacji. Nie ma najmniejszego problemu. Jeśli jednak chodzi o Twój pomysł w zaproponowanej przez Ciebie formie, to jestem na nie.

[Jawa]

Ktoś tu usunął wczoraj obrazek wyrażający moje emocje dotyczące tego tematu, więc powtórzę: "???"
Jakkolwiek kuszące są raidy na ragnarosa w sabishi po rękawiczki z 240 ilvl to jednak troszeczkę odstaje to od konwencji rozgrywki przyjętej na forum (czyt. jest bez sensu).
Interakcja z tymi cudami jak zaproponowała Rika to właściwie maks na jaki można się zgodzić w przypadku zwykłych graczy, czyli własna satysfakcja, poczucie zdobytego achievementu i może jakiś samozwańczy tytuł Jasia Wędrowniczka dla postaci. Oczywiście nie wspominając tutaj o potencjalnym wykorzystaniu tych lokacji w jakichś eventach czy innych wydarzeniach przez prowadzących globalną fabułę.
Z drugiej strony, nie mam jakiejś przemożnej potrzeby ani nie widzę szczególnego powodu dopisywania iluś Cudów. Jest jeden w Hanamurze, tylko taki szczerze mówiąc na razie znam. Fabuła forumowa jest już całkiem spójnie zaplanowana raczej, dodawanie teraz do niej jakichś lokacji nie wiem czy by jej nie pogorszyło zamiast pomóc. Poza tym nikt nam nie zagwarantuje, że te tematy nie będę martwe jak wiele innych, a ktoś straci tylko swój cenny czas na ich opisywanie.
Podsumowując - pomysł co najwyżej w wersji Riki, ale i tak jest w nim za mało konkretów i jakichś solidnych opcji wykorzystania, aby w ogóle opłacało się fabularom, czy komukolwiek innemu, za to brać.

[Boyos]

Dla mnie pomysł Cudów Świata jest ciekawy - byłby to fajny wątek dla graczy do rozpoczęcia podróży. Tylko te rajdy mi nie odpowiadają. Można to zrobić na zasadzie świątyń lub czegoś podobnego gdzie postać może, np. modlić się o powodzenie w walce, albo miłość czy cokolwiek pomyśli sobie postać - głónie kwestia fabularna, a czy jakiś MG'm zrobi tam misję to już zupełnie inna kwestia i nie trzeba dokładać tam takiego wymogu.

[Numa]

Pomysł legendarnych miejsc wydaje się mi bardzo fajny. Czy muszą to być dungeony z strażnikami niekoniecznie ale według mnie to właśnie różnorodność tych miejsc jest ciekawą sprawą. Ważne by każde posiadało swój klimat.


Przypomniało mi się w sumie z jednego pbf naruciakowego miejsce które było źródłem młodości. I mimo śmiania się że będą brać wodę i nią poić przeciwników aby latali w pampersach(dziwnie ktoś nie dał ogranicznika po prostu ujmowało lata) to było to bardzo fajne miejsce które pozwalało na coś co dla jednego było kompletnie niepotrzebne, a dla innego mogło być całym wątkiem fabularnym. Nawet nikt się nim nie wygłupiał.

[Rika Kari Matsubari]

Moim zdaniem ustanowienie cudów oficjalnie, tak jak w moim pomyśle, ma sens. Wzbogacenie świata SW, potencjał eventowy i dodatkowe inspiracje dla MG. Możliwość zdobywania na nich artefaktów i innych rzeczy... To zmiana jednostronna, w której raczej trudno o szczególne minusy.
Co do tego, jak miałyby one funkcjonować... Widzę trzy możliwości:
1. Zdobywanie Cudów "dla satysfakcji" na misjach o minimalnej randze C.
2. Pozostajemy przy misjach C, ale np. po zdobyciu 3-5 kolejnych cudów, mały fant.
Co prawda nie zgadzam się z głosem, że opracowanie takich cudów to jakiś niewyobrażalny nakład pracy, ale jednak widząc choćby jak działają konkursy gazetkowe, powyższe opcje nie dają gwarancji, że Cuda będą cieszyć się zainteresowaniem. Tu potrzebne byłyby PH, ale chyba wszyscy się zgodzimy, że to tragiczne rozwiązanie. Dlatego:
3. Zdobycie cudu wymaga wyprawy rangi C i zamiast pieniędzy dostaje się jakąś specyficzną nagrodę. Początkowo nie spodobał mi się pomysł Numy z odmładzaniem, ale gdyby gracz mógł jednorazowo odmłodzić postać o 2-3 lata to z pewnością nic by się nie stało. Do specyficznych nagród można by zaliczyć otrzymanie 3-5 punktów procentowych do maksymalnej chakry, jakąś wiedzę, której byłoby dużo albo byłaby szczególnie cenna (np. cała wiedza prowincji bądź fabularne, tajne info dające wątek na następnym evencie).
Naturalnie trzeci pomysł (który uważam za najlepszy i rzeczywiście warty zachodu) może się nie spodobać, ale uważam że rozwiązanie z nagrodami, które nie wpłyną w jakimś szczególnym stopniu na mechanikę gry, mógłby tylko pomóc. Ewentualnie opcja pierwsza, ale wtedy rzeczywiście można się zastanawiać nad sensem wprowadzenia tego w życie.

Obecnie mam przygotowany koncept misji, który może posłużyć za wzór Cudu, bądź w razie akceptacji pomysłu zostać jednym z nich.

Iwa Watarimono - Wędrująca Skała


To było dawno temu. Tak dawno, że nikt już nie pamięta tego dnia, a tylko nieliczni pamiętają przekazywane opowieści z piątej, dziesiątej, a może i piętnastej ręki. Tak… gdyby się nad tym zastanowić, to przynajmniej piętnastej. Niech więc moja będzie szesnastą, robiącą kolejny krok w stronę fikcji. Nie podoba mi się to, ale to jedyny sposób, by wciąż o tym pamiętano. Wierzę bowiem, że legenda o Iwa Watarimono, zwanej Wędrującą Skałą – jakkolwiek pełna niedomówień - zawiera w sobie cząsteczkę prawdy na temat wyżłobionej wyrwy w znajdującym się w północnej części Ryuzaku klifie.

Czasy drugiego pokolenia u władzy. Pierwszego, które dostało ją jedynie za więzy krwi. Trzynastu w czepku urodzonych potomków legendarnych założycieli Ryuzaku no Taki. Trzynastki te tak wtedy, jak i później tworzyły ludzie nieprzeciętni: dyplomatyczni, władczy, przebiegli, piękni i tacy, którzy choć nie przejawiali szczególnych predyspozycji, z każdej opresji wychodzili zwycięsko. Spośród drugiego pokolenia władców prym wiódł Iruka Ono, niebanalny strateg na polu bitwy i mistrz oręża, za którego czasów Ryuzaku było bezpieczniejsze niż kiedykolwiek. Nie był to jednak człowiek łatwy w obyciu. Jego szorstkość tak dalece wykraczała poza zwykła cechę charakteru, że podobno jego dłonie z powodzeniem mogły służyć za papier ścierny.
Tylko trzy osoby sprawiały, że odrobinę się zmieniał. Prócz żony był to jego najbardziej utalentowany podopieczny, Aido oraz córka Ana. On, najsilniejszy z silnych, z którym Iruka wiązał wielką przyszłość, ona – zupełne przeciwieństwo swego ojca, piękna i delikatna. Los niechybnie związał dwójkę najważniejszych dla Iruki osób siłą młodzieńczego przyciągania, która zgasła po niespełna roku, zamieniając się w czarną rozpacz.
Władca nie mógł dłużej na na cierpiącą Anę i interweniował w dobrze znany sobie sposób, bo choć nikt nie rozstawiał pionków na mapie tak jak on, polityczne gierki interpersonalne zawsze były jego piętą achillesową: - Spraw, by znowu była szczęśliwa albo twe życie skończy się nim na dobre się zaczęło. – powiedział pewnego poranka do zszokowanego Aido. Nie było miejsca na sentymenty, Iruka zawsze działał bez kompromisu.
Młody chłopak mógł mieć w Ryuzaku wszystko. Wyrafinowanego stratega, który uczyniłby go wielkim wojownikiem oraz kobietę, o którą zabiłaby się połowa prowincji. Niestety ta piękna wizja szybko legła w gruzach. Młodzieniec podjął decyzję o ucieczce, by jeszcze tego wieczora odpłynąć o zmroku zacumowaną na północy łódką, którą tak często wypływam z Aną, żeby… po prostu ze sobą być.
Pech chciał, że celem wspominek w to samo miejsce los zaprowadził Anę. Niestety, dotarłszy na miejsce zastała tylko pusty ślad po wiążącej się z najlepszymi wspomnieniami łódce. Zrozpaczona wdrapała się na klif, który miał służyć za punkt orientacyjny w poszukiwaniu zaginionej łodzi. Ta odnalazła się gdzieś w oddali z uciekającym kochankiem na pokładzie. Bezimienny farmer, który widział całe zajście twierdził później, że Ana niemal od razu po zobaczeniu łodzi skoczyła z klifu.
Na wieść o tym Iruka zdecydował się na stracenie niewinnego farmera, obciążając go tym, że nie zdołał odwieść od złych zamiarów swojej córki. Zrzucenie na niego odpowiedzialności za tę tragedię niewiele zmieniło. Władcy pękło serce, a wraz z tym odłamała się skała, z której Ana oddała swój ostatni skok.
Przez następne kilkanaście lat Wędrująca Skała przemierzała wody na wschód od Ryuzaku no Taki, a duch Any ściągał nań rybackie łajby mistyczną siłą przyciągania, doprowadzając do wielu nieopisanych tragedii. W tym czasie Aido nie próżnował, a jego heroiczne wyczyny uczyniły go światowej sławy najemnikiem.
Wszystko układało się doskonale, dopóki wojownik nie dostał zlecenia na będącego już w podeszłym wieku Irukę. Po długich wahaniach zdecydował się raz jeszcze wrócić do przeszłości. Zebrał trzyosobową załogę i ruszyli w drogę. Nocą, raptem dwie mile od linii brzegowej Ryuzaku przed okrętem wyrosła Iwa Watarimono, rujnując statek i doprowadzając do śmierci wszystkich pasażerów. Ciało Aido znalazło się na niespełna dwumetrowym wypłaszczeniu skały i tym samym ostatnia tragedia z udziałem Wędrującej Skały połączyła nierozerwalnie dwoje niedoszłych kochanków. Podobno tylko jedno z nich jest z takiego obrotu spraw zadowolone.
Następnego dnia głaz dotarł do Ryuzaku, przylegając do idealnie pasującego wyżłobienia. Cel osiągnięty, przybijamy do portu. Było to zaproszenie dla Iruki, który tego dnia odwiedził Iwa Watarimono. Przy ciele dawnego podopiecznego znalazł dwa zwoje. Jeden z nich zawierał zlecenie na jego życie. Drugi – tajemnicę Aido, której poznanie miało gwarantować zostanie wielkim shinobim. Iruka jako jedyny zajrzał do środka, kwitując odkrycie nieznacznym uśmiechem. Wetknął zwój w szczelinę małej jaskini wewnątrz głazu i opuścił Wędrującą Skałę, bowiem ta ponownie wyruszała w morze. Iruka nie spotkał swej córki, ale uszu dochodziły beznadziejne krzyki Aido, który przecież leżał bardzo martwy. Opuszczając Iwa Watarimono nie miał wątpliwości, że Ana gdzieś tam jest.

[Tsukune]

Ja dałbym np jako "nagrody" powiedzmy obniżenie nauki techniki powiedzmy zamiast 15 linijek tekstu wystarczy 10. Bądź jakieś skromne PA powiedzmy że na gracza przypada Max 10 "darmowych" PA z tych cudów. Gracz nie wie co daje dany cud. I poza zwykłymi PH dostanie np: 1-2 PA do statystyki X za darmo...niby niewiele ale przynajmniej parę PH się oszczędzi

[Yamanaka Inoshi]

Im bardziej się ten temat rozwija tym bardziej jestem na nie Xd

[Shikarui]

Projekt cudów świata już istnieje, jako ukryte lokacje na świecie. Nie został dokończony, zdaje się. Ma on formę fabularnych smaczków i przy tym bym została.

[Papyrus]

Jestem absolutnie przeciwny dawaniu czegokolwiek za odwiedzenie takiego potencjalnego Cudu. Ani nawet za jakiekolwiek dodatki płynące z misji w tamtych regionach czy coś. Miejsca czysto fabularne. Tajemnicze budowle czy obiekty nietypowe w skali świata zmniejszać KC? Czy cokolwiek? To nie jest uniwersum Star Warsów gdzie Moc może robić wszystko co chce. Nie kupuję za bardzo tego :/

Kilka takich miejsc już jest. Piaskowa Arena, Obelisk jakiś też stoi dziwaczny. Można zwiększyć faktycznie listę tego, ale raczej nie na siłę. Jak już Koalka ładnie wypaplała, są takie miejsca ukryte w specjalnym temacie Administratorskim i czekają.

[Rika Kari Matsubari]

Ani myślę forsować premii mechanicznych w połączeniu z lokacjami
Cóż mogę zaproponować? Aby te ukryte w administratorskich czeluściach lokacje były nieco bardziej dla graczy. Nie chcę nawet, by były one gdzieś wrzucane do wglądu (ukrycie ich jest po części zrozumiałe), ale przydałaby się informacja o istnieniu czegoś takiego i pozwoleniu w jakiś sposób się w takie miejsce dostać.
Moje misje niemal bez wyjątku są tajemnicami, czasem z elementem mistycyzmu... Co się stanie, jeśli zaproponowany przeze mnie Cud nie będzie tylko legendą?
Jeśli o mnie chodzi, to raczej nie mam nic do dodania. Fajnie, gdyby chociaż jakaś mała rzecz się zmieniła, bo nie zmienia to faktu, że świat na ten moment daje możliwości, ale jest ubogi. Być może są inne rozwiązania na to, nie wiem. Niestety na ten moment ilekroć kombinuję, martwię się czy mogę to fabularnie puścić

[Keiichi Maebara]

Zgadzam się w stu procentach z Musem. Takie miejsce nie powinny dawać, żadnych bonusów. Nie są to miejsca mocy z Wiedźmina za które dostaniesz PRki. Jeśli już coś takiego miałoby mieć miejsca to wyłącznie na specjalnych eventach bądź wydarzeniach.
Widzę, że tak naprawdę chcesz przepchnąć pomysł bo chciałabyś go ty jako gracz wykorzystać do tych misji pełnych mistycyzmu.
Czy nie wystarczy zapytać się Musa bądź jednego z fabularów o pozwolenie wprowadzenia takiego a nie innego elementu?

Takie elementy jak Cuda już istnieją. Podawanie na tacy gdzie się znajdują jest jak wstawienie znacznika na mapie. To naszym celem. Celem graczy jest odkrycie ich tajemnic. Czyż właśnie nie odkrycie takiej tajemnicy przyniesie nam więcej radości aniżeli napisanie posta w konkretnym wątku?

Pomysł do kosza

[Jawa]

Nie niestety Rika, Twój pomysł raidowania w świecie pbf i zdobywanie przez to gearu +9 nie przeszedł. Może Mus odmrozi przez to swój dobry pomysł Cudów Świata, które dawałyby tylko fabularne korzyści, byłyby smaczki i dodatkiem do gry skupiającej się na PH. Przerzucam do odrzuconych tho, chociaż sam bym pochodził na jakichś bossów na szczycie wieży w Hanamurze.