Strona 1 z 1
Grzybowe Tarasy
: 10 lip 2025, o 18:24
autor: Papyrus
Pomiędzy osadą Kinoko no Rakuen a Twierdzą Kujaku rozciąga się pasmo wzgórz, gdzie mieszkańcy klanu – zarówno rodowici Kujaku, jak i częściowo poprzedni mieszkańcy regionu, ci, którzy nie porzucili rodowitej ziemi – prowadzą grzybowe farmy, będące podstawą wyżywienia całego regionu. Choć obszar ten powstał w cieniu mocy meteorytu, nie ma w nim nic mistycznego dla samych Kujaku, a teraz nawet dla rodowitych mieszkańców – to miejsce pracy, życia i rutyny, jak pola ryżowe czy winnice w innych prowincjach kontynentu.
Tutejsi rolnicy nie różnią się wiele od tych w Antai, Sogen czy Sakai. Noszą słomiane kapelusze, pracują przy pomocy prostych narzędzi, nawożą podłoże organicznym kompostem, a wieczorami zasiadają wspólnie przy ogniu. Tym, co ich wyróżnia, jest środowisko – przekształcone przez meteoryt w teren niezwykle sprzyjający wzrostowi grzybni.
Ekosystem i Organizacja Farm
Grzyby uprawia się tu na tarasowych platformach, wykutych częściowo w zboczach wzgórz, a częściowo usypanych z ziemi i osłoniętych przed nadmiarem promieni słonecznych. Zamiast pestycydów stosuje się drobne owady zmutowane przez wpływ meteorytu, które żywią się szkodnikami, nie naruszając samych plonów. Również pająki okazały się wyjątkowo dobrze znosić nowe warunki.
Uprawy podlewa się wodą z pobliskich źródeł, niosącą ślady minerałów z wnętrza góry. To właśnie ta woda – w połączeniu z przesiąkniętym czakrą powietrzem – sprawia, że grzyby rosną w wyjątkowym tempie i rozmiarach. Przeciętny grzyb spożywczy osiąga tu wysokość człowieka, a największe odmiany jadalne muszą być ścinane z użyciem pił i ciągnięte wozami.
Odmiany Grzybów Jadalnych
Choć w okolicy można spotkać egzotyczne i niebezpieczne odmiany, dominują tu grzyby hodowlane, bezpieczne dla ludzi i zwierząt – podstawowy składnik lokalnej diety. Do najczęściej uprawianych należą:
Shiraime (白芽) – grzyby o mlecznobiałych, pękatych kapeluszach. Delikatne w smaku, wysokobiałkowe, często gotowane w zupach lub suszone na zapasy zimowe.
Tetsutake (鉄茸) – zwarta, ciężka odmiana o brunatnej skórce i intensywnym aromacie. Doskonała do pieczenia i fermentacji; stanowi podstawę lokalnego pasztetu grzybowego.
Aotanabe (青鍋) – zielonkawe grzyby z szerokimi blaszkami, zawierające naturalne enzymy wspomagające trawienie. Często podawane ze zwierzęcym tłuszczem jako danie główne.
Hinakikurabe (雛木比) – drobne, ciemne grzybki hodowane głównie jako karma dla zwierząt. Szybko rosną i są odporne na zarodnikową pleśń.
Mikadoenoki (帝榎) – najdroższa z jadalnych odmian, o długich, cienkich trzonkach i lekko słodkawym smaku, trudna w uprawie. Spożywana głównie przez bogatszych mieszkańców i shinobi na specjalne okazje.
Wszystkie te grzyby stały się podstawą diety ludności mieszkającej w strefie wpływu meteorytu. Dostarczają nie tylko energii, ale i odporności na zmiany środowiskowe. Zwierzęta hodowlane – głównie owce, kozy i lokalne ptactwo – również karmione są mieszankami z dodatkiem suszonej grzybni, chociaż duża część tych, które były rodzime - zdechła, przetrwały te, które tutaj przynieśli ze sobą Kujaku.
Codzienność na Farmach
Życie na grzybowych farmach toczy się według naturalnego rytmu – doglądanie zbiorów, upewnianie się, że nawilżenie jest odpowiednie, w razie potrzeby przycinanie i podlewanie, potem fermentowanie, suszenie i pakowanie. W cieplejszych miesiącach mieszkańcy organizują festyny zbiorów, podczas których próbują nowych receptur i handlują nadwyżkami z osadami oddalonymi od meteorytu.
Mimo osobliwości otoczenia – jak obecność ogromnych grzybów w tle czy zmodyfikowana flora – codzienne życie mieszkańców jest zaskakująco zwyczajne. Dla wielu dzieci grzyby są po prostu „drzewami ich dzieciństwa”.