Siedziba Władzy

[Kujaku Haruka]

- Rozumiem. Powodzenia w takim razie. - skinęła mu głową i oddaliła się, szukając własnej grupy. Organizacja w istocie nieco pozostawiała do życzenia, ale Genzo chyba brakowało kogoś, kto by mu pomógł w takich sprawach. Może powinien dać wykazać się Danzo?

Tak czy inaczej przystanęła obok swojej grupki, witając się z nimi oraz przepraszając za moment zwłoki i już miała sama dopytać się, czy któryś z nich ma pomysł na organizację przedsięwzięcia, czy powinna sama coś wymyślić, kiedy usłyszała za sobą ponownie głos Rina. Obróciła się, zdziwiona - ale wyglądało na to, że w istocie był to on, co więcej - chyba zamienił się z drugim shinobi, prawdopodobnie na jej niewyrażoną prośbę. Co prawda, gdyby była świadoma tego, iż wymieniony Kaito sam był sensorem, to pewnie nie podeszłaby do Rina, ale... ale skoro tutaj był to zaryzykowała uśmiech w jego kierunku i skinięcie głową. O ile wiedziała, przewagą oczu Rina było chyba to, że widziały nie tylko chakrę, ale też wyostrzały ogólną percepcję, pozwalając widzieć świat w najdrobniejszych szczegółach... a to mogło być dla nich kluczowe, bo wcale nie mogli mieć pewności, że Kaminari zostawili tylko i wyłącznie notki nasączone chakrą jako pułapki. Ba, sami Kujaku oraz pozostałe klany Wolnych Ludzi - jak przynajmniej w jej osadzie nazywano klany Kujaku, Mateki, Orochi i Soma - często przygotowywali pułapki całkiem mechaniczne, niemożliwe do wykrycia przez kogoś, kto szukał tylko chakry. A czasem zwykły wilczy dół działał lepiej, niż nawet kilka notek.

- Znam Rina, uczy moją... - zawahała się lekko, ale podjęła - ...młodszą siostrę. Pomagał nam w wielkiej bitwie, myślę, że będzie cennym dodatkiem do naszego zespołu. Jego oczy świetnie wypatrują nawet najmniejsze szczegóły otoczenia.- poparła werbalnie jego obecność, nie dając w razie czego dojść do głosu protestom Gato lub innych.

- Jeśli macie jakieś sugestie, co do wyposażenia na drogę, lub planu na miejscu, to na tym byłoby się najlepiej skupić. Jeśli nie, to przygotujmy się do drogi. - spróbowała skupić uwagę innych na konkretnym zadaniu, a jeśli nie było pytań i reszta się oddaliła, zwróciła się do Rina. - Dziękuję. Zgaduję, że sam zasugerowałeś Kaito tę wymianę? - uśmiechnęła się lekko, ciekawa, czy dobrze zinterpretowała to, co zaszło.

[Kaito Mizukane]

Z/T

[Kujaku Haruka]

Nie była pewna, czy to klony ją uratowały, przypadek, czy po prostu jej intuicja płatała jej figle. Najważniejsze było jednak, że pogoń - jeśli jakakolwiek była, nie znalazła jej. Perspektywa powrotu w roli jednego z więźniów była... szczerze przerażająca. Nie wiedziała, czy i jak długo by wytrzymała - i czy ktokolwiek pofatygował się z Kinoko, aby ją w razie czego odnaleźć. O ile po prostu nie poderżnięto by jej gardła i spalono tuż przed przybyciem ewentualnej odsieczy. Tym bardziej zatem odetchnęła głębiej, kiedy już dotarła do osady, nawet jeśli ostatecznie zajęło jej to dłużej, niż gdyby po prostu ruszyła główną trasą. Ostrożnie przemknęła obrzeżami do centrum osady, kierując się do dowództwa, z nadzieją, że Genzo poważnie potraktuje jej raport - i podejmie odpowiednie kroki. Kiedy znalazła się w gabinecie, ukłoniła się, nieco zdyszana i po upewnieniu się, że są sami, podjęła:

- Genzo-sama! Bardzo przepraszam za najście, ale przynoszę istotne - moim zdaniem - i niepokojące wieści z placówki więziennej. Mam dowody na to, że jej dowódca dopuszcza się wielu nadużyć i prowadzi tam jakiegoś rodzaju nielegalne eksperymenty na jeńcach, nierzadko dokonując zmian w dokumentacji bez niczyjej aprobaty, jak i gubiąc - celowo - więźniów. Proszę spojrzeć. - wyjęła zwój z zapieczętowaną księgą i pozostałymi dokumentami, rozwijając go i przywołując zamknięte w nim przedmioty, a następnie prezentując kolejne dowody i podejrzane wpisy, jak i streszczając swój pobyt. Na samym końcu odchrząknęła jeszcze, niepewna, ale ostatecznie pragnąc zdać pełną relację. - Co do jednego z ostatnich wpisów i nieoznaczonej celi... Rozmawiałam z więźniem tam przetrzymywanym i... albo jest to ktoś bardzo złamany, albo wręcz to Yokai, którego przyciągnęło to, co się tam odbywa. Reszta wartowników milczy na jego temat, ale może któryś będzie mógł powiedzieć coś więcej, jeśli się go przesłucha. Rozważałam dokładniejsze śledztwo, ale uznałam, że lepszej okazji nie będzie, aby się wycofać razem z dowodami. Możliwe, że wysłano też za mną pościg. Zalecałabym szybką decyzję w sprawie tamtejszego dowódcy, gdyż pewnie już zorientował się, że mnie nie ma, a wraz ze mną - dowodów. -

Umilkła, czekając na pytania dowódcy lub decyzję.

[Kaito Mizukane]

Wojny Światów - Zlecenie Specjalne C
Kujaku Haruka
"Brud pod Kratą" _____________________________
Posty:
MG: 15
Kujaku Haruka : 14
_____________________________

Weszłaś do gabinetu dowódcy straży Kinkoku
- O ! Haruka ! Jak dobrze cię widzieć, ale co cię z prowadza ? Nie za wcześnie ? Miałaś przebywać pod okiem Senjoruou Kise ?
Odpowiedziałaś na pytanie jakiego Genzo się nie spodziewał, jednak wysłuchał całej twojej opowieści do końca. Po niej mogłaś zobaczyć, że miał bardzo zmartwioną minę, wstał od biurka, podszedł do okna, musiałaś chwilę poczekać na odpowiedź jednak w końcu ją usłyszałaś.
- Docierały do mnie plotki, że jest tam za ostro, ale nie dawałem temu wiary. Możliwe, że nie chciałem ponieważ Senjoruou Kise ma wysoko postawionych znajomych, ale dobrze z tym czymś możemy iść wyżej. Tak się składa, że też mam znajomych... Choć zrobimy inaczej, wezmę naszych najlepszych ludzi i sam się tam udam na inspekcję, im szybciej tym lepiej. Ty zostajesz tutaj, weź dzieci i udaj się do baraków, będziecie tam mieszkać. Do kiedy ? Aż sprawa się uspokoi...

Odpowiedział tym samym kończąc rozmowę, szybko się spakował, a wychodząc po ojcowsku cię przytulił
- Dobra robota - rzekł Genzo, po czym wyszliście z jego gabinetu.


Genzo dotarł do więzienia potwierdzając niektóre z dowodów, ale niestety Kise część z nich zniszczył bezpowrotnie. Dowódca straży Kinkoku wśród więźniów rozpoznał jednego z członków rodziny Kujaku, nie wiele brakowało, a doszłoby do bratobójczej walki... Dalsza inspekcja wykazała, że wśród więźniów znajduje się jeden z ważnych dowódców wojsk klanu Kaminari. Zamiast wyciągać od niego informację Kise w akcie zemsty za dowodzenie wojskami wroga bezlitośnie ją torturował, jak się okazało był to więzień z nieoznaczonej "6". Błąd udało się naprawić i dowiedzieć ważnych informacji o ruchach wojsk, wiedzieliście kiedy klan Kaminari na nowo zaatakuje.

Dowody były bardzo poważne, jednak dzięki znajomością Kise przeżył, co gorsza dostał rangę Sentokiego i od tej pory miał działać pod czujnym okiem Kujaku Genzo.

Od tego czasu minął blisko miesiąc, termin kolejnej wielkiej bitwy przybliżał się nieuchronnie. Wszyscy szykowali się do wymarszu, mogłaś być z siebie dumna, dzięki temu wróg nie zaskoczył was w łóżku...

Kujaku Genzo


MISJA ZAKOŃCZONA POWODZENIEM ! GRATULACJE !

DLA ADMINÓW

  Ukryty tekst

[Kujaku Haruka]

Odetchnęła z ulgą, kiedy Genzo stanął po jej stronie. Miała w końcu świadomość, że takie placówki... cóż, są konieczne, ale jednocześnie była przekonana, że więźniów da się też przy okazji traktować - poza salą przesłuchań - z pewną dozą szacunku. Bądź co bądź, Kaminari okazali się godnymi przeciwnikami, odważnie walczącymi o swe ziemie - za to należał im się szacunek, nawet jeśli byli po przeciwnej stronie konfliktu. Może z czasem na bazie takiego respektu wojowników wobec siebie nawzajem powstanie zalążek porozumienia? Kto wie.

Zaskoczona ojcowskim gestem Genzo, odwzajemniła jednak uścisk. Pożegnawszy go, szybko wyruszyła zebrać swoje dzieciaki, tłumacząc im jasno, co się wydarzyło - powinny mieć świadomość, nawet jeśli prawda była brzydka. Cała trójka musiała jednak mieć świadomość zagrożenia i wiedzieć, dlaczego przez jakiś czas będą musieli mieszkać gdzie indziej. Przez jakiś czas czekali na wieści, które wreszcie nadeszły. Kise nie był w ciemię bity i zniszczył sporą część pozostałych dowodów, ale była przekonana, że przesłuchania strażników z obozu także nie będą zawsze na jego rękę. I oczywiście, nie został zdegradowany, ale przynajmniej otrzymał porządną smycz. Widząc, jak istotne są znajomości, pomyślała, że musi sprawnie zdobyć większe kompetencje oraz więcej przyjaciół wyżej w hierarchii klanu - wtedy będzie mieć realny wpływ na to, co się dzieje. I nawet jeśli założy kolejne więzienie tego typu, to zorganizuje je... lepiej. Precyzyjniej. Czyściej.

Tymczasem miała parę dni do spożytkowania, więc zdecydowała, że poświęci je na medytację i naukę lepszej kontroli swoich zasobów chakry oraz gwiezdnego blasku. Coraz wyraźniej rozumiała, jak istotne było zarządzanie tymi cennymi zasobami - zwłaszcza, jeśli wysłano by ją kiedyś na misję poza tereny Atarashi oraz nowe tereny jej klanu. Dlatego kilka dni w barakach spędzała na przywoływaniu swoich ogonów tak, by jak najmniejszą ilością blasku i chakry przywołać je do istnienia. Na początku naturalnie albo się nie pojawiały, albo gasły błyskawicznie, ale do tego była przyzwyczajona - w końcu wcześniej, kiedy jeszcze zaczynała naukę, szło jej to całkiem tragicznie i po raptem trzech-czterech próbach musiała robić długą przerwę, odpoczywając i czekając na regenerację sił. Teraz jednak widziała postępy i wiedziała, że da radę być w tym jeszcze lepsza. Kiedy kończyła jej się energia meteorytu, trenowała na prostszych technikach - przywołując chociażby stada klonów i zmuszając je do tańca albo markowanych walk. Pomyślała przy okazji, że takie wykorzystanie mogłoby być ciekawe podczas któregoś z festiwali... może potrenuje też i takie zastosowanie techniki i przedstawi właśnie taki specyficzny "taniec klonów" podczas któregoś ze świąt? Najważniejsze jednak było, nauczyć się oszczędzać energię. I po jakimś czasie - w istocie, zaczęła czuć różnicę. Będąc nieco bardziej gotowa do dalszych zadań, zaczęła przygotowywania wraz z innymi, czekając na rozkazy dowództwa.

[Kaito Mizukane]

Wojny Światów - Zlecenie Specjalne C
Kujaku Haruka
"Cienie pod Popiołem" _____________________________
Posty:
MG: 1
Kujaku Haruka : 0
_____________________________

Sprawa Kise zaczeła powoli przycichać i mogłaś wrócić do swojego domu, teraz nic już ci nie groziło, a przynajmniej można było tak podejrzewać. Nie czując cienia gonitwy na własnych plecach mogłaś w pełni oddać się treningowi. Po każdej takiej sesji przychodził czas na należny odpoczynek, tak samo było i tym razem. Jednak los nie dał ci tego dnia zbyt dużo odpocząć, gdyż usłyszałaś bicie dzwonów, sygnał który został wydany wnet rozpoznałaś jako pilne zjawienie się u dowódcy straży - Kujaku Genzo.

Miałeś przeczucie, że to już, że to dzisiaj będziesz wysłana ze swoimi kamratami na długo wyczekiwaną bitwę, którą przygotowywał klan Kaminari. Miałeś jeszcze dosłownie kilkanaście sekund na spakowanie się i wyruszenie przed budynek władzy, gdzie jak się spodziewałaś wszyscy walczący powinni się zbierać.

Kiedy szykowałaś się do wyjścia, nagle w twoim domu znalazł się on Uchiha Rin witając cię z uśmiechem
- Cześć, przechodziłem obok i cię dojrzałem przez okno, pomyślałem że może pójdziemy razem ?
Powiedział pogodnym głosem, dostrzegłaś, że stara się zakładać się ciuchy jakie noszą mieszkańcy wioski, jednak jeszcze miał problemy i niektóre rzeczy z jego ubioru wciąż wyglądały zabawnie. Jednak mogłaś poczuć, że cały ten obraz Rina jako jednego z was coraz bardziej do siebie pasuje, aniżeli gryzie się, jak to jeszcze miało miejsce jakiś krótki czas temu.

Uchiha Rin

[Kujaku Haruka]

- O, witaj Rin. Dawno Cię nie widziałam. - uśmiechnęła się do renegata, który powoli zaczynał się aklimatyzować w wiosce. Może to jego bezczelne, ale lekkie i luźne usposobienie, a może sposób w jaki starał się nienachalnie integrować z resztą społeczności, chociażby poprzez nieco chaotyczny, ale coraz lepiej dopasowany strój? Tak czy inaczej z zaskoczeniem odkryła, że po stresie ostatnich dni, miło było go zobaczyć. Ucieszyła się też w sumie na nadchodzącą walkę, gdyż wolała bezpośrednie starcie chyba, niż trwanie w oczekiwaniu i spoglądanie z niepokojem w każdy kąt. Zwłaszcza Kenro źle znosił ostatnich kilka dni, marudząc i parę razy płacząc, ku wyraźnej irytacji Yuki - dla której z kolei właśnie irytacja i wybuchy złości były naturalniejszym sposobem radzenia sobie ze stresem. A pośrodku tego wszystkiego była ona, próbując ćwiczyć i medytować, jak i ogarniać młodych... no cóż. Takie życie.

- Oczywiście, chętnie powitam towarzystwo. I tak miałam zamiar cię znaleźć, ostatnie wydarzenia troche dały mi do myślenia i miałam kilka pytań do Ciebie. - stwierdziła, kończąc szybko pakowanie się, upewniając, że ma wszystkie niezbędne rzeczy. Po ostatniej misji rysik i notes były równie niezbędne jak suszone grzyby i mięso na drogę. Do tego chyba następnym razem dokupi też własny zwój, by w razie czego móc coś zapieczętować, tak na wszelki wypadek. Zebrawszy się, wyszła na podwórze, do Rina, stając przed nim i taksując go wzrokiem.

- Prawie... no prawie idealnie. Ale akurat tego typu broszki są właściwe tylko pannom na wydaniu. - wskazała na niewielką broszę w kształcie kolorowego, czerwono-pomarańczowego płomienia, z lekkim rozbawieniem w głosie. - Panowie na wydaniu raczej noszą zielono-niebieskie wersje. Chyba, że wiesz o tym i właśnie na byciu panną ci zależy? Mogę poszukać ci jakiegoś przystojnego kawalera, na pewno jakiś się znajdzie. Ale wtedy musicie adoptować przynajmniej dwie sieroty wojenne.- dodała, ruszając w drogę na miejsce zbiórki.

[Kaito Mizukane]

Wojny Światów - Zlecenie Specjalne C
Kujaku Haruka
"Cienie pod Popiołem" _____________________________
Posty:
MG: 2
Kujaku Haruka : 1
_____________________________

- Co !? Jak !? Panna wydaniu !? Chyba żartujesz !? - zawstydzony mężczyzna pospiesznie zerwał z siebie broszkę - Psiakrew ! Uduszę te dzieciaki, mówiły że to amulet potężnego wojownika, który niczego się nie lęka... - jeszcze bardziej się zawstydził, szybko się poprawiając - Znaczy się ja... Tego... Wcale nie potrzebuję takie amuletu co by wskazywał, że jestem silny i potężny, ale dzieci nalegały... - głośno westchnął - ... Już przynajmniej wiem dlaczego wioskowe staruszki chichotały na mój widok, a jedna to nawet oczami mrugała jakby jej coś wpadło... Zresztą nieważne, lekcja na przyszłość nie ufać dzieciom w sprawie ubioru... Dawno cię nie widziałem, gdzie byłaś ? Wszystko w porządku ?
Rin próbując wrócić do zwykłej rozmowy zadał ci pierwsze z brzegu pytania jakie przyszły mu do głowy.


Doszliście do placu przed budynkiem siedziby władzy, zebrała się już właściwie cała siła jaką liczyła sobie Kinkoku. Znajdowały się tam same znajome twarze, z niektórymi mogłaś widzieć się na pojedynczych misjach, z innymi pełniłaś wspólną wartę.

Dostrzegłaś podest na który wszedł Genzo, a tuż za nim... Kise !?
- Znasz tego gościa ? - wyszeptał ci do ucha Rin, mogłaś poczuć jego oddech na swoim karku

Widocznie Uchiha nie był jedynym, który zadawał sobie to pytanie, ponieważ dało się zauważyć poruszenie w tłumie i zaciekawione szepty. Czy były dowódca specjalnego więzienia na tyłach Atarashi miał jakieś ważne stanowisko ?

Uchiha Rin

[Kujaku Haruka]

- Cóż, pomyśl, że przynajmniej udało ci się przynieść trochę radości do Kinoko. Poza tym, byłeś niestety idealną ofiarą, ostatni raz zdołali coś zrobić jednemu akoraito Soma. Pamiętam, że aż się wtedy rozdzielił i jeden brat zwijał się ze śmiechu na ziemi, a drugi gonił dzieciarnię. - zachichotała, odpinając broszkę i przypinając zamiast tego na swojej piersi, po czym poklepała Rina po ramieniu pocieszająco. - Doceniam, że starasz się zrozumieć nasze zwyczaje. Chętnie w zamian posłucham o jakichś zwyczajach czerwonook... twoich, jeśli będziesz chciał się podzielić takimi. - zapewniła, po czym spoważniała nieco, kiedy zapytał ją o to, co się u niej działo, zastanawiając się, czy w ogóle może mówić o tym, co odkryła. Genzo nie zabronił jej nic podobnego, a jeśli Rin miał się z nimi zasymilować... cóż, musiał znać te dobre, jak i złe strony.

- Byłam na dłuższej misji. I w sumie to ona mnie... zainspirowała do zapytania cię o coś. Widzisz... eksortowałam jeńca do obozu więziennego, a potem zostałam tam parę dni, bo... nie podobało mi się to, co tam zobaczyłam i jak dowódca tej placówki ją prowadził. Trochę powęszyłam i wyszło na to, że przesadzał mocno, przez co został odsunięty, a warunki z tego co wiem się polepszyły. Wojna oczywiście jest okrutna, ale... ale może u was wpadli na jakiś lepszy sposób wydobywania informacji? Genjutsu w końcu wpływa na umysł, a do tego czerw... Uchiha zawsze byli doskonale poinformowani o naszych ruchach, jeszcze kiedy mieszkaliśmy za Murem. U mnie w osadzie raczej nie było nikogo, kto znał genjutsu, a może da się wydobyć informacje od kogoś, bez jednoczesnego... łamania jego ciała? - spytała, licząc na to, że jej szczerość zostanie przyjęta za dobrą monetę. Od czegoś trzeba było zacząć.

Tymczasem dotarli na plac, gdzie zgromadziła się już spora grupa shinobi i kunoichi z wioski. Dostrzegła Genzo oraz... Kise. Oczywiście. Mogła się spodziewać, że skoro został Sentokim, będzie teraz obecny przy jej dowódcy. Nie była tym zachwycona, gdyż wolałaby go chyba oglądać jednak za kratami, albo martwego na polu bitwy, ale co zrobić.

- Tak. To ten przywódca więzienia. Dostał krótszą smycz i uważnego dozorcę. Na razie to chyba najlepsze, co dało się z nim zrobić. - mruknęła do Rina, czekając na odprawę.

[Kaito Mizukane]

Wojny Światów - Zlecenie Specjalne C
Kujaku Haruka
"Cienie pod Popiołem" _____________________________
Posty:
MG: 3
Kujaku Haruka : 2
_____________________________

- Do przesłuchań trzeba mieć żelazny charakter i twardą rękę. Jeżeli ktoś nie posiada takich umiejętności bardzo łatwo o nadużycia, często w takich przypadkach ludzie zaczynają czuć się wszechmocny z czego dodatkowo czerpią przyjemność... Nieprzyjemne typki. Wiesz nie każdego traktujesz tak samo, z większością trzeba delikatniej. Choć zdarzają się pojmani osobnicy z którymi trzeba zagrać ostrzej, ale to już niezależne kierownictwo decyduje, które nie powinno być jednostką w więzieniu tylko osobnym biurem kontrolnym. Jednak wymaga to odpowiednich osób na stanowisku, nie jest to łatwy temat. Genjutsu to nie lekarstwo na problem, złamanie czyjejś psychiki nie jest niczym lepsze aniżeli fizyczne pokiereszowanie. W obu przypadkach jeżeli przesadzisz z powodujesz nieodwracalne skutki, mniej krwi i morderstw nie oznacza większego humanitaryzmu.


-------


- A więc to jest ten gagatek, heh... widzę, że żyw to i tutaj panuje kolesiostwo. Z każdym dniem tutaj zauważam więcej podobieństw pomiędzy dwoma cywilizacjami - rzekł Rin, jednak w tym przypadku jego głos zawierał w sobie smutne tony.

Gdy pomruki dookoła was zaczęły przycichać Genzo podniósł rękę, aby uciszyć już pozostałych, gestykulując, ze zaraz zabierze głos. A kiedy wszyscy już skupili się na nim rozpoczął:
- Wojownicy wolnych ziem, dzisiaj jest dzień kiedy ponownie przyjdzie nam odeprzeć atak wroga. Dzisiaj znowu walcząc musimy pamiętać o tym, że walczymy dla naszych rodzin, którzy nie spokojnie spoglądają za siebie. Złe duchy depczą nam po piętach dlatego my wydepczemy sobie drogę przed siebie !

Po chwili aplauzu opuścił scenę w raz z Kise, a głos zabrał z mównicy urzędnik:
- Do budynku władz został przywieszony przydział, za budynkiem znajdują się dowódcy wasz zespołów, którzy dostali już instrukcje jakie będzie wasze zadanie. Powodzenia !

Urzędnik zszedł z podestu udając się w kierunku w którym odeszli Genzo i Kise. Zobaczyłaś wielkie poruszenie, wojownicy twojej osady właśnie poszli odszukać swojego przydziału, a finalnie również i dowódcy.

Uchiha Rin
Kujaku Genzo
Urzędnik

[Kujaku Haruka]

Ciekawe. Wyglądało na to, że Rin... miał pewne doświadczenie w podobnych przesłuchaniach i widział efekty zarówno jednej, jak i drugiej metody. Szkoda tylko, że odpowiedź nie była dokładnie taka, na jaką liczyła... chociaż, nie. Była świadoma przecież, że genjutsu również może zostawić ślady na kimś. Nie wiedziała, czy istnieją techniki pozwalające odczytać czyjś umysł, a teraz... teraz otrzymała potwierdzenie. Wyglądało na to, że będzie musiała się jednak zacząć szkolić w tej sztuce. Rozumiała zagrożenie, jakie przedstawił jej Rin, ale dopóki nie zobaczy czegoś takiego na własne oczy, nie będzie w stanie stwierdzić, co jest tak naprawdę lepsze. Jeżeli zaś obie metody były traumatyzujące dla przesłuchiwanego... cóż, wtedy po prostu pytanie opierało się na tym, którą metodą można dokładniejsze i pewniejsze informacje uzyskać, oraz która trwa krócej. To chyba jedyny sposób na zredukowanie cierpienia przesłuchiwanego, a jednoczesne uzyskanie tego, co potrzeba dla wysiłku wojennego. Na razie jednak po prostu skinęła głową.

- Skoro tak mówisz. Miałam nadzieję, że może genjutsu nie zostawia trwałych śladów, albo przynajmniej jest szybszą i pewniejszą metodą? Ale pewnie jest tak, jak mówisz - wiele zależy od osoby na szczycie. Mam jednak dużo zaufania do Genzo. To dobry człowiek, mam nadzieję, że uda mu się odpowiednio utemperować Kise. - westchnęła, kiedy szli obok siebie.

Potem, kiedy stali razem na placu, słuchając przemowy Genzo, a Rin podzielił się swoją obserwacją, kiwnęła głową, również z pewnym smutkiem.

- Tak... na to wygląda. Nie pomaga też, że u nas jednak dodatkowo większość starych plemion ma mocne poczucie więzi i będą chronić swoich przed resztą, nawet jeśli wiedzą, że to zgniłe jabłka. Możliwe, że tak było w tym wypadku. - odparła, po czym wzięła głębszy oddech i potrząsnęła głową. - No dobrze, nie ma co się pogrążać w niewesołych rozmyślaniach. Zobaczmy, jaki mamy przydział. - ruszyła do rozpiski, a następnie poszukać swojego dowódcy.

[Kaito Mizukane]

Wojny Światów - Zlecenie Specjalne C
Kujaku Haruka
"Cienie pod Popiołem" _____________________________
Posty:
MG: 4
Kujaku Haruka : 3
_____________________________

Podeszliscie razem z Rinem do tablic chcąc znaleźć siebie i swój przydział jednak było to problematyczne ponieważ każdy chciał to zrobić... Po około półtorej minucie udało wam się siebie znaleźć w sekcji drużyny specjalne. Zorientowaliście się, że zostaliście przydzieleni do tego samego zespołu, co ciekawe była w nim jeszcze jedna znajoma twarz z waszej ostatniej wspólnie wykonanej misji... Kisuke też był wpisany, bardzo możliwe, że wasze powodzenie na ostatniej misji zaowocowało, że ponownie zostaliście razem przypisani. Poza waszą trójką była jeszcze dopisana jedna dziewczyna o imieniu Anko oraz dowódca w postaci Kunimitsu Misato.

Udaliście się za budynek bez problemu odnajdując pozostałą część swojego zespołu. Kisuke jak Kisuke nic się nie zmieniło w jego wyglądzie, Anko była dwudziestolatką o pogodnej twarzy i białych włosach. Na widok Rina zatrzepotała rzęsami, ten z kolei odpowiedział szczerym uśmiechem. Dowódczyni z kolei miała około trzydziestki i długie kruczoczarne włosy. Kiedy wasza przydzielona pani kapitan zespołu doliczyła się kompletu drużyny przemówiła spokojnym głosem
- Witam was, jak już wiecie jestem Kunimitsu Misato, naszym celem będzie niepostrzeżenie przedostać się przez strefę działań wojennych i dotrzeć do tymczasowej stacji pomniejszej stacji dowodzenia. Na miejscu będziemy musieli zdobyć strategiczne informacje, zdezorganizować kanał dowodzenia i wrócić bez wszczynania alarmu. Wszystko jasne czy są jakieś pytania ? Jeżeli nie to w szyku zmierzamy do naszego celu...

Kunimitsu Misato

[Kaito Mizukane]

Z/T

[Kujaku Haruka]

Haruka kończyła właśnie jeść późne śniadanie, po porannym biegu, kiedy otrzymała od Shimany zwój z informacją, że jest potrzebna. Cóż, najwyższy czas - i tak dostała sporo wolnego, w ostatnich tygodniach zajmowała się jedynie jakimiś drobnostkami niewartymi uwagi, zamiast tego całe swoje skupienie poświęcając na szkolenia, w dużej mierze u boku kuzynki Misuno. Nawet z Rinem spotykała się teraz tylko sporadycznie, chociaż ten już w dużej mierze też zregenerował siły po ich ostatnim zadaniu na tyłach wroga - rany najwyraźniej się w pełni zaleczyły, chociaż Iryonini kilkukrotnie musieli go jeszcze przyjmować u siebie, by upewnić się, że tkanki zrosły się jak należy. Podziękowała przybranej... córce, czy też młodszej siostrze, po czym szybko ruszyła z domu, ciekawa co tym razem się dzieje i czy będzie to kolejna niewarta uwagi sprawa, czy może coś nieco poważniejszego.

W ostatnich tygodniach starała się też mieć oko na wykupioną przez Koichiego Yamaderę oraz na poczynania Rikuto i Shina, którzy byli katalizatorem ucieczki poprzednich właścicieli karczmy. Nie poszła ich tropem od razu, chcąc pozostać wierna obietnicy złożonej Siri i Kikiemu, nie ściągając na nich niepotrzebnej uwagi. Nie miała jednak zamiaru całkiem zapomnieć o tej sprawie. Skoro budowali tutaj nowy dom, musieli się upewnić, że będzie to miejsce warte krwi, jaką przelali - nie chciała pozwolić na to, by ktoś spośród klanu wykorzystał jakies nieczyste zagrywki, by zagarnąć dla siebie więcej, niż każdemu się należało. Tym bardziej, że zza Muru każdego dnia napływali kolejni Kujaku, szukając miejsca dla siebie.

Z takimi myślami przeszła przez próg siedziby władz, pozdrawiając strażników i kierując się do osoby, która wyznaczyła jej zadanie.

[Ryū]

Misja D
Zlecenie specjalne - Wojna światów
HARUKA 2/7

Pozostałaś wierna swojej wewnętrznej obietnicy, że będziesz śledzić informacje o poznanych ci ze słyszenia ludziach - Rikuto, Shino i przede wszystkim - Koichi Yamadera. Ten ostatni zdawał się działać bardzo ostrożnie. Nic, oprócz przejęcia gospody po staruszkach, nie doszło do twoich uszu. Jedynie plotki o tym, że wykorzystuje głupotę innych do swoich niecnych celów.
O Rikuto i Shino słyszałaś tyle, że wciąż żyją przeszłością i swoją furią wycelowaną w każdego niebędącego z nimi związanym krwią. Każdy niekujańczyk w ich oczach był ścierwem do ubicia. Nienawiść nie znajdowała upustu, raczej cały czas konsekwentnie się nakręcała. Znajdowali sobie innych o równie skrajnie nacjonalistycznym podejściu, o co nie trudno w tak trudnym okresie dla klanu prowadzącego wojnę.
Tyle z informacji, które udało ci się uzyskać. Udajesz się do siedziby władzy, gdzie pokierowano cię do znajomego ci już Kujaku Tensai.
Otwierasz drzwi wejściowe, za nimi widzisz mały pokoik z biurkiem, za którym siedzi urzędnik, akurat patrzący w twoją stronę z nad pochylonych okularów.
- O, Haruka. Witaj. Przydzielono ci dzisiaj zlecenie. Tu masz dokument. - Przysuwa w twoją krawędź biurka zapieczętowany zwój. - Nieprzyjemna sprawa. Doszło do incydentu, mężczyzna się powiesił w swoim domu. Daichi Kanzaki. - Kojarzyłaś to imię i nazwisko. Ostatnio było o nim głośniej, skłaniał on ludzi do bardziej pokojowych rozwiązań i zwracał uwagę na piekło wojny. Nikt go nie traktował poważnie, a wręcz zaczęto nazywać go wrogiem klanu i się od niego odsuwano. - Więc, no. To pewnie tylko formalność, ale potrzeba wykwalifikowanego żołnierza, co by sprawdził czy nie doszło tu do udziału osób trzecich. Padło na ciebie. Pełen zestaw informacji jest w zwoju, ale póki możesz, to korzystaj, że akurat znam tę sprawę i mogę odpowiedzieć ci na nurtujące cię pytania.

Kujaku Tensai