Strona 1 z 1
Wschodnie Atarashi
: 18 lis 2025, o 12:42
autor: Kujaku Haruka
Wschodnia część Atarashi, dawniej znana jako północne Sogen, wyraźnie różni się od reszty prowincji. Choć większość Atarashi to niziny i podmokłości, tutaj krajobraz staje się bardziej pagórkowaty, a wzgórza porastają gęste, mieszane lasy – pełne dębów, olch i jesionów. Wśród nich rozciągają się wrzosowiska, torfowiska i wilgotne zagajniki. Wiosną i latem okolica tętni zielenią, jesienią przybiera barwy złota i czerwieni.
Charakterystyczną cechą tych terenów są rozległe systemy jaskiń, kryjące się podobno wśród wzgórz. Wiele z nich jest owianych legendami – niektórzy twierdzą, że podziemne korytarze sięgają aż pod granicę z Ryuzaku no Taki i bywały wykorzystywane przez przemytników jeszcze w czasach, kiedy Mur oddzielał Dzikich od Kontynentu. Jaskinie te bywają schronieniem dla zwierząt, a czasem i ludzi szukających ukrycia, ale budzą też lęk i są źródłem lokalnych przesądów.
Wśród lasów i wzgórz rozrzucone są niewielkie wioski, których mieszkańcy żyją w zgodzie z naturą, polegając na wytrwałości i wzajemnej pomocy. Największa z nich, Kagetsu , słynie z wyrębu drewna, wyrobu narzędzi i węgla drzewnego. Mizunoe , położona bliżej mokradeł, utrzymuje się głównie z uprawy ryżu i połowu ryb, a także produkcji aromatycznego sake. Na nieco wyżej położonych stokach znajduje się Tsuchikage , gdzie hoduje się kozy i owce oraz uprawia zioła lecznicze, cenione w całej prowincji.
Ludzie ze wschodniego Atarashi są twardzi, nieufni wobec obcych, ale lojalni wobec siebie. Przesądy i wiara w duchy lasu oraz opiekuńcze bóstwa są tu wciąż żywe - wielu z nich miało kontakt z plemionami zza Muru. Mieszkańcy szanują tradycję, są gościnni dla przyjaciół, a w trudnych czasach potrafią się zjednoczyć. Życie w tym regionie wymaga hartu ducha, ale daje też poczucie wspólnoty i silnego związku z ziemią przodków.