Szlak prowadzący na północny-zachód

[Suyunami Yuri]

Chłopak coraz bardziej irytował Yuriego a trzeba było przyznać, że raczej ciężko było doprowadzić do takiego stopnia, aby widać było po nim złość. Chłopak próbował wykazać się jakąś dziwną brawurą, gniewem... Ale może bardziej chodziło o strach i próbę przyznania się, że był słaby a i tak został wyznaczony do tego zadania? Ciężko było to określić... W końcu do całej dyskusji wtrącił się następny mężczyzna, któremu również nie podobało się to co chłopak gadał. I już miało się coś wydarzyć, kiedy zatrzęsło wozem. -Siadaj za nim coś si...- było za późno chłopak upadł na dupę przed wszystkimi całkowicie tracąc swoją szansę na bycie macho tej grupy. Yuriemu delikatnie zatrzęsły się kąciki ust. Było to naprawdę zabawne! Kiedy wóz przestał się trząść białowłosy wychylił do niego rękę, aby pomóc mu wstać, mając nadzieję, że to go choć trochę uspokoi i się ogarnie. -To może zaczniemy od nowa i każdy się przedstawi? Będzie nam łatwiej jeżeli przyjdzie nam bliżej współpracować przy tym zleceniu.- uśmiechnął się znowu delikatnie tym razem do wszystkich. Chciał wszystkich uspokoić, aby nie niepokoili się niepotrzebnie na zaś, bo nikomu to nie da większego komfortu, ani nie poprawi ich sytuacji. Było o wiele za późno na coś takiego. Tym bardziej, że coraz bliżej była granica...

[Zakata]

14 Posterunek
Wojna światów B - Suyunami Yuri

---

Posty
Zakata 5
Suyunami Yuri 4

---

Jak tylko chłopak się wywrócił, połowa ludzi zaśmiała się, druga połowa była lekko zażenowana całą sytuacją. Chciałeś mu podać rękę, by pomóc mu wstać. Chłopak, spojrzał na ciebie i odtrącił rękę po czym w ciszy usiadł na swoim miejscu. Rzuciłeś propozycję przedstawienia się, kilka osób się przedstawiło, kilka miało to zupełnie w dupie. Widać było, że nastroje nie są w najlepszym wydaniu na tej pace.

Dojechaliście w końcu do granicy, tam was rozładowano z transportu. Woźnica poszedł do budynku który tam się znajdował. Po chwili oczekiwania, z posterunku wyszedł do was napakowany mężczyzna. - Witajcie, tutaj oddzielimy chłopców od mężczyzn haha. Oczywiście dziewczyny od kobiet również...Nazywam się Masoto Uchiha koordynuje budową nowych umocnień. - Było to dosyć dziwne przywitanie jak miejsce z którego możecie zaraz pójść na front. - Zostaniecie podzieleni na trzy osobowe zespoły każdy będzie przypisany do innego zadania. - Po czym wyjął zwój i zaczął czytać. Minęła chwila zanim doszedł do ciebie. - Yuri Suyunami, Natsumi Uchiha, Banji Tanji... Będziecie mieli przydział patrolujący, zaopiekuje się wami, Mikasa Uchiha. - Po czym wyczytał dalej. - Za chwilę do was przyjdą wasi dowódcy i będziecie już podlegać bezpośrednio nim.

Mieliście chwile na zapoznanie się, dziewczyna była dosyć nieśmiała i bała się pierwsza zacząć. Dlatego też pałeczkę przejął Banji. - Patrol, zaczyna się ciekawie, dawno nie skopałem dzikiem dupska. - Skomentował chłopak. - Może uda się bez bicia. - Cicho napomknęła Natsumi.

Wtedy z posterunku kobieta, poruszała się z gracją. Jej postura była dostojna. - Witajcie, nazywam się Mikasa, zajmiemy się patrolem, podczas gdy inni będą zajmowali się budowaniem umocnień. - Nie wyglądała na osobę, która specjalizuje się w walce, ale jednak coś musiało sprawiać, że to ona zajmowała się obserwacją w tym miejscu. - Teraz tak, odsuniemy się od tego miejsca trzy kilometry w głąb, rozdzielimy się na 2 zespoły i będziemy po prostu patrolować. Tutaj macie gwizdki, jeżeli coś się dzieje, od razu ich macie użyć. - To był wstęp do już prawdziwej misji.

---

Urzędnik
Natsumi Uchiha
Chłopak
Mężczyzna
Banji Tanji
Mikasa Uchiha
Masoto Uchiha

---

[Suyunami Yuri]

Ludzie od razu zareagowali na ten upadek, nie powstrzymali się jak on, co też pokazało chłopakowi, że raczej na tym wozie nie znajdzie żadnych przyjaciół. Yuri westchnął, kiedy jego dłoń dostała strzała od naburmuszonego dzieciaka. Przymknął oczy, kiedy ci co chcieli się przedstawić a reszta siedziała cicho, zapadł w lekki marazm starając się odgonić swój własny strach i stres. Mimo, że wyszedł zwycięsko z ostatniej misji... nadal czuł strach. Gdyby tamten mężczyzna się nie zatrzymał i nie zdecydował się o zakończeniu ataku on i cała reszta zapewne sami by skończyli, jako trupy...

W końcu dojechali do granicy, już z daleka mogli zobaczyć zalążki umocnień i wysiadających ludzi z innych powozów. Nie było ich mało, pracy było dużo. Każdy zapewne dostanie inny przydział. I nawet się z tym nie pomylił już po chwili wyszedł do nich dowódca, o słabym żarcie, który chyba mógł tylko bardziej zestresować każdego i nie był zbyt motywujący... Odczytywał imię po imieniu tworząc kolejne grupy, aż w końcu białowłosy chłopak usłyszał swoje imię przy ludziach ze swojego powozu. Natsumi i Banji... Tanji... Brew mu się poruszyła ku górze razem z kącikami ust. Było to dosyć komiczne, jak sytuacja z upadkiem na cztery litery.

-Wstrzymaj konie.- Yuri spojrzał się na chłopaka, który raczej zbyt dobrze się nie zaprezentował przed nim i dziewczyną, dla której był po prostu niemiły. -Zbytnia pewność siebie zaprowadzi ciebie do grobu, jak twój tyłek na powozie, gdzie się nie popisałeś.- nie zamierzał owijać w bawełnę, chłopak mógł któreś z nich wprowadzić do grobu a żadne raczej tego nie chciało. Na szczęście nie musiał wchodzić w większą dyskusję z nim, bo dołączyła do nich ich kapitan, która wprowadziła ich od razu w zadanie. Pokiwał potwierdzająco głową, że rozumie. Sprawdził jeszcze raz czy wszystko ze soba ma i westchnął. -Jeszcze raz miło mi was poznać Natsumi-san, Banji-kun. I panią kapitan, Mikasa-dono. Liczę na owocną współpracę.- delikatnie się przed każdym ukłonił. Musiał pamiętać o drobnej etykiecie, którą chciał utrzymać dla własnej rodziny i jej dobrego imienia. Jego rodzice, szczególnie ojciec byli dość wysoko w hierarchii klanu, dlatego nie mógł nabrudzić w ich papierach swoim brakiem ogłady.

Kiedy tylko mieli ruszyć, ruszył od razu trzymając się dość blisko każdego wchodząc na granicę i patrolowanie tej okolicy musieli wziąć pod uwagę każdy scenariusz. Na pewno natkną się na jakiś szpiegów albo bezpańskich dzikich robiących, co im się żywnie podoba. Włączył pełną czujność i skupienie, aby nic nie mogło go zaskoczyć albo zminimalizować taką szansę.

  Ukryty tekst

[Zakata]

14 Posterunek
Wojna światów B - Suyunami Yuri

---

Posty
Zakata 6
Suyunami Yuri 5

---

Przywitałeś kapitan z należytym scenariuszem, mogłeś dostrzec jak jej kąciki ust lekko się unoszą. To była zwykła etykieta, jednak już nie wszyscy aż tak o niej pamiętają, w szczególności młodsi shinobi. Był to dla ciebie duży plus w jej oczach, przynajmniej mogłeś tak wywnioskować.

Przeszliście kawałek za waszą kapitan, była to dosyć pozytywna atmosfera, wyjątkowo nikt się kłócił nikt nie miał pretensji. Sama kapitan zaczęła wam wyjaśniać podstawy. - W tej okolicy, czasami zdarzają się najazdy i problemy. Od dłuższego czasu nie było problemów na samej granicy. Także ta misja to powinna być czysta formalność. Jednak przestrzegam was, że to co było do tej pory nie musi się utrzymać i coś może się zdarzyć. Dlatego proszę was bądźcie czujni.

Doszliście na miejsce gdzie kiedyś odbyła się walka. - Dobrze to teraz się rozdzielimy, ja i Yuri pójdziemy na zachód około pięćset metrów, Natsumi i Banji przejdziecie na wschód też pięćset metrów, będziecie stacjonować w tamtych małym lasku. - Wskazała im mały zagajnik. - Co godzinę wszyscy spotykamy się w tym miejscu, jednak dalej bądźcie czujni na powrotach. - Taktyka tego była dosyć dziwna, jednak widać było po niej, że nie do końca nie tyle wam ufa, co bardziej waszym umiejętnością.

Rozdzieliliście się i ruszyłeś za swoją kapitan. - Powiedz Yuri, walczyłeś już z dzikimi? - Rozpoczęła małą pogawedkę.

---

Urzędnik
Chłopak
Mężczyzna
Banji Tanji
Natsumi Uchiha - Klik!
Mikasa Uchiha - Klik!
Masoto Uchiha - Klik!

---

Z/T - Rozdroże wojenne

[Uchiha Hiromi]

~ 30/... ~

~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395 ~

Zaczęli od razu.

Okazało się, że nie było więcej pytań, więc Masahiro skinął do nich głową i pożegnał się, życząc powodzenia. Poczekał, aż wyruszyli i odprowadził ich wzrokiem, kiedy wsiadali na swoje konie, a woźnicy sprawdzali wozy, swoje konie i również zajęli swoje miejsca. Wyruszyli jeszcze przed tym, jak wstało słońce.

Była zima i było zimno. W nocy były przygruntowe przymrozki, teraz, przed porankiem, robiło się szczególnie nieprzyjemnie. Wszyscy musieli być ubrani dość ciepło i był nieźle przygotowani. Czekała ich co najmniej trzydniowa podróż.

Sama zima w Sogen… cóż, w Północnym Ryuzaku, nie należała do najcięższych, porównując do innych miejsc. Śnieg nie zalegał - puchata powłoka pojawiała się nieczęsto. Zwykle było około zera stopni, mnóstwo zimnego deszczu, błoto, chlapa, często pomrożone, wyboiste drogi. Zimna, przejmująca mgła. I ogólnie nieprzyjemna wilgoć. Dlatego tak ważnym było dostarczenie towarów.

Słońce wstało jak już byli daleko poza Sarufutsu. Uczestnicy drogi na pewno prowadzili niezobowiązujące konwersacje w tym czasie i mieli czas, żeby się ze sobą zapoznać i pogadać o wszystkim, co ich mogło trapić.

~ 3/... ~

~ Yumiko ~

~ Misja Wojenna rangi C ~

~ Te Zwoje Nie są Twoje ~
~ rok 395 ~

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka
Date Nao
Takeda Masatoshi
Uchiha Shizaki

[Azuma]

Nie było od nikogo żadnych pytań, każdy wiedział co do niego z zadań należy. W końcu padł rozkaz do wyjazdu i karawana pomału ruszyła opuszczając bramy osady. Azuma został na końcu. Spojrzał na Masahiro, który postanowił zostać do końca, tak jak i inni mieszkańcy, którzy zebrali się by zobaczyć nie tylko Lider klanu Uchiha, ale również tych, którzy walczyli i umierali za ich wolność.

– Nie martw się transportem. Yumiko-san jest pod dobrą opieką. Ja i Shizaki-san będziemy trzymali nad tym pieczę… – Azuma zawahał się na moment, nie wiedząc czy może pozwolić sobie na taką poufałość, ale ostatecznie zdecydował – Odpocznij trochę, w miarę możliwości. Ludzie Cię potrzebują. Wypoczętego.

Uśmiechnął się do Lidera, a następnie jeszcze raz spojrzał na wszystko w koło. Nabrał powietrza, wciągając przez nozdrza zapach miasta, jakby się z nim żegnał na dłuższy czas, po czym szarpnął lejcami, przyciskając lekko pięty po bokach wierzchowca zmuszając go do przyspieszenia. Kogō już po chwili dołączył do karawany, zajmując miejsce koło Yumiko i Shizakiego.

– W pierwszy dzień, do zmierzchu możemy podróżować właśnie tak. Lepiej się poznamy. Potem jednak dojdzie do zmiany, transport jest zbyt ważny, a podróż będzie trwała co najmniej trzy dni. Jedno z nas będzie musiało pełniło rolę czujki i przewodzić transportem. Kolejne będzie zabezpieczało i zamykało pochód. Ostatnia osoba będzie najbardziej mobilna. Będzie doglądać transportu, przemieszczając się między wozami, od czasu do czasu zmieniając stronę. Będziemy się zmieniac. Jeśli ktoś nas będzie obserwował, utrudni mu to plany. Oczywiście takiego scenariusza nie zakładam, ale lepiej dmuchać na zimne… Zastrzeżenia?

Azuma był najstarszym stopniem, zatem naturalnie wszedł w buty dowódcy. Chciał też by Yumiko wyciągnęła jak najwięcej z ich wspólnej misji. Poznała zasady, weszła w różne role, tak by różne wyzwania i zagrożenia, nie były dla niej problemem nie do przeskoczenia. Po ustaleniu tych kwestii, rozmowa mogła przybrać mniej oficjalny ton. Mogli się poznać.

– Yumiko-san, nie pochodzisz z Kōtei, prawda? Słyszałem od Masahiro-dono, że mieszkałaś gdzieś poza osadą…

Azuma zerknął na dziewczynę, chcąc wyjść z inicjatywą, ale również nie budząc wszelakich demonów, bowiem dla każdego upadek Muru miał inne, często bardzo traumatyczne znaczenie. On sam choć mocno cierpiał z powodu utraty stolicy, a tym niemniej z powodu własnej nieobecności w trakcie obrony stolicy, to dziękował Bogom, że Ci w swojej łaskawości, nie odebrali mu rodziny.

[Yumiko]

Yumiko pożegnała się skinieniem głowy, po czym ruszyła do swoich obowiązków, a mianowicie do konia, który na nią czekał. Gdyby wiedziała, że będą przemieszczać się konno, lepiej by się do tego przygotowała. Wzięłaby ze sobą chociażby marchewki, by nieco przekupić swojego nowego towarzysza. To jednak jej nie powstrzymało przed przywitaniem.- Hej słoneczko...- zaczęła szeptać zbliżając się do zwierzęcia.-Jestem Yumiko i przez kilka dni będziemy sobie towarzyszyć- mówiła dalej, podchodząc do konia. Gdy była blisko, wyciągnęła dłoń by zapach dotarł do zwierzęcia. Na sam koniec pozwoliła sobie na pogłaskanie. Gdy minął etap poznania, czarnowłosa wsiadła na konia i ruszyła z resztą w stronę bramy, brakowało jedynie Azumy, który został, by jeszcze chwilę porozmawiać, a ona nieco się odprężyła, zostawiając za sobą ludzi.

Azuma dogonił ich po chwili i od razu wszedł w rolę dowódcy, co było oczywistym posunięciem, zważywszy na to, że to miał największe doświadczenie. Mówił tak swobodnie, jakby plan, który im przedstawiał był przemyślany od początku do końca- Żadnych... Czy postoje też masz przemyślane? Ja nie znam tej drogi, ale wy z Waszym większym doświadczeniem, możecie ją znać... Macie jakieś miejsca, w których bezpiecznie będzie można napoić i nakarmić konie? - zapytała patrząc na chłopaków. To było ważne, inaczej osoba będąca z przodu musiałaby rozglądać się dodatkowo za takowym miejscem.

Słysząc o tym, że nie mieszkała w Kotei zmarszczyła brwi. Życie zaskakiwało ją na każdym kroku i ziarenko niepewności z każdą chwilą kiełkowało. Miała inne informacje, które nieco się różniły, ale może fakt, że nie mieszkała tam od dziecka był czynnikiem, że tak twierdził.-Z tego co wiem nie urodziłam się w Kotei, ale to właśnie tam mieszkałam przed upadkiem muru, przynajmniej takie informacje dostałam. Słyszałam, że okoliczne wioski przy Wabu były opuszczone a ludzi się przesiedlali. Może stamtąd przenieśliśmy się do Kotei? Nie jestem w stanie powiedzieć jak to dokładnie wyglądało. -wzruszyła ramionami, zastanawiając się jak długo mieszkała w stolicy, na pewno na tyle długo, by ludzie kojarzyli ją, jak także jej rodziców. Przecież to dzięki Tamiko wiedziała co nieco o swoich rodzicach.-A Wy mieszkaliście w stolicy całe życie? Jak to u Was wyglądało?. Pytanie, za pytanie, tak to wyglądało. Przynajmniej w jej głowie, bowiem chciała poznać chłopaków i może nieco więcej dowiedzieć się o klanie z którego pochodziła.

[Uchiha Hiromi]

~ 31/... ~

~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395 ~

Droga prowadziła w przód i przód, a cała grupa spokojnie jechała końmi i powoziła wozami. Kiedy Azuma przejął dowodzenie, Shizaki niemal zatrzymał swojego konia i spojrzał na chłopaka z lekkim niedowierzaniem. Otworzył usta, żeby coś powiedzieć - spojrzał w tył - jakby wzrokiem szukał Masahiro, który ich odprowadził, następnie na Azumę. Potem po prostu pokręcił głową i poczekał po prostu jechał. Azuma absolutnie widział, że Shizaki miał coś do powiedzenia, ale tego nie zrobił. Ciężko powiedzieć, czy ze względu na szacunek do rangi czy cokolwiek innego.

Chętnie za to odpowiedział na pytanie o miejsca, gdzie są postoje. Podjechał do Yumiko i wyciągnął zwój z jednej z kieszeni i zaczął coś rysować. Po chwili pokazał jej prostą mapkę.

- Tu, na południu, jest Sarufutsu. Tu jest granica - nieprzesunięta. To linia bezpieczeństwa, jakieś półtora-dwa dni stąd. Dalej Rantori, tutaj, na północy. To miasto odbiliśmy dzięki Azumie. To nadal pół dnia do jednego dnia drogi. Zatrzymać się można w kilku miejscach. Tutaj - pół dnia drogi od nas. Tutaj - trzy czwarte dnia i tu - na głębszy wieczór. Dalej przed zmrokiem nie dotrzemy. Ogólnie dwa pierwsze miejsce są bardzo bezpieczne, nie sądzę, żeby ktokolwiek nam tam przeszkadzał, za blisko do Sarufutsu. Ogólnie na spokojnie tam uda nam się odpocząć, napełnić manierki, kimnąć się. Zatrzymanie się dalej jest już bardziej niebezpieczne. Jesteśmy bardziej na północy, zaczynamy wchodzić w bagna. Już mogą jakieś bandy się tam kręcić. Bardzo mała szansa na Dzikich tam. No ale jeżeli tam dojdziemy, to będziemy mieć potem cały dzień na bagnach i do granicy dotrzemy rozsądnie - można zatrzymać się na posterunku i cały jeszcze następny dzień spędzić na przebijanie się przez bagna do Rantori. Pamiętaj, że mamy wozy i musimy używać większych szlaków i nie podróżujemy jakoś mocno szybko. Masz mapkę - powiedział i podał jej mapkę i ołówek. - Żebyś mogła zdecydować co i jak. Jeżeli coś, to wyjaśnię.

Shizaki następnie rzucił znaczące spojrzenie Azumie, jakby wyczekiwał jego reakcji czy czegoś.

Na pytanie o życie w Kotei, Shizaki też odpowiedział.

- Wabu? To na zachodzie? Niedaleko Antai? Tam sporo wiosek zostało zniszczonych przez Kaminari i Inuzuka w czasie ostatniej wojny. Pod Kotei zbudowano dla wszystkich obóz uchodźców z tamtych terenów… czy wszystkich, które wtedy były zniszczone. Nieźle wtedy oberwaliśmy… nie tak mocno jak teraz, ale bogowie serio mają nas gdzieś i lubią się z Uchiha nabijać - Shizaki skrzywił się nieco. - Przykro mi, że straciłaś dom. Ogólnie, też żałuję, że cię nie pamiętam z Kotei, nie, Azuma? Jesteśmy w podobnym wieku, powinniśmy się chociaż kojarzyć. Może jakbyśmy kojarzyli, to coś moglibyśmy pomóc. Ja sam aż tyle nie spędziłem w Kotei, przynajmniej nie odkąd nauczyłem się latać. Jestem typowo zwiadowcą i od przesyłania wiadomości i rozkazów. Do Rantori w sumie mógłbym polecieć, ale Hiro prosił, żebym jechał z wami. Poważnie traktuje szkolenie, szczególnie teraz, kiedy potrzeba jak najwięcej osób, jak najszybciej.

~ 4/... ~

~ Yumiko ~

~ Misja Wojenna rangi C ~

~ Te Zwoje Nie są Twoje ~
~ rok 395 ~

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka
Date Nao
Takeda Masatoshi
Uchiha Shizaki

[Azuma]

Spojrzenie Shizakiego było dość wymowne. Azuma udał, że tego nie widzi, ale doskonale rozumiał rozterki towarzyszą. Masahiro-dono chciał, żeby to Yumiko dowodziła. Azuma do tego się nie zastosował. Jak się Kogō wydawało, takie przynajmniej Shizaki odniósł wrażenie. A czy tak rzeczywiście było?

Oprócz bycia wsparciem dla Yumiko, obaj shinobi mieli ją też czegoś nauczyć.

Azuma, będąc najstarszym stopniem i mając już niemałe doświadczenie, chciał zacząć od wpojenia pewnych zasad. Elementów którymi należało się kierować. Do tych podstawowych zasad należało trafna ocena własnych zasobów. Wydając na początku taką dyspozycję, Kogō chciał pokazać Yumiko jak w ich sytuacji można zabezpieczyć karawanę. Co więcej, zmieniając się pozycjami, kunoichi miała sposobność poznania lepiej każdej z roli.

Shizaki być może doszedł do podobnych wniosków, nie nie poruszył później tego tematu. Za to podzielił się z Yumiko znajomością drogi, informując ją gdzie według niego były dobre miejsca na nocleg. Azuma skinął z pełną aprobatą.

– Shizaki-san słusznie zauważył. Ograniczają nas zwierzęta i wozy. Przewozimy również cenny ładunek. W takich przypadkach, jeżeli nie goni nas czas, ryzyko możemy i należy ograniczyć do minimum. Przemyśl to wszystko zanim podejmiesz decyzję.

Shizaki podzielił się również cenną zdolnością swojego klanu, która mogła zostać przez Uchiha wykorzystana. Yumiko powinna również mieć to na uwadze. Szczególnie wybiec na przód , jeżeli chciała z tych zdolności skorzystać. O jakiej porze dnia właściwe byłoby wykorzystanie tego? Bo przecież nie trzeba było nikomu wspominać o tym, że po zmroku Shizaki nic by nie dostrzegł. Nie bez Sharingana.

– Ja również – potwierdził, przemilczając to że nie mógłby pomóc bowiem go samego nie było w osadzie gdy jego pobratymcy oddawali życie za Obronę Kōtei. – Tak, z dziada pradziada. Mieliśmy posiadłość w zachodniej części mieszkalnej. Nie był to dwór, ale miejsce wystarczające, aby wygodnie się chować, trenować i odpoczywać. Wierzę, że jeszcze tam wrócę.

[Yumiko]

Czarnowłosa przyjęła mapkę z wdzięcznością, słuchała tłumaczenia i zapamiętywała wskazówki. Były ważne, ale by podjąć dalszą decyzję potrzebowała więcej informacji. Na mapie zanotowała gdzie była linia bezpieczeństwa, tam, gdzie mogły być postoje dorysowała "x" z dopiskiem ile czasu minie zanim się tam znajdą. Posterunek był najlepszą opcją na odpoczynek, a bagna, cóż wydawały się największym wyznaniem dla wozów. -Czyli najrozsądniej będzie, wejść na bagna o świcie, tak, by wszyscy byli wypoczęci i gotowi do drogi, skoro jest to najgorsza trasa to trzeba zminimalizować postoje. Zatem dzisiaj powinniśmy być bardziej łagodni dla zwierząt by jutro miały energię...- mówiła to patrząc na kartkę, jakby starała się z niej odczytać coś więcej. Wiedzieli o sobie zbyt mało, a dokładniej to ona wiedziała za mało by wszystko dopiąć do końca.-Ile szlaków jest tam przejezdnych dla koni ? Mamy parę opcji, czy tylko jedną? -zapytała, zerkając na chłopaków. Miała nadzieję, że jeżeli źle coś obstawia, to jej o tym powiedzą i naprostują. Skoro miała się uczyć, wolała to robić teraz. Mając na to czas i możliwości. Została jeszcze kwestia postoju na sen i tego jak będą pilnować obozowiska, ale o to zapyta się za chwilę, jak uzyska odpowiedzi na te pytania.

- To tylko moje przypuszczenia. Sama dokładnie nie wiem skąd pochodzę, ale osoba, którą się mną zaopiekowała po wypadku mówiła, że byłam dzieckiem, gdy widywała mnie w Kotei. Nie przyjaźniła się z moją matką, więc nie mam więcej informacji. I Azuma, jestem pełna nadziei, że wrócisz do domu, tak jak chcesz. - na wzmiankę o tym, że przykro Shizakiemu uśmiechnęła się łagodnie. Czy to nie głupie, że nie czuła nic? Przecież jak opłakiwać coś czego się nie pamięta? Gdyby miała chociaż jakieś pamiątki, miałaby wtedy za czym tęsknić, teraz jednak miała Tamiko i to ona była jej rodziną. To za nią tęskniła i to o niej myślała. - Czekaj, umiesz latać?!-na jej twarzy malował się szok. Taki sam jak na twarzy dziecka, gdy rodzic mówi, że smoki naprawdę istnieją. Słyszała różne rzeczy, ale osobiście nikogo takiego nie poznała.-A powiedźcie mi... -zawahała się patrząc to na jednego to na drugiego chłopaka.-Jakie możliwości mają wasze oczy? - czy będzie to dla nich zaskoczeniem, że nie wiedziała nawet takich rzeczy ? Miała podstawową wiedzę na temat własnego klanu, a o Sharinganie wiedziała tyle, co sama odkryła. A skoro miała tutaj dwóch przedstawicieli Uchiha, to chciała wyciągnąć z nich jak najwięcej. O ile takową wiedzą będą chcieli się z nią podzielić, bo przecież ich umiejętności to ich atut.

[Uchiha Hiromi]

~ 32/... ~

~ Azuma ~

~ Misja Wojenna rangi A ~

~ Szpieg ~
~ rok 395 ~

- Mnie najbardziej jest przykro, że nie udało mi się ewakuować większości moich zwojów i obrazów. I miałem mnóstwo takich drobnych rysuneczków z przyjaciółmi, jak robili głupie rzeczy - westchnął Shizaki, nieco nostalgicznie patrząc w przestrzeń. - Dom to nam już Nibi zniszczył na Turnieju Pokoju. Misae-san ma absolutnie fatalny gust co do przyjaciół oraz tych, których odrzuca, nie? - rzucił do Azumy gorzko. Po raz kolejny o tym wspomniał, tym razem nie w obecności Masahiro. Musiało go coś dręczyć. - Ale wtedy większość moich rysunków została. Ale potem jak ewakuacja szła to już nie bardzo. Nie chciałem zawalać wozów nimi, kiedy trzeba było wywieźć inne rzeczy…

Następnie odpowiedział Yumiko na jej pytania o drogi.

- Dla koni - nawet sporo, dla wozów, raczej jeden główny trakt, którego używano, aby przewozić towary między Murem, Kotei i Ryuzaku. Sarufutsu na drodze. Nie bardzo znam inną trasę, którą mogą przejechać wozy… ty, Azuma-kun? Coś wiesz? Ja zwykle inaczej podróżuję.

Azuma faktycznie, miałby wiedzę na temat innych dróg, nawet takich dla wozów, ale większość wymagałaby nadkładania drogi. Jednak mógł, jak najbardziej, coś zaproponować.

Chwilę jeszcze porozmawiali, zahaczyli o temat oczu, na co Shizaki się roześmiał.

- Moje są absolutnie czarujące - stwierdził. Wcześniej nie skomentował jej zdziwienia, że potrafi latać, tylko wyciągnął mały zwój z kieszeni, pędzel i atrament i teraz, na koniu, jadąc całkiem sprawnie, chociaż bardziej ufając samemu koniu, że ładnie pójdzie za resztą, zaczął coś malować. Był cicho przez jakiś czas, dzięki czemu Azuma miał szansę wyjaśnić co i jak z jego oczami (które prawdopodobnie też były czarujące) i dopiero po kilku minutach zakończył.

- Dobra, to, Azuma-kun, przytrzymasz lejce naszych koni? Polatamy trochę. Lepiej teraz niż później - Shizaki dodał, składając pieczęć tygrysa, a z jego zwoju wyłonił się bardzo elegancki, malowany czarnym tuszem, wielki orzeł, na którego Shizaki wskoczył i wyciągnął dłoń do Yumiko, żeby ją wciągnąć na malunek i polecieć.

~ 5/... ~

~ Yumiko ~

~ Misja Wojenna rangi C ~

~ Te Zwoje Nie są Twoje ~
~ rok 395 ~

Sugiyama Orochi
Ueda Rin
Nakano Ikuko
Uchiha Haruka
Date Nao
Takeda Masatoshi
Uchiha Shizaki

[Azuma]

Skinięciem okazał wdzięczność Yumiko, za tą ufność że jeszcze uda mu się wrócić do domu. Jemu samemu, tej wiary czasem brakowało, szczególnie gdy los co rusz rzucał kłody pod nogi. Gdy się już wydawało, że fortunę udało się odwrócić, jak choćby odbijając Rantori, wtedy okazywało się, że było to pyrrusowe zwycięstwo które kosztowało budżet klanu zbyt wiele. Gdy jednak uslyszał Shizakiego, z wyraźną nie przychylnością mu odpowiedział.

– Naprawdę Twoim największym zmartwieniem wtedy były pozostawione rysunki? Nie śmierć, która gęsto słała, ani utrata terytoriów… całych wiosek i miasteczek które dostały się w rece dzikusów? Bo jeżeli mnie pytasz, to poświęciłbym znacznie więcej, żeby tylko odzyskać ludzi, których na zawsze straciliśmy.

Odpowiedź nie była miła, ale nie zamierzał iść na kompromisy w tej kwestii, szczególnie gdy Sentoki twierdził, że tęskni za obrazkami które właściwie przedstawiały niemądre zachowania jego przyjaciół. Po wypowiedzeniu tego wszystkiego, do tematu już nie wrócił, skupiając się w zamian na mapie i pytaniach Yuniko.

– Gdy z siłami ekspedycyjnym ruszyliśmy na Rantori, przemieszczaliśmy się tędy, głównym traktem – Azuma zaczął, rysując palcem ścieżkę. – Ta trasa była dla taboru najwygodniejsza, ale potem odbiliśmy w tym miejscu, kierując się do posterunku granicznego. Siły trzymające tam lubię frontu, po naszym przybyciu, z poświęceniem zaangażowali siły wroga i zrobiły dla nas wyłom. Stamtąd parliśmy już prosto na Rantori, jak najszybciej by w pełni wykorzystać element zaskoczenia – Azuma dodał, dzieląc się informacjami z jego pierwszej podróży do osady do której teraz sami jechali z transportem.

Potem wyjaśnił, że drogą powrotną wygląda inaczej, przez bagna i bez taboru. Była znacznie prostsza, ale nie mogła zostać wykorzystana przez nich teraz, w ich sytuacji. Yumiko mając to i informacji od Shizakiego, mogła zatem podjąć właściwą decyzję. Gazo jednak, miał jeszcze jeden pomysł, czym zaskoczył obecnych.

– Tak.. To też jest rozwiązanie. W ten sposób możesz zobaczyć na własne oczy jak wyglądać będą kolejne staje. Póki tu jesteśmy, na głębokich tyłach, nie ma się jeszcze czym martwić. Pokaż jej – rzucił do Shizakiego, a do Yumiko puścił zwyczajnie oko, spodziewając się że dziewczyna za chwilę przeżyje coś niesamowitego.

Gdy para wzniosła się w powietrze, Azuma mocniej ścisnął piętami konia, dając mu znak by przyspieszył. Uchiha na ten czas, zamierzał wysunąć się na czoło karawany.

[Yumiko]

Yumiko patrzyła ze zdziwieniem na tą wymianę zmian, dla każdego wartość miały inne rzeczy, kto wie, że czy na rysunku, nie było kogoś kto w tamtym momencie zginął ? Może w tej chwili to właśnie one miały mieć wartość sentymentalną? Jednak nie powiedziała tego, każdy miał prawo do własnego zdania, wydawałoby by się, że jej sytuacja jest najlepsza, lepiej nie pamiętać niż mieć serce pokryte ranami. Chłopacy jednak mieli odmienne poglądy na ten temat i miała nadzieję, że nie będą tego drążyć, czarnowłosa bowiem nie chciała w tym uczestniczyć.

- Zatem jedziemy główną drogą, , a skoro tutaj odbijaliście i daliście radę jechać to będzie alternatywa w razie jakichkolwiek komplikacji... -miała nadzieję, że dobrze zrozumiałą wcześniejsze tłumaczenia Shizakiego jak i te powiedziane teraz przez Azumę. Najważniejsze by na posterunek dotarli bezpiecznie, a później...- Jeżeli dotrzemy już na posterunek zostaną tylko bagna, można wtedy wykorzystać umiejętność latania Shizakiego, by przed wyruszeniem sprawdził okolicę. Wtedy będziemy wiedziećktórędy się przebić. A teraz proszę mi powiedzieć, czy dobrze to wszystko przeanalizowałam, czy trzeba coś tutaj poprawić.-zapytała czekając na jakiekolwiek sugestie, czy zmiany. Nie chciała wprowadzić chłopaków na minę, a w tym momencie to oni byli jej oczami. To oni przemierzyli już tą trasę i mogliby jej dokładnie powiedzieć, jak mają iść, gdzie się zatrzymać ale kazali jej wytężyć swój umysł i dojść do wszystkiego samej. Co było dla niej ciekawym doświadczeniem.

Yumiko zabrakło słów. Spojrzała na Azumę z niemym pytaniem, czy w ogóle powinna iść, ale bardzo szybko rozwiał jej wątpliwości. Skinęła głową w geście podziękowania. Patrzyła jak Shizaki składa pieczęć i już po chwili pojawił się malowany orzeł. Był piękny, chociaż dla niej wszystko co nowe takie było. Bez wahania przyjęła dłoń i wgramoliła się na ptaka.- Przedstawiłeś się jako Uchiha, ale masz całkiem inne umiejętności, po kim?- zapytała bardziej z ciekawości, niż bycia wścibskim.