Shinobi War PBF Naruto

To miejsce znajdujące się na terenach Atarashi to głęboki, stary las, jakby wyjęty z zapomnianej legendy bądź bardzo starej pieśni o yokai, tylko jak jej było... Drzewa są tu masywne, wyniosłe i poskręcane, ich czarne pnie zdają się wyrastać z samej ciemności. Gałęzie splatają się wysoko nad głową, tworząc gęsty, zamknięty sufit, przez który niemal nie dociera światło. Nieliczne promienie księżyca czy też Słońca przeciskają się przez korony, oświetlając poświatą, wąską, zanikającą w oddali ścieżkę. W tym lesie powietrze jest z reguły ciężkie i wilgotne, przesycone zapachem mokrej ziemi, gnijących liści i czegoś starego.

Dowódca jasno dał jej do zrozumienia, że zlecenie jest dość istotne, ale wymaga pewnej dyskrecji. Uciszyła się zatem, czekając, aż dotrą do biura. Po drodze pobieżnie rozglądnęła się po petentach, oczekujących na pomoc w siedzibie władz osady. Zagubione zwierzęta oczywiście były tylko najmniejszym z problemów, zwłaszcza te domowe - o wiele istotniejsze były przypadki chociażby skradzionego bydła, lub innych gospodarskich zwierząt i te z pewnością zasługiwały na uwagę. Niemniej, Genzo bynajmniej nie chciał jej zaangażować w nic podobnego.

Zamiast tego - martwy posłaniec, a przynajmniej - jak szybko się domyśliła - domniemanie martwy. Jakiś istotny raport musiał nie dotrzeć na czas i widać wystarczyło to, by nie tylko ich, ale inne okoliczne posterunki wysłały kogoś na poszukiwanie. Skoro Kaminari mogli zareagować na informacje zawarte w środku stosownymi ruchami swoich sił, oznaczało to, że treść wiadomości musiała być istotna dla ich własnych posunięć w tej okolicy.

- Rozumiem. - skinęła głową. - Postaram się zabrać również maskę naszego posłańca. Jego - czy może jej? - rodzina zasługuje chociaż na symboliczny powrót zmarłego do domu. Jeśli spotkam kogoś z pozostałych, skoordynujemy nasze działania stosownie do sytuacji. - zapewniła przywódcę, nawet mile zaskoczona nieoczekiwanym, cieplejszym tonem, który zakradł się w jego wypowiedź. Rozważała zadanie kilku dodatkowych pytań, ale ostatecznie chyba liczyła się szybkość, ruszyła zatem do wyjścia.

W drzwiach jedynie na moment się obróciła.

- Genzo-sama, zabiorę jednego z wierzchowców z posterunku w tę trasę, skoro zależy nam na szybkim rozwiązaniu sprawy. I jak rozumiem, nie zdradzać szczegółów pozostałym żołnierzom? - poinformowała starszego od siebie mężczyznę, a po uzyskaniu potwierdzenia - wyruszyła w drogę, zabierając po drodze tylko niezbędne zapasy i prosząc jednego ze znajomych, aby przekazał jej dzieciakom, że może jej nie być parę dni.

Wojny Światów - Zlecenie Specjalne D
Kujaku Haruka
"Zgubiona wiadomość" _____________________________
Posty:
MG: 4
Kujaku Haruka : 3
_____________________________

- Nie znam tożsamości naszego zwiadowcy, ale tak jeżeli znajdziesz coś co pomoże bliskim ukoić stratę możesz to zabrać... Ale ! Nie za wszelką cenę ! - Genzo pogroził palcem na końcu

- Tak możesz zabrać wierzchowca, ale gdyż już zbliżysz się do miejsca, schowaj go gdzieś w lesie, aby wróg nie natrafił na niego. Tak, najlepiej z nikim nie rozmawiaj.

Wyszłaś, wróciłaś do domu, przygotowałaś się do wyprawy, poinstruowałaś znajomych na temat dzieci i wskoczyłaś na konia ruszając przed siebie. Podróż upłynęła ci spokojnie, nie miałaś większych problemów z dotarciem w wyznaczone miejsce. Deszcze nie padał od kilku dni także główny z wielką radością mogłaś podróżować podziwiając miejscowy las. Która był o wiele spokojniejszy niż ten w którym byłaś wychowana, a zza jego konarami nie czaiło się coś złowrogiego, dzikiego i gotowego pożreć cię w każdej chwili.

Gdy zapadł zmrok w końcu dotarłaś bliżej wyznaczonego obszaru który miałaś przeczesać, musiałaś podjąć decyzję po zostawiasz teraz konia czy też nie... W każdym razie gdy poruszałaś się w głąb lasu dostrzegłaś ognisko, a w raz z nim dwóch obwiesiów którzy nie wyglądali jak "twoi". Zastanawiając się co masz zrobić nagle usłyszałaś
- Na chwałę klanu Kaminari, jebać tych pierdolonych dzikusów ! Ten dzikus co wieziemy jego truchło to miał coś przy sobie ! - zapytał jeden
Nie usłyszałaś co odpowiedział drugi, ale po jego słowach pierwszy poprawił się
- Oj przepraszam ! Już będę ci... - zawstydzony mężczyzna przycichł

Czyżby mieli ze sobą ciało poszukiwanego zwiadowcy ?

Kujaku Genzo
Pierwszy najemnik klanu Kaminari

Podróż upłynęła dość szybko i miała chwilę, aby podziwiać widoki - chociaż stare instynkty, jak i świadomość przebywania jednak nadal na terenie zmagań wojennych nie pozwoliły jej się całkiem rozluźnić. Niemniej, obserwowanie roślinności innej, niż ta w pobliżu meteorytu sprawiało jej satysfakcję. Inne kolory, inne dźwięki... nieco już się z nimi oswoiła, ale czasami nadal podskakiwała lekko na dźwięk, którego do tej pory nie znała.

Dotarłszy do wyznaczonego rejonu, postanowiła postąpić w zgodzie z sugestią dowódcy - i tak potrzebowała na razie mobilności, którą oferowały jej własne nogi, a nie koń. Podprowadziła go niedaleko za linię drzew, przywiązując w miarę lekko uzdę do jednego z niższych konarów i zapamiętując miejsce. Następnie ruszyła na piechotę, spokojnym, ostrożnym tempem. Nie minęło wiele czasu, a usłyszała głosy. I to takie, które chyba same się dla niej zidentyfikowały... najwyraźniej jacyś poplecznicy lub wręcz shinobi z klanu Kaminari coś znaleźli. Być może nawet to, czego szukała ona sama.

Nie zaatakowała jednak z miejsca. Zamiast tego, zaczęła ostrożnie okrążać niewielki popas potencjalnego wroga, w pierwszej kolejności wypatrując kogoś na straży. W drugiej kolejności - starając się ocenić wygląd i wyposażenie wroga. Shinobi mieli to do siebie, że nie tak łatwo było określić ich kompetencje na oko, ale można było przynajmniej szukać wskazówek, by ocenić zagrożenie. W trzeciej kolejności - wypatrywała ciała, które znaleźli, czy nosiło ono jakieś insygnia jej klanu lub widoczna była gdzieś ich charakterystyczna maska.

Wojny Światów - Zlecenie Specjalne D
Kujaku Haruka
"Zgubiona wiadomość" _____________________________
Posty:
MG: 5
Kujaku Haruka : 4
_____________________________

Zaczęłaś się powoli zakradać, mrok był twoim sprzymierzeńcem wykorzystywałaś go chroniąc się w cieniach drzew. Nie można było określić siły przeciwników, ale coś ci mówiło, że lepiej ich nie atakować. Nawet jak widziałaś, że pozwalają sobie na mocne pociągnięcia z gąsiora to jednak szósty zmysł alarmował cię ze wszystkich sił jakby chciał ci powiedzieć "nie atakuj".

Przykucnęłaś w krzakach nieopodal ogniska dobrze ukrywając swoją prezencję, dwaj najemnicy o niczym nie wiedzieli tylko szeptali coś po cichu, coś co brzmiało jak "wielka nagroda", "góra złota" i "kolejne głowy dzikich". Od czasu do czasu chichotali do siebie opowiadając sobie również jakieś mniej bądź bardziej wybredne historię. Tak właśnie spędzali ów wieczór...

W tym czasie ty starałaś się znaleźć martwe ciało jednego z twoich i dostrzegłaś je rzucone samo sobie na końcu linii drzew.

- Ciekawe co to za maska ?
Rzucił pierwszy do swego kompana unosząc tylko tobie dobrze znaną maskę. Mężczyzna obejrzał ja z wielką starannością po czym odłożył ją przy kłodzie wracając do gąsiora napełnionego alkoholem. Co tu zrobić ? Musiałaś zakraść się jakoś do martwego towarzysza i przeszukać jego ciało, bardzo prawdopodobne, że najemnicy nawet nie raczyli porządnie go przeszukać. Inną sprawą zaś była maska która ewidentnie w tym momencie stanowiło trofeum dla jednego z najemników klanu Kaminari.

Pierwszy najemnik klanu Kaminari

MAPA

Haruka poczuła lekki przypływ gniewu i złości na widok maski martwego posłańca w dłoniach przeciwników. Każda z takich masek była wyrazem osobowości członka klanu. Obserwowanie, jak jeden z tych ludzi bierze ją w swoje łapy bez krzty szacunku podnosiło jej ciśnienie i sprawiało, że była bliska zaatakowania nieświadomych niczego najemników. Mimo to, musiała się opanować. Instynkt podpowiadał, że skoro być może udało im się zgładzić posłańca, wyszkolonego shinobi jej klanu, to możliwe, że ona sama nie dałaby rady im obu. Tym bardziej, że nie było to celem jej zadania.

Nie miała jednak zamiaru oddać maski pobratymca bez żadnej próby jej odzyskania.

Rozglądnęła się. Ciemności były jej sprzymierzeńcem. Postanowiła przekraść się jeszcze bardziej na prawo od ogniska, szukając najbardziej naturalnej ścieżki między ogniskiem, a terenem po prawej. Oceniała też ściółkę leśną oraz okoliczne drzewa - chciała spróbować wybrać takie miejsce, gdzie mogłaby wzniecić po kryjomu niewielki pożar lub kolejne ognisko, które po chwili przeciwnicy mogliby zauważyć w ciemnościach i ukryć notkę w najbardziej prawdopodobnym miejscu, przez które któryś z nich mógłby chcieć się przekraść, aby sprawdzić co się dzieje. Naturalnie, przyświecało temu planowi głównie założenie, iż tamta dwójka może jest silna, ale niespecjalnie bystra - skoro wcześniej już krzyczeli na pół lasu, zdradzając swoją pozycję oraz żaden z nich tak naprawdę nie pełnił warty.

Sama planowała - tuż po wznieceniu ognia - wycofać się po łuku z powrotem do obozu najmników i zakraść się do ciała pobratymca, po drodze zabierając jego maskę. A jeśli w istocie któryś z najmników przejdzie w pobliżu notki - zdetonować ją.

Ukryty tekst

Wojny Światów - Zlecenie Specjalne D
Kujaku Haruka
"Zgubiona wiadomość" _____________________________
Posty:
MG: 6
Kujaku Haruka : 5
_____________________________

Obmyśliłaś swój diaboliczny plan, serce mi ci tak mocno, że zaraz miało ci wyskoczyć z piersi, jednak opanowałaś swoje emocje i ruszyłaś. Mężczyźni świetnie się bawiąc nie zauważyli, że nieopodal przyszykowałaś kolejne ognisko. Trochę to trwało, ale w końcu najemnicy z klanu Kaminari spostrzegli je. Szybko zgasili właśnie, padli na ziemię i zaczęli obserwować ruchy przy drugim, twoim ognisku. Ty natomiast już się przekradałaś do ciała swojego pobratymca, kiedy mężczyźni znaleźli się daleko od ciebie, zdążyłaś przeszukać ciało zawiadowcy. Chwilę to trwało, ale już po chwili znalazłaś w jego wewnętrznej kieszeni rozkazy... Czyli jednak najemnicy niezbyt dokładnie przeszukali ciało. Zabrałaś maskę i z wielką ostrożnością wycofałaś się do swojego konia. Mężczyźni przyczajenie nawet nie pomyśleli aby odwrócić się w twoim kierunku tylko dalej przeczesywali obszar wokół ogniska, aż w końcu gdy obydwaj byli dostatecznie blisko zdetonowałaś notkę wybuchową. Huk przeraźliwie rozdarł się po spokojnej nocy, cały las został obudzony, dzięki czemu nie musiałaś już się kryć mogłaś biec. Zanim mężczyźni otrząsnęli się z wybuchu ciebie już tu nie było.

Gdy już dosiadłaś swojego zwierza to ruszyłaś czym prędzej do posterunku na ziemiach spornych w Antai, jednak aby tam dotrzeć musiałaś przebyć bardzo długą drogę przez główny trakt, jednak takie było twoje zadanie. O najemnikach z klanu Kaminarich już więcej nie usłyszałaś przynajmniej o tych dwóch niezbyt rozgarniętych...

Wojny Światów - Zlecenie Specjalne D
Kujaku Haruka
"Cisza przed detonacją" _____________________________
Posty:
MG: 4
Kujaku Haruka : 3
_____________________________

Rin emanował pewnością siebie również w stosownym momencie odpowiadając ci szczerym uśmiechem. Jednak niezadowolenie wciąż utrzymywało się w powietrzu i żadne zapewnienia czy gwarancje nic tutaj nie wnosiły, nikt nie ufał temu mężczyźnie chociaż twoje wstawiennictwo i zachowanie Rina skutecznie ucięły temat. Z pomrukiem niezadowolenie twoja drużyna rozeszła się i tylko Gato rzucił mrukliwym tonem
- O zachodzie przy głównej bramie
W raz z twoją drużyną rozchodzili się pozostali wojownicy z innych grup został tylko on... Rin
- Powiedzmy, że mam unikalny dar do przekonywania ludzi - uśmiechnął się łobuzersko i wyłączył swoje kekkei genkkai patrząc na ciebie swoimi czarnymi niczym bezgwieździsta noc za murem, oczami.
- Dzięki, że się za mną wstawiłaś. A teraz pozwól muszę załatwić jeszcze kilka rzeczy przed akcją - zakończył wywód uśmiechem i również opuścił wielką salę

Po przygotowaniach wszyscy shinobi stawili się u bram osady o zachodzie Słońca, kiedy nastał mrok ruszyliście w stronę stref z pułapkami. Praktyczne do samego końca trzymaliście się wszyscy razem dopiero w ostatniej fazie podróży rozdzieliliście się na przydzielone strefy: A, B, C, D, a za jakiś czas na drużyny: jeden, dwa, trzy, cztery i pięć. Twoja drużyna D-2 miała do przejrzenia spory kawałek ziemi i zanim wymyśliliście jak podejść do tematu przeszukiwań głos zabrał Gato
- Biorę Kisuke i idziemy na zachodnią część naszej strefy, a wy idźcie na wschód, rozdzieleni szybciej przejrzymy pułapki.

Nie było większego sensu aby oponować, zostałaś sama z Rinem

Rin
Gato

Pozostali nie byli w pełni przekonani, ale nie dziwiła się temu - ona sama nie wyzbyła się podejrzliwości, której nauczyły ją lata życia poza Murem, gdzie blask charakterystycznych, czerwonych oczu zwiastował zazwczaj jedynie czyjąś śmierć, niekiedy nawet pewniejszą, niż Mgła, wraz z którą nadchodziły u nich yokai. Niemniej, Rin już podczas bitwy o Kotei przydał się ich siłom, a teraz po prostu chyba starał się żyć w zgodzie z nimi. Otrzymał nawet maskę, którą wykonała jej kuzynka Misuno, aby był w stanie wytrzymać w pobliżu Metorytu. W pewien sposób podziwiała jego pewność siebie, gdyż raczej większość osób w jego sytuacji próbowałaby się może nie wychylać, a tymczasem on otwarcie pokazywał, iż nie jest czystej krwi Kujaku, wręcz przeciwnie.

- Na to wygląda. - odparła mu, z lekkim zdziwieniem stwierdzając, iż uwaga ją szczerze rozbawiła. - I nie ma sprawy, widziałam, że starasz się zintegrować z pozostałymi. Ale to potrwa, z pewnością masz tego świadomość. Może jakbyś częściej nosił maskę, a rzadziej świecił oczami, to byłoby prościej? - dodała, po czym sama ruszyła do domu, gdzie przygotowała się ponownie do drogi, żegnając się także z dzieciakami i dając znać sąsiadowi, żeby miał na nich oko od czasu do czasu.

W trakcie przemieszczania się rozmawiała z różnymi osobami, starając się odnowić niektóre znajomości - przez ciągłe patrole w stałych grupach miała wrażenie, że zaczęła zapominać twarze i imiona niektórych z pozostałych shinobi i kunoichi. Najwięcej czasu starała się jednak spędzać ze swoją drużyną i chociaż odrobinę pomóc zasypać przepaść między Rinem a Gato i Kisuke. Oczywiście nie udało się to specjalnie, przynajmniej nie od razu - na miejscu bowiem Gato wyraźnie zgarnął Kisuke osobno, nieufny wobec Uchihy. Cóż. Będzie musiała zatem sama zaryzykować. Na wszelki wypadek jeszcze rzuciła do Gato przed ich odejściem.

- Jesteś pewny, Gato? Nie będziecie mieć sensora ze sobą... to raczej nierozsądne. - stwierdziła powątpiewającym tonem, ale widząc jego determinację, westchnęła. - No dobrze. Ale posuwajcie się bardzo ostrożnie, oglądajcie każdy krzak. Jak któryś z was zna techniki Fuutonu, użyjcie ich co jakiś czas przed sobą, to może pomóc wam odkryć pułapki. - poradziła im, po czym faktycznie zostali sami z Rinem. Rozglądnęła się.

- No dobrze... zacznijmy od tamtego wzgórza. Idź może przodem, tylko niezbyt szybko. Wolę, żebyśmy byli dokładni, aniżeli martwi przez pominiętą jedną notkę albo coś podobnego. Jak myślisz, na jak długo starczy ci chakry, aby podtrzymać swoje dojutsu? Możemy odpowiednio rozłożyć przerwy wtedy. Pigułek niestety nie mam jakby co, przez te ceny nie miałam jak się zaopatrzyć. - zwróciła się do towarzysza, orientując się, że być może popadła w lekki słowotok. Z drugiej strony, raczej każde słowo wyrażało konkretną informację...

Wojny Światów - Zlecenie Specjalne D
Kujaku Haruka
"Cisza przed detonacją" _____________________________
Posty:
MG: 5
Kujaku Haruka : 4
_____________________________

Gato nawet ci nie odpowiedział, pomachał tylko ręką oddalając się wraz z Kisuke od ciebie i Rina. Chociaż mogłaś zobaczyć jak mały Kisuke miota się wokół swoje "szefa" i nerwowo coś mu szepcze do ucha. Mogłaś się tylko domyślać, że jemu nie przypadł do gustu plan rozdzielenia się. Z pewnością podział w którym znajduje się w grupie bez umiejętności sensorycznych również nie podnosił na duchu. Jednak to był ich świadomy wybór, a za ewentualne konsekwencje będą odpowiedzialni tylko oni .

- Możliwe, że masz rację, ale nie mam w arsenale chakrowych ogonów tylko swoje oczy, które one są moją bronią. Tak jak i ty, gdy cię ktoś zdenerwuje nie świecisz szkarłatem swoich oczu, a używasz chakrowych ogonów. Żeby nie było, nie mam do nikogo żalu. Wiem kim jestem i skąd przybyłem, tylko czas i czyny działają na moją korzyść, nic więcej ani mniej.
Była to długa i szczera odpowiedź, a gdzieś tam słychać było chęć wykazania się. Mężczyzna na twoje uwagi pokiwał tylko głową i uruchomił swoje kekkei genkai
- Wystarczająco, aby rozbroić wszystkie bomby. - odpowiedział krótko wskazując już pierwsze pułapki.
- Przed nami pięć metrów, zielona linka tuż nad ziemią pociągnięta uruchomi kusze z krzaków, schowanych po lewej stronie. Rozbrój ją, a ja wezmę się za zapadnie po lewej stronie.
Zakomenderował stalowym głosem i zabrał się za swoją część.

Rin

Miała nadzieję, że Nesaku weźmie w swoją opiekę cały jej oddział. Wczoraj zostawiła drobną ofiarę w świątyni, chociaż wiedziała, że musi oszczędzać na ekwipunek - wciąż go bowiem nie zdążyła uzupełnić po wcześniejszych walkach. Teraz jednak była zadowolona, że przynajmniej ona ma u boku kogoś, kto można powiedzieć, idealnie się do tego zadania nadawał. Po raz pierwszy poczuła, z zaskoczeniem, że widok szkarłatnych oczu nie przyprawia jej o dreszcz strachu lub nienawiści, lecz raczej... uspokaja. I rzeczywiście. Rin natychmiast zauważył pierwsze pułapki Kaminarich, zgodnie z jej przypuszczeniami wcale nie będącymi wybuchającymi notkami.

- Dziękuję Ci Rin i doceniam bardzo twoją pomoc. A teraz... zabierzmy się za to. Będę polegać na twoich oczach i ostrożnie posuwać się do przodu. - odparła mu z wdzięcznością i skupiła na opisanym problemie. Mimo wszystko jednak, obserwowała także sama okolicę - na wszelki wypadek, gdyby jednak jakiś szczegół umknął jej towarzyszowi. Ostrożnie rozbroiła pierwszą pułapkę, po czym postarała się wpaść w zgodny rytm pracy. Jeżeli zaś ukształtowanie terenu na to pozwalało i słyszeli się wraz z Gato i Kisuke, starała się tamtych krzyknięciami informować o kolejnych rodzajach pułapek, na które powinni uważać.

Wojny Światów - Zlecenie Specjalne D
Kujaku Haruka
"Cisza przed detonacją" _____________________________
Posty:
MG: 6
Kujaku Haruka : 5
_____________________________

Bez problemu rozbrajaliście różnego rodzaju pułapki, nieocenioną pomocą z pewnością był Rin który z raz czy dwa uratował cię przed wejściem w sidła naszykowane przez Kaminarich. W tych momentach zdarzało się, że dochodziło do kontaktu waszych ciał jak chociażby złapanie za rękę nic zdrożnego, ale taka mała rzecz... Natrafialiście tylko i wyłącznie na bez chakrowe pułapki, skupione na prostych mechanizmach. Z jednej strony trudniej było ominąć, z drugiej było wiadomy, że skoro nie ma śladów chakry to oznaczało, że wroga w pobliżu również nie ma albo przynajmniej trzeba było mieć takową nadzieję.

Po którejś godzinie rozminowania terenów, stałaś nieopodal Gato, kiedy usłyszałaś przerażony głos Rina
- Gato, stój !
Jednak było za późno, mężczyzna postąpił krok do przodu, zanim wyzwolił pułapkę zdążył jeszcze się odwrócić do Uchihy
- A co ty będziesz mi tu rozkazy...
Oślepiający blask wyzwolonej pułapki zdołał cię oślepić, zamknęłaś oczy, poczułaś wstrząs, leciałaś, upadłaś, jednak nie było bólu, powoli otworzyłaś oczy patrzyłaś w szkarłatne ślepia...
- Wszystko w porządku ?
Wychrypiał przejęty Rin, który zdążył zasłonić cię przed wybuchem sam przyjmując na siebie wybuch notki wybuchowej. Po niezręcznej chwili, przeturlał się na bok ze sykiem. Miał poparzone plecy i kawałek drewna wbił mu się w udo. Dla niego ta misja właśnie się zakończyła, choć lepiej tak aniżeli zakończenie żywota, które dopełnił Gato.

Rin
Gato

Już po krótkiej chwili udało im się wpaść w dość sprawny rytm rozbrajania kolejnych pułapek. Mimo to, Harukę dręczył pewien niepokój, głównie o pozostałą część grupy, która w znacznie mniejszym stopniu - w zasadzie niemal żadnym - mogła polegać na oczach Rina. Ten okazał się natomiast być wyjątkowo pomocny, bo bez niego z pewnością co najmniej dwa razy by coś przeoczyła, jakąś pułapkę, chytrze zakamuflowaną pod listowiem lub przysłoniętą żwirem i ziemią.

Okazało się jednak, że uratuje ją jeśli nie przed śmiercią po raz trzeci, to przynajmniej przed poważniejszymi obrażeniami, kiedy Gato... cóż, Gato zapłacił za swoją nieufność. Wybuch pozbawił go życia, a także odrzucił ją samą i Rina, który osłonił ją własnym ciałem. Kiedy się otrząsnęła, zerknęła tylko na rozerwane szczątki Gato, przeklinając pod nosem. Mówiła mu, że to nierozsądne.... Ale nie słuchał, po raz kolejny miała wrażenie, że ktoś jej nie posłuchał i przez to przypłacił to życiem. Może gdyby miała wyższą rangę, to wyglądałoby inaczej?

Nie miała jednak zbyt wiele czasu na rozważania - obok był ranny Rin, którym należało się zająć.

- T-tak. Wszystko w porządku, tylko mnie zamroczyło na moment. Ale poczekaj, obejrzę Cię i opatrzę, bo jesteś w zdecydowanie w gorszym stanie. - zwróciła się do niego, z troską i wdzięcznością w głosie. Nie była pewna, na ile było to wykalkulowane, a na ile szczere z jego strony... ale może czas było uznać to za szczere działanie. Bądź co bądź, nie miała pewności czy nawet Gato by postąpił tak samo jak Rin.

Zakasała rękawy i sięgnęła do torby po bandaże.

- Nie ruszaj się. Nie jestem może Iryoninką, ale na pewno w którejś z pozostałych drużyn widziałam paru, co pomagali w trakcie ostatniej bitwy... Doprowadzimy Cię tam. I... dziękuję.- powiedziała szczerze, po czym zabrała się za opatrywanie rany. Jednocześnie zaczęła rozglądać się dookoła, bo gdzieś powinnien być jeszcze ostatni z ich kompanów. - Kisuke! Żyjesz?! Gato... widziałeś. Rin jest ranny, opatruję go! -

Wojny Światów - Zlecenie Specjalne D
Kujaku Haruka
"Cisza przed detonacją" _____________________________
Posty:
MG: 7
Kujaku Haruka : 6
_____________________________

- Tak wszystko w porządku, dam radę. - zgrywał twardziela nie chcąc okazać słabości

Gato ci nie odpowiedział nie usłyszałaś nawet najmniejszego stęknięcie z jego strony ponieważ juz go nie było. Na szczęście Kisuke żył i miał się dobrze, jednak trochę trwało zanim się odezwał gdyż nie mógł otrząsnąć się z szoku. Wybuch, a później uświadomienie sobie, ze towarzysz z którym przed chwilą rozmawiał leży gdzież tam w trawie martwy wielce nim wstrząsnął. Jednak w końcu wziął się w garść i do was przyszedł.

- Nie ma za co, zrobiłabyś pewnie dla mnie to samo - rzekł zdawkowo i nie dając czasu aby te słowa wybrzmiały zwrócił się do Kisuke
- Podnieś mnie, moje rany opatrzymy, gdyby wróg był w okolicy to pewnie już by nas w tym momencie wybił, że aż miło... - następnie spojrzał na ciebie -... Nigdzie nie idziemy, niewiele nam zostało do końca. Nie ma teraz kim mnie zastąpić, skończymy sprawdzać ten teren i dopiero wtedy zabierzecie mnie do medyka.

Za szkarłatem oczu jawiło się nieprzejednanie i upór. Widocznie był to mężczyzna, który jak już coś postanowił to zamierzał tego dopiąć. Czy był sens z nim dyskutować ? Kiedy ty się zastanawiałaś, on już wskazał na kolejną pułapkę.
- Dwadzieścia stóp od nas południowy-wschód, dziura przykryta leśnym runem i patykami, a w niej kolce... Na co czekacie ? Idziemy to rozbroić, nie mamy całej nocy, a jeszcze jest trochę do sprawdzenia.

Rin

Shinobi War PBF Naruto

Las

Las

Re: Las

Re: Las

Re: Las

Re: Las

Re: Las

Re: Las

Re: Las

Re: Las

Re: Las

Re: Las

Re: Las

Re: Las

Re: Las

Re: Las