Skała pośród pustyni

[Masaru]

Enoki wkroczył do tunelu pospacerował sobie i wszedł do pomieszczenia z szafą i 4 osobami. Polecenie zostało mu wydane przez zamaskowana osobę, oczywiście nie spodobało się to chłopakowi więc postanowił się zemścić za przedmiotowe traktowanie. cały atak się powiódł, co było lekkim zdziwieniem dla niego. Aż troszkę ciarki go przeszły w końcu w ciele było 10 kunai i pewnie zgruchotane troszkę kości z powodu łańcucha. Ale jak szybko się okazało ,,klient" jeszcze miał coś do powiedzenia. Chociaż krwawił to dalej gadał. Ewidentnie to było kontrolowanie ciała żyłkami czakry, ale z drugiej strony nie było kierującego jak i nie było wyjaśnienia jak trup gada. Potem okazało się że on był już wcześniej martwy. Ogólnie to było bardzo dziwnie, ale przynajmniej się przewrócił i nie wyglądało jak by miał znowu wstać i zacząć bredzić. Słysząc pochwały że jest ciekawą zabawką ukłonił się ironicznie bez słowa, podniósł klucz i poszukał gdzie pasuje. Odnalazł ukrytą klapę, wrzucił za tem klucz do torby pochował kunaie z powrotem do torby i zwinął łańcuch. Zamaskował się i zagadał do więźniów. Dowiedział się że byli winni, ale były małe okoliczności łagodzące. Westchnął nie lubił bawić się w sędziego nad ludzkim losem ale nie było wyjścia. Zaczął od człowieka po lewej, mordował i gwałcił ale nie świadomie. I co puści go żeby znowu kogoś zgwałcił i zabił? Choroba psychiczna, wyleczenie tego może być przez faszerowanie go medykamentami non stop. Do tego nie wiadomo czy będzie się leczył, zwłaszcza że samemu nie poszedł się nigdzie zgłosić. Musiały by wylądować w zamknięciu, oraz byłby niebezpieczny dla ludzi podających mu leki. Ale powiedziano to w czasie przeszłym. Tak więc zapytał kobietę kiedy zdarzył się ostatni wypadek, czy mówienie w czasie przeszłym oznacza ze już się z tego wyleczył czy po prostu że uniemożliwiono mu czynienie tego zamykając go tu. Jeśli odpowiedź była że się już dawno wyleczył i atak nie nastąpił od minimum 2 lat to weźmie go wyciągnie na dwór i na razie zostawi związanego i z workiem na głowie pod jaskinią na czas aż Enoki tutaj będzie robił swoje. Jeśli jednak dalej jest chory to szybkie wyjęcie wielkiego kunaia z za pasa i cięcie prosto w środek głowy przecinając ją na pół. Potem pedofil, z nim było już prościej. O ile każdego pedofila chłopak zamierzał mordować, tak jak już mu się to zdarzyło niedawno to ten miał pewne okoliczności mocno załagadzające. Podszedł do niego wyjął kunaia i rozerwał ubranie trupowi tworząc coś ala bandaż. Zdjął mu spodnie i obciął jego przyrodzenie, a następnie zabandażował mu ranę posiłkując się żyłkami czakry do wiązania. Również wywalił go na dwór na razie, nie ściągając mu oczywiście worka z głowy. I na samym końcu kobieta. Ta to pojechała równo. Zabijała mężów bo mieli coś na sumieniu. A co ona sąd czy co? Do tego nie robiła tego bezinteresownie w końcu brała za to ich spadek. Zbyt nie winna żeby ją zabić, ale z drugiej strony teraz zabija tych co mają coś na sumieniu, a zaraz będzie zabijała bo się jej czyjaś twarz nie spodobała. Tak więc po wywaleniu na dwór pedofila obandażowanego i ewentualnie tamtego gościa jeśli był zdrowy, zabrał się za kobietę.
Trzeba coś zrobić żeby już nie wymierzała osądów samemu, rozwiązaniem tego było doprowadzenie ją do stanu w którym już nie będzie interesowała żadnego bogacza. Skoro ktoś ma mentalność że zabijanie dla spadku jest dobre, bo mieli coś za uszami to mamy pewien problem. Po prostu zgwałcił ja kilkukrotnie i powiedział że jak znowu zabije kogoś to ją znajdzie. Był zamaskowany i płaszcz zasłaniał mu protezę więc go nie rozpoznają. Ją też wywlókł z jaskini i tam zostawił do czasu skończenia tutaj. Potem otworzył klapę i wkroczył do środka zachowując zasady bezpieczeństwa przy okazji przeszukał wszystko i wszystkich w poszukiwaniu wypłaty.

[Tsukune]

31/30

Wykonałeś wszystko to co zamierzałeś. Niestety kobieta nie wiedziała kiedy nastąpił ostatni atak. Sam mężczyzna tego nie wiedział bo skąd mógł wiedzieć jak on nie panował nad swoim ciałem i nic o tym nie wiedział. Postanowiłeś jednak zaryzykować w końcu wiesz jak wygląda i możesz go zamordować w każdej chwili. Pedofila również uwolniłeś po wcześniejszym okaleczeniu i jako takiemu zatamowaniu krwawienia. Zgwałciłeś również kobietę co jej nawet nie ruszyło. Widocznie jej mężowie możliwe że gwałcili ją wielokrotnie ale to tylko mogły być domysły. Gdy w końcu wszystkich wywaliłeś i wróciłeś wpełzłeś do otworu znajdującego się pod łóżkiem. Sprawdziłeś wpierw całe pomieszczenie jednak nic nie odnalazłeś. Gdy tylko wszedłeś do środka i spadłeś tak z parę metrów znalazłeś się w bardzo niskim tunelu w którym musiałbyś się czołgać.
-Obyś tam zdechł usłyszałeś z góry gdy właz się zamknął. Następnie usłyszałeś serię wybuchów aż czułeś je wewnątrz owej konstrukcji. Widać nie masz innego wyboru jak się czołgać. Gdy tylko zacząłeś się czołgać znalazłeś po drodze paczkę z zapałkami w której była niewielka ilość owych rzeczy. Nie byłeś pewny ile ich tam jest lecz obstawiałeś że na pewno nie jest ich więcej niż 10. Gdy przeczołgałeś się tak z początku zdawałoby się gładko nagle dotarłeś do rozwidlenia...które było całkowicie wypełnione kawałkami potłuczonego szkła które na pewno pocharata tobie ubranie jak i skórę. Co zrobisz aby znaleźć wyjście? Bo cofnąć się niestety nie możesz gdyż wejście zostało zamknięte i zawalone zostało wnętrze pomieszczenia w którym się znajdowało

[Masaru]

Masaru dumny z siebie że nikogo nie zabił tylko jedną osobę delikatnie okaleczył, a drugiej nie musiał nawet zabijać bo uwierzył jej na słowo. Nie miał serca go mordować mimo że powinien, to uznał że tamten po takiej akcji że chcieli go zamordować tutaj zapewne podejmie kolejne kroki w kuracji. No chyba że mu zależy bardzo na tym żeby dostał kosę w plecy. Tylko co do kobiety był kłopot i to straszy. Bowiem to co miało być karą która by jej psychikę lekko zniszczyła na pewien czas i zniechęciła do mężczyzn nie zadziałało. Trudno na razie cała 3 była na dworze związana i nie zapowiadało się żeby sami uciekli. Do tego dwójka miała oczy zasłonięte. Jednak teraz Enoki interesował się głównie dalszą częścią swojej zagadki. Wczołgał się bowiem do tunelu pod klapą gdzie spadł troszkę w dół i wylądował na czworaka. Nie za ciekawie uznał i już chciał iść po pochodnię aż tu naglę klapa się zamknęła, jakiś głos bardzo dobitnie dał mu do zrozumienia że ma coś do naszego kuglarza i wysadził pomieszczeni u góry. Szkoda bo baza wypadowa z niego byłaby świetna. Nie byłoby opcji żeby ktoś go tutaj znalazł, a tak trzeba by było od nowa szukać jaskini do zagospodarowania. Ale mimo że lubił sobie czasem ponarzekać stwierdził że nie ma sensu rozwodzić się nad tą sytuacją i mieć gościa u góry w głębokim poważaniu. Wysilił się nawet na odpowiedź- Utnę ci głowę i wrzucę ją do wychodka! Mówiąc to poczołgał się w tunelu dalej, znalazł zapałki które na pewno mu się przydadzą. Policzył że było ich maksymalnie 10. Troszkę mało, ale trudno. Dalej dotarł do potłuczonego szkła i rozwidlenia. O obejściu go nie było mowy, było za ciasno, tak więc została mu jedna opcja. Do przodu i się nie cofać. Prawą ręką która była drewnianą protezą wysuwał do przodu i rozgarniał szkoło na boki. Potem taką kupkę starał się miażdżyć swoją protezą. Potem czołgał się dalej omijając kupkę. Zgarniał je na prawo więc najwyżej jak by miały go gdzieś dźgnąć to już w prawą rękę, która no była drewniana. Kierunek który wybrał był jasny i oczywisty w lewo. Bo tak, bo zawsze chodził w prawo to teraz zdecydował że lewo. Tak dla odmiany. Chłopak musiał przyznać że się nie nudził i nawet zaczęło go to bawić doprowadzając do cichego chichotu. Tak więc przemieszczał się po omacku do przodu cały czas mając prawą rękę z przodu oczyszczając teren i chroniąc się przed ewentualnymi rzeczami z przodu. Takie na przykład senbon w protezie za bardzo mu nie przeszkadzało. Kierowana bowiem był jego czakrą a nie mechanizmami i siłą mięśni. Po to właśnie ją taka zrobił, od łokcia w górę w ogóle cała ta część była pokryta łańcuchem metalowym co już w ogóle mogło dawać dobrą obronę.

[Tsukune]

33/30

Nie byłeś pewny kto do ciebie to powiedział. Może ktoś z tej trójki się uwolnił...a może to był ten ożywiony trup? Cóż nie warto się nad tym zastanawiać jednak postanowiłeś to skomentować i ruszyć dalej czołgając się tunelem. Postanowiłeś na rozwidleniu skręcić w lewo zgarniając protezą na boki szkło i uderzając w nie by jeszcze bardziej je rozbić. Cóż częściowo byłeś w stanie to zrobić lecz tunel był na tyle niski iż zbytnio to nie pomagało i czułeś powoli jak twoje ubranie się drze. Na razie jednak nic cię jeszcze nie poharatało ale na razie nic tobie jeszcze nie było. Szedłeś tak dobrych kilka minut by znowu natrafić na rozwidlenie. Miałeś wrażenie że kręcisz się w kółko. Może masz coś co mogłoby wskazać tobie drogę w tych ciemnościach które cię spowijały i sprawiały iż powoli zaczynałeś mieć wrażenie że ściany się zbliżają. Dziwne że po takim czasie w tak ciasnym miejscu mogłeś normalnie oddychać. Co to mogło oznaczać i po co na początku znajdowały sie zapałki. Może miały tobie w czymś pomóc, np: w spaleniu się w tym miejscu żywcem? Któż wie twoich oprawców których zabawy nawet tobie zaczęły się podobać. Czyżbyś był równie rąbnięty co oni? A może było to spowodowane iż dostałeś w końcu jakiegoś godnego przeciwnika a raczej przeciwników którzy zamiast walczyć wolą się pobawić swoją zdobyczą i kazać jej robić to co chcą by było zrobione? Jednego mogłeś być pewny. Tego że raczej ich zabawa szybko się nie skończy i za szybko się z nimi nie zobaczysz...chociaż któż to wie czy ich nie spotkałeś dzisiejszego dnia. Jest wiele możliwości lecz teraz pozostało tobie jakoś wydostać się z tej klaustrofobicznej przestrzeni pokrytej drobnymi ostrymi kawałkami szkła.

[Masaru]

Masaru zadowolony wypoczęty i pełen nowych sił do zakończenia zagadki i odkrycia tożsamości osób którym zamierza uciąć głowy, oraz przy okazji uratowania kupca udał się do tunelu. Miał w poważaniu tego człowieka bądź trupa bo nic nigdy nie wiadomo, który go tak urządził. On zamierzał stąd wyjść najnormalniej w świecie, nie wiedział jeszcze jak, ale na razie był spokojny. Niedawno toczył cięższe boje z potężnymi przeciwnikami, shinobimi znającymi jakieś dziwne techniki, a tutaj co najwyżej mogli mu zaimponować tym że umieli wymyślać zagadki. Wiedział że się z nim bawią, więc na pewno by go na razie jeszcze nie zabili. Przynajmniej w nie tak prostej pułapce, w końcu był ciekawą zabawką. A ciekawe zabawki się szanuje. No chyba że się znudzą i wtedy idzie do śmieci. Wniosek był prosty, póki ich nie znajdzie musi bawić się w ich grę, ale tak żeby ich bawić i zaciekawić. Czołgając się i gniotąc szkło protezą doszedł do wniosku że jak ich znajdzie to po tym jak ich pokona to wlezie na najwyższą wierzę w mieście i ich powiesi z niej. Wtedy to on się będzie śmiał. Albo rzuci ich na pożarcie bezdomnym psom, ale nie czas teraz na fantazjowanie o zemście. Właśnie zdał sobie sprawę że zachował się jak idiota. Doczołgał się do kolejnego rozwidlenia. Miał dziwne przeczucia. Wyjął kunaia z torby podczepił do niego żyłkę czakry i zostawił go tam. Potem zaczął cofać się do tyłu, pewnie zajęło mu to troszkę więcej czasu, ale trudno. Gdy dotarł do pierwszego rozwidlenia jeśli był na nim jego kunai z żyłką to znaczy że zrobił koło. Wiedział że ma zapałki wiec urwał sobie rękaw. O zgrozo po raz kolejny musiał wyrwać sobie rękaw. Podpalił go zapałką i owinął wokół kunaia. I miał mini pochodnię, wtedy nie zmarnuje tak szybko zapałek. Obejrzał pudełko w poszukiwaniu czegoś ciekawego a potem przyjrzał się czy nie ma jakiś znaków koło rozwidlenia. Jak tak to wiadomo że szedł za nimi z tą mini pochodnią. Jeśli nie było znaków, ale był kunai to zrobi kułko znowu tym razem idąc w prawy tunel. Jeśli kunaia nie będzie i znaków też to pójdzie z powrotem w lewo tak jak wcześniej i wejdzie znowu w lewą odnogę, i będzie się trzymał przy każdym skręcie lewej strony. W ten sposób jak będzie ślepy zaułek to się cofnie i pójdzie w kolejną od lewej odnogę. W ten sposób po prostu kiedyś wyjść musi. Ale liczył że będzie jednak jakiś znak tutaj. W końcu jak się nie dusił znaczy, że powietrze tu wieje.

[Tsukune]

35/30

Cofnąłeś się tak jak zamierzałeś. Dotarłeś do pierwszego rozwidlenia. Wbiłeś kunay doczepiając do niego żyłkę i ruszyłeś. Okazało się że nie błądziłeś bo po paru minutach nawet nie znalazłeś swojego kunaya. Widocznie nie błądziłeś tylko nie znałeś drogi. Więc postanowiłeś dzięki żyłce przyciągnąć kunay, wbić go znowu tyle ze oplotłeś go kawałkiem swojego rękawa. Gdy zapaliłeś zapałkę i nim podpaliłeś swoją prowizoryczną pochodnię zobaczyłeś jak płomyk na zapałce kieruje się lekko w lewą stronę...po czym pochodnia zapłonęła i już nic nie było widać na płomieniu. Obejrzałeś dokładnie rozwidlenie jednak nie było tam żadnych znaków, niczego co by tobie pomogło. Zaś na zapałkach mogłeś odczytać widocznie napisane w żartach "to jest podpowiedź". Czyżby zapałki były podpowiedzią? Tylko w jaki sposób mają tobie pomóc. Może coś tobie pokaże taki mały i "delikatny" płomyczek który może zostać zdmuchnięty przez nawet delikatny wiaterek

[Masaru]

Chłopak czołgał się spokojnie w tunelu, rozmyślając co się dzieje u góry z tymi ludźmi, w sumie możliwe że to pedofil się uwolnił i się zemścił. W końcu to jako je dyny doznał tutaj jakiś większych krzywd. Jeżeli to jego wina to Masaru wróci tam znajdzie jego odcięte przyrodzenie, a potem znajdzie go i mu wepchnie go do gardła. Nie pytał ich bo wiedział że sensu w tym nie będzie za bardzo. Pewnie porwali ich najemni zbiry, albo po prostu jakoś głupio dali się ogłuszyć czy coś. Tamci to byli profesjonaliści znali się na tym i nie dopuściliby żeby porwani wiedzieli o nich za dużo. Baa mogli ich jakoś podpuścić po to żeby Enoki był zawalony zbyt dużą ilością informacji. Rozważania przerwał mu problem natury trudności poruszania się w tym terenie. Mianowicie rozwidlenie, szybko wymyślił dobry pomysł jak oznaczyć drogę i się wrócił do tyłu. Teraz wiedział że się nie kręci w kółko. Przynajmniej tyle. Zrobił pochodnie w poszukiwaniu znaków i nie znalazł ich. Za to wpadł na dobry pomysł. Mały płomyczek pochylał się w stronę gdzie jest świeże powietrze. Na samym początku błędnie chciał założyć że to wiaterek nim poruszył, ale skoro on nic nie czuł to płomienia również to nie tyczyło. Po zapaleniu zapałki w garku gdzie jest dziura tylko po prawej to płomień przechyli się własnie w prawo. Tak więc kierując się tym poszedł w lew. I na każdym rozwidleniu powtarzał tą czynność W końcu powinien wyjść.

[Tsukune]

37/30

W końcu znalazłeś rozwiązanie jak wydostać się z tego labiryntu. Postanowiłeś wykorzystać zapałki. Na każdym rozwidleniu odpalałeś jedną by zobaczyć kierunek wiatru. W ten sposób po jakimś czasie udało ci się dotrzeć do wyjścia...by następnie zjechać jakąś rynną i spaść na ziemię. Troszkę się potłukłeś ale to nic wielkiego. Mogłeś teraz poczuć jak pieką cię piszczele i zdrowe przedramię gdyż okazało się że mimo iż rozbijałeś szkło to niektóre kawałki zdołały cię dość mocno pokaleczyć jednak to były tylko powierzchowne rany jak przy skaleczeniu się nożem. Gdy się podniosłeś by złapać w końcu jakiś normalny pełny wdech...twoim oczom ukazały się plątaniny drutów po których widziałeś że przechodzi elektryczność. Niestety nie miałeś możliwości przejścia po suficie czy ścianie gdyż po nich całkowicie przechodziły wyładowania jak i spostrzegłeś że są rozgrzane do białości...chyba nie pozostało tobie nic innego jak znaleźć jakieś luki między tymi drutami...w końcu powinny być bo jak niby miałbyś przedostać się na drugą stronę na której widziałeś dokładnie znajdujący się symbol jaki już dobrze znałeś...jedyne czego w nim brakowało to symbolu słońca...Czyżby to znaczyło że za tymi drzwiami czeka cię ostatnie zadanie przed uratowaniem faceta? Cóż trzeba się przekonać.
-Nie próbuj używać czakry bo nie będziesz w stanie wykonać żadnych potężnych technik dzięki naszemu małemu prezentowi z liściku usłyszałeś głos rozchodzący się po całym pomieszczeniu. Widocznie miałeś rację co do trucizny i fobii związanej ze skaleczeniem palca. Jednak była to trucizna o wiele bardziej potężna niż się zdawało.

[Masaru]

Chłopak znosząc trudy dnia codziennego jeśli tak można powiedzieć, czołgał się sprawdzając przy rozwidleniach metodą z zapałką gdzie ma się udać. Po pewnym czasie spadł do jakieś rynny i wylądował na ziemi. Wstał biorąc w płuca wdech świeżego powietrza i szybko zorientował się że jednak niszczenie ostrych fragmentów szkła nie poszło mu tak dobrze i jednak się poranił. Bolało, ale to rany powierzchowne, jak zacięcie nożem. Jednak na pewno utrudniały troszkę życie. A nawet bardzo. Obejrzał się dokładnie czy nie ma jakiś większych zranień na swoim ciele które by mogły zagrażać jego życiu, a potem przeciągnął się. Zaczął robić sobie gimnastykę w miejscu, przeciągał się i ignorując głos, dobywający się nie wiadomo z jakiego miejsca. Przyzwyczaił się że coś gadali, ale się nie pokazywali. Potem podszedł do przodu i przyjrzał się przejściu. Ściany i sufit nie zachęcały do chodzenia po nich, a w pomieszczeniu było pełno drutów kolczastych. Za nimi był symbol taki jak w domu kupca, bez słońca. Może znajdował się tam sam kupiec, albo i ostatnia zagadka. Z pleców zdjął dwa duże shurikeny. Cisnął je bardzo nisko wręcz żeby końcówkami zaszorowały po ziemi. Poleciały prostopadle do ziemi stosunkowo blisko siebie. Dzięki temu tuż przy ziemi wycięły prostokąt bez drutów o wysokości tych własnie shurikenów. Celował żeby wbił się potem w podłogę. Wtedy położył się na brzuchu i po kolei drewnianą ręką zbierał ucięte ostre druty i wywalał je za siebie, jak oczyścił przejście to się przeczołgał na druga stronę, i udał się dalej.

[Tsukune]

39/30

Po tym jak wylądowałeś na glebie postanowiłeś się troszkę porozciągać i sprawdzić czy nie masz większych ran jakie by tobie przeszkadzały. Nie słuchałeś tego co mówili twoi oprawcy bo po co ich słuchać prawda? Postanowiłeś po prostu zniszczyć druty po których płynął prąd. Użyłeś do tego 2 dużych shurikenów. Twój plan powiódł się lecz nie tak do końca gdyż parę drutów zostały przecięte tylko z jednej strony. Powoli i ostrożnie czołgałeś się i odsuwałeś protezą kawałki na bok. Od czasu do czasu czułeś na plecach jak jakiś drut lekko cię kopie ale nie było to zbyt bolesne. Widocznie zaczęły się powoli obniżać z wyniku rozgrzanych ścian. Miałeś szczęście i dotarłeś do miejsca docelowego nim wszystkie druty dotknęły podłoża sprawiając iż nagle zrobiło się tak jasno jak w dzień i ściana się za tobą zamknęła. Zabrałeś swoje dwa shurikeny i sprawdzając czy nie ma jakiejś pułapki przeszedłeś przez drzwi i dotarłeś do pomieszczenia wypełnionego samymi lustrami a na środku stał stolik z buteleczką. Drzwi za tobą się zatrzasnęły i nie dało się ich otworzyć
-Czy jesteś gotów poświęcić swoje życie by ocalić tego mężczyznę? Na środku stoi buteleczka z trucizną. Musisz ją wypić bo nie poznasz szyfru jaki pozwoli tobie na uwolnienie faceta usłyszałeś głos a przed tobą pojawił się obraz mężczyzny zamkniętego w ogromnym szklanym pudle które zaczęło napełniać się wodą
-Masz minutę aby to wypić czas leci. Po wypiciu masz otworzyć usta i wystawić język mogłeś usłyszeć i nie zostało nic innego jak to wypić czyż nie?

[Masaru]

Masaru miał dobry pomysł jak się przedostać przez ogrodzenie. Oczywiście miał pecha i troszkę go prąd podenerwował, ale nic poważnego na szczęście. Miał szczęście bo zaraz po tym jak przeszedł pod płotem nastąpiło zwarcie i zajaśniało. Jasnym było że gdyby on był w tym miejscu to jego ciało by tak jaśniało. Chyba że by się zwęgliło. Tego nie wiedział i nie wyrażał chęci do sprawdzenia czy tak rzeczywiście jest. Założył z powrotem swoje bronie, i sprawdził teren pod kątem pułapek i innych niebezpieczeństw. Cóż było na razie okej. Wkroczył tak więc dalej. Zdziwienie jego było spore gdy naglę ktoś odciął mu drogę wyjścia. Pokój pełen luster, co mogło przyjść do głowy komuś w takim pokoju? To już wiedzieli chyba wszyscy. Ale o tym potem. Usłyszał znowu ten kretyński głos. Gdy ten przemawiał Enoki wlazł mu w słowo, domyślając się że go pewnie zignoruje, ale przynajmniej mógł dorzucić coś od siebie. Piszczysz jak by ci ktoś jaja obciął Skomentował krótko wypowiedź twórcy gry. Jednak po usłyszeniu całej, przestało mu być do śmiechu. Był przerażony, zaczął wręcz płakać. A nie jednak, po prostu szybko wyjął dużego kunaia i przez 30 sekund latał w kółko rozbijając lustra, bo to była rzecz która każdy chciał zrobić w takiej sytuacji. W końcu skoro to były lustra to mężczyzna pewnie się po prostu w nich odbija. Jeśli jednak nie zdąży go znaleźć, albo będzie ich za dużo to nie ma wyjścia i musi grać według ich gry. Był spokojny i wyluzowany. Na razie ich nie nudził, więc raczej by nie skończyli tak gry szybko. A jak tak to miał swoją wytrzymałość więc na pewno złagodziłby działania trucizny tak żeby przeżyć. Chociaż z drugiej strony, trucizna która już miał w sobie działała. Chociaż również nie do końca, przecież w tunelu używał nici czakry. Tak wiec po prostu pewnie były to trucizny takiej rangi że on jako Akorita sobie z nimi na spokojnie radził. Oczywiście lekki stres był, każdy by chyba miał. Ale go nie okazywał ponieważ wszystko przemawiało za tym że jeszcze to nie było miejsce jego śmierci. Podszedł do trucizny i ją wypił. Potem zrobił co kazali.

[Tsukune]

41/30

Osoba która mówiła nie zareagowała na twoje słowa. Po chwili zniszczyłeś wszystkie lustra za którymi nic się nie kryło. Tylko skały no i jedna para bardzo mocnych stalowych drzwi których nie dałoby się otworzyć bez klucza. Wypiłeś truciznę jak tobie kazali. Gdy mieli pewność że ją połknąłeś mogłeś usłyszeć coś czego się nie spodziewałeś
-Klucz do drzwi masz pod stołem bardzo prosta kryjówka a nie pomyślałeś o tym aby go tam poszukać. No nic. Postanowiłeś zaryzykować i postawić wszystko na swoją wytrzymałość. Zabrałeś klucz i po otwarciu drzwi wszedłeś do pomieszczenia na którego środku był właśnie osoba której szukałeś. Skorzystałeś z szyfru jaki tobie podali i mężczyzna został uwolniony. Obok był korytarz którym się udaliście. Szliście dość długi czas gdy nagle zobaczyliście wyjście. Po przekroczeniu jaskini usłyszałeś za sobą
-Jesteśmy bliźniakami chłopięcy i dziewczęcy głos. Gdy sie odwróciłeś jedyne co spostrzegłeś to białe zęby i wystające dwa kiełki po czym straciłeś przytomność razem z mężczyzną. Gdy się ocknąłeś nie wiedziałeś ile czasu minęło jednak na pewno trochę. Gdy się podniosłeś spostrzegłeś że nie masz kawałka małego palca u swojej protezy a zamiast tego masz doczepiony szpon jakiegoś zwierzęcia. Dodatkowo w swojej zdrowej ręce miałeś mały zwój...który przechodził przez nią na wylot. Wyciągnąłeś go i po rozwinięciu zobaczyłeś napis
"Dobrze się z tobą bawiliśmy. Zdobyłeś jedną z informacji a ON zaraz zdradzi tobie jeszcze jedną wskazówkę chociaż myśleliśmy że pozbawiliśmy go wspomnień związanych z nami. A to drobna zapłata" po tym napis zniknął również jak sam zwój a tobie pozostała pieniężna zapłata.
-Dzięki za uratowanie. Nie wiem jak i kiedy się tu wziąłem. Jedyne co mi w głowie chodzi to słowo "sierociniec" nie wiem nawet czemu. Szepnę paru ludziom dobre słowo o tobie oznajmił mężczyzna i udał się w swoją stronę. A tobie nie zostało nic innego jak udać się do szpitala aby zaleczyli tobie rękę jak i rany zadane przez szkło. Spostrzegłeś że nie jesteś zbytnio daleko od miasta. W sumie byłeś bliżej niż wchodziłeś na początku. Ludzi których wywaliłeś wtedy z jaskini spostrzegłeś martwych.

1h w szpitalu

[Masaru]

Masaru obudził się i od razu wiedział że coś jest nie tak. Na jego cudnej protezie zamiast palca był szpon zwierzęcia. W sumie to plus, bo od dawna chciał sobie zrobić pazury, a tutaj już jednego ma za darmo. W drugiej jednak kończynie miał pewien drobny problem. Mianowicie ktoś mu przebił dłoń zwojem. Tak jak każdy normalny człowiek w takiej sytuacji otworzył najpierw zwój i go przeczytał. Kto by się ranami przejmował. Po krótkiej lekturze, zebraniu zapłaty i rozmowie z człowiekiem którego uratował uznał że pora iść się poleczyć troszkę u lekarza. Jakie było jego zdziwienie gdy zobaczył że ludzi których uratował byli martwi. Cóż spaprał w tej kwestii robotę troszkę.
z/t do szpitala

[Kamiyo Ori]

Najdroższa przyprawa
Misja Rangi B dla Yamanaka Inoshi
1/45

[/center]

Piasek, wszędzie piasek. Szorstki i drażniący. Wciska się wszędzie. Podróż przez pustynne szlaki, które drogami są tylko z nazwy, wyraźnie nie była komfortowa. Grząski grunt powodował, że wysiłek włożony w sam chód musiał być znacznie większy, wymuszał wygięcie sylwetki w nieprzyjemny sposób. Ale i to nie było najgorsze. Płonąca kula na nieboskłonie wydawała się wylewać cały swój skwar na ciebie. Pomarszczony od wiatru piasek układał się w wielkie wydmy, przypominające morze żółtego kruszcu. Fale jednak płynęły wolniej, kiedy wiatr je popychał. Jego podmuchy unosiły drobny kruszec z ziemi, by cisnąć nim w każdy dostępny odsłonięty kawałek ciała. Tak właśnie wyglądał dzień.

Przenikliwy mróz jaki nastąpił niedługo po tym, gdy słońce barwiąc niebo na różowo schowało się za widnokręgiem, dodał zupełnie nowy rodzaj pikanterii do raz obranej wędrówki. Ta ciemność. Jedynie księżyc i gwiazdy oświetlały ci drogę. Podmuchy, które w dzień przynosiły wytchnienie, teraz mroziły w tobie myśli i duszę. Jednak to wszystko nastrajało na optymizm. Skoro ludzie potrafili żyć w tych warunkach, to utrzymają się chyba wszędzie.

Nocą również pochowane stworzenia przed gorejącą gwiazdą wychylają swoje łby, by udać się na łowy. Zaraz w ruch wprawiają swoje szczęki, szczypce i kły. Często mówi się o prawie dżungli jako tym bezlitosnym, ale naprawdę to tutaj występują surowe zasady. Ile energii zużyć, aby zdobycz była w stanie zrekompensować ten wydatek? Czy ofiara ulegnie po pierwszym ataku? To wszystko trzeba było wykalkulować, by przetrwać. I nawet jeśli wszystko zrobiłeś dobrze, to nie zawsze czekała cię nagroda. Czasem po prostu życie przetasowywało talie kart z przeznaczeniem i wykonywało nowe rozdanie. Bez względu jak mocna była ręka, można było tylko grać tym co się miało.

Gwiazdy nie wskazywały już drogi. Księżyc nie prowadził za rękę. Prowadził teraz piasek. Tak piasek, a raczej całe jego tumany, wzniecone w przerażającym tańcu z wiatrem. Poprzecinanymi przez krótkie strugi zygzakowatego światła. Pioruny. Największa zmora karawan w tym nieprzystępnym środowisku, piaskowa burza. Ściana wzburzonego powietrza pojawiła się tak nagle, że nie było właściwie czasu, by się przed nią schronić. Zasłoniła niebo, niczym kurtyna na zakończenie pierwszego aktu twoich pustynnych przygód. Pytanie, czy też nie ostatni?

Słownik

Postacie
1) ----
Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst

[Yamanaka Inoshi]

- Rok 388 - Jesień -

---

[/color][/b] " Burza " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=4E-_Xpj0Mgo[/youtube] Może i pustynne szlaki były drogami tylko z nazwy, lecz nie wykluczało to z istnienia znaczników które umieszczane były na " drodze " jeden i za jakiś czas drugi, to właśnie one prowadziły tutejszych podróżników do miast, wsi czy oaz. Inoshi nie wiedziałaby o tym gdyby nie jej poprzednie rozmowy z Suzu. Ale czy Inoshi byłaby w stanie takowe odnaleźć? Piach - wyraźnie latał wszędzie i denerwował wszystko, a już zwłaszcza ludzi którzy do jego wszechobecności nie przywykli...
W dzień gorąco, w nocy zaś zbyt zimno... Brzmiało to jak zaklęcie z kiepskiej baśni, ale taka właśnie była pustynia. Dzika i nieokiełznana, dla Yamanaki było to stosunkowo nowe doświadczenie. Przedtem nie miała okazji przebywać w takim klimacie, jedno było pewne, póki się nie przyzwyczai nie będzie jej to w żaden sposób służyło. Tym bardziej w związku z kondycją jej skóry musiała zakrywać poparzone fragmenty, źle znosiły słoneczny żar, znacznie gorzej niż reszta, właśnie dlatego miała swój kombinezon.
Chciałoby się powiedzieć, że była niczym ten odkrywca na drodze do skarbu. Yamanaka mogłaby kląć na to, że przyszło jej podróżować w takim środowisku, lecz w pewien sposób wiatr który wypełniał okoliczną ciszę stawał się czymś przyjemnym, był czymś do czego mogła przywyknąć, a nawet to polubić. Ziarnka piasku, tego którego nie lubiła, uderzające jedno o drugie, te kłęby piaskowych ziaren na wietrze - było w tym coś pięknego.
Wszystko co piękne potrafi przerodzić się w coś zupełnie odwrotnego, czasami wystarczy jeden ruch, a czasem... Przypadek i to co niegdyś piękne staje się groźne i niebezpieczne, ot, najpierw wystąpił jeden większy podmuch, później kolejny, a za nim nadeszła burza, nie zwykła, nie taka z piorunami i deszczem, a taka w czasie której piach latał na wszystkie strony z góry na dół, z lewej na prawą, z dołu na górę... Brakowało tutaj widoku nieba, nawet i pochmurnego, brakowało słońca... Był tylko wiatr i piasek. Lecz co czyniła Inoshi w tej chwili? Założyła maskę na twarz i kontynuowała drogę w tą samą stronę w którą się kierowała. Nie była to jedyna burza piaskowa jaka wystąpiła na pustyni - nie będzie ona też ostatnią. Mimo wszystko, tak nagłe wystąpienie tego zjawiska podkusiło ją do złożenia pieczęci i rozejrzenia się przy pomocy innych zmysłów. Skoro wzrok na wiele się nie zdawał, a słuch był zagłuszany przez świszczący piaskowy wiatr, pozostawał jej jeszcze jeden zmysł, taki którego zakłócić zbyt łatwo się nie dało.
Nie musiała rozglądać się długo. Chwila wystarczyła - musiała przecież iść dalej.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

---

Myśli - Mowa