Północne Tereny, gdzieś przy granicy z Sakai

[Katsuko]

#21

---

Młodzieniec podjął dobrą decyzję. Dość łatwo odkrył gdzie leży wschód, a potem tylko zastosował bazową wiedzę. Czytanie map należało do dość prostych zajęć, jeśli ktoś orientował się w terenie. Kyoushi dysponował takim talentem, a więc po przypomnieniu sobie ułożenia mapy doszedł do wniosku, że ta była zwrócona w jego stronę. W takim wypadku wyruszył na zachód. I w zasadzie to tyle, jeśli chodzi o określenia kierunku. Białowłosy, ups, obecnie brunet, wyruszył w drogę. Przed siebie, aby znaleźć czy zaobserwować pierwsze znaki życia. Co go interesowało? W zasadzie wszystko. Dźwięki, głosy, ale również i widoki. Jeśli dostrzeże wielką strażnicę, raczej nie będzie się musiał zastanawiać, gdzie znajduje się posterunek.
Młodzieniec pokonał kilometr, po czym usłyszał pierwsze oznaki życia. Co takiego? Były to krzyki dzieci. Małych. Znacznie młodszych od bohatera, który teraz infiltrował okolice. Gdy ninja zbliżył się, dostrzegł trójkę dzieciaków biegających za sobą. Pewnie grali w berka, albo ganianego. Znajdowali się jakieś dwadzieścia pięć metrów od Kyoushiego. Nie widzieli go, chociaż czasami patrzyli w kierunku drzewa, za którym skrył się bohater.
Dorosły shinobi miał teraz wyjście. Albo spróbuje przedostać się dalej, albo złapie dzieciaki i je przesłucha. Jeśli chodziło o przeszkody, nic nie wskazywało na ich obecność. Wszędzie dookoła znajdował się gęsty las. Kyou nie wiedział tylko jak daleko do jego końca, chociaż jeśli znał trochę Shinrin, na pewno wpadłby na pomysł, że zaraz. W końcu ludzie nie lubią wchodzić wgłąb lasów. Nie przy granicy.

[Kyoushi]

• Decyzja jaka była – taka była, już jej nie odwoła. Z minimalną umiejętnością czytania map, rozpoznawania terenu i prostej, chłopskiej wiedzy, białowłosy jakoś mógł sobie poradzić w tym lesie. W końcu na pewno na jakichś grzybach kiedyś był. Mimo to, nie było to na tyle istotne, gdy chłopak stawiał kolejne kroki kierując się na zachód. Małe faux pas z kolorem włosów, gdyż zarośnięty, niebieskooki brunet, który kroczył po lesie należącym do klanu Senju. Panów drzew.. Nic jednak z tego o czym mógł myśleć, przedzierając się, próbował zainteresować się wszystkim co mogło mieć jakieś znaczenie. Głównie dźwięki, przez co mógłbym zlokalizować jakichś ludzi, a także widoki. W końcu jego celem były garnizony czy też strażnice, które małe nie były, jednak mogły być skrzętnie ukryte. Nie minęło dużo czasu, bo już po przejściu okrągłego kilometra mógł usłyszeć donośne krzyki, które pozwoliły na zlokalizowanie grupki osób. Nie było to nic specjalnego, ponieważ były to tylko dzieci. Całkiem małe. Była ich trójka, bawiących się w lesie. Prawdopodobnie mimo braku takiej wiedzy, musiał to być schyłek lasu, w końcu nikt by takich maluchów nie wypuścił za daleko bez opieki. Nikt normalny oczywiście, ale nie jemu oceniać. Miał okazję by wypytać o coś dzieciaki. W końcu są na tyle niewinne, że nawet nie będą tego oceniać ani komentować. Mając teraz chwilę czasu, spokojnie wyłonił się zza drzewa i ruszył w ich stronę, machając dłonią i mówiąc:
  - Halo! Cześć dzieciaki! Powiedzcie prostemu włóczędze, którędy do najbliższej osady? Dawno nie jadłem.. – rzekł kłamiąc jak z nut. Nie zbliżał się za blisko, w końcu nie chciał ich wystraszyć, tymczasem nie spodziewał się też ich nieśmiałości. No chyba, że uciekną to zostawi je w spokoju, nie ma sumienia katować i prześladować dzieci. O wiele lepiej jakby sprowadziły dorosłych, wtedy niemiałby skrupułów by wydobyć jakąś wiedzę. Nie zważając na to co się działo, zdecydował się mimo wszystko spróbować w najkrótszy i najszybszy sposób jakoś wyjść z lasu i się rozejrzeć. Może wtedy kogoś dostrzeże. Chyba, że dzieci zdecydują się mu pomóc – bardzo chętnie przyjmie ich pomoc, realizując swój inwigilacyjny plan, który powściągnął.

[Katsuko]

#23

---

Młodzieniec postanowił wkroczyć do świata małych dzieci. Te, chociaż nie zaobserwowały go wcześniej, dostrzegły ruchy Akolity. Zatrzymały się więc i przerwały zabawę. Nie wyglądały na przestraszone, jednak z jakiegoś powodu przestały biegać. Być może ktoś im tak kazał, albo widok nowego człowieka wyłaniającego się z lasu nie był dla nich tak codzienny, jak wydawało się to Kyoushiemu.
Miał teraz okazję, aby przyjrzeć im się dokładniej. Bohater skrócił dystans, który dzielił go i dziatki. Na moment obecny było to jakieś siedem metrów. Nie chciał ich wystraszyć, ale też czemu od razu krzyczeć, zamiast normalnie rozmawiać. Shiroyasha przesuwał wzrokiem po obecnych tutaj smarkaczach. Wszystkie były w podobnym wieku. Jedenaście, dwanaście lat. Sami chłopcy. Pierwszy, stojący z lewej, ubrany był w zielony komplecik. Koszulka i spodenki. Nic nadzwyczajnego. Był najwyższy z obecnych, miał niecały metr sześćdziesiąt. Poza tym miał brązowe krótkie włosy. Tyle w temacie.
Drugi, stojący w środku, miał kolorowe ciuszki. Pomarańczową bluzę z kapturem i żółte spodenki. Nosił też rękawiczki, ciemnoszare, tak samo jak i sandały. Miał niebieskie oczka, jak poprzedni dzieciak, i szare włosy. Jak następny.
Trzeci smarkacz miał najdłuższe włosy. Sięgały aż do łopatek, a i tak miał je związane na górze. Wyglądał trochę jak dzieciak samuraja, z klasyczną dla nich fryzurą. Ubrany był w luźną bluzkę i dresowe spodnie. Czarne, jak i buty. Był tak samo zwyczajny jak i pozostali.
- Cześć! - krzyknął środkowy. - Zależy gdzie chcesz iść. W okolicy są dwie wioski. Jedna na wschód, druga na południe stąd.

---

• Odlicz chakrę za Henge.

[Kyoushi]

• Plan był bardzo prosty, a miał być w dodatku bardzo skuteczny. Nie zdawał sobie jednak sprawy jak zareagują jego ‘cele’, które chciał w prosty sposób wykorzystać, stosując najprostszy na świecie sposób – na żebraka. Gdy tylko się wyłonił zza drzew, dzieciaki spostrzegły jego obecność i zaprzestały gonitwy i zabawy. Były dość wścibskie, ponieważ w ogóle nie wyglądały na przestraszone. Jednak to dość typowe dla dzieci, które nie boją się prawie niczego. Stąd ich reakcja wcale nie zaskoczyła aktualnie bruneta podchodzącego co raz bliżej i bliżej. Wraz ze skracaniem dystansu, młodzieniec widział co raz dokładniej jak wyglądały ów dzieciaki. Obserwując nie tylko ich ruchy, ale i zachowanie, niebieskooki łykał informacje jak herbatę każdego ranka. Dzieciaki wyglądały na takie, które były w podobnym wieku, stąd mógł wnioskować, że nie jedna rodzina jest w pobliżu osadzona, lecz co najmniej dwie, bądź trzy. To informacja przydatna, ponieważ zwiększa procent szans na posiadanie ojca budowlańca z każdym gówniarzem powyżej normy. Dzieciaki były bardzo zwyczajne, bez fajerwerków i czegokolwiek co mogłoby o nich mówić więcej niż – zwyczajność. Jeden z nich miał tylko dość ciekawe włosy – szare, a do tego rękawiczki. To wydawało się dość dziwne, jednak nie mógł dać po sobie tego poznać. Ostatni z dzieciaków miał długie włosy, czarne, no i.. Nic więcej. Szarowłosy odpowiedział na pytanie dzieciaka, stąd ten nie mógł pozostać dłużny i zamierzał odpowiedzieć.
  - Im bliżej tym lepiej. Trochę podróżowałem, dlatego chciałbym odpocząć, napoić się i najeść. Powiedzcie mi jeszcze, jesteście stąd? Znacie ten las? Przechodząc wydawał się dość duży.. – zapytał, myśląc, że mogliby palnąć coś ciekawego, w końcu to młodzi chłopcy szukający rozrywki. Kto by się spodziewał, że nie walną czegoś głupiego. W każdym razie priorytetem było dowiedzenie się o bliżej położonej mieścinie, w której mógłby przeprowadzić zwiad, a następnie przeszukać okoliczne tereny na własną rękę. Póki co, robił sobie fundament pod wszelkie następne kroki, które miał zamiar wykonać. Powoli, powoli, bo się rozpierdoli…
  
    Ukryty tekst

[Katsuko]

#25

---

Kyoushi miał prosty, lecz chytry plan. Wcielając się z biednego i głodnego przybysza, miał zamiar dostać się do jakiejś wioski, a tam kontynuować zbieranie informacji. Z tych powodów zagadał dzieciaki i wciskał im bajkę, jaki to on biedny nie jest i że chce tylko jedzenia. A jakby pragnął pieniędzy, to na jedzenie, a nie na tanie winko za parę ryo.
Dzieciak w rękawiczkach, ten z siwymi włosami westchnął na zawołanie Kyoushiego. Wyglądał na najmniej chętnego do zabawy z przybyszem, ale też nie sprawiał wrażenia złego. Jakby to ująć, był obojętne. Na jego twarzy rysowało się znudzenie, które też dość dobrze ujawnił, odzywając się beznamiętnie.
- Mama zabroniła mi bawić się z obcymi i mówić im czegoś o mnie. Wam wasze też. - odezwał się do Kyoushiego, a potem do kolegów. Z pozoru zwykłe zwrócenie uwagi niosło w sobie nutkę mądrości, przynajmniej dla dzieciaków. Pozostała dwójka zmieszała się i przestała odzywać. Wyglądali jakby bali się, że zrobili coś złego i zostaną za to w przyszłości rozliczeni. Tylko ten, który nudził się całą sytuacją, znowu powiedział coś do Shiroyashy. - Bliże jest ta na południe.
I to była całość informacji jakie bezproblemowo mógł otrzymać od nich Kyoushi.

[Kyoushi]

• Bądź co bądź, plan nie musiał być niekiedy skomplikowany by musiał być przebiegły i skuteczny. W tym wypadku jednak nie był ani skomplikowany ani skuteczny, co później okazało się informacją pośrednią dla knującego knura jakim był białowłosy. Skorzystanie z ułatwienia jakim była rozmowa z dziećmi mogła nieco rozczarować tymczasowego bruneta. Niechętnie skorzystał z ich pomocy, która była w późniejszym etapie całkiem przydatna. Udając żebraka, biedak postanowił improwizować, a młodzieńcy reagowali dość.. Typowo. Ten dziwak w rękawiczkach w taką pogodę rzekł, że nie wolno mu rozmawiać z nieznajomymi, gdzie właśnie się odezwał. Paradoks. Jednocześnie ten chłopak wydawał się być inny. Jakby był urodzonym liderem, bądź posiadał siłę, którą początkowo niebieskooki zlekceważył. Nie był to jednak powód do strachu, na pewno nie teraz. Teraz trzeba było połączyć wszystko do kupy i wykorzystać sytuację. Wysłuchawszy młodzieńców, skinął głową na znak zrozumienia, wiedząc, że bliższa jest wioska na południe. W zasadzie wszystko by było okej, bo względem mapy mogło się to pokrywać, jednocześnie brunet miał jeszcze asa w rękawie i chciał go wykorzystać:
  - Mam dla was pewną propozycję. – powiedział do chłopców, stojąc z daleka, tak by ich nie wystraszyć, ani nic. – Oprócz tego, że jestem podróżnikiem, zajmuję się też kartografią. Tworzę mapy.. W zależności jak dobrze znacie las możecie więcej zarobić. Co powiecie na taki układ? – zapytał, uśmiechając się delikatnie, dodatkowo przygotowując kartkę papieru schowaną w kaburze, a do tego węglowy rysik, dość gruby, który nie jest tak łatwo złamać, jednak straszliwie kruchy, nie nadający się do niczego innego jak pisanie. Spoglądając na chłopaków zapytał jeszcze raz:
  - Jeżeli nie chcecie, to ruszam na południę. Może tam znajdę kogoś kto mi pomoże.. – powiedziawszy to, odwrócił się od nich i ruszył rzeczywiście na południe w nadziei, że rządza pieniądza przekona i takich małych gałganów jak oni. Wszystko zależało od sytuacji i ile trzeba zapłacić. A ile można zarobić na takim przepływie informacji? Wykorzystując dzieciaki, mógł szybko i dość łatwo wszystkiego się dowiedzieć o lesie – prawdopodobnie wiedzą o nim dość sporo, w końcu przebywają tu na codzień. Jeżeli jednak nie, to nie straci za dużo, a do tego wie, gdzie leży jakaś pobliska wiocha..

[Katsuko]

#27

---

Kyoushi przypuszczał, że dzieciak o siwych włosach pełnił tutaj funkcję przywódcy, albo po prostu miał posłuch wśród innych dzieci. W jego zachowaniu zauważył błąd logiczny. Mógł też jednak zwrócić uwagę na to, że chłopiec wskazał mu wioskę, która wcale nie jest bliżej, albo pełna strażników. Biały Demon mógł po prostu wejść do uzbrojonej osady, w której budowano posterunek. Raczej obecność przybłęd nie była pożądana, dlatego kto wie, czy ten siwy cwaniaczek właśnie go nie wyrolował. Shiyorasha założył jednak, że to tylko dzieciak. W sumie, kto wie czy to nie syn jakiegoś rolnika, który udaje mocniejszego w gębie.
Argument z pieniędzmi trafił do dzieci. Na ich twarzach pojawiło się zwątpienie w obecne postępowanie. Sumka, którą zaoferował im Kyoushi na pewno by się im przydała. Mało kto miał za dużo pieniędzy, a tym bardziej nie tyczyło się to dzieciaków bawiących się w lesie przy granicy ziemi Senju i Uchiha. Chłopcy spojrzeli po sobie, zbliżyli się i zaczęli szeptać między sobą. Chcieli najwidoczniej coś załatwić i podjąć wspólnie decyzję. Trwało to zaledwie minutę, także podszywany kartograf mógł zaczekać. Raczej nic mu nie będzie przeszkadzało.
- Dobra. Itoshiemu to nie pasuje - tu mówiący wskazał głową na siwego. - ale nie mamy wyboru. Bardzo potrzebujemy pieniędzy.
To wszystko mówił środkowy. Ten z prawej, czyli siwek to Itoshi. Wyglądał on na naburmuszonego, ale najwidoczniej nie chciał się kłócić z kolegami. Podszedł razem z kolegami, którzy zbliżyli się do rysującego mapy.
- Trzy tysiące ryo, a opiszemy ci całą okolicę. - powiedział środek.

Dla mnie:

Trzej chłopcy to dzieci okolicznych Senju mieszkających na granicy. Poziom dzieciaków: D-C. Staty: D-C. Podam je w poście poprzedzającym walkę. Chłopcy podjęli plan mający na celu wykiwanie Kyoushiego. Wezmą pieniądze, zaczną opowiadać głupoty o okolicy, a w tym czasie jeden czmychnie do pobliskiej wioski. Jeśli nadarzy im się okazja, zaatakują Kyoushiego.

[Kyoushi]

• Miało to rację bytu, skoro tylko siwowłosy miał odwagę się odezwać i decydować za innych. W końcu dzieciaki są nastawione na podążanie za kimś – choćby za ojcem, którego uważają za starszego, bardziej doświadczonego i przede wszystkim silniejszego. Gdy nie ma kogoś takiego w okolicy, instynktownie wybierają jednego z pośród siebie. Tak widocznie było tym razem, stąd byli przychylni do słuchania się tego dziwaka w rękawiczkach. Cóż, białowłosy nie śmiał nawet myśleć o podążanu na południe bez wyciągnięcia choćby garści informacji, bądź próby ich uzyskania. Siła nie była wskazana, w końcu za dziećmi mogli stać inni, silniejsi bądź rozważniejsi. A nawet dorośli. Aktualnie obrócony, usłyszał, że dzieciaki chyba zostały mocno skuszone ofertą, w którą wchodziła gotówka. Nie wyglądali na jakichś biedaków, z drugiej jednak strony, nie afiszowali też swojego bogactwa – którego prawdopodobnie nie posiadali. Po chwili przerwy, obróciwszy się przez lewy bark, Shiroyasha dojrzał jak chłopaki zaczęli coś między sobą szeptać. To zainteresowało młodzieńca, który odwrócił się całkiem i spojrzał na nich z politowaniem. „Itoshi.. Lider, a jednak go przegłosowali. Czyżby demokracja zwyciężyła?” Myślał przyśmiewczo, w końcu sam nienawidził tego ustroju, który wpędzał w głupotę ludzi o naprawdę dobrych intencjach. Cóż jednak poradzić. Domniemany kartograf wrócił te parę kroków, które wykonał i wysłuchał małych rozrabiaków. „Podziałało.. Potrzebują pieniędzy, więc trzeba to jakoś wykorzystać.” Pomyślał, wysłuchując ich propozycji, która nie była zbyt korzystna dla czerwonookiego przybysza.
  - Trzy tysiące za opisanie okolicy? Nie dam wam takiej sumy. Za tyle mógłbym kupić powóz. Możemy się potargować.. Co powiecie na miecz i po sto ryo dla każdego. Miecz jest sporo wart, wykuty z innej stali niż ta na kontynencie.. – powiedział, zachowując dozę tajemnicy. Miał nadzieję, że są bardziej łatwowierni niż na to wyglądają. Jednak nie może liczyć też na to, że na pewno się zgodzą.
  - Nie mam wiele czasu, a głód doskwiera. Nie chcę też na darmo się pozbywać moich cennych rzeczy. Potrzebuje prostych informacji, nawet nie o całej okolicy.. – dodał dzieciakom na tyle, by nie musiały za wiele myśleć, a jednynie rozważyć sytuację, że mogą coś dostac prawie za nic. Jak dla niego był to uczciwy układ, a przynajmniej tak sobie wmawiał, stosując może i niezbyt przebiegłą taktykę podmiany i oszustwa – jednak taki był świat, w którym żył. Shinobi byli okrutni, a on starał się nie zadawać bólu chociaż dzieciom.. Mimo, że była to trójka dzieciaków, chłopak starał się ostrożnie dobierać słowa, do tego obserwował je, jakby zdawał sobie zwyczajnie sprawę z zagrożenia. Jest na terenie potencjalnego wroga, dlatego nie może opuszczać gardy nawet na sekundę.

[Katsuko]

#29

---

Młodzieniec zastanawiał się jak to jest. Dzieci lubią za kimś podążać, i tutaj miał rację. Trudno jednak było powiedzieć, że ich siwy koleżka zastępował im tatusiów. W każdej gromadzie rodził się przywódca. W domu, szkole, pracy, niezależnie gdzie człowiek idzie, znajduje się w stadzie lub poza nim. Jeśli decyduje się dołączyć do gromady, słucha się poleceń przełożonego. A to, że ten jest dobry lub zły, to zależy od innych czynników, tak samo to czy nadaje się do piastowania swojej funkcji, czy mu ją z góry narzucono. Kyoushi raczej aspiracji na lidera nie miał, ale pewnie chciał piąć się wyżej w hierarchii Uchiha. Być może kiedyś otrzyma stopień oficera, albo dowódcy i zostaną mu przydzieleni ninja. Ciekawe czy będą chcieli się słuchać Białego Demona.
- Nie jesteśmy tani, panie... - powiedział środkowy chłopiec. - Powozem nie przejedziesz przez ten las. Jest tutaj bardzo wiele ukrytych miejsc, a także innych... budynków, o których nie powinno się wiedzieć. Dlatego albo wóz, albo przewóz.
Środkowy młodzieniec nie wyglądał na zadowolonego ze słów Kyoushiego. Widząc to, że i on się do nich zbliżał, zatrzymał się. Dystans pomiędzy rozmówcami wynosił jakieś trzy metry. Dalej pięć w tył znajdował się drugi chłopiec. Jeszcze pięć dalej stał Itoshi. Wyglądał jakby obserwował okolicę, chociaż co chwilę rzucał oko na Kyoushiego. Biały Demon mu nie pasował, to pewne, ale czy zachowanie jego towarzyszy tak?
Nie wiadomo czemu, środkowy chłopiec złożył dwie pieczęci i wypluł z ust dziwną, oleistą substancję. Kierował w podłoże leżące przed nim, raził w swojego towarzysza i bruneta. Rozmówca Kyoushiego nie musiał jednak widzieć ruchu, aby zareagował. Odskoczył na ukos, do tyłu i w bok. Na razie to Shiroyasha męczył się z substancją, której wcale nie musiał uniknąć.
Niemniej jednak, Kyou uniknął ataku lub trafił w pułapkę. Zaobserwował wtedy, że nigdzie nie widać siwego dzieciaka. Zniknął z polany. Dzieciaczki znajdowały się teraz po przeciwnych stronach polanki. Kyou stał... nie wiadomo gdzie, ale od jego wcześniejszego położenia do chłopców dzieliło go ponad dziesięć metrów. Ci stali oddaleni od siebie o jakieś siedem, osiem. I wyciągnęli kunaie, które nosili w ukrytych kaburach.

Nazwa

Suiton: Mizuame Nabara

Pieczęci

Baran → Tygrys

Zasięg Max.

15 metrów

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Kolejna specyficzna technika, za pomocą której można zdobyć przewagę na polu walki. Tym razem użytkownik wytwarza i wypuszcza w dowolnym kierunku strumień lepkiej mazi. Ktokolwiek zostanie dosięgnięty taką pułapką, zostaje unieruchomiony. Jedynym sposobem na uwolnienie się z takiej pułapki jest posiadanie minimum 60 punktów siły. Użycie Suimen Hoko no Waza jeszcze przed kontaktem z cieczą pozwala oprzeć się efektom jutsu.

Dla mnie:

Itoshi biegnie do wioski, dotrze tam za 5 tury, za 4 wpadnie wsparcie.

1 Jiro
Siła 60
Wytka 40
Szybkość 70
Percepcja 45
Psychika 5
Konsekwencja 30
Kontrola chakry C

Chakra: 104-15=89%
Suma atrybutów fizycznych: 215
Dziedziny | Techniki:

• Gouken B
• Seido D
• Ninjutsu C
• Suiton C
• Doton D

2 Hiroshi
Siła 50
Wytka 40
Szybkość 70
Percepcja 40
Psychika 10
Konsekwencja 30
Kontrola chakry C

Chakra: 104%
Suma atrybutów fizycznych: 200
Dziedziny | Techniki:

• Ninjutsu E
• Rakanken B
• Gouken D
• Suiton D
• Doton C
• Mokuton D

[Kyoushi]

• Racja była po jego stronie, ale do tego doszła również nieświadomość. Cóż, trudno było się spodziewać co młodzieńcy ukrywają. A była to niespodzianka godna shinobich z klanu Senju – na pewno. Kyu, jako inwigilator i szpieg pierwszej maści może i nie wyglądał na przykład lidera, jednak też nie zamierzał być pionkiem w grze Uchiha. Poczuwał się do tego, że dzięki nim może urosnąć na tyle w siłę, by móc w pojedynkę osiągać niemożliwe. Tylko to było jego celem. Poprzednio, pragnął się na nich mścić za śmierć przyjaciela, którego zabił Uchiha Mizuno, jednak.. Gdy nie jesteś odpowiednio silny, dołącz do silniejszego. Takie założenie przyjął i je realizował z dużym powodzeniem. Shiroyasha wszedł w dialog z chłopcami, zważając na wszelkie niedogodności i chyba tylko dzięki temu mógł uniknąć tej pieprzonej mazi, którą widział już na wojnie. Pamiętał jej właściwości, lepkość i skurwiałość po całości. Chłopaki okazali się shinobi, więc musiał ich traktować jak dorosłych. Nie było czasu na zastanawianie się czy to dzieci czy nie – był w niebezpieczeństwie szybciej niż o tym myślał. W końcu nigdy nie był przygotowany do walki z dzieciakami, którzy potrafili atakować ninjutsu na zawołanie. Wywołało to w nim poniekąd podziw, ale i nieco strachu, który uruchomił jego ciało. Adrenalina dotarła do krwi i wzbudziła w nim instynkt pierwotny – odwrót, który pozwolił mu paroma susami oddalić się od ataku chłopaka. Była tylko jedna dobra informacja. ONI COŚ WIEDZIELI! Dzięki temu, walka nie musi być jałowa. A nóż widelec! Tylko trzeba to zdecydowanie przemyśleć.. By się poruszać, nie zapomina o podstawowej technice poruszania się po wodzie, jeżeli jest to konieczne! [1]
  Dzieciaki wyciągnęły kunai z ukrytych kabur, więc zabawa się skończyła. Stojąc w odległości koło dziesięciu metrów, Kyu mógł zrobić tylko jedno – by uważać na tego, białowłosego, który zniknął i radząc sobie z tymi dwoma musiał wywołać nieco chaosu. Rozpoczął swoją zabawę. Nie zastanawiając się ani chwili złożył trzy pieczęci Świnia, Wół i jeszcze jedną, a następnie zaatakować [2]. Skutki mogły być przeróżne, a on nie miał czasu na próżnowanie. Wiedział co potrafią Senju, wiedział o tym, że potrafią posługiwać się perfekcyjnie różnymi Ninjutsu. A co jak wyjdzie z ziemi? Będzie za późno. Tuż po swojej pierwszej technice próbuje się nieco rozejrzeć i nie dać się wprowadzić w pułapkę, w końcu białowłosy mógł zaatakować z góry od tyłu lub z pod ziemi, stąd pragnął tego uniknąć zwracając na to uwagę. Chwycił ręką za dwa kunai i przelał do nich chakrę [3]. Jeden trzymał przy sobie i aktywował w razie ataku przez białowłosego, a drugim cisnął w miejsce, gdzie po jego ataku mogli znajdować się chłopcy. Jeśli coś się zmieniło, musi reagować inaczej – jednak podstawą jest zachować trzeźwość umysłu i nie dać się zaatakować bezpośrednio. Mówiąc o poruszaniu, pierw wyczekuje po swoim pierwszym ataku, później, jeśli może, musi zaatakować zachowując ostrożność.

  Ukryty tekst

[Katsuko]

#31

---

Kyoushi zachował trzeźwość umysłu. Ciecz, którą wytworzył jeden z chłopaczków była przez niego doskonale znana. Mężczyzna użył prostego Ninjutsu, a zarazem ubezpieczył siebie przed działaniem jutsu Suitonu. W Białym Demonie obudziła się arenalina, która wraz z krwią napłynęła do jego żył. Co prawda hormon nie miał takich właściwości, ale metafora, której użyłem jest przecież taka piękna. Shiroyasha postanowił, że złapie chłopców, ponieważ na pewno wiedzieli coś o okolicy. Sami wcześniej mówili, że znają dobrze okolicę, a także, że mają zamiar sprzedać mu bardzo cenne informacje. Czyżby w tym mieściła się wiedza poszukiwana właśnie przez tymczasowego bruneta? Być może. Demon zareagował, na nieszczęście dla dzieci, bardziej bezwzględnie.
Mężczyzna stał w miejscu, nie przejmując się wodną cieczą. Dzieciaki zaobserwowały, że użył prostego Ninjutsu. Na ich twarzach zarysowała się złość, ale i zainteresowanie tajemniczym człowiekiem. Czyli był ninja, ich przypuszczenia się potwierdziły. Kyoushi zaczął zabawę, aczkolwiek jego przeciwnicy nie próżnowali. Technika, której użył Biały Demon, zniszczyła okolicę. Ziemia się rozstąpiła, zaczęła trząść, a okoliczne drzewa porozdzierały. Chłopcy nie wyglądali jednak na zaskoczonych. Odskoczyli tylko w przeciwne strony, zwiększając tym bardziej dystans dzielący ich od chwilowego bruneta. Na moment obecny powstał trójkąt równoboczny z wierzchołkami w punktach przebywania postaci. A w jego środku rozwalona ziemia, która po paru minutach przestała się trząść. Co jak co, ale Shiroyasha zrobił niezłe wejście.
Ten sam chłopie, który użył wcześniej Suitonu, nazwijmy go A, uśmiechnął się szeroko. W czasie skoku wykonał trzy pieczęcie. Nagle z miejsca, w którym stał, rozlała się woda. Problem był w tym, że jego technika chociaż nie wyglądała na ofensywną, wykorzystała ukształtowanie terenu. Kyoushi strzelił sobie w stopę, ponieważ okolica ułożyła się nierówno, a życiodajny płyn zmierzał teraz w jego stronę. Co prawda wystarczyło, że Shiroyasha podskoczy, a fala wysokości dwóch metrów go nie dosięgnie. Niemniej jednak, ciekawy obrót sytuacji.
A co najdziwniejsze, Itoshiego nigdzie nie było widać.

---

• Przepraszam za późny odpis. Życie mi wypadło. :<
• Techniki [1] i [2] wykonałeś, odlicz chakrę. Jeśli chodzi o [3] to zadecyduj czy jej użyłeś, bo sytuacja rozegrała się nieco inaczej.
• Mapa.

Nazwa

Suiton: Takitsubo no Jutsu

Pieczęci

Świnia → Pies → Baran

Zasięg

Bezpośredni (ziemia pod nami)

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe

Należy stać na klifie / ściętym wzgórzu

Opis Technika wspomagająca, której często używa się na początku walki - jeżeli w pobliżu nie ma się żadnego zbiornika wodnego. Po wykonaniu pieczęci i dotknięciu ziemi, użytkownik przesyła chakrę do wód głębinowych. Te zaś po chwili wydostają się na powierzchnię i wytwarzają niewielki wodospad (wymiary 15x5 metrów), z którego wody możemy korzystać przy wykonywaniu innych technik Suitonu. Wymaga jakiegoś ściętego wzgórza lub niewielkiego klifu.

Dla mnie:

Itoshi biegnie do wioski, dotrze tam za 4 tury, za 4 wpadnie wsparcie.

1. Jiro [A]
Chakra: 89-15=74

2. Hiroshi
Bez zmian

[Kyoushi]

• Mimo trzeźwości umysłu, białowłosy był na skraju szaleństwa. Technika Suitonu była znana, stąd czerwonooki wiedział jak się przed nią bronić i jak to wykorzystać. Nie przestraszył się zbytnio i przelał chakrę do stóp, które po chwili mogły ustać na lepkiej mazi. Co z tego, skoro teraz odciął sobie jedną z dróg ucieczki - pod ziemię. To był największy minus. Chłopcy sami się sprzedali co do informacji, ale jak widać, też nie byli w ciemień bici, bo potrafili się bronić. Szermierz zaatakował techniką, koncentrując chakrę na podłożu, które wywołało spore trzęsienie i otworzenie się ziemi. To nie podziałało, a nawet ich nie zaskoczyło. Byli lepsi niż mu się wydawało albo tylko wyglądali jak dzieci. Aktualnie widział w nich kogoś silniejszego niż wojownicy, z którymi walczył podczas wojny z Senju. Czyżby ktoś rangą Sentoki w tak młodym wieku? Tego nie wiedział i chyba nie chciał wiedzieć, ponieważ jedyne co by mu zostało to ucieczka, której prawdopodobnie nie zdołałby uskutecznić. Aktualnie myślał jeszcze o tym małym skurwysynku, który zbiegł. Czyżby pobiegł po posiłki? Japierdole jak to się mogło stać.. Pomyślał, a jego czas uciekał.
  Nie chciał walczyć z dzieciakami, jednak musiał. Zaatakowali to musiał odpowiedzieć atakiem. Odskoczyli po jego trzęsieniu ziemi, stąd białowłosy nie mógł się już powstrzymywać, ponieważ nie było na to czasu i miejsca. Co, jeżeli rzeczywiście ten skurwielek pobiegł po starszych? Przypał. Widząc co robi władca Suitonu, nieco mógł go przestraszyć. Fala nie była jakaś mega potężna, ale na pewno by przewróciła białowłosego. Ten, trzymając kunai napełniony techniką Raitonu, decyduje się odskoczyć w swoją lewą stronę (Zgodnie z mapą, tam jest najkrótsza droga do uniknięcia) i rzuca kunai, nie celując w chłopaka bezpośrednio, a raczej pod nogi, skąd wyładowania elektryczne, przyspieszone wodą, powinny zaatakować dzieciaka i go na chwilę unieruchomić. Sam białowłosy zdecydowany był po tym uniku nadal zachować totalną ostrożność, próbując zbliżyć się do najbliższego chłopaka po łuku. W razie czego w drugiej ręce ma kunai, który nie jest naładowany. Drugą, wolną ręką pragnie wyjąć z sakiewki przy pasie jedną z monet i wycelować w bliższego chłopaka, najlepiej w okolice klatki piersiowej i wystrzelić swoją techniką [1]. Jeżeli jednak po odskoku dzieje się coś niespodziewanego, próbuje się chronić, choćby ucieczką pod ziemię [2].
  
    Ukryty tekst

[Katsuko]

#33
t h e m e

---

Tymczasowy brunet nie miał zamiaru poddać się fali. Rzucił się w bok, odsłaniając przeciwnikowi, jednak w czasie uniku wykonał rzut bronią. Kunai, w którym znajdowała się energia Raitonu, nie dotarł jednak do wodnego chłopca. Jego towarzysz rzucił kunai, który idealnie trafił w lecącą broń. Cholera, może nie byli tacy szybcy jak Kyu, ale dobrze go obserwowali i mieli więcej czasu na reakcję. Broń wpadła do wody i zaczęła razić wszystko w promieniu metra, aczkolwiek nie było tam żadnego człowieka obok. Szczęścia dla Kyoushiego i chłopaczków.
Następny manewr Akolity był o wiele bardziej skuteczny. Młodzieniec wystrzelił przed siebie monetę, która w przerażającym tempie dotarła do Suitonowego chłoptasia. Nie zdążył uniknąć ciosu, chociaż trochę odskoczył. Miał o tyle szczęście, że atak Shiroyashy nie trafił go centralnie w korpus, ale jego bok. Trafiony zawył, odleciał parę metrów do tyłu i walnął o znajdujące się tam drzewo. Cały bok jego ciała został poparzony. Ubrania zostały zdarte, a moneta przebiła się przez rękę ofiary. Czyli trafiła go właśnie w nią, natomiast reszta ciała oberwała otoczką od techniki. Cóż, nie wiadomo czy się ocknie po czymś takim, ale na pewno prawej ręki sobie nie poużywa.
Drugi chłopiec zawył głośno, jakby to on oberwał, a następnie złożył parę pieczęci. Kyoushi poczuł, że ziemia pod nim się wali i że zaraz wpadnie do środka tworzonego właśnie krateru. Miał zaledwie parę sekund na reakcję.

---

• Technika [1] się udała, [2] nie.
• Mapa v2.

Nazwa

Doton: Retsudo Tenshō

Pieczęci

Świnia → Wół → Specyficzna pieczęć techniki

Zasięg Max.

Koło o promieniu 20 metrów

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Bardzo silne Jutsu ofensywne z Dotonu. Polega ono na zniszczeniu ziemi w promieniu kilkunastu metrów, dzięki czemu przeciwnik może wpaść pod nią i nigdy się z niej nie wydostać. Największą zaletą tej techniki jest to, że skrawek ziemi, na którym my stoimy jest w zasadzie nienaruszony. Chybocze się, ale zdecydowanie mniej.

Dla mnie:

Itoshi biegnie do wioski, dotrze tam za 3 tury, za 4 wpadnie wsparcie.

1. Jiro [A]
Chakra: 74%
Stan: oszołomiony z bólu, ocknie się za turę, za kolejną będzie w stanie walczyć

2. Hiroshi
Chakra: 104-15=89[%]

[Kyoushi]

• Nadchodząca fala była nielada wyzwaniem, w końcu przez powstanie tego małego wodospadu mogło narobić się sporo zamieszania, przez co chłopak od Suitonu mógł mieć niebotyczną przewagę korzystając ze swoich technik z pomocą źródła wody jakie stworzył. Białowłosy nie miał wiele czasu i wyjść, więc postanowił się czym prędzej ratować. Odskoczył w bok, tam, gdzie przeciwnik miał nadzieję, że skoczy. Jednak shinobi z Sogen miał swojego asa w rękawie, którego chętnie wykorzystał. Pierw rzucił kunai w okolice wody, skąd odeszły wiązki elektryczne, które niestety nikogo nie raziły – było to spowodowane za dużą niecelnością rzutu. Nie przejął się tym jednak, ponieważ drugą ręką dobył pocisku, który w końcu trafił przeciwnika. Była to moneta, która powędrowała skutecznie dziurawiąc chłopaka od Elementu Wody. Strzał był szybki i precyzyjny, który odrzucił przeciwnika, a przy okazji ranił jego rękę, która prawdopodobnie była niezdatna do dalszego pojedynku. Dzięki temu wypracował sobie przewagę – spoglądając na leżącego, mógł zauważyc, że prawdopodobnie zemdlał. To był czas na zaatakowanie drugiego. Sam czas jednak nie działał na jego korzyść – wciąż ani widu, ani słychu białowłosego, który gdzieś spierdolił. Czy to do wioski, czy też stchórzył i się gdzieś ukrył, nie wiadomo. Dlatego musiał działać jeszcze sprawniej. Mając na uwadze, że wciąż jest pod osłoną Henge no Jutsu, był na dobrej drodze do uzyskania tego, czego chciał – posiadał już informacje, że jakieś ukryte budynki w tym lesie istnieją. Przyznali to w końcu shinobi, którzy z nim walczą, jednocześnie, nie wie gdzie dokładnie. Ale to może się w każdej chwili zmienić. Wracając do walki.
  Aktualnie niebieskooki, czuł, że ziemia się pod nim trzęsie i zaczyna walić – świadczyć to mogło o technice, którą sam przed chwilą wykorzystał do walki. Drugi chłopak ewidentnie specjalizował się w elemencie ziemi. Cóż, trzeba było działać w podobny sposób. Wiedząc i znając czuły punkt tej techniki, Shiroyasha nie robi nic innego, jak atakuje frontalnie! Będąc bagatela, około 6 metrów od swojego przeciwnika, odbija się ku górze, tak, by dotrzeć w miejsce, gdzie te kołysania ziemi będą jak najmniejsze, czyli w okolice wykonującego techniki. W czasie wyskoku, sam korzysta z techniki, którą ma nadzieję pozbyć się młodzieńca. W końcu dystans jest dość mały, a technika piorunująca [1]. Wystrzał musi być precyzyjny na tyle, by trafić dzieciaka lub odbić się od tafli wody i wtedy go dosięgnąć. Wszystko wykonuje w skoku, gdyż sama technika nie wymaga pieczęci, stąd wolne ręce, którą sięga po katanę zza pleców, mając na celu swoją obronę lub bezpośredni atak na dzieciaku.. Wszystko albo nic. Oczywiście, trafiając na wodę, korzysta z podstawowej techniki utrzymywania się na jej powierzchni.
  
    Ukryty tekst

[Katsuko]

#35

---

Można by opisywać bardzo długo i dokładnie, co działo się dalej. Chłopiec, który zauważył swojego towarzysza, który obrywa techniką pioruna. Raiton był okropnym żywiołem. Na początkowych rangach pozwalał już porażać, jednak im wyżej, tym gorzej. Jeśli chodziło o rodzaj zniszczeć, gorszy był tylko Wiatr. Błyskawica, która wzmocniła monetę Kyoushiego, przeszyła rękę jednego z chłopaczków, wypchnęła go i spowodowała oszołomienie. Nie wiadomo czy żył, jednak na pewno rączki już sobie nie poużywa. Co zaś się tyczyło drugiego, naiwny romantyk wskoczył na zbiornik wodny. Zapomniał o chłodnej logice i rozsądku. Skoro przeciwnik korzystał z pioruna, powinien był zniszczyć ofiarę jego własną bronią. Wystarczyło, że zmieni położenie ziemi, na której było jezioro, aby Kyoushi nie korzystał z technik raitonu. Niestety, dziecko nie pomyślało. Dziecko zostało porażone. Dziecko zginęło.
Tymczasowy brunet zauważył tylko jak potężna technika trafiła ciało bezbronnego chłoptasia, który nie zdążył zareagować. Chyba próbował składać pieczęcie, no ale mu się nie udało. Porażenie piorunem wywołało u niego drgawki, spaliło częśc skóry i ubrania, a następnie młodzieniec zatonął w toni. Jego ciało drgało jeszcze, ponieważ technika Kyoushiego rozeszła się po zbiorniku wodnym. W każdym razie, jego ciało zniknęło.
Drugi coś tam mruczał, co Akolita usłyszał. Miał otwarte oczy, ale się nie poruszał.

---

• Technika [1] się udała.
• Mapa v2.

Dla mnie:

Itoshi biegnie do wioski, dotrze tam za 2 tury, za 4 wpadnie wsparcie.

1. Jiro [A]
Chakra: 74%
Stan: przytomny, lecz obolały, za turę będzie w stanie walczyć. Ma również ranę ciężką, nie jest w stanie korzystać z prawej ręki.

2. Hiroshi
Śmierć na skutek porażenia prądem.