Czarny las

[Inoue]

Misja rangi B
5/45 Cóż to spotkało naszego głównego bohatera? Na jego drodze stanęło dwójka wojowników, wyglądali na takich, co za wszelką cenę będą walczyć o to, byś nie przeszedł dalej. Czyżby kryła się za nimi jakaś tajemnica? Może pilnowali jakiegoś skarbu i rozprawili się właśnie z jakimś dzieciakiem? A może to było coś zupełnie innego?
Zwolniłeś znacznie, znalazłeś się 15 metrów od tych nieznajomych i z wyraźną ignorancją wysłuchałeś ich gróźb. Nie odpowiedziałeś zbyt wylewnie, zamiast tego najzwyczajniej na świecie zacząłeś składać pieczęci. Ci oczywiście nie stali jak słup, zareagowali nadzwyczaj szybko. Obydwoje przeszli do ofensywy, jeden zaczynał składać pieczęci i nabierać powietrze, zaś drugi wyjął swoje tanto i pomknął w twoją stronę równocześnie formował coś w swoich ustach. Skończyłeś wykonywać sekwencję, 3 ruchy dłońmi i bam! Pierwszy wróg zastygnął w bezruchu nie dokończywszy swojej techniki, drugi zaś zdołał wypluć se swoich ust kulkę błota. Poleciała ona w twoją stronę z dość sporą szybkością, przechyliłeś się na bok i kula minęła cię choć zahaczyła cię o ramię brudząc twoje zacne ubranie. W każdym bądź razie technika zadziałała błyskawicznie, jeden z twoich wrogów został opleciony przez łańcuchy, wszystkie jego kończyny zostały unieruchomione zaś jego szyja została otoczone przez więzy, starał się coś krzyknąć lecz nie dał rady przez twój knebel. Drugi nadal szarżował na ciebie, skoczył i wziął zamach mieczem i ciął celnie w ciebie. Miałeś krótki czas na reakcję, ale zdołałeś to sparować swoimi kunaiami, które skrzyżowałeś. Bronie zderzyły się ze zgrzytem, nastał krótki pokaz iskier, wróg jednak nie czekał, wymierzył solidnego kopa chcąc cię mocno obić w udo. Musiałeś się jakoś wybronić z tej sytuacji.

[Yoshimitsu]

Można powiedzieć, że naprzeciw Yoshiego stała dwójka wyszkolonych w dziedzinie Ninja ludzi... Lecz pytaniem było czy są oni zdolni zagrozić Czerwonemu Królowi, na tyle by ten musiał wyciągać z krainy iluzji swoje najsilniejsze techniki? Wątpił w to od momentu kiedy zobaczył powolną sekwencję pieczęci, natomiast potwierdzone zostało to w momencie kiedy dwa kunaie sparowały nadciągające tanto, bez większych problemów. Sharingan doglądał ruchów przeciwnika, który po prostu w jego mniemaniu był po prostu wolny. Tak czy inaczej nie miał wiele czasu na reakcje, więc postanowił po prostu spróbować znów użyć swojej atutowej dziedziny iluzji. Ślepia wściekle się zakręciły, a między tym z twarzy zniknął mu uśmiech, bowiem Ci nie byli godni walczyć naprzeciw pełnej postaci Czerwonej Bestii. Wiedział, że ten poziom przeciwników nie zna się na jego legendarnych oczach, również po prostu widział jak po prostu perfidnie wpatruje się mu w twarz. Ta bez najmniejszej skazy większych emocji po prostu ruszała się za ciałem. Mając zamiar złapać go w iluzję Hidari Suteppu i wydać komendę "Stój". Jeśli jednak się to nie uda, po prostu w międzyczasie będzie starał się zrobić krok w tył, by odbić się od ziemi i wylecieć na swą ofiarę podcinając mu po prostu gardło... Jeśli iluzja zadziała, bez zbędnych udziwnień najbliższemu podcina gardło, zaś do drugiego po prostu podchodzi, gdyż chce się czegoś dowiedzieć, co też się tutaj wyprawia...

[Inoue]

Misja rangi B
7/45 Doszedłeś do wniosku, że ta dwójka wojowników to nic innego jak mierne płotki, na które nie warto się wysilać i tracić zanadto dużo energii. Widziałeś każdy ruch swojego przeciwnika, nie miałeś żadnych problemów z ich przewidywaniem jak i reakcją na nie, po prostu tańczyłeś lekki taniec w czasie tej miernej potyczki, to nie było dla ciebie wyzwaniem. Twój atutowy uśmiech został zmazany przez lekki zawód, sharingan wściekle zawirował w twoich oczach podczas aktywacji kolejnej techniki. Zadziałała ona bez żadnych problemów, wróg był w trakcie wykopu kiedy nagle wydałeś mu rozkaz. Zatrzymał się, odstawił swoją nogę i stanął jak wryty wpatrując się w ciebie jak na jakiegoś diabła, kompletnie nie rozumiejąc co się w tej chwili działo. Przełknął ślinę, jego ciało zaczęło dygotać kiedy tylko zbliżyłeś się ku niemu z bronią w ręku, zaczął się szamotać walcząc ze swoim ciałem, zawył z bezradności. Szybkim ruchem zakończyłeś przedstawienie i ze świstem przeciąłeś mu szyję rozrzucając krew na wszystkie strony, ta z szyi zaś trysnęła pod silnym ciśnieniem, siwy chłopak opadł na ziemię i zaczął umierać w ogromnych męczarniach i konwulsjach dusząc się własną posoką. Drugi widząc te show zaczął się szarpać, coś mówił jednak nie wiedziałeś co gdyż był po prostu zakneblowany, widziałeś przerażenie w jego oczach. Uwielbiałeś być drapieżnikiem, który ma w swojej garści słabą ofiarę, mogła ona tylko czekać na śmierć gdyż nie było już dla niej żadnej nadziei.

[Yoshimitsu]

Świat był okrutny czy to może Yoshi był taki człowiekiem, chodzącym przez każde drogi w poszukiwaniu nowej ofiary, w którą to będzie mógł wbić swe czerwone od szkarłatnej naturalnej farby szpony. W przeciągu jednego krzyku, który rozszedł się echem po cienistym lesie, a także w odstępie kilku minut biegu, znalazł ślepiami dwie osoby, które wybrane chyba przez samego boga, rzucone prosto na jego drogę, by ten mógł choć trochę zaspokoić swoje dzikie nieludzkie zachcianki. Co prawda walka z miernymi wojownikami nigdy nie należała do jego ulubionych, to jednak widok tryskającej i cieknącej krwi, która po prostu przyozdabia glebę, przesiąkając do niej... Jeden pewny ruch, mocniejsze pociągnięcie ostrym narzędziem i jedno nędzne życie zostało odebrane przez Czerwonego Króla. Na twarzy nie pojawił się grymas zawahania czy niezdecydowania, górowała obojętność, lecz w myślach dudniło z podniecenia. Nie było ono pełne czy doskonałe, lecz wystarczające jak na początek lub jak ktoś zwał rozgrzewkę.
Powoli i zdecydowanie stawiał kolejne kroki, odciskając swą stopę i podeszwę buta na glebie, zaginając rogi kępki trawy. Miał zamiar się jeszcze zabawić, jak i również dowiedzieć się o co tutaj chodzi. Stał tuż obok swej nieświadomej niczego ofiary, złapał za łeb i mocniej ścisnął. Sharingan cały czas lustrował oponenta, a druga dłoń była gotowa do jednego ruchu, rozcięcia gardła, gdyby ten po prostu sprawiał mu problemy. -A teraz powiedz mi wszystko... Co to były za dźwięki i czego pilnowaliście? Dlaczego to robiliście i kto jest waszym przełożonym. -rzucił standardowymi pytaniami, bowiem nie chciał tracić czasu na zbędną zabawę.

[Inoue]

Misja rangi B
9/45 Odebrałeś życie bez cienia wahania, twoje dzikie instynkty powoli rozkwitały, lecz to nie był pełni blask by kwiaty były w pełni dojrzałe, one dopiero się rozgrzewały, zaczynały prawdziwą zabawę i masakrę, czyli to co lubiłeś najbardziej. Podszedłeś do swojej ofiary niczym pewny siebie drapieżnik, który tylko czekał by dobrać się do ciała swojej zwierzyny i zrobić z nią co tylko chciał. Kroczyłeś jak król, zbliżałeś się do swojego wroga, a ten coraz intensywniej się szamotał, chciał uciekać lecz był spętany, nie miał szans na ratunek i był tego świadomy, całe jego ciało się trzęsło jak osika. Przyłożyłeś mu lodowate ostrze do bezbronnego gardła, broń poruszyła się lekko kiedy przeciwnik przełknął ślinę. Zadałeś krótkie pytania, blondyn przez moment się wahał z odpowiedzią ale chyba nie chciał ginąć bolesną śmiercią. - Pilnujemy tego, by nikt nie zobaczył tego, co robimy. Po prostu mamy dzieciaka, którego rodzice spiskowali przeciw naszej grupie...a raczej pewnego rodzaju władzę nad sporym miasteczkiem, które jest obok nas. Trzymamy je w ryzach no ale ludziom się to nie podoba, dlatego musimy powstrzymać bunt...żaden postronny nie może tego widzieć! Powiedziałem wszystko co wiem, uwolnij mnie! Nie mogą się dowiedzieć, że wszystko wygadałem! - Chyba dał się ponieść emocjom gdyż powiedział wszystko co miał do powiedzenia, starał się teraz walczyć o swoje marne życie. Co jednak pocznie nasz złowrogi król?

[Yoshimitsu]

Technika podziałała, złapany mężczyzna nie miał zamiaru opierać się zbytnio przed jej wpływem lub po prostu nie umiał tego robić. Po zadanym pytaniu po prostu odpowiedział... Trząsł się ze strachu, dygotał, a jego oczach było wydać chęć życia. Co na to Czerwony Król, który w tym momencie dalej był katem. Zmrużył ślepia, kontemplował nad tym czy zabić? Nie, on już wiedział co zrobić, po prostu myślał nad słowami martwego mężczyzny, wróć! Człowieka który zaraz będzie martwy. -Wszystko tak... -słychać było w jego głosie jakąś niepewność. Otworzył powieki, a w nich już nie istniał Sharingan, zwyczajne szkarłatne oczęta lustrowały skrępowaną ofiarę. Delikatny uśmieszek ironii pojawił się pod nosem. -Oszczędzę Ci ucieczki, w zaświatach nikt nie szuka. -pociągnął za ręką kunai, mający na celu rozciąć znów gardło... Krew trysnąć na każdą stronę świata, krople skąpać delikatnie twarz Yoshiego, wymalować szarpiące rysy twarzy nutką czerwonej barwy. Nie miał zamiaru kontemplować nad przyszłym planem, po prostu chciał zabrać z ciał jakiś ekwipunek i ruszyć dalej przed siebie.

[Inoue]

Misja rangi B
11/45 Wyłączyłeś sharingana, nie był ci już potrzebny, miałeś swojego wroga w garści. Wypowiedziałeś złowróżbne słowa i szybkim ruchem przeciąłeś tętnice nieświadomego wojownika. Krew trysnęła i wylądowała na twojej twarzy przyozdabiając ją w czerwone pieprzyki i pojedyncze maźnięcia wpasowując się w całą kolorystykę twojej twarzy. Ciało upadło na ziemię, zaczęło lekko dygotać w konwulsjach, ty zaś poszedłeś dalej zostawiając dwa trupy za sobą. Nagle coś zaszeleściło w krzakach, nastała po tym krótka cisza, która została przerwana przez kolejny wrzask dzieciaka, lecz był on znacznie słabszy, jakby wydawał on ostatnie tchnienia. Było to bardzo blisko, zaledwie 20 metrów od ciebie. Oczywiście nie mogłeś zaznać spokoju gdyż po kilkunastu krokach usłyszałeś stąpnięcie. Zza pobliskiego drzewa pojawiła się ciemna postać blond włosej i cycatej kobiety. Uśmiechnęła się do ciebie szyderczo i skrzyżowała ręce na piersiach znacznie je uwydatniając, gdyż miała dość spory dekolt w swojej czarnej bluzeczce na zamek. Jej dłonie jak i większa część garderoby była pokryta krwią. - Kogoż ja tu widzę? Przeżyłeś spotkanie z tą bandą debili. Jesteś silny....chcesz się na coś przydać? - Spojrzała na ciebie swoimi brązowymi oczami.

Dopisz sobie znalezione tanto

[Yoshimitsu]

Jak to łatwo można pozbawić kogoś życia czyż nie? Jeden delikatny ruch ostrym narzędziem i wraz z krwią ucieka ludzkie istnienie. Pozostawia po sobie nic nieznaczące truchło, jak i również zbędne każdemu wspomnienia. Przepadające jeszcze szybciej niż szkarłat wsiąka w glebę. Ciało mężczyzny opadło bezwładnie na ziemię, łańcuchy zaskrzypiały w jego wyobraźni, po czym poluźniły się i po prostu odpuściły, znikając niczym dym z papierosa. Yoshie wiedział mało, za mało jak dla niego. Chciałby dowiedzieć się trochę więcej, z czystej ciekawości, a także z racji, iż takie przedsięwzięcie potrzebuje silniejszych ludzi niż tego typu mierni wojownicy, chciał stoczyć bój z najsilniejszym człekiem z tej bandy... Zaczął stawiać kolejne kroki przed siebie, kunai kręcił się na jego palcu, dumny siebie z delikatnym uśmiechem wędrował przed siebie. Swobodnie rozkręcał zabawkę na opuszku palca, nóż zataczał koła i ciął powietrze raz po raz. Delikatny świst wytworzył się przy tej czynności. Drugi przedmiot mordu schował po prostu na swoje miejsce...
Minęła chwila, trzask i po chwili znów ten krzyk. -Huh... Mnie to zawsze się trzymają...-powiedział w myślach, skierował się zaraz do tego miejsca. Kilka kroków i nowa ofiara pojawiła się na przestrzeni wzroku. Dziewcze, urodziwe, o bogatych piersiach i ciekawym ubiorze. Zaraz przypomniał sobie znajomą Inoue. Uśmieszek rozszerzył się machinalnie, przekręcił łeb delikatnie pytająco i zatrzymał w dłoni kręcącego się kunaia.
-Przydać się? Na co? Jeśli chcesz bym Cie zerżnął, nie trzeba prosić... -stał gotowy na jakiś atak ze strony kobiety, nie wiedział kim jest i dlaczego wyszła mu naprzeciw, jednak nie był głupi, więc przygotowany na unik czekał...

[Inoue]

Misja rangi B
13/45 Szedłeś dalej szeroką ścieżką w czeluściach ciemności wymachując sobie bronią jakby był to co najmniej letni spacerek na łące pośród trelu ptaków i promieni słońca. Nie śpieszyłeś się, rozpocząłeś swoją grę, czekałeś na jej rozwój, na kolejne ofiary i kolejne hektolitry krwi na twoich rękach. Nie starałeś się ukrywać, hałasowałeś wręcz świstem swojego kunaia by zachęcić wszystkich wokoło do ataku na ciebie by kontynuowali zabawę w zarzynanie słabszych.
Spotkałeś na drodze stylową kobietę, cycki miała chyba wypchane i sztuczne gdyż nie bujały się tak kusząco jak u zwyczajnych dziewczyn, ubrania były obcisłe, czarne i z błyszczącego materiału, dodatkowo miała ona na sobie szpilki. Uśmiechnąłeś się jeszcze szerzej, twoja broń przestała wirować kiedy tylko złapałeś ją szczelnie w dłoń. Kobieta oblizała swoje czerwona usteczka kiedy złożyłeś kuszącą propozycję. - Możemy się zabawić jeśli cały plan wyjdzie perfekcyjnie. A nawet zrobię ci trójkącik, zmusi się tutejsze babeczki i będziesz miał najlepszą zabawę w życiu - Uśmiechnęła się lubieżnie. - No ale jak już mówiłam, przydałbyś się w naszej ekipie. Usłyszałeś chyba od tamtych pionków o co chodzi. W pobliżu jest wioska. Trzymamy łapy na jej bogactwach, można jeszcze zbierać kasę od słabych barmanów. To jest świetna zabawa, mówię ci, w dodatku wyłapujemy przeciwników, a z nich można mieć niezły ubaw. Piszesz się na to skarbie?

[Yoshimitsu]

Na każdym kroku można było spotkać przemoc czy nienawiść, mało jest bowiem miejsc w których góruje domowa atmosfera, gdzie każdy każdego szanuje, gdzie wszyscy mówią dziękuje czy przepraszam. Świat ninja był stworzony na negatywnych emocjach, bez tego nie byłoby tutaj tego co nazywają chakrą, a jednak również z tym czy bez, człek znajdzie sposób by zabić drugiego, bo przecież dużo nie trzeba by pozbawić niewinnego lub winnego oddechu. Yoshi zadowolony z rozwoju sytuacji cały czas lustrował nieznajomą kobietę, bo przecież tego typu suki potrafią namieszać swoimi słowami czy samym wyglądem. Tak czy inaczej młody mężczyzna cieszył się na widok tak urodziwej pani. Gdyby nie to, że kierowała nim teraz silniejsza pokusa, już pewnie starałby się dorwać ją w swoje łapska i zrobić to co uwielbia zaraz po zabijaniu... Nie było raczej trudno domyślić się, iż będzie chciała wykorzystać potęgę Czerwonego Króla.
-Huh, może być zabawnie... Więc zdejmuj ciuszki i idziemy na łowy.-powiedział zdecydowanie skinając łbem by ta lepiej zrobiła co karze, nie tolerował sprzeciwu, a chętnie przed walką popatrzy na nagą kobietę, która będzie przed nim paradować. Również i czekał na znak i dalsze instrukcje, w którą stronę i inne tego typu rzeczy. Nie miał zamiaru sam podbijać wioseczki, gdyż zamiast tracić siły na zabawę z wieśniakami, mógłby po prostu zabawić się erotycznie lub po kosztem życia tejże intrygującej kobiety. -Nie boisz się mnie? -mruknął między jednym i drugim cieniem, który otaczał jego ciało.

[Inoue]

Misja rangi B
15/45 Kobieta chyba domyśliła się, że za darmo nie przyjmiesz jej propozycji, nic dziwnego, rzadko kto oferuje coś za darmo. Ty zaś zechciałeś pogapić się na jakąś gołą laskę co nie było dziwne zważywszy że byłeś po prostu przedstawicielem płci męskiej. Inu najprawdopodobniej by po prostu rzuciła się wpierw na czerwonowłosego a później na tą babkę z zamiarem zabicia przez swoją pieczęć, no ale na tej misji głównym bohaterem był ktoś inny. Blondyna zarzuciła włosy do tyłu, złapała zamek, który znajdował się na najniższym punkcie jej dekoltu i zaczęła go rozpinać. Zdawać by się mogło, że jej strój był stworzony do błyskawicznego rozebrania się. Tak w sumie było, zjechała aż do końca swojego tułowia i zsunęła swoją koszulkę z ramion. Owa opadła luźno razem z resztą ubrań - było to bowiem jednoczęściowe odzienie. Została w solidnym staniku i majtkach, je także ściągnęła bez większych problemów. Oparła swoją dłoń o biodro i uśmiechnęła się zawadiacko. - Przyznam że boję, ale ufam swoim...argumentom i tym, że się dogadamy. Mogę w końcu zaoferować ci fajną rozrywkę a wyglądasz na takiego co lubi obdzierać swoje ofiary ze skóry. Nie mylę się? - Wzięła swoje ubrania i schowała je do torby, którą miała przewieszoną przez ramię. Odwróciła się do ciebie tyłem prezentując swoje jędrne pośladki i ruszyła bezwstydnie przed siebie. - Wioseczka jest na końcu tego lasu. Dostałam donos o spiskowcach - to są jakieś młodociane bachory. Trzeba im ukrócić języki - Zaćwierkała zadowolona z nadchodzących wydarzeń.

[Yoshimitsu]

Nieznajoma bez większych protestów wykonała polecenie Czerwonego Króla, nie spodziewał się, że pójdzie mu tak łatwo, no ale jeśli już miał co chciał, to czemu by chwilę nie pooglądać czyż nie? Zlustrował ją rządnie, choć w cale tak nie myślał, czemu? Być może był to jego kaprys lub coś innego... Kobieta zaraz powiedziała co chciała, cały czas świadomie lub nie starając się manipulować Yoshim. Nie było z nim tak łatwo. Mimo uśmiechu na twarzy i tego spojrzenia, miał zupełnie inne myśli w głowie, niż seks z taką suką. -Jedna komenda i zrobiła co chciałem... Jest słaba, szkoda mi na nią czasu. Może w wiosce będzie ktoś silniejszy. -podsumował między krokiem, który postawił idąc za nieznajomą. Co mu siedziało w głowie? Nic specjalnie trudnego, bowiem wiedząc, że przed nim idzie naga dziewczyna, nie stawiało to masztu w jego spodniach. Zrobiło to już poprzednie zajście, kiedy mógł pozbawić kogoś życia, musnąć językiem krew która trysnęła mu na twarz... Jakkolwiek to brzmi. Co prawda był mężczyzną, którego podniecała i płeć przeciwna, lecz kiedy tylko jego umysł zostanie spętany przez coś innego, nie ma odwrotu przez pewien czas. Kierujące nim żądzy są silniejsze i bardziej namacalne niż nadmuchane piersi. Więc nie robił specjalnie nic innego jak po prostu szedł kilka kroków za "niby" partnerką biznesu...

z/t

[Hakai]

Po wejściu do Gęstego lasu zobaczyłem ,że do najjaśniejszych miejsc on nie należy. Mimo popołudnia światła tu jest bardzo mało. Tak mało ,że moje oczy zaczynały przyzwyczajać się do panującego tu mroku. Widząc jak po jakimś czasie mała wiązka światła która jakimś cudem przedarła się przez korony mnie poraziła w oczy z bólem powiedziałem skrzywiając się lekko.
- Ciężki klimat nie ma co. Przez włosy na co dzień prawie nic nie widzę a co dopiero w takim lesie.
Nie chciałem zwlekać długo i po znalezieniu ładnego miejsca poszukałem patyków i rozpaliłem małe ognisko. Idealnie wreszcie coś mogłem zobaczyć. Usiadłem obok grzejącego mnie ognia i zamknąłem oczy. Zacząłem pierwszy etap mojego dzisiejszego treningu. Oczyszczenie umysłu. Na początku miałem trudność się przełamać. Cały czas mimowolnie zaczynałem myśleć o czymkolwiek ale po pewnym czasie udało mi się wsłuchać w naturę. Śpiewy ptaków dominowały od czasu do czasu przerwane nadepnięciem na jakąś gałązkę jakiegoś zwierzęcia. To chyba była sarna przynajmniej tak stąpała po ziemi. Jednak to nie było wystarczające. Chciałem wsłuchać się w coś innego. Coś o wiele cichszego. Coś zagłuszonego. Wtedy udało mi się usłyszeć jakieś drapanie po drzewach. Myślę ,że to wiewiórka. Nagły szelest liści oznaczał ,że przeskoczyła na inne drzewo. Powoli się oddalała aż mój słuch okazał się za słaby. Po chwili usłyszałem coś innego. Chyba to był jeż. Raczej starszy bo chodził bardzo powoli. Przeszedł pod jakąś gałązką i staną nie wydając już więcej dźwięków. Myślę ,że mogła być tam jego nora czy coś w tym stylu nie mam pojęcia. Moje zadanie wsłuchania się w przyrodę utrudniało też najbardziej samo ognisko obok którego się rozbiłem. Im dłużej medytowałem tym bardziej się rozpalało aż w pewnym momencie kawałek suchego drewna strzelił mi w twarz. Tyle byłem w stanie znieść by coś wyprowadziło mnie z mojej niemal ,że idealnej koncentracji. Otworzyłem oczy a ognisko mnie poraziło jasnym światłem. Wstałem i zabrałem się za kolejną część mojego dziwacznego treningu. Nie wystarczy ,że polepszę sobie słuch. Wzrok jest równie ważny. Wyciągnąłem z torby kunai i podszedłem do najbliższego drzewa. Wyciąłem w nim trzy koła. Każde kolejne mniejsze w środku poprzedniego. Po zakończeniu rysowania kręgów wróciłem pod ognisko i rzuciłem kunaiem w drzewo. Trafiłem w średnie kółko lecz jak dla mnie to było wciąż za mało. Z torby wciągnąłem kolejne 2 kunaie i rzucałem nimi pojedynczo. Obydwa trafiły w średnie kółko. Nie byłem z tego zadowolony i by poprawić wynik wyciągnąłem metalowe gwiazdki. Rzut nimi okazał się dla mnie o wiele bardziej wygodny. Oby dwie trafiły w sam środek. Byłem zadowolony. Podszedłem do drzewa i schowałem swoje wyposażenie. Obok drzewa leżał patyk który podniosłem. Był pod nim duży jeż ale nie chciałem mu nic robić. Patyk natomiast owinąłem materiałem który był chowany w torbie i go odpaliłem od ogniska. Dobra mam pochodnię więc czas na powrót. moja twarz zwróciła się w stronę z której przyszedłem .Zostawiłem płonące ognisko. Nie powinno sie przenieść na nic innego. Było ładnie odgrodzone więc powinno być ok. Ruszyłem z powrotem na małą ścieżkę a potem już na skraj lasu. Mój trening był bardzo ubogi. Chyba nie stanę się potężnym shinobi ale przynajmniej mogę powiedzieć ,że coś dzisiaj kreatywnego robiłem.

[Hakai]

Wychodząc z lasu trapiły mnie wyrzuty sumienia. Wróciłem się jednak z powrotem do paleniska. Na szczęście go nie zgasiłem więc powrót nie był trudny. Na dworze zachodził już zmrok ale nie zniechęcało mnie to i tak nikt na mnie nie czeka w domu. Stanąłem jakieś 10 metrów dalej niż wcześniej i wyciągnąłem Kunaie. Poczekałem chwilę by lepiej dostrzegać cel i rzuciłem w niego kunaiem. Trafiłem ale nie w prowizorycznie narysowaną tarczę a nad nią. Kunai lekko się wbił wiec podszedłem do drzewa i wyciągnąłem go. Został po nim tylko mały ślad na korze. Odwróciłem się i wróciłem z powrotem na te samo miejsce co wcześniej.

[Hakai]

Druga próba stała przede mną. Wcześniej rzucony kunai dalej był ostry więc nie było sensu go zmieniać. Tym razem bardziej przy celowałem i chciałem rzucać trochę niżej. Skoro wcześniej kunai poleciał za wysoko to logicznie rzecz biorąc jeśli rzucę niżej to lepiej trafię. Wyprostowałem się i tym razem zamiast rzucać w sam środek prowizorycznej tarczy rzuciłem 20 cm niżej. Na moje nie szczęście trafiłem 20 centymetrów pod swój cel. Jakim trzeba być pechowcem?! No dobra nie ważne. Wróciłem się znów pod drzewo i wyciągnąłem kunai by po chwili znów wrócić na swoje wydeptane już miejsce. Dobra do 3 razy sztuka tak? No to powtórka.