Bar "Szkarłatna speluna"

[Yujiro]

Czarna kawa
Ranga C
Post 3/30 -Ależ proszę, oczywiście - odpowiedział mu mężczyzna po czym także skinął głową i wskazał na wolne krzesełko. Na jego twarzy pojawił się mały uśmieszek, lecz zaraz skierował swój wzrok na barmana pokazując dwa palce uniesione do góry. Ten z miejsca zrozumiał o co chodziło i zaraz zaczął nalewać do dwóch szklanek jasnawy płyn. Mężczyzna dopił kieliszek do końca i spojrzał na zamaskowanego.
-Co Pana sprowadza do miasta? - zapytał odstawiając kieliszek na stół, a drugą ręką sięgnął do kieszeni po kopertkę. Położył ją przed sobą, lecz ciągle trzymał na niej dłonie nie dopuszczając jeszcze najemnika. Prawdopodobnie najpierw chciał się dowiedzieć z kim ma do czynienia i czy jest dobry do tej roboty. Zaraz barman przyszedł do stolika i postawił przed dwójką po kieliszku z napojem wyskokowym.

[Kurusu]

- Sprowadziło mnie to co każdego człowieka, który pragnie się liczyć na świecie. - zaczął mówić, jednocześnie biorąc do ręki kieliszek z alkoholem. Zamieszał lekko napojem, którym naczynie było wypełnione i powąchał, by poczuć to na co sobie zaraz pozwoli. - Pogoń za pieniędzmi i sławą. W końcu bez tych dwóch rzeczy, nie ma mowy o czymś takim jak... Powodzenie czyż nie? Oczywiście... Z jednym, malutkim dodatkiem. Osobiście lubię go przedstawiać jako cytat "Cel uświęca środki.". To trzy elementy najlepiej oddają cel mego przybycia do tego wspaniałego miasta. - zakończył obserwując to zawartość kieliszka a to twarz swego rozmówcy.
Czekał na także na moment, aż ten zacznie pić ten o to napój. Mimo wszystko Kurusu znał się na kulturze, więc czekał na moment. A gdy ten nadejdzie, odsunie maskę nieco na bok, by odsłonić tylko usta.

[Yujiro]

Czarna kawa
Ranga C
Post 5/30 -Sława i pieniądze taaak... Czasem jednak ta sława może okazać się zgubna. W każdym razie witamy miłego pana żądnego przygód. - powiedział facet i wzniósł kieliszek ku górze jakby na powitanie do Kurusu. Po tym podał mu kopertę przed nos. Widniała na niej pieczęć z kwiatami, dwie róże na jego bokach owinięte dookoła czegoś... dziwnego. Ciężko było to jakkolwiek nazwać, raczej to wymysł artysty, niż coś prawdziwego.
-Mam nadzieję, że przypadnie Ci ten trunek do gustu. Polecam go zamówić u barmana. Mało kto go wybiera, a szkoda - wzruszył ramionami i wstał od stolika dopijając zawartość kieliszka, po czym skłonił się na pożegnanie i wyszedł z lokalu zostawiając shinobiego samego. Pośrednio samego, gdyż lokal także żył swoim życiem, było w nim jeszcze wiele gości, ale wszechobecny hałas sprawiał, że ich rozmowy nie były czytelne, a mało kto tu lubił "podsłuchujących" więc Ci wylatywali z lokalu w pierwszej kolejności.

Treść listu

Jutrzejszego dnia, na szlaku prowadzącym do Yusetsu będzie przebiegał transport kawy. Trzy kilometry za wioską jest możliwe urządzenie zasadzki. Czeka tam nasz człowiek, jest dość charakterystyczny, maleńki. Pomoże Ci przy ewentualnym "rozładunku"
Pozdrawia Mama

[Kurusu]

I toast! Kurusu gdy tylko odsunął sobie nieco maskę na bok, przechylając kieliszek. Chwilę zajęło mu interpretacja smaku i... To było świetne! Najemnik nie wiedział co w tym jest, ale ten smak idealnie trafiał w gusta zamaskowanego... Już ma co pić w tej mieścinie! Jednak euforia na później, wpierw zawód.
- Dziękuje za rozmowę. Nie zawiedzie się pan. - powiedział na pożegnanie, by chwilę później skierować całą swą uwagę na kopertę. Była drobiazgowo stworzona a przez to wpadała mu w oko, jednak nie przyszedł tutaj, by podziwiać sztukę. Sprawnym ruchem ręki otworzył ją i wyciągnął papier znajdujący się wewnątrz. Gdy tylko przeczytał wstał i odniósł kieliszki do barmana, kiwnął do niego głową na znak tego, że klient go najął i opuścił ten znakomity Bar o wspaniałej renomie.
Przechwycenie transportu kawy... Brzmi ciekawie. Jednak jest wiele niewiadomych w tym największa, jak silna będzie obstawa transportu? Choć możliwym jest też, że nie będzie żadnej. Szansa na to jest niestety mała. Do tego dochodzi jego wspólnik, który będzie na miejscu... Kurusu przez swój zawód nie ufa komuś takiemu jak "Współpracownik", jest to pewna paranoja jednak może nie będzie to kosa w plecy? Oby nie była. Robota jest na jutro, więc najlogiczniejszym będzie zorientowanie się w wieściach. Może usłyszy w tym wielkim mieście coś o jutrzejszym transporcie kawy? Taka wiadomość ułatwi mu oszacowanie wielu zmiennych.

[Yujiro]

Czarna kawa
Ranga C
Post 7/30 Wieści, postronni rozmówcy, plotkarze. Kto jednak z nich mógł wiedzieć najwięcej o transporcie kawy? W lokalu nikt o tym nie mówił, przynajmniej nie na tyle głośno, by wybijał się z rumoru towarzyszącego rozmowom. Tak wiele niewiadomych, a trzeba było sobie z tym jakoś poradzić. Kurusu miał jednak jeszcze całą noc, gdyż powoli zbliżał się wieczór. Rynek już nie tętnił tak życiem, jak wcześniej, więc ta opcja odpadała. Może był jakiś inny sposób? Najważniejszy był jednak czas, o którym miała wyruszyć karawana. Najemnicy niechętnie zdradzali swoje sekrety, możliwe nawet, że ktoś inny zasadzał się na ten przewóz, albo wszystko było skryte tajemnicą przed ludźmi. List nie zawierał więcej szczegółów, możliwe że zleceniodawca po prostu sprawdzał shinobiego na ile sobie poradzi z takim zadaniem. Liczył na jego inwencję, był przecież wolnym strzelcem, więc mógł uderzać gdzie tylko chciał.

[Kurusu]

Brak informacji. Niedobrze. Najemnik właśnie przechadzał się bocznymi uliczkami myśląc nad różnymi opcjami... Plotkarze? Odpada. Prędzej go puszczą w pole niż udzielą jakichkolwiek informacji. Próba wypytania osoby, która może mieć o tym pojęcie? Zależy jak to rozegrać. Było jeszcze wiele innych idei, jednak te szybko zostały przesegregowane w umyśle do kategorii "Zbędne". Trzeba znaleźć rozwiązanie.
- A więc pozostaje opcja numer dwa... - mruknął do siebie, wychodząc z bocznej uliczki na główną drogę. Jednak jaka to miała by być osoba? Najrozsądniej byłoby znaleźć urzędnika... Tak, urzędnik. Konkretniej taki który zajmuje się wywozem i przewozem towarów. Tego typu persona musi mieć wszystko na ten temat, jednak z drugiej strony jest to ryzykowna opcja. Zawsze pozostawała możliwość, aby udać się tam już teraz i siedzieć całą noc i koczować na transport. To też jest dobry, choć desperacki plan.
W końcu postanowił... Trzeba uderzyć do urzędników. To jest najlepsza opcja. I przy okazji najbardziej ryzykowna. Dlatego też skierował się w kierunku siedziby władzy, wypatrując po drodze kogokolwiek kto wyglądał na takiego, co ma wiedze na temat problemu który jest w kręgu zainteresowań Kurusu.

[Yujiro]

Czarna kawa
Ranga C
Post 9/30 Urzędnicy. Zamaskowana postać wyglądająca na zakapiora stwierdziła, że najlepszym rozwiązaniem będzie wypytać o transport kawy u urzędników i nie będzie to przecież wcale podejrzane, że ktoś się o to spytał... W każdym razie jak stwierdził, tak zrobił. Kurusu udał się wprost ku siedzibie władz i tutaj spotkała go pewna nieprzyjemność. Był już wieczór, w okolicy stało tylko kilka strażników pod wejściem do urzędu, lecz był on w rzeczywistości zamknięty. Pogaszone okna, brak ludzi prócz owej dwójki strzegących wejścia. Niestety idealny plan Kurusu legł w gruzach, o tej godzinie nie mógł już niczego w tej sposób załatwić. Zaczynało być już późno, a przed takową akcją wypadałoby się dobrze wyspać. Koczowanie przez całą noc na szlaku mogłoby się źle odbić na jego formie. Musiał więc po prostu zaufać, że jego wspólnik na szlaku będzie poinformowany o jego obecności i że trafi tam przed czasem i nie minie się z karawaną w drodze. Czas więc go gonił, minuty mijały, a shinobi był w coraz większym... no, wiadomo.

[Kurusu]

- Ostatni raz to piłem... - stwierdził Kurusu, może przez tamten napój jego decyzje były co najmniej... Nierozsądne? Głupie? Tak czy inaczej westchnął. Nie pozostawało nic innego niż sen, dlatego rozpoczął poszukiwanie pierwszego, lepszego miejsca gdzie może się wyspać, bez żadnych skutków ubocznych rano. Im wcześniej pójdzie spać tym szybciej się wyśpi, a to oznacza, że będzie mógł ruszyć wykonać zadanie. W teorii brzmi dobrze, w praktyce "Coś" pójdzie nie tak. Jak zawsze.
Jednak jak pomyślał tak zrobił, ruszył do jakieś pomniejszej karczmy, by się przespać. Najlepiej takiej niedaleko wjazdu do miasta, a w konsekwencji szlaku. W duchu liczył, że ta jedna jego decyzja nie spowoduje popsucia wszystkiego... Ba! Gdyby istniało coś wyższego to by w tym momencie żarliwie się modlił, ale nie wierzył w żadne bóstwo więc tego nie robił. Teraz zasadniczy plan. Sen i liczenie na szczęście. Obowiązkowe będzie spanie przy oknie, by słońce w razie czego obudziło.

[Yujiro]

Następny post tutaj

[Osamu]

Ayako zaczęła gonić Osamiego. W końcu po kilku minutach szli razem w stronę baru. Szkarłatna speluna znajdowała się w biedniejszej części miasta na uboczu. Podróż do baru nie była przyjemna. Można było spotkać wielu bezdomnych, złodziei. W końcu po dość długich i bezsensownych minutach dotarli na miejsce. Gdy weszli do środka baru od razu usiedli do pierwszego lepszego stolika. Teraz nadszedł czas, aby odpowiedzieć na pytania Ayako:
-Widzę, że jesteś bardzo bystra. Mam wrażenie, że wiesz o mnie bardzo dużo. A ja o tobie, bardzo mało. Pewnie zastanawiasz się, dlaczego zabrałem cię do tego baru. Słuszne pytanie, jednak zanim ci odpowiem to chciałbym się dowiedzieć więcej na twój temat.

[Ayako]

Dziewczyna nie mogła się doczekać kiedy dojdą do baru. Właściwie to sama nie wiedziała dlaczego. Prawdopodobnie skłoniły ją do tego wygodne siedzenia, może nie aż tak jednak na pewno były lepsze od twardej ziemi. Dodatkowo potrzebny był jej odpoczynek po wszystkich treningach, a bar był do tego idealnym miejscem. Nie dość, że nie będzie musiała nic robić, to jeszcze będzie mogła sobie swobodnie porozmawiać z Osamu. To właśnie było tym o czym aktualnie marzyła.
Ayako podążając za mężczyzną mogła ujrzeć wiele sierot, oraz biednych ludzi, których zapewne nie stać nawet na coś do jedzenia. Było to dosyć dla niej dziwne, ponieważ w drugim mieście kupieckim nie widziała nigdy tak wiele biedoty.
- Może to jest biedniejsza część miasto, albo ogólnie to miasto jest biedne? - pomyślała. Jednak nie miała czasu teraz nad tym rozmyślać, gdyż byli już przed wejściem do baru. Dziewczyna była trochę zestresowana, ale czego mogła się obawiać. Uważała, że bary to raczej spokojne miejsca, jednak w żadnym jeszcze nie była. Odetchnęła więc i z pełnym entuzjazmem weszła do środka. Niestety się strasznie zawiodła, albo wręcz przeraziła. Wszędzie było pełno upitych brzydali, którzy dosłownie się lali.
Ayako razem z Osamu usiedli przy jednym z pierwszych stołów. Na szczęście nie było tutaj nikogo innego. Dziewczyna próbując nie wyglądać na obrzydzoną, zaczęła się wsłuchiwać w słowa mężczyzny. Była bardzo zdziwiona jego odpowiedzią. Chciał się dowiedzieć czegoś o niej, zanim powie o sobie. Tylko pytanie brzmi dlaczego? Przecież ona mu zadała pierwsza pytanie więc powinien z grzeczności odpowiedzieć pierwszy. Musiało to więc oznaczać, że jej nie ufał. W takim razie jak Ayako ma mu zaufać? Dziewczyna chciała mu powiedzieć, zęby to on odpowiedział, jednak stwierdziła, że nie ma to najmniejszego sensu, ponieważ każdy by chciał po swojemu. Ayako stwierdziła więc, że to ona zacznie. Tylko o czym ma opowiedzieć. O jej miejscu zamieszkania, kim jest, czy może jakie ma umiejętności? W zasadzie Osamu się nie zapytał o nic konkretnego.
- Dobra, w takim razie powiem coś o sobie. Emm... Mieszkałam w innym mieście kupieckim, czyli w Ryuzaku no Taki, które jest bardzo ładnym miastem, w którym mieszkają przemili ludzie. Nie podróżowałam dużo po świecie i nie znam praktycznie żadnych okolic. Dodatkowo jak już powiedziałeś jestem ninja i jak zapewne się spodziewasz tez posiadam rożne zdolności. Teraz twoja kolej.
Ayako powiedziała to co miała powiedzieć, bądź to co chciała. W sumie to mało powiedziała, no ale przecież nie będzie mu mówić swojego życiorysu.

[Osamu]

Osamu był bardzo zdziwiony odpowiedzią Ayako. Właściwie dziewczyna nie powiedziała nic konkretnego. Było to trochę podejrzane. W każdym razie teraz była kolej Osamiego:
- I tylko tyle? Wyglądasz na bardzo interesującą postać. Na pewno miałaś jakieś przygody życia, czy coś w tym stylu. Ale jak nie chcesz mówić, to może ja opowiem coś więcej na swój temat. Wychowałem się z dala od cywilizacji. Wraz z rodzicami mieszkaliśmy w naszym własnoręcznym drewnianym domku. Pewnego dnia moi rodzice zmarli, a ja dowiedziałem się z listu od taty kim oni byli oraz kim ja jestem. Potem można powiedzieć, że błąkałem się po świecie, robiłem to co każdy shinobi, czyli wykonywałem zadania i trenowałem. Było to dość nudne. Lecz pewnego dnia...
Osamu przerwał w tym miejscu swoja wypowiedź i zamówił coś do picia dla siebie i dziewczyny. Gdy kelnerka przyniosła napój alkoholowy, Masuko kontynuował swoja wypowiedź.
-Więc, pewnego dnia spotkałem Akire. Można powiedzieć, że moje pierwsze spotkanie z nim było właśnie tutaj, w tym barze. Dlatego cię tutaj zabrałem. Siedzieliśmy kilka stolików dalej. Tutaj przedyskutowaliśmy naszą wspólną misje. Jak zapewne pamiętasz, w trakcie trwania tej misji, prawie nie zginąłem. Gdyby nie Akira i jego olbrzymie zdolności to bym tu z tobą nie siedział. Jak wiesz pragnę go odszukać, podziękować mu oraz dowiedzieć się kim tak naprawdę jest Akira i jak zdobył swoje ogromne zdolności. Dobra, teraz twoja kolej, jaki masz cel w życiu, właściwie co robisz w Shigashi no Kibu, kim jesteś?
Osamu powiedział dosłownie wszystko, co mógł powiedzieć. Właściwie nie miał nic do ukrycia. Masuko ma jeden bardzo prosty cel, znalezienie Akiry tylko, że nie samemu. Chłopiec bardzo chciał odnaleźć swojego wybawcę, kimś, bo wierzył, że razem można zrobić, przeżyć więcej.

[Ayako]

Ayako po raz kolejny zaciekawiła historia Osamiego związana z Akirą. Stwierdziła, że musiał on być bardzo silnym człowiekiem, shinobim, czy kim tam jest, jeżeli mężczyzna tak bardzo pragnął się z nim spotkać. Z tego co usłyszała i się dowiedziała, dla Osamiego była to bardzo ważna sprawa. Ayako co prawda chciała mu pomóc, jednak miała jeszcze kilka wątpliwości co do tego "Akiry". Jednak najpierw z grzeczności musiała odpowiedzieć na jego pytanie, choć tak właściwie to powinna a nie musiała.
- Osamu zanim ci odpowiem to chciałabym poruszyć dwie kwestie. Po pierwsze jak chcesz to możesz wziąć mój napój - w tym samym czasie dziewczyna przesunęła butelkę w stronę mężczyzny - Ja nie piję... No, tak poza tym to nie uważasz, że ta rozmowa przebiega w dość dziwny sposób? W sensie chodzi mi o to, że czyje się jak na jakimś przesłuchaniu. Wiem, że chcesz coś się o mnie dowiedzieć a ja o tobie, tylko nie wiem czy to powinno tak wyglądać. W każdym razie chodzi mi o to, abyśmy normalnie porozmawiali, jak człowiek z człowiekiem.
Ayako trochę dziwnie się czuła po tym co powiedziała, jednak była to prawda. Czuła, że rozmowa ta byłą bardzo "sztuczna". Aczkolwiek nie chciała zbytnio filozofować więc postanowiła o tym zapomnieć.
- Co do twojego pytania, a właściwie pytań to nie wiem co mam ci odpowiedzieć. Nie chce cię okłamywać, więc powiem Ci wprost. Nie chce Ci opowiedzieć na temat mojego, życia i tym podobnych, ponieważ jest ono dla mnie przykre, pełne zdrady, wątpliwości, a o ostatnich przeżyciach również smutku jak i bólu. No, ale oczywiście miałam też szczęśliwe chwile, więc tak właściwie nie mam nad czym rozpaczać - Ayako zrobiła na chwilę krótką pauzę i dalej mówiła - Tak ogólnie trafiłam do Shigashi no Kibu, ponieważ szukałam jakiegoś cichego miejsca, gdzie mogę na chwilę przestać myśleć o wszystkim i skupić się na treningu. Właśnie dla tego byłam na tamtej polanie. A tak poza tym to w sumie ciekawi mnie zwiedzanie nowych miejsc.
Dziewczyna zdała sobie sprawę, że chciałaby opuścić to miejsce. Było tu dla niej zbyt głośno. Dodatkowo wpadła na pomysł aby wybrać się gdzieś z Osamu.
- Osamu, jeżeli się nie mylę to zapewne mieszkasz w tym mieście. Powiedz byłeś może kiedyś w regionie swojego klanu. Wiesz mam taki pomysł, że może byśmy się tam udali? W sumie to bardzo by chciała zobaczyć jak u was się mieszka, jakie panują tam warunki no i tego typu rzeczy. Co ty na to?

[Osamu]

Osamu był lekko zaskoczony monologiem dziewczyny. Ayako mówiła, że jej życie było pełne zdrady, wątpliwości, bólu. Masuko był bardzo zdziwiony, nie przypuszczał, że taka młoda dziewczyna mogła tak dużo przeżyć cierpienia. Jednak Yamanaka cały czas nie wiedział, co to było za cierpienie. Dziewczynie ewidentnie było smutno, przykro. Coś było na rzeczy. Jednak, niełatwo jest mówić o swoich mocnych i przykrych uczuciach. Dlatego Osamu nie chciał kontynuować historii Ayako. Każdy może mieć swoje sekrety, chwile które zachowuje tylko dla siebie. Cały czas Ayako była bardzo tajemnicza dla Masuki. Osamu właściwie o niej bardzo mało wiedział. Kim była, gdzie mieszkała, czy ma rodzinę, z jakiego jest rodu? Były to pytania na które Osamu odpowiedzi nie otrzymał i nie otrzyma. Masuko wiedział, że Ayako musiała przeżyć straszną historię, której pewnie się wstydzi. Może po dłużej znajomości Ayako otworzy się przed chłopcem. Jednak, teraz Osamu musiał odpowiedzieć dziewczynie na jej pytanie:
- Jesteś bardzo wyjątkowa Ayako. Mówisz mi, że podróżujesz, a może tak naprawdę uciekasz od czegoś. Może boisz się prawdy, ale dlaczego? W każdym razie, to chyba nie czas i miejsce na takie rozmowy. Jeżeli chodzi o Soso, to jest to bardzo ładne miejsce. Byłem tam ostatni raz z kilka lat temu. Wypadało znowu tam zajrzeć. Jednak, jak pewnie wiesz strasznie mi zależy na Akirze. Dlatego pozwól, żebyśmy najpierw poszli do domu Kaname. Jeśli znajdziemy tam jakieś poszlaki na temat Akiry, to ja pójdę go szukać. Jeśli będziesz chciała, będziesz mogła iść ze mną. Na pewno zwiedzimy wiele miast w tej przygodzie. Oczywiście, jeśli w domu od Kaname nie będzie żadnych poszlak, to wyruszamy razem do Soso.
Osamu zrobił ostatni łyk, napoju i powiedział:
- To jak ruszamy w przygodę?

[Ayako]

Dziewczyna chciała jeszcze sobie trochę posiedzieć i wypocząć, ale z tego co widziała Osamu był już gotowy do wyjścia. W zasadzie to rzeczywiście Ayako przydał by się jakiś spacerek. Szczególnie że mężczyzna przystał na jej propozycję, no... mniej więcej. Chciał aby najpierw poszli razem do domu Kaname aby sprawdzić jakieś ślady, czy inne poszlaki do znalezienia Akiry. Ayako wiedziała że jest to coś bardzo ważnego dla Osamu, choć nadal nie rozumiała wielu rzeczy w tej sprawie. Jednakże postanowiła że mu pomoże. W końcu ile może trwać znalezienie jakiegoś człowieka. Wystarczy podejść tu i tam i się zapytać o niego. Tak przynajmniej uważała granatno-włosa dziewczyna.
- No dobra to chodźmy! Tylko prowadź do tego domu, ponieważ ja nie znam drogi jak zapewne wiesz. A właśnie, to mam do ciebie jeszcze jedno pytanie. Dlaczego idziemy akurat do domu Kaname? Ma on coś wspólnego z tym całym Akirą, czy jak mu tam?
Dziewczyna miała wrażenie, że mimo że jest wmieszana w tą całą sytuację to nie zna jeszcze wszystkich szczegółów. Tak w zasadzie to było nawet pewne. Jedyne co wie to, że Osamu chce znaleźć Akirę. Tylko nadal nie wie dlaczego ma zacząć "poszukiwania" od domu jakiegoś Kaname. Było to dla dziewczyny wszytko dziwne. Dodatkowo przez to że nie została w to dokładnie wtajemniczona, to nie wiedziała w jaki sposób jak i czego ma szukać. Miała jednak nadzieję, albo była pewna, że mężczyzna wszystko jej powie w drodze.

z/t