Wioska Rolników

[Takashi]

Czyli ostatnimi, które widziały psa, były właśnie dziewczynki, w takim razie sprawa będzie znacznie prostsza, niż mogłoby się wydawać. Takashi wiedział, że to wcale nie rozwiązuje całej sprawy, ale tak naprawdę miał już jakiś bardzo konkretny punt zaczepienia, który mógł w całych poszukiwaniach wykorzystać.
-Dobrze, dziewczynki, resztą zajmę się sam, a wy idźcie się bawić przed domem. - uśmiechnął się do nich ciepło po raz kolejny.
Zaczął rozglądać się za jakąkolwiek taczką na terenie działki przynależnej do domostwa. Istniało duże prawdopodobieństwo, że piesek ciągle się w niej znajduje i na przykład nie może wyjść, albo stamtąd uciekł gdzieś, bo na przykład się przestraszył. Taczki bywają różne, jedne wyższe, drugie niższe, jedne mniej głębokie, a inne bardziej, bywa różnie, ale pies rozmiarów Shiro mógł po prostu utknąć bez możliwości wydostania się. Zaczął się rozglądać i zastanawiać, gdzie iść najpierw, jeżeli zaraz go nie znajdzie. Jako pierwszą obstawiał polanę, bo jeśli byli w trakcie zabawy, to możliwe, że zwierzę właśnie w tamto miejsce się udało, chociaż tak naprawdę to nie jest jedyna możliwość.
-Oby nic złego mu się nie stało. - zaczął się martwić o czworonoga.

[Ario]

Takashi
Misja rangi D
9/15 Takashi szybko wpadł na pomysł, który mógł być kluczem dla całej zagadki. Rzeczywiście, piesek mógł znajdywać się bezpośrednio przykryty taczką, a dziewczynki w swej małoletniej nierozwadze, po prostu o nim zapomniały, gonione wizją kary od matki, jeżeli się spóźnią.

Jednej rzeczy jednak nie przemyślał. Dziewczynki nie miały zamiaru odchodzić od poszukiwań. Nawet szybko znalazły sobie atrybuty, takie jak źdźbło trawy, które wsadziły do ust i udawały, że są detektywami i teraz żują ową trawę.
- Detektywie Misiki, szukamy pana Shiro. Gdzie mógł się zapodziać?
- Nie mam pojęcia, detektywie Kisiki. Napewno trzeba zbadać taczkę, która jest za domem. - odparła druga z dziewczynek.
Obie szły dość blisko Takashiego, cały czas udając, że jest to zabawa w poszukiwania.

Chłopak zaczął się rozglądać za taczką i szybko taką dostrzegł - była niedaleko domu, w drodze na polankę. Taczka była przewrócona obok głównej szosy. Dziewczynki jak tylko zobaczyły taczkę, ruszyły pędem w jej strone, zostawiając młodego Nare za sobą. Czy jeżeli dziewczynki pierwsze dobiegną do taczki i znajdą psa pierwsze, to Takashi dostanie swoją nagrodę? To był tylko domysł, który pobieżnie przemknął mu przez głowę. Im dłużej myślał, tym dziewczynki były bliższe wywróconej taczki, biegnąc zadowolone i krzycząc w niebogłosy. Twój ruch, panie Nara. Jak to Pan teraz rozegra?

[Takashi]

Nie przypuszczał, że dziewczynki będą chciały szukać psiaka razem z nim, ale wcale mu to nie przeszkadzało. Wiedział, co ma robić i znał swoje obowiązki, a dwie małe dziewczynki na pewno nie będą stanowiły problemu w całych poszukiwaniach. Ba. Może się nawet okazać, że one będą kluczowym elementem, który pozwoli je zakończyć i to nawet szybciej, niż Nara mógłby tego oczekiwać.
-Patrzcie tylko uważnie pod nogi, żebyście się nie przewróciły. - upomniał je, widząc, że bardziej skupiają się na zabawie niż na tym, po czym chodzą.
Szybko udało im się spostrzec taczkę i to własnie dzieciaki były pierwszymi, które ruszyły w jej stronę. Takashi postanowił dołączyć w pewien sposób do zabawy i wykorzystał swoją szybkość ninja po to, by znaleźć się przy taczce w jednej chwili, w końcu takie karaluchy nie mają startu do prawdziwego shinobi, jeżeli o szybkość chodzi. Uśmiechnął się w ich stronę, zostawiając je daleko za sobą, po czym pomachał im.
-Pierwszy. - to miała być zabawa typu "kto pierwszy, ten lepszy", w której tak naprawdę od samego początku miał dużą przewagę.
Zaczął się ostrożnie przyglądać całej konstrukcji, aby na końcu przewrócić ją do prawidłowej pozycji, bo do tej pory leżała na ziemi.
-Shiro?

[Ario]

Takashi
Misja rangi D
11/15 Takashi był iście dużo szybszy, niż dwie małe dziewczynki. Ba, biegłby tyłem, to prawdopodobnie byłby w stanie je okrążyć i jeszcze wygrać. Obie małe istotki jednak biegły równie zaciekle, co zwierze walczące o zdobycz. Smiały się przy tym w niebogłosy.

Nara dopadł do taczki i zaczął nawet dialog, lecz dziewczynki się zmęczyły i potrzebowały złapać powietrze. Shinobi nie czekając zbytnio, podniósł taczkę i...zobaczył pustkę. Psa tam nie było.

Opcje Takashiego zredukowały się do dwóch. Albo zacznie przeszukiwać polanę, która jest w formie małej wyżyny i najlepiej byłoby wejść na samą górę, by wtedy rozejrzeć się dookoła i znaleźć pieska.

Mógł też ruszyć bezpośrednio do zagajnika, gdzie pies najcześciej chodził na spacery w celach potrzeb fizjologicznych. To było najbardziej prawdopodobne, ze wszystkich opcji, na które wpadł samoistnie młody Shinobi.

Kolejną opcją, której nie brał wcześniej pod uwagę, było rozejrzenie się niedaleko domostwa. Może piesek wrócił już do domu, lecz po prostu nikt tego nie widział? A może młody Shinobi ma własny pomysł, jak wykorzystać swoje zdolności, by odnaleźć zdobycz? Wszystkie te opcje polegały trochę na intuicji, trochę na szczęściu. Dopiero wybranie jakiejś opcji pozwoli sprawdzić, czy miało się rację...ale czy życie Shinobi, to nie ciągłe wybory?

[Takashi]

Niestety, przy taczce ani śladu po Shiro, a liczył na to, że ciężar materiału, z którego była wykonana, utrudniłby psiakowi wydostanie się, był jednak w błędzie i musiał wznowić swoje poszukiwania. Opcji miał już coraz mniej i nie pozostało mu tak naprawdę nic innego, jak ruszyć dalej. Zanim jednak to zrobił, spojrzał na dziewczynki i wymyślił pewnego rodzaju podstęp, który w sumie w pewien sposób pomógłby w całej tej sytuacji.
-Wiecie, jak robią najlepsi detektywi na świecie? Rozdzielają się, by poszerzyć zakres poszukiwań. Może pójdziecie jeszcze raz poszukać przy domu, a może nawet w domu, a ja pójdę na polanę? - pytał uśmiechnięty, choć wcale nie zależało mu na odpowiedzi.
Bez względu na to, jaka odpowiedź dziewczynek by nie była, zacząłby po chwili zmierzać w kierunku polany na wzniesieniu. Widział ją spod domostwa i stwierdził, że będzie to najlepsze miejsce w aktualnej sytuacji, bo stanowi wspaniały punkt obserwacyjny, dlatego zdecydował się udać akurat tam. Po drodze rozglądał się bardzo uważnie i zaczął robić coś jeszcze. Co kilka metrów wysypywał z kieszeni po jednym psim ciasteczku, które wcześniej dostał od swoich towarzyszek, jednak robił to tak, by one same tego nie zauważyły. Może zapach jedzenie zwabi psiaka, a nawet, jak nie, to w drodze powrotnej będzie mógł dzięki temu sprawdzić, czy zwierzę daną drogą przechodziło. Oczywiście cały czas uważnie się rozglądał i wołał głośno jego imię.
-Shiro! Shiro, chodź, masz! - prawie zawsze psy reagują na "masz", łasuchy jedne.

[Ario]

Takashi
Misja rangi D
13/15 Takashi, jak prawdziwy taktyk, chciał zwiększyć obszar działania. Do dyspozycji miał dwie małe dziewczynki, które nie ogarniały co się dzieje dookoła, a wszystko traktowały jako zabawę. Początkowy plan Nary był dobry, jednak doświadczenie nauczyło go już, że jego towarzyszki łatwo się dekoncentrują i nie zawsze robią tak jak on chce. I w tym się nie pomylił.

Bliźniaczki natychmiast pokiwały głową, że one się nie będą rozdzielać. Powiedziały, że rozdzielanie jest złe i cały zespół powinien trzymać się razem. Dodatkowo, czego Nara nie zauwazył, było to, że jak szedł i rozsypywał smakołyki, dziewczynki skrupulatnie je zbierały. Gdy dotarł na samą górę, dopiero zauważył, że jedna z bliźniaczek trzyma w dłoniach wszystkie rozsypane smakołyki.
- Nie wolno wyrzucać jedzenia. Mama nie pozwala. - powiedziała jedna z nich, dość stanowczo.

Młody shinobi rozejrzał się dookoła i stwierdził, że rzeczywiście nie widać nigdzie psa. Gdy została mu ostatnia opcja, nagle z domu wyszła matka dziewczynek, co Takashi mógł bez problemu zauważyć.
- Dziewczynki! Obiad! Weźcie swojego nowego przyjaciela ze sobą! - krzyknęła, a wtedy coś co trzymała na rękach zaszczekało.
- Shiro! - krzyknęły obie i złapały Takashiego za ręce, po czym zaczęły biec w stronę domu.

[Takashi]

Szybka przeprawa na wzniesienie z polaną miała umożliwić Takashi'emu obserwację znacznie większego obszaru. Rozrzucane z kolei po drodze przysmaki miały zwabić psiaka do nas, ewentualnie określić potencjalnie drogę jego poruszania się, niestety plan chłopaka nie wypalił, bo dziewczynki uniemożliwiły jego realizację. Po dotarciu na miejsce jedna z nich trzymała wszystko to, co ninja wyrzucał po drodze, tłumacząc się tym, że mama zabroniła wyrzucać jedzenie. O zgrozo.

Nie odpowiadał, nie miał zamiaru tłumaczyć im, że to miało pomóc w odnalezieniu ich pieska, w końcu to tylko dzieci, którym trudno jest cokolwiek tak naprawdę przetłumaczyć. No ale mniejsza, trzeba było dokładnie zbadać okolicę, także Nara skoncentrował wzrok i zaczął się rozglądać. Tak naprawdę nic nie udało mu się dostrzec, jednak po chwili usłyszał wołanie matki dziewczynek, a kiedy spojrzał w stronę ich domu, zobaczył kobietę stojącą przy drzwiach. Zaczęła wołać całą trójkę na posiłek, a, jak się okazało, Shiro był jej ramionach, czyli zguba się znalazła.
-Widzicie, piesek się znalazł! - uśmiechnął się, biegnąc za nimi, ich malutkie rączki wcale nie zamierzały go puszczać. -Tylko czy w ogóle ja się do tego przyczyniłem?
Spytał na koniec sam siebie. Jeśli zwierzę cały czas przebywało w domu, to tak naprawdę zrobił z siebie durnia, bo tam nie zajrzał i stracił tylko czas na poszukiwania. W sumie, czasu wolnego miał dużo, bardziej chodziło o angażowanie głowy rodziny i jego dzieciaków w poszukiwania, które wcale nie musiały się odbyć, a były jedną wielką zabawą. A może o to właśnie chodziło w tym wszystkim? Może to miała być zabawa z dziewczynkami, które angażowały rodziców tak bardzo, że trzeba im było odrobiny spokoju? Jeśli tak, w porządku, Takashi nie widział w tym niczego złego, nawet taka forma pomocy innym ludziom mu odpowiadała.

[Ario]

Takashi
Misja rangi D
15/15 Takashi na początku zrezygnował, widząc psa na rękach matuli dziewczynek, lecz ich promienna aura szybko zmieniła nastawienie młodego shinobi. Wraz ze zmniejszaniem się odległości dzielących Takashiego i dom bliźniaczek, obraz się powiększał, a on sam nie miał już żadnych wątpliwości - pies został odnaleziony.

Zapach unosił się w powietrzu. Gdyby nie wczesniejsze posilenie się, jeszcze na szlaku, to prawdopodobnie w tym momencie zaburczałoby mu w brzuchu. Nic nie dzieje się bez przyczyny, a bez niej z kolei nie ma skutku - tak jak w tej sytuacji.

Matka szybko wypuściła psa, który pognał do dziewczynek, a te zadowolone zaczęły z nim skakać i go głaskać. Pies zaszczekał, ale raczej w pozytywnym znaczeniu, niż negatywnym.
- No już, dziewczynki, idźcie do domu, pożegnajcie się z waszym przyjacielem.
Kobieta była raczej łagodna, lecz jakieś przeczucie mówiło Takashiemu, że potrafi krzyknąć, gdy zajdzie taka potrzeba. Bliźnaiczki podziękowały i schowały się do domu z psem. Kobieta została i wyciągnęła w stronę Takashiego zawinięty posiłek i mieszek.
- Jak tylko ruszyliście na poszukiwania, mój mąż znalazł psa po drodze na pole...ale tak ładnie się bawiliście, że nie miałam serca Wam tego przerywać. Poza tym dzięki temu, miałam czas trochę odpocząć. Proszę, tutaj obiecane pieniądze za fatygę. Wpadnij do nas kiedyś, jakbyś potrzebował jeszcze zarobić, z chęcią oddam te małe potworki na jak najdłużej. - kobieta po tych słowach skinęła głową. - Zapakowałam Ci jeszcze trochę zupy, cobyś zgłodniał na szlaku, w tych trudnych czasach.

Po tych słowach zamknęła drzwi. Misja zakończyła się sukcesem...a oprócz tego, Takashi będzie mógł skosztować ciepłego posiłku.

KONIEC

[Takashi]

Było dokładnie tak, jak przypuszczał Takashi - piesek znalazł się już wcześniej, a rodzice wykorzystali te parę godzin po to, by najzwyczajniej w świecie odpocząć od brzdąców. Trafił się jakiś młody ninja, który potrzebował zarobić, a i wyglądał na takiego, co zajmie się niańczeniem i proszę bardzo, obie strony usatysfakcjonowane. Zleceniodawcy mogli odpocząć, poświęcić się w spokoju obowiązkom związanym z prowadzeniem gospodarstwa, natomiast dziewczynki wzięły udział w poszukiwaniach z kimś od siebie starszym, kto nie marudził na żadną formę zabawy, chyba miło spędziły czas.
-Może się kiedyś spotkamy, do zobaczenia. - uśmiechnął się do maluchów i pożegnał je miłymi słowami, a potem odpowiedział ich matce. -Najważniejsze, że Shiro się odnalazł, musicie go bardziej pilnować, ale nie wygląda na takiego, co chciałby udziec z kochającego domu. - wtedy kobieta wspomniała o zupie i pieniądzach. -Aaah, dziękuję serdecznie, bardzo miło z pani strony. Pochodzę z Midori, ale może kiedyś jeszcze się spotkamy. Do widzenia!
Po swoich słowach schował zapakowaną zupę do torby, upewniając się, że nic się z niej nie wyleje, na razie nie musiał jej spożywać, ale za niedługo pewnie będzie to musiał zrobić, póki jeszcze posiłek jest gorący. Na razie kontynuował wcześniej obrany kierunek jeszcze przed poszukiwaniami i udało mu się w końcu dotrzeć na główny szlak, a stamtąd zorientował się, gdzie ma iść dalej.

[Z/t -> Shigashi no Kibu, Shigashi no Kibu, Osada Shigashi no Kibu, Tereny mieszkalne, Uliczki w dzielnicy mieszkalnej]