Shinobi War PBF Naruto

Kolejny dzień zmagań i turniejowych emocji. Pogoda nie była taka zła, temperatura mroźnie umiarkowana, powietrze rześkie i przejrzyste. Na trybunach nie było jednak nikomu zimno, bo oto napięcie sięgało zenitu. Na arenę wyszedł najprzystojniejszy sędzia, co wywołało powszechny pisk i mdlenie nadobnych niewiast na trybunach. Można było się zastanawiać, czy przychodzę one oglądać zawodników, czy może tylko dla niego? Te reakcje rozwiewały chyba wszelkie wątpliwości.
- Witam serdecznie wszystkich w drugim dniu zmagań na turnieju w Watarimono~! W trzeciej walce drugiego etapu zmierzą się... - Zrobił przerwę budującą napięcie, chociaż każdy kto umiał czytać i przeczytał zaktualizowaną drabinkę turniejową wiedział, kto spotka się w kolejnych etapach.
- Tamaki Hyuga oraz Ekko! Zapraszam na arenę! - Wykrzyczał imiona, nazwiska i pseudonimy walczących, a następnie rozejrzał się dookoła siebie. Znowu to sędzia jest pierwszy. Dlaczego nigdy nie jest tak, że to zawodnicy się nie spóźniają i czekają na sędziego?

Wypoczęta i z nowymi siłami weszłam na arenę, tą samą na której poprzedniego dnia prowadziłam walkę z Yoshimitsu Kaguyą. Udałam się na miejsce startowe z którego również poprzednio rozpoczynałam walkę (czerwona kropka). Mijając sędziego skinęłam mu serdecznie głową uśmiechając się przy tym. Kiedy byłam już na moim miejscu to w oczekiwaniu na Ekko zajęłam się rozgrzewką. Skupiona na sobie oddychałam głęboko i rozciągałam się i upewniałam się czy rany, które otrzymałam w poprzedniej walce w pełni zostały wyleczone i nie ma ryzyka aby któraś się ponownie otworzyła. Kiedy już przyszedł mój oponent to jemu również skinęłam głową na powitanie i zaczekałam na sygnał sędziego do rozpoczęcia walki.

Publiczność nie zdążyła się znudzić, mimo że Han kazał na siebie czekać. Przez myśl sędziego nie zdążyła jednak jeszcze przemknąć myśl o dyskwalifikacji, a drugi zawodnik już stawił się na piaskach areny. Oboje zachowali tradycyjne konwenanse i dygnęli sobie na powitanie, co było bardzo sportowym zachowaniem i na pewno oddawało ducha turnieju i tego, po co go zorganizowano. Arbiter niestety również dopełnić formalności, więc przed rozpoczęciem starcia wygłosił krótką, standardową formułkę.
- Walczycie do poddania, znokautowania przeciwnika lub potencjalnie śmiertelnego ataku. Wtedy ja przerywam walkę. Zabronione są ataki wymierzone w publiczność. - I tworzenie mgły przez którą umyka całe widowisko. Chciał to dopowiedzieć, ale niestety nie mógł. Zasady nie zabraniały stosowania różnego rodzaju forteli, mimo że atrakcyjność takiej potyczki zdecydowanie wtedy spadała.
Sędzia zerknął na Tamaki i Ekko i upewnił się, że ci zrozumieli zasady, które były takie same jak podczas ich pierwszej walki. Gdy tylko otrzymał potwierdzenia, że mogą zaczynać, wydał komendę.
- Zaczynajcie!
Kolejka dowolna

Obserwowałam mojego przeciwnika bardzo uważnie od momentu kiedy wkroczył na arenę, wymieniliśmy się uprzejmościami a później sędzia dodał od siebie formalną formułkę i mogliśmy zaczynać. Jak tylko pozwolenie na rozpoczęcie walki opuściło usta sędziego, aktywowałam Byakugan i ruszyłam w kierunku przeciwnika, nie chcąc mu dać czasu na kombinowanie, tak jak to zrobił samuraj w jego poprzedniej walce. Już w biegu wyciągnęłam po dwa shurikeny z każdej kabury i rzuciłam nimi w przeciwnika, uważałam również na wszelkie pociski jakie mogłyby lecieć w moją stronę unikając ich na boki. Jeżeli uda mi się dobiec wystarczająco blisko to używając mojej techniki błyskawicznie skracam dystans i wykonuję wzmocnione uderzenie w tors przeciwnika.

Tamaki nie zamierzała powielić błędu Yasuo. Ćwierćfinały były o tyle trudniejsze od pierwszych walk, że każdy pokazał już chociaż cząstkę swoich umiejętności - mocne i słabe strony. Ten z zawodników, który lepiej odrobił pracę domową, już na starcie miał przewagę nad swoim oponentem. Po tym jak samuraj przegrał po przyjęciu na twarz kilkunastu pocisków dało Hyuudze do zrozumienia tyle, że nie warto utrzymywać dystansu. Ruszając z szarżą na przeciwnika miała już aktywne swoje dojutsu, a także gwiazdki w dłoni. Nie trzeba było chyba jednak mówić, że otwarty atak bronią miotaną na początku walki był tak oczywisty, że nie mógł się powieść. Tak samo jak odpowiedź Ekko, z uniknięciem której kunoichi nie miała najmniejszego problemu. Szybko miało zatem dojść do skrócenia dystansu, a nawet jeszcze szybciej, bo Tamaki postanowiła wręcz doskoczyć do oponenta. Ten jednak był przygotowany na dalsze uniki i odskoczył z linii ciosu. Uderzenie Hyuugi trafiło w powietrze. Dzięki byakuganowi mogła ona zobaczyć, że przeciwnik który znalazł się teraz po jej lewej stronie bierze zamach do wyrzutu swojego noża. Dziewczyna mogła jednak obserwować położenie i zamiary przeciwnika cały czas, dlatego była zdolna uniknąć również tego ataku z bliskiej odległości. Przez balans ciałem straciła jednak swój pęd i rytm, więc ostatecznie początek walki skończył się na skróceniu dystansu, ale żaden z walczących nie był w natarciu ani uprzywilejowanej pozycji.

Czerwona kropka - Tamaki
Niebieska kropka - Han Gug
Kolejka dowolna

Atak dystansowy shurikenami się nie powiódł, jednak całkowicie się z tym liczyłam i był to jedynie manewr mający na celu zajęcie Ekko czymś w czasie kiedy ja skracam dystans. Bez większych problemów udało mi się także uniknąć gwiazdek przeciwnika i mogłam wykonać moją pierwszą technikę, jednak Ekko udało się wyminąć mój atak. Po uniknięciu ataku kunaiem, który wykonał mój przeciwnik, zdecydowałam się wykorzystać bezpośredni dystans na jakim się znaleźliśmy i ponownie podjęłam natarcie. Zaatakowałam stojącego przede mną chłopaka wykonując trzydzieści dwa uderzenia wycelowane w jego tenketsu aby go osłabić i umożliwić sobie kontynuowanie natarcia. Po wykonaniu techniki przeszłam od razu do kolejnego ataku, którym było szybkie uderzenie w splot słoneczny Ekko i umożliwi mi dalsze atakowanie.

Początek walki dawał nadzieje na jakieś ciekawe widowisko. Skrócenie dystansu przez Tamaki było odważnym i zdecydowanym ruchem, a Han chyba nie do końca fatygował się na początku ku temu, aby go utrzymać. Wszystko szybko jednak uległo zmianie i wróciło do "spodziewanego" schematu. Ekko pokazał już w pierwszym etapie, że jego styl walki to głównie obrzucanie przeciwnika czym popadnie i widocznie znów znalazł taką taktykę jako najskuteczniejszą. Uniknął pierwszej szarży kunoichi, lecz ta wciąż dążyła do bezpośredniego starcia. Ruszyła na swojego przeciwnika, lecz ten odskokiem zwiększył między nimi dystans, wyrzucając przed siebie trzy pociski w solidnych odstępach, biorąc poprawkę na ewentualne uniki Hyuugi. Trafił tylko jednym - shuriken wbił się w bark przeciwniczki, która syknęła z bólu. Kunai i drugi shuriken minęły celu. Dziewczyna mogło odczuć trafienie, ból był jednak znośny i w żadnym wypadku nie paraliżujący ani tym eliminujący z walki. Czy jednak da się wciągnąć w tą grę w kotka i myszkę? Póki co dystans między nimi w ogóle się nie zmniejszył.

Czerwona kropka - Tamaki
Niebieska kropka - Ekko
Kolejka dowolna

Jak widać Ekko już zaczyna robić dokładnie to samo co w walce z Yasuo, trzymać dystans i obrzucać mnie wszelkiego rodzaju żelastwem. Czułam ból po zostaniu trafioną shurikenem ale na szczęście rana nie była zbyt dotkliwa. Szybko przemyślałam dotychczasowy przebieg walki aby wymyślić sposób żeby dorwać mojego przeciwnika. Spodziewając się kolejnej salwy shurikenami i kunaiami ze strony mojego przeciwnika zrobiłam unik w bok a następnie wyprowadziłam uderzenie otwartą dłonią w kierunku torsu przeciwnika, wyrzucając w jego kierunku falę sprężonego powietrza. Po wykonaniu tej techniki przechodzę dalej do ofensywy wykonując szesnaście uderzeń w stylu Juken, wycelowanych w tenketsu Ekko.

Tamaki miała w głowie ułożony plan. Bardzo piękny plan, niezbyt rozbudowany, ale za to sprawdzony i skuteczny. Poza tym, taiuserzy mają tą jedną przewagę i komfort nad użytkownikami ninjutsu, że nie muszą myśleć podczas walki. I naprawdę, nie jest to wcale wada. Trzeba było znaleźć ułamek sekundy żeby wejść przeciwnikowi pod pachę i jednym uderzeniem zakończyć walkę. Kunoichi była przygotowana na tą sytuację i od początku do niej dążyła. Ekko jednak nie dał się od razu wciągnąć w bezpośrednie starcie, chciał narzucić tempo i samemu dyktować warunki.
Lekko rana Hyuga nie przejęła się swoim barkiem, adrenalina chyba już buzowała w jej żyłach. Zrobiła unik aby ustawić sobie oponenta w dogodnej pozycji, lecz nikt nie powiedział, że Han pozostanie bierny. Shinobi sam chciał zajść swoją przeciwniczkę z jej rannej strony i postanowił pomóc sobie uwalniając ukrytą do tej pory moc. Jego skórę pokryły ciernie (sic!), a on sam przyspieszył. Bardziej pozbył się pocisków w stronę dziewczyny niż nimi rzucił, żaden z nich nie sięgnął celu, lecz zapewne nie taka była ich rola. Miały tylko przeszkodzić Tamaki w realizacji jej planu, lecz dziewczyna i tak przez chwilę mogła być zaskoczona, bo jej oko nie nadążyło za zachodzącym ją z jej lewej strony Hanem. Jej reakcja był opóźniona, nie było czasu na zasłonięcie się i ustawienie odpowiedniej gardy, nie wspominając już o wyprowadzeniu swojego ataku. Powiększona ręka spadła na jej głowę odrzucając w tył. Przez chwilę kunoichi nie wiedziała co się dzieje, była zamroczona, a z jej wargi i łuku brwiowego ciekła krew. Na pewno będzie z tego niezłe limo. Obrażenia były odczuwalne, lecz jeszcze nie śmiertelne, walka trwała. Obecnie sytuacja nie było jednak zbyt kolorowa dla Tamaki. Miała to czego czego chciała - walkę w zwarciu, lecz pierwsze starcie przegrała. Ale hej, miała już przecież doświadczenie w walce do samego końca, prawda?

// EDIT: Przepraszam, zapomniałem wspomnieć o wpływie na pogodę z walki Yoake vs Youmu. Aktualnie również nad waszym polem walki mamy burzowe chmury i siąpi z nich deszczyk. Było słychać głośne uderzenie pioruna, bardzo blisko (bo na sąsiedniej arenie). Nie ma to jednak wpływu na zdolność walki żadnego z was, tylko jako wzbogacenie opisu.
EDIT2: Ręka Hana wróciła do normalnego kształtu po uderzeniu.

Czerwona kropka - Tamaki, obecnie zbiera się po bułce na twarz, jest zamroczona;
Niebieska kropka - Han Gug pokryty cierniami (sic!)
Kolejka: Ekko pisze pierwszy, potem Tamaki. Odległość jest zbyt mała żeby dać dowolność.

Miałam idealny w swej prostocie plan, przesunąć się trochę w bok a następnie zaatakować techniką mojego przeciwnika. Cóż, najwyraźniej się okazało że mój plan wcale nie był idealny ani nawet prosty, nim zdążyłam cokolwiek zrobić, Ekko wyrzucił z grubsza w moim kierunku swoje żelastwo a jego ciało zostało pokryte jakimiś ciemnymi wzorami. Czułam się jak mucha w smole a przeciwnik spokojnie zdążył mnie okrążyć i wyprowadzić potężne uderzenie, dziwnie wielką ręką. Poczułam ogromną eksplozję bólu a oczy zaszły mi mroczkami i zostałam nieco odrzucona w tył od siły uderzenia, ale nadal wiedziałam co się dzieje i utrzymałam świadomość. Starałam się ze wszystkich sił skoncentrować na tym gdzie znajduje się mój przeciwnik a następnie ponownie spróbowałam wykonać technikę, która mnie chwilę temu zawiodła. Wyrzuciłam w kierunku przeciwnika rękę wywołując podmuch sprężonego za pomocą chakry powietrza, prosto w splot słoneczny Ekko a następnie w ślad za falą powietrza (biorąc poprawkę na zmianę położenia mojego przeciwnika po tym jak go trafię techniką) rzuciłam cztery shurikeny, po dwa z każdej kabury.