Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 281 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 281 wyników

Strona 1 z 19
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
19
Następna

autor: Tenshi: wczoraj, o 00:04; Forum: Bank; Temat: [ Ryo ] Tenshi; Odpowiedzi: 11; Odsłony: 1883

Re: [ Ryo ] Tenshi

Przejdź do posta

autor: Tenshi: 25 lis 2025, o 23:58; Forum: Rozliczenia PH; Temat: [ PH ] Tenshi; Odpowiedzi: 18; Odsłony: 1950

Re: [ PH ] Tenshi

Przejdź do posta

autor: Tenshi: 24 lis 2025, o 00:34; Forum: Ogłoszenia Administracyjne; Temat: 11.11; Odpowiedzi: 23; Odsłony: 838

Re: 11.11

Jako, że Święta Bożego Narodzenia to czas, w którym Mikołaj ładuje prezenty do skarpetki, Tenshi niczym Zgredek, dostaje od jej Państwa skarpetkę i przez jeden dzień może czuć się niczym normalny człowiek i nawet gotują dla niej pyszne potrawy i dają popijać winko

A po tym dniu wszystko wraca do normalności i Tenshi musi znowu spełniać rolę Zgredka i by to robić potrzebuje PH i skrócenia czasu treningu (wymieniam wszystkie Ryo). Tak więc odbieram sobie te fanty

Dzięki

Przejdź do posta

autor: Tenshi: 11 lis 2025, o 19:18; Forum: Misje i Fabuły; Temat: Wynagrodzenie za misje; Odpowiedzi: 4134; Odsłony: 706249

Re: Wynagrodzenie za misje

Nick prowadzącego: Tenshi
Nick biorącego/biorących udział: Yumiko
Rodzaj misji: Wojenna D
Streszczenie misji: Yumiko dostaje zadanie dostarczenia leków ze szpitala do obozu wojskowego. W szpitalu spotyka chłopca, który strasznie narzeka na pewną staruszkę. Jednak Yumiko udaje się przemówić Yukariemu do rozsądku, posegregować i spakować potrzebne lekarstwa, a następnie dostarczyć tam gdzie miały być dostarczone.
Linki do misji:
viewtopic.php?p=231035#p231035

viewtopic.php?p=231082#p231082

viewtopic.php?p=231513#p231513
Ilość postów: 15/14
Rozpoznawalność po misji: Nie wiem
Wynagrodzenie dla gracza: Jak najwyższe

Przejdź do posta

autor: Tenshi: 11 lis 2025, o 19:12; Forum: Sarufutsu (Miasteczko szczepów Uchiha i Gazo); Temat: Szpital; Odpowiedzi: 32; Odsłony: 4670

Re: Szpital

tutaj koniec: viewtopic.php?p=231513#p231513

Przejdź do posta

autor: Tenshi: 11 lis 2025, o 19:11; Forum: Północne Ryuzaku; Temat: Posterunek graniczny na północnym-zachodzie; Odpowiedzi: 90; Odsłony: 7367

Re: Posterunek graniczny na północnym-zachodzie

Yumiko
Misja wojenna rangi D - Wojna Światów
15 / 14 Yukari pokiwał przecząco głową i prychnął.
- Chyba ty - odpowiedział krótko. Czyżby utwierdzał Yumiko w przekonaniu, że droga medyka była słuszną drogą? Być może. Z pewnością nie dla Yukariego, ale skoro mieli być "drużyną jak marzenie", to przydałby im się wyjątkowo zdolny medyk. Stara Yumiko uśmiechnęła się tylko słysząc rozbawienie w głosie młodszej. Rzeczywiście dopiero co się poznali i nie można było powiedzieć, że są dobrą drużyną. Jeszcze nie, ale kto wiedział co przyniesie przyszłość?

Yukari nie pytał aż tak dużo jak Yumiko się spodziewała. Być może nie potrafił się skupić na lekcjach języka, ale nie był totalnym idiotą. A więc czytanie było przydatne nawet dla wojownika.
- Rozumiem. Nigdy tak o tym nie myślałem, ale w sumie ma to sens - stwierdził. Pokiwał też potwierdzająco głową. Odtrutka na jad węży. Na oparzenia. Wszystko zanotował w swoim umyśle.

Rozważania Yumiko na temat własnej przeszłości musiały poczekać. Z pewnością jednak dało się to jakoś wyjaśnić. Tamiko mogła przecież korzystać z usług innego uzdrowiciela, a może wręcz sama potrafiła przygotować te leki? Gdyby Yumiko zależało, to zawsze mogła zapytać kobietę o to, ale czy to nie wywołałoby jej gniewu lub kłamstw?
- Ni ma za cu - odpowiedziała staruszka. - Do zobiczenia.

Yukari potwierdził głową. Był spakowany, wszystkie lekarstwa były w plecakach. Wszystko zapowiadało się idealnie. I w rzeczywistości tak było.
- Naukę? Jak można spać? Nooo dobra... ale masz coś do czytania? Bo chyba nie będziemy czytać znowu etykiet? Chyba wyciągać butelek nie powinniśmy... - Co prawda to prawda. Nie powinni.
Oczywiście, że to był dobry układ. Drużyna powinna uzupełniać swoje słabości. Coś czego nie potrafił zrobić Yukari, potrafiła Yumiko i odwrotnie. Teraz przyszła jego kolej. Minęło pół godziny i odnaleźli wspomnianego człowieka. Był to najzwyklejszy staruszek, a jego wóz był wyjątkowo mały. Tak mały, że dwie osoby i dwa plecaki to było prawie maksimum co mogło na niego wejść. Bardziej przystosowany do przewozu ludzi niż do przewozu towarów.
- Tak gdzie zwykle? - zapytał, a Yukari skinął głową i usadowił się na wozie. Wskazał miejsce obok siebie. Miejsce dla Yumiko. Gdy ta wsiadła, a mężczyzna usiadł na miejscu woźnicy, powóz ruszył.
- Mały, lekki, koń się mniej męczy i za to szybki - skomentował powóz. Po jakimś czasie byli już na terenie posterunku granicznego na północnym zachodzie.

Gdy już tam byli, po chwili przyszedł do nich pewien mężczyzna, a może raczej młodzieniec. Miał na sobie biały płaszcz i kruczoczarne włosy. Był nawet przystojny. Spojrzał na Yukariego i skinął głową.
- Uchiha Yukari. Leki połóż tutaj. - Wskazał ręką na pewne miejsce, a Yukari położył plecak. - Porucznik Ishida - przedstawił się, zwracając tym razem do Yumiko. - A ty to kto? Też leki? Połóż w to samo miejsce.
Jeśli tylko Yumiko przedstawiła się, to Ishida tylko powiedział:
- Dziękuję za Waszą pracę i wkład w sprawę klanu Uchiha. - Po tych słowach wręczył każdemu sakiewki z monetami. Wynagrodzenie. Następnie odszedł.
- Trochę oschły, ale ogólnie dobry... chyba - oznajmił Yukari. - Ja tu trochę zostanę. Trzymaj się! - Również odszedł. Yumiko była wolna.

Misja zakończona pomyślnie!
- Yukari Uchiha
- Stara Yumiko
- Porucznik Ishida

Przejdź do posta

autor: Tenshi: 11 lis 2025, o 00:21; Forum: Sarufutsu (Miasteczko szczepów Uchiha i Gazo); Temat: Szpital; Odpowiedzi: 32; Odsłony: 4670

Re: Szpital

Yumiko
Misja wojenna rangi D - Wojna Światów
13 / 14 Yukari nic nie odpowiedział. Przyjął tylko do wiadomości to co powiedziała Yumiko o drugiej Yumiko. Skinął tylko porozumiewawczo głową. Nawet takiemu dzieciakowi jak on ten fakt nie umknął. Staruszka znała się na rzeczy i ciągle pracowała.
- Może powinna przekazać swoją wiedzę i obowiązki komuś kto będzie mniej zrzędził i miał więcej wyrozumiałości? - zapytał chłopak, dziwnie patrząc na młodą Yumiko. Pomimo tego, że jego umysł był młody, to potrafił - w niektórych przypadkach - łączyć kropki.

Potrafił też w niektórych sytuacjach okazać skruchę, ale naprawdę trudno było go do tego nakłonić. A może łatwiej niż się wszystkim wydawało? A może to nasza bohaterka była mistrzynią techniki rozmowy?
- Yukari i Yumiko.... drużynka jak YYYYYYYYY - powiedziała staruszka, udając, że brakuje jej słowa. W rzeczywistości miał to być starczy niewinny dowcip. Czy ten dzień naprawdę mógł być dobry? Wydawało się, że tak. Wydawało się, że wszystko, nie licząc wcześniejszych bluzgów, szło jak po maśle.
Nie licząc również niezwykłej niezdarności jeśli chodzi o segregowanie. Na szczęście tym razem miał Yumiko, która doskonale potrafiła czytać, butelki były poopisywane, a dodatkowo potrafiła pojąć całą koncepcję segregowania i pokierować młodym Uchiha.
- Najbardziej mnie wpienia jak stara Yumiko ma do mnie pretensje podczas segregowania. Nie umiem tego... - powiedział z wyrzutem i wyciągnął niewłaściwie włożone buteleczki. - A co do drogi to... jest prosta. Jest taki jeden pan, który zawsze nas podwozi wozem na miejsce, więc nawet przekimać się można. Jak ogarniemy pakowanie, to idziemy do tego pana i prosimy, żeby nas podrzucił. Spoko, ja to ogarnę... to nie pierwsza dostawa, w której biorę udział...
Po tych słowach uważnie zaczął przyglądać się butelkom i etykietom. Chociaż równie dobrze mógł po prostu to zrobić po kształcie. Bowiem mikstury byłī w butelkach, a maści zazwyczaj w innych pojemnikach. Mimo wszystko próbował pójść za radą Yumiko i analizować etykiety.
- Nigdy nie byłem dobry z czytania... nie wchodzi mi to do głowy. Ojciec mówi, że dla wojownika sztuka czytania jest przydatna... ale ja zawsze podczas tych lekcji myślę o shurikenach i kunaiach... Czy myślisz, że mój ojciec ma rację? Hmmm... - Wskazał na butelkę z odtrutką na jad węży. - Ten znak oznacza chyba... żabę albo inną gadzinę, prawda? - A później na maść na oparzenia. - A to chyba coś to chyba ogień albo coś podobnego. - Yukari też niezbyt rozumiał słowo "wunsz" i "opyrzynia", więc niezbyt wiedział do czego te specyfiki służą. No i z czytaniem u niego było też kiepsko.
Po odpowiedziach na pytania Yukariego, Yumiko zaczęła swoją część i poszło jej bardzo sprawnie. Po jakimś czasie zapełniła cały swój plecak odpowiednimi miksturami. Być może kiedyś również jej takie podawano. Kto wie? Może warto było o to zapytać? Ale to przy innej okazji.

Yumiko podeszła do babuszki Yumiko i zadała jej swoje pytania. Staruszka uśmiechnęła się tylko i pokręciła przecząco głową.
- Zazwyczoj nie. Zazwyczoj jak kto chory to go medok byda i daje muksture. Ale czosem... ico do dymu ostanie. I tok, pakowaj te lekyrstwa.
Gdy tylko Yumiko spakowała lekarstwa, które przygotowała Pani Yumiko, Yukari również skończył pakowanie. Staruszka szybko przeglądnęła zawartość dwóch plecaków i pokiwała potwierdzająco głową.
- Możycie ryszać

- Yukari Uchiha
- Stara Yumiko

Przejdź do posta

autor: Tenshi: 8 lis 2025, o 23:11; Forum: Sarufutsu (Miasteczko szczepów Uchiha i Gazo); Temat: Szpital; Odpowiedzi: 32; Odsłony: 4670

Re: Szpital

Yumiko
Misja wojenna rangi D - Wojna Światów
11 / 14 Chłopak ponownie otworzył usta ze zdziwienia. Osoba, która go właśnie pouczała okazała się należeć do tego samego klanu co on. Również w swoim krótkim życiu nie było mu dane, by spotkać się z innym poza jego najbliższą rodziną przedstawicielem klanu.
- W takim razie przyjmuję wyzwanie, Uchiha Yumiko-one-san - powiedział wojowniczo. Nikt nie zaprezentował swoich umiejętności, więc nie sposób było odgadnąć kto był obecnie silniejszy. Yukari brał za pewnik, że silniejszą była Yumiko. Głównie z powodu dzielącej ich różnicy wieku. Czy tak było w istocie? Jeśli tak, to z pewnością musiał się bardzo postarać, by dziewczynie dorównać. Ona przecież nie zamierzała spocząć na laurach i tylko całymi dniami pić sake, prawda? - Co Ty takiego widzisz w tej starej babie Yumiko? Lubisz ją, bo macie te samo imię? - dopytywał. Nie zamierzał komentować tekstu o byciu pyskatym i bezużytecznym, ale jego młody umysł zarejestrował to. Więc w oczach innego członka swojego klanu właśnie za taką osobę uchodził? Miał zamiar to zmienić i zaprezentować się z lepszej strony.
- Dobrze, bądźmy drużyną.

Nie trzeba było długo czekać aż Yukari zaprezentował się ze strony... możliwie jak najgorszej. Roztrzaskane szkło, lekarstwa rozlane po podłodze i stara Yumiko, której mina zdradzała irytację, ale również mówiła coś w stylu "spodziewałam się tego" albo "mogłam się spodziewać".
- Dobrym niee... ciekawszym ta - odpowiedziała staruszka w swoim stylu na jej powitanie: "dzień dobry". Dla staruszki ten dzień właśnie robił się ciekawszy.
- Prze, prze, przepraszam - Yukari ukłonił się i oboje patrzyli jak Yumiko Uchiha zbierała szkło. Żaden z nich nie pomógł. To się nazywała praca zespołowa.
- Tam - odparła staruszka, wskazując na miejsce, gdzie wywalała różne odpadki - być może kiedyś nawet i te ludzkie - i śmieci. - Nastepnym rozem yżywaj gowy i mietły. Nie kcemy wyncyj krewi. A moze gowa i mietła to u was to samo? - Pokręciła głową z zażenowania, ale uśmiechnęła się i puściła oko do młodszej Yumiko gdy tylko Yukari nie patrzył. Yumiko bowiem - w przeciwieństwie do młodego Uchihy - zrobiła na niej dobre wrażenie. A młody Uchiha nadawał się prawdopodobnie tylko do tego, by jego głową szkło zamiatać. Niezbyt się ta czupryna różniła od miotły, a budową ciała - póki co jeszcze - przypominał patyk.
- Niech się postara...

Stara Yumiko pokazała na plecaki, które leżały obok niej. Następnie pokazała na Yumiko i na większy plecak. A później na mniejszy i na Yukariego. Oboje zrozumieli, że młody Uchiha powinien wziąć ten mniejszy, a starsza Uchiha - większy z plecaków.
- Mnijszy mieć dwie przegrodki. Do tej prawe maści na opyrzynia. Do lywej odtrytki antygadowe. To znaczyć... wrogywie podybno walczo wunszami. Wontpiem, aby to pomygło, bo to pewno jakie mutynty, ale nie zaszkodzić. - wyjaśniła. - Winkszy mieć tszy przegrodki. Do lywej miksturki antybolowe. Do średkowej usypiajonce i uspakajajonce. A do prywej inne z tego stou, co własnie przeglyndam.
Zadanie wydawało się proste. Yumiko mogła patrzyć jak Yukari bierze plecak i udaje się w stronę półek, na których ustawione są lekarstwa i różne specyfiki. Yumiko widziała, że każda z buteleczek i maści i każdy z innych specyfików jest opisany. Więc wystarczyło tylko wybrać te, o których wspomniała staruszka i wrzucić do odpowiednich przegródek.
- Proste zadanie, prawda? - powiedział. - Stara Yumiko mówi, że w przypadku zagrożenia życia każda sekunda ma znaczenie i każe segregować. Więc hmm... tak... hmm... - Udawał, że się zastanawia i nagle wziął totalnie losowe i pierwsze z brzegu specyfiki i włożył do pierwszej lepszej przegródki jaka mu przyszła do głowy. I tyle było z segregowania w jego wykonaniu. Dobrze, że szklanych butelek tym razem nie rzucał, bo by się z pewnością potłukły. Yumiko mogła wątpić w inteligencję swojego towarzysza. Czy on w ogóle wiedział, która przegródka jest lewa, a która prawa? I czy on w ogóle potrafił czytać?

- Yukari Uchiha
- Stara Yumiko

Przejdź do posta

autor: Tenshi: 5 lis 2025, o 01:42; Forum: Sarufutsu (Miasteczko szczepów Uchiha i Gazo); Temat: Szpital; Odpowiedzi: 32; Odsłony: 4670

Re: Szpital

Yumiko
Misja wojenna rangi D - Wojna Światów
9 / 14 Chłopak aż rozdziawił usta ze zdziwienia, widząc rozgniewaną Yumiko. Dziewczyna górowała nad nim wzrostem i w pewnym sensie onieśmielała go. Czyżby się mu podobała? Oczywiście różnica wieku była zbyt duża, ale niewielu mężczyzn - zwłaszcza młodych - potrafiło znieść rozgniewanie urodziwej przedstawicielki płci przeciwnej. Tak chyba działały hormony czy inne tego typu rzeczy. Chłopak cały poczerwieniał, lecz po chwili odzyskał dawny rezon.
- Jak tylko przebudzę swojego Sharingana, to ty pożałujesz! Wszyscy docenią moc potężnego Yukariego Uchiha! Czyli mnie! - Klan Uchiha był duży i liczny i Yumiko mogła nie znać jego wszystkich przedstawicieli. Mimo wszystko ten młodzieniec uosabiał wszystkie uprzedzenia staruszki skierowane w kierunku jej klanu.
Znów zrobił zdziwioną minę, słysząc, że nasza bohaterka miała tak samo na imię i ewidentnie znała staruszkę.
- Tak. Tak. To ona - przytaknął naburmuszony, nie ośmielając się znów obrażać staruszki. Nie miał już co powiedzieć. Wszystkie znane przekleństwa wymówił i żadne zdawało się nie robić na jego rozmówczyni najmniejszego wrażenia. Złość z niego ulatywała. Być może po prostu musiał się wykrzyczeć i poobrażać wszystkich winnych, by w końcu doznać spokoju ducha. Swoistej nirwany. Wysłuchał wywodu Yumiko - tym razem tej młodszej. Gdyby się tak zastanowić, to dziewczyna miała sto procent racji. Ona sama zbierała te zioła, które pewnie teraz znajdowały się w szpitalu. I te zioła - w zmienionej formie - wkrótce wyruszą na front. Były ważne. Ratowały życie. I również rację miała, mówiąc o tym, że nikt nie weźmie na front nieogarniętego i wiecznie nadąsanego młodzika. To oznaczałoby jego śmierć i - co gorsza - być może śmierć jego towarzyszy.
- No dobra! Dobra! Skończ już ten wywód, bo mnie głowa boli! - Chwycił się za głowę, udając, że go boli. A może naprawdę bolała? - Dobra, czaję! Leki! Ważne butelki! Niech będzie ruszę dupę i zrobię co do mnie należy. Zaprowadzę cię... - Jego zmiana zaszła bardzo szybko. Gdy się trochę go utemperowało albo pozwoliło wykrzyczeć, to zaczynał się słuchać i wypełniał polecenia. Bo co mu zostało? Iść do domu i dostać ochrzan od rodziców albo kogoś kto się nim opiekował? Uciec z Ryuzaku no Taki, które było teraz jego domem i porzucić ukochane Sogen? - Razem dostarczymy dwa razy więcej "towaru". A Ty mi pomożesz, żebym był trochę mniej niezdarny. Myślisz, że stara Yumiko będzie się wtedy na mnie mniej złościć? Chodź. - Po tych słowach poprowadził ją do szpitalnego magazynu.

Na miejscu Yumiko od razu spostrzegła starą Yumiko. Kobieta teraz była ubrana w biały płaszcz i ustawiała na stole buteleczki. Koło niej było kilka wolnych plecaków. Czemu kilka? Kobieta nigdy nie wiedziała ile osób będzie dostarczało leki, ale zawsze była przygotowana. Można było naliczyć 6 z nich. Na stole staruszka ustawiała jakieś butelki. Yukari podbiegł do niej i walnął ręką w stół.
- Hej! Już jesteśmy! - Waląc ręką w stół chciał zwrócić na siebie uwagę staruszki, która była dość zajęta i zaabsorbowana swoją pracą - szykowaniem transportu. I oczywiście, że mu się udało. Kosztowało to co prawda dwie butelki wypełnione miksturami, które stały na skraju stołu i które podskoczyły lekko pod wpływem uderzenia i upadły na podłogę. Mała cena za zwrócenie na siebie uwagi, prawda?
Stara Yumiko zmarszczyła tylko brwi. Popatrzyła na Yukariego. Zauważyła też młodszą imienniczkę. Być może to ona powstrzymała falę złości, która właśnie miała zalać chłopaka.
- Cudnie.... Dwa Uchihy. Dwa razy wyncej rozbitych butelków... - powiedziała. - Wyncej was matula nie miała?

- Yukari Uchiha
- Stara Yumiko

Przejdź do posta

autor: Tenshi: 2 lis 2025, o 22:14; Forum: Sarufutsu (Miasteczko szczepów Uchiha i Gazo); Temat: Szpital; Odpowiedzi: 32; Odsłony: 4670

Re: Szpital

Yumiko
Misja wojenna rangi D - Wojna Światów
7 / 14 Mężczyzna z początku nic nie odpowiedział tylko skinął głową. Zaiste, medycy byli bardzo potrzebni w czasach wojennej zawieruchy. On być może w przyszłości - oby nie - również mógłby potrzebować pomocy medycznej. Oczywiście nie oznaczało to, że nie był ostrożny, bo ostrożność dosłownie była wpisana w jego profesję, a przynajmniej większość ludzi tak uważało. Niektórym rzeczom nie dało się jednak zapobiec. A niekiedy człowiek - nawet jeśli ogólnie był bardzo ostrożny - to nie mógł taki być cały czas. Wystarczyło przymknąć oczy ze zmęczenia i już nie miało się nogi albo głowy. Kalectwo albo śmierć.
- Dziękuję i wzajemnie. - To powiedziawszy, odszedł.

Yumiko zastanawiała się nad swoją ścieżką. Czy jako Uchiha powinna stać na pierwszej linii frontu, a może powinna ratować rannych jako medyk? Najlepiej, ale też najtrudniej - bo to wymagało kolosalnych, długotrwałych i męczących treningów - było specjalizować się w dwóch tych rzeczach. Znajomość ludzkiego ciała, możliwości leczenia lub zatruwania, ratowanie lub odbieranie życia. Można było być panem - albo raczej Panią - życia i śmierci. Dosłownie i w przenośni. Czyż ta droga nie była kusząca?
Z pewnością bardziej kusząca niż droga do szpitala, bo ta należała raczej do tych nudnych. Druga droga była z pewnością bardziej dystyngowana, elegancka i wytworna niż spotkany w szpitalu wypierdek. Czarnowłosa nie mogła przejść koło niego obojętnie. Chłopak miał naprawę niewyparzony język. A najlepiej wyparzało się języki za pomocą technik Katonu. Czy Yumiko je znała? W ostateczności kunai też był wystarczający.
- A ty cholera to kim jesteś, żeby mi zwracać uwagę, co? - dopytywał się się bardzo niegrzecznie. - Jesteś 1000 lat za młoda, by być moją matką. I jak chcesz wiedzieć, umiem walczyć. Phi. Będzie mnie kunaiami straszyć... A ty co? Druga pieprzona, stara flądra Yumiko? - Chłopak nie zdawał sobie z tego sprawy, ale w sumie to miał rację. Nasza bohaterka już doskonale wiedziała na kogo się tak wściekał. Prawdą było, że staruszka - zwłaszcza z jej nastawieniem - potrafiła młodzieży zajść za skórę. - Bo co? Bo parę razy stłukłem jakieś zasrane butelki? Albo pomieszałem zawartość pakunków? Albo... albo... czy to powód, by się na mnie tak drzeć?! Nie znoszę tych cholernych misji transportowych! Chcę walczyć o odzyskanie Sogen, a nie słuchać jakiś starych kurw!

Z jednej strony nikt Yumiko nie powiedział gdzie iść i do kogo się zgłosić. Dziewczyna nie wiedziała. Nie dostała też żadnych wskazówek. Jednak jakimś cudem zdołała odnaleźć je sama. A właściwie jedną, niezwykle krzykliwą, młodą i wulgarną wskazówkę...

- Chłopak

Przejdź do posta

autor: Tenshi: 30 paź 2025, o 01:25; Forum: Sarufutsu (Miasteczko szczepów Uchiha i Gazo); Temat: Szpital; Odpowiedzi: 32; Odsłony: 4670

Re: Szpital

Yumiko
Misja wojenna rangi D - Wojna Światów
5 / 14 Czy to nie było zbyt dużo nazywać nowo poznanego mężczyznę towarzyszem? A może chodziło jej o "towarzysza do picia", lecz w tym wypadku herbaty, nie sake? A może o to, że w przyszłości będą towarzyszami na polu bitwy? Wszystko bowiem wskazywało, że mężczyzna jest wojownikiem. I z pewnością wkrótce dołączy do walk, nie wiedząc czy wróci z nich żywy.
W głowie Yumiko z pewnością kłębiły się podobne myśli. Czy będzie wystarczająco silna, by poradzić sobie podczas walk? W tym wszystkim nie chodziło jednak o wygranie, lecz o przeżycie. Siła nie oznaczała nieśmiertelności. Nawet najpotężniejszy wojownik musiał ulec wielu słabszym wrogom, padając z wyczerpania. Albo trafił na kogoś jeszcze silniejszego. Sam potężny Antykreator został wszak pokonany. Czy był najpotężniejszym shinobim w dziejach ludzkości? Z pewnością. Czy mógł zapobiec swojej porażce? Być może, lecz nie zapobiegł. Rozchodziło się w tym wszystkim nie o to ilu wrogów się zabiło, ale o to jak długo się pożyło. Czy pożyło się wystarczająco długo, by dotrwać do zbawiennego zawieszenia broni, zakończenia walk i pokoju? Czy Yumiko była wystarczająco silna? Na to pytanie musiała odpowiedzieć sobie sama. Musiała być jednak gotowa na śmierć lub kalectwo. Czy była?

Na szczęście na chwilę obecną nie musiała przejmować się takimi trudnymi pytaniami. Jej zadanie wydawało się proste. Na tyle proste, że po prostu brano do niego każdego początkującego shinobiego albo nawet zwykłych chłopów. Mężczyzna uśmiechnął się tylko i skinął głową.
- Dobrze - odpowiedział. Zaiste się trochę spieszył. Dostał bowiem zadanie skompletowania "personelu cywilnego" czyli wspomnianych doko i zwykłych ludzi do pomocy. Czarnowłosa przygotowała się błyskawicznie i zaczęła podążać za nim niczym cień, ale on ciągle był świadomy jej obecności. Pewnie był wprawionym wojownikiem, a jego zmysły były wyostrzone do granic możliwości. W pewnym momencie się zatrzymał i odwrócił w stronę dziewczyny. - Szpital jest w tamtą stronę. - Wskazał ręką w przeciwnym kierunku. Yumiko cały czas podążała w złym. Cóż za strata czasu. - A jeśli pytasz o rannych, to zazwyczaj wygląda to tak, że jeśli się da i jest okazja, to pomocy, zwłaszcza tej pierwszej, udzielają na polu bitwy. Techniki lęczące potrafią zdziałać cuda, jeśli masz czas ich użyć. Jeśli nie ma czasu albo przypadek jest zbyt trudny, to nieszczęśnik jest przenoszony do obozu. W obozie mamy pewne leki, zwłaszcza takie bardziej doraźne. Nie jakieś specjalistyczne. Chodzi o to, by udało się przetransportować pacjenta do szpitala. Żeby nie umarł po drodze lub żeby nie cierpiał. Natomiast na mniejsze, niezagrażające życiu, urazy jak skaleczenia czy lekkie rany od wrogiej broni leczymy w obozie lub na polu walki. - Yumiko nie mogła stwierdzić czy mężczyzna brał udział w takich akcjach ratowniczych czy po prostu był na tyle obeznany ze sztuką prowadzenia wojny. - Do widzenia. - powiedział i odszedł.

Yumiko dotarła do szpitala. Nigdy tam nie była i szczerze mówiąc lepiej było unikać tego miejsca jako "interesant". Zastanawiała się jak może ten szpital wyglądać. Te rozważania jednak bardzo szybko musiały ustąpić rozważaniom na inny temat. Bo oto przed szpitalem działa się bardzo nietypowa, a może typowa scena. Młody, około 12 letni chłopak przeklinał pod nosem:
- Jak jeszcze raz ten durny stary babsztyl powie coś na mnie lub moją rodzinę, to jej kurwa, pierdolnę w jej głupi ryj i wbiję kunaia w dupę! - Brunet widocznie nie był zadowolony. Kto mógł mu aż tak podpaść?

- Chłopak

Przejdź do posta

autor: Tenshi: 28 paź 2025, o 10:52; Forum: Tereny mieszkalne; Temat: Dom Yumiko; Odpowiedzi: 22; Odsłony: 1060

Re: Dom Yumiko

Yumiko
Misja wojenna rangi D - Wojna Światów
3 / 14 Herbata była przepyszna i zachęcała do dalszego działania. Tylko czy było na tyle czasu, by ją spokojnie pić? Na wszystko był odpowiedni czas i odpowiednie miejsce. Yumiko doskonale o tym wiedziała. Zaproponowała mężczyźnie, by ten sobie usiadł i napił się herbaty. Jednocześnie podkreśliła, że zdaje sobie sprawy z tego, że owy mężczyzna mógłby nie mieć czasu.
Mężczyzna tylko się uśmiechnął. Widać nie był aż tak zabiegany jak Yumiko się wydawało. Usiadł i skinął głową, by "gospodyni" nalała mu herbaty. Nie zamierzał też trzymać Yumiko w niepewności i od razu odpowiedział:
- Jak Panienka wie, trwa wojna. - Oczywiście, że - prawdopodobnie - wiedziała. Kto nie wiedział? Trzeba by być totalnym ignorantem, żeby przeoczyć fakt, że dzicy podbili Sogen i wyparli Uchiha. Zwłaszcza, że Yumiko była członkiem tego klanu. - Dużo rannych i potrzeba leków. Szukamy ludzi, którzy by dostarczyli potrzebne specyfiki ze szpitala do obozu.
Czyżby oznaczało to kolejne zadanie? Może ważniejsze niż te, które miała do tej pory? Przecież tutaj chodziło i zdrowie i życie żołnierzy, którzy "walczyli za sprawę". Za jej sprawę. A dodatkowo być może była to dobra okazja do dodatkowego zarobku. W końcu tak znamienite instytucje jak szpitale i armia powinny posiadać odpowiednie fundusze do opłacenia ludzi, którzy wykonywali dla nich sprawy wszelakie. Mogła to też być okazja, by spotkać pewną specyficzną osobę.
- Z tego co widzę jesteś kunoichi. Więc chyba nie odmówisz? - Mężczyzna upił łyk herbaty i rzeczywiście mu zasmakowała. Od razu pochłonął cały kubek. Następnie wstał, ukłonił się i nie czekając na odpowiedź, odszedł.

z/t: viewtopic.php?f=263&t=11601 jeśli się podejmujesz zlecenia

Przejdź do posta

autor: Tenshi: 27 paź 2025, o 10:50; Forum: Tereny mieszkalne; Temat: Dom Yumiko; Odpowiedzi: 22; Odsłony: 1060

Re: Dom Yumiko

Yumiko
Misja wojenna rangi D - Wojna Światów
1 / 14 Yumiko trenowała. Po treningu przyszedł czas na odpoczynek, herbatę i delektowanie się satysfakcją z poznania nowej techniki. Byłoby bardzo niefortunnie, jeśli ktoś, by w tym przeszkodził, prawda? A może dziewczyna chciałaby jednak z kimś porozmawiać?
Nie było istotne czego chciała lub czego nie chciała. Po prostu się stało. W pewnym momencie zobaczyła człowieka, który wpatrywał się w dziury w jej tarczach. Mężczyzna miał na sobie lekką zbroję, skórzany hełm i włócznię na plecach. Wyglądał jak typowy wojownik, który nie potrafił używać chakry. Mimo wszystko z pewnością swoją bronią drzewcową walczyć potrafił. Miał około 35 lat, jego ręce miały zarysy mięśni.
- Oho, trenujemy sobie? - zapytał, nie oczekując odpowiedzi. Przecież widział. Nie był ślepy.

Przejdź do posta

autor: Tenshi: 24 paź 2025, o 01:23; Forum: Osada Północnego Shigashi (Rada); Temat: Kryształowe jeziorko; Odpowiedzi: 236; Odsłony: 39040

Re: Kryształowe jeziorko

Lato, Rok 395 Przyjmowanie prezentów od swoich właścicieli nie należało do zadań dobrego narzędzia. Mimo wszystko jeśli taki był rozkaz, to nie mogła się mu przeciwstawić. Tenshi nalała sobie również herbaty. I upiła ostrożnie łyk. Nie mogła zaprzeczyć, że herbata była dobra: aromatyczna, gorąca, rozgrzewająca od wewnątrz. Słodka, a przynajmniej taka jej się wydawała. Tenshi nigdy nie jadła słodyczy, więc nie miała porównania.
- Dobra... herbata... dziękuję... - Niezbyt wiedziała co odpowiedzieć i palnęła pierwsze co jej przyszło do głowy. Czy tak właśnie zachowywali się ludzie jak ktoś ich częstował czymś dobrym? Tenshi - mimo, że była głupia i chora na umyśle - to jednak potrafiła obserwować. Chociażby jej "matka" - pierwsza właścicielka - czasem gościła swoją wspólniczkę i częstowała ją herbatą i jakimś jedzeniem. Dziewczyna nie pamiętała dużo z tamtego okresu. Ale wydawało jej się, że druga z kobiet właśnie mówiła coś w tym stylu.
Czy jeden łyk i jakieś słowa wystarczyły, by zadowolić mężczyznę? Tenshi nie była przyzwyczajona do wygód i nie była pewna czy ma wypić cały kubek czy może tylko trochę. Najchętniej by oddała go mężczyźnie, bo picie tego dobrego naparu wywoływało w niej pewnego rodzaju wyrzuty sumienia. Wiedziała, że nie powinna. Była spięta i zestresowana.
Czy ktoś kiedykolwiek jej słuchał? Nigdy. Nieistotne jak głośno krzyczała, jej głos nigdy nie dochodził do uszu ludzi takich jak Pan Chochuro czy Pan Arata. Mało ludzi słyszało szepty swojej broni. Mimo wszystko przedmiot postanowił przemówić. Dogu chciała wszystko wyjaśnić:
- Pan Arata mnie nie wychował... Moja pierwsza właścicielka, Pani Toriko, wyrzuciła mnie jak tylko przestałam być jej potrzebna... Kazała wrzucić mnie do śniegu i zostawić, bym zamarzła... - Ashoka mógł zaobserwować, że gdy tylko Tenshi o tym wspomniała, jej ciało przeszły zimne dreszcze. Jakby wspomnienie wróciło. Tenshi upiła kolejny łyk herbaty, by się rozgrzać. - Ale pewien karczmarz mnie uratował, zabrał do swojej gospody i pozwolił przeczekać zimę... ale później jak nie sprawdzałam się w roli kelnerki, to wyrzucił mnie na ulicę... A potem spotkałam Pana Aratę i on nadał sens mojemu istnieniu... - Tenshi nie potrafiła znieść myśli o ponownym porzuceniu. Gdy tylko o tym pomyślała, zacisnęła dłonie na kubku pełnym gorącej herbaty. Stres i strach . A do tego bolesne uczucie poparzonych dłoni. Upuściła kubek z jękiem na ziemię. Przynajmniej problem tego napoju był rozwiązany. Zlizywanie go z ziemi bardziej do niej pasowało. - Przepraszam... Proszę... proszę... proszę... mnie... nie... wyrzucać... będę bardziej przydatna... obiecuję... proszę nie wyrzucać narzędzia.... - Tenshi zaczynała panikować. Jej stan psychiczny nie był zbyt dobry. Popatrzyła na miecz Pana Ashoki. - Już wolę... Już wolę... Ale nie mogę... muszę zasłużyć... to nagroda... - Czy gdyby ładnie poprosiła, to czy mogłaby dostać jedyną rzecz, której pragnęła: szybką i bezbolesną śmierć, bez zawalania zadania? Taka nagroda z pewnością byłaby znacznie lepsza niż najlepsza z herbat...

Tenshi poznała imię swojej uzdrowicielki. Zapamiętała je, chociaż w kontekście obecnej sytuacji nie było ono zbyt ważne. Tenshi nie przeszkadzało, że została szorstko potraktowana. Przywykła.
- Przywykłam... - odparła, chociaż być może nie powinna. To słowo samo uleciało z jej ust.

Jednak ostatnie słowa Pana Ashoki wprawiły ją w osłupienie. Zamrugała oczami ze zdziwienia. Że niby wykonała zadanie perfekcyjnie? Że niby rozkazy były błędne? Co ona takiego zrobiła?
- Ja tylko poszłam tam i prawie zginęłam na miejscu... podczas walki nie było ze mnie żadnego pożytku... nie rozumiem... przepraszam... - W istocie, Tenshi nie rozumiała co takiego wniosła, by oznajmiać, że wykonała zadanie perfekcyjnie. Przecież Pan Chochuro miał bardzo potężne doujutsu. Nie potrzebował głupiego narzędzia, które ginie jako pierwsze, by znaleźć wroga... Tenshi nie rozumiała też dlaczego ten podrzędnie wyglądający farmer był taki ważny. Popatrzyła na rękę (lub wstążkę) pytająco. Nie rozumiała... Ale rozumiała jedno. Pan Ashoka był mentorem Pana Chochuro i widocznie był niezadowolony z roboty, która mu przypadła... - Jak pokaże mi Pan drogę, to mogę Pana wyręczyć... - Nie wiedziała jak głupio i zuchwale mogło to zabrzmieć. Jednak jej intencje były jak najbardziej szczere.

KP i Informacje
- Barman Yao
Kopiuj
[b][color=#BFFFFF]- Barman Yao[/color][/b]

Przejdź do posta

autor: Tenshi: 22 paź 2025, o 01:36; Forum: Misje i Fabuły; Temat: Wynagrodzenie za misje; Odpowiedzi: 4134; Odsłony: 706249

Re: Wynagrodzenie za misje

Nick prowadzącego: Tenshi
Nick biorącego/biorących udział: Yumiko
Rodzaj misji: D
Streszczenie misji: Yumiko spotyka staruszkę, która z początku jest wredna i kierowana uprzedzeniami do młodzieży i Uchihów. Staruszka żąda zapłaty za pilnowanie. Yumiko proponuje pomoc przy zbieraniu ziół. A po pracy otrzymuje wynagrodzenie
Linki do misji:
viewtopic.php?p=230661#p230661

viewtopic.php?p=230708#p230708
Ilość postów: 15/14
Rozpoznawalność po misji: co łaska
Wynagrodzenie dla gracza: chyba standard

Przejdź do posta

Znaleziono 281 wyników

Strona 1 z 19
- Przejdź do strony:
1
2
3
4
5
…
19
Następna

Wyszukiwanie zaawansowane