Shinobi War PBF Naruto

Ando Giichi, link w profilu, refund 100%

[z/t] -> viewtopic.php?p=209792#p209792

Nie, gdyby SC było za podbijanie każdej elementarnej, dałoby to w sumie (przy +5/poziom) 125 SC, co jest potworem strasznym. Bonus za otwarcie (i tylko otwarcie) każdego z 5 żywiołów skończyłby się na 25, co jest wartością do przeżycia.

Wykorzystuję i lecimy.

No tylko to i tak wspiera co najwyżej zbudowanie 2 żywiołów i bardziej będzie przypominać Saska latającego z Raitonem mimo wrodzonego Katonu niż Trzeciego Hokage. Równorangowe rozwijanie drugiego żywiołu to absurdalnie duży bonus. Rangę niżej w PH wygląda jak najbardziej spoko, ale darmowa dziedzina na A to też jest straszny potworek.

3 propozycje na szybko:
1. Żywioły poza wrodzonym rozwijamy po osiągnięciu A w wrodzonym, ale dostajemy taką piramidkę, że drugi o poziom niżej, 3. dwa poziomy niżej, 4. o 3 poziomy niżej, 5. zostaje na E. Wariant ten to jest darmowe 500 PH, ale niskorangowe (D-B) dziedziny mają dużo mniejszy wpływ na gameplay niż druga dziedzina na A/S.
2. Dostajemy 5 SC za każdy otwarty żywioł, otwieranie zostaje bez zmian. Również 500-750 PH, ale pozwoli na bycie dużo silniejszym na tych żywiołach ~rangi B, zamiast starać się ulepszać do A/S. Bardzo silny bonus to dużej otwartej ilości dziedzin. Zrekompansowałby też to, że większość Bijuu no i AnK (2 z 3 wspomagaczy, które wspierają SC, zostaje SM) są średnio użyteczne, bo wspierają tylko jedną dziedzinę, a człowiek chce grać na 5.
3. To co teraz + 20% obniżki na rozwój żywiołów iiii (uwaga) skrócenie treningów żywiołówek. Duża zniżka do 810 PH, w pełni wykorzystana dopiero po wydaniu 3240 PH (zamiast 4050 PH). Skrócenie treningów bo komu chciałoby się uczyć te 5 dziedzin pełnych technik.
4. Wersja nieco z Sharingana i Pasożyta: co 500 PH postaci trening na otwarcie żywiołu na C. na 2,5k PH mamy dodatkowe 750 PH w dziedzinach C. Bonus niby duży, ale warto podkreślić, że na tym forum nawet 5 dziedzin na C za 750 nie podchodzi blisko do dziedziny S za 810, czy nawet dziedziny A za 520.

"Na stanowiska"
Zlecenie specjalne rangi D "Kōtei się zbroi"
Hisashi
Kolejka 6/7+ Tak oto Hisashi i jego nowo poznany na murach towarzysz skończyli zadanie i wzięli ze sobą puste kosze ponownie do dzielnicy rzemieślniczej. Hisashi miał jeden, pusty, tamten chłopak z jakiegoś powodu miał dwa. No ale to też tłumaczyło, dlatego gdy rozkładał na górze, to drugi kosz na niego czekał. Jak on się tam dostał z dwoma? Ano wyszło to tak, że jego kolega przewrócił się na schodach i se ten głupi ryj rozwalił, znaczy się chyba złamał nogę. Kosz został na dole, a chłopaczek po zajęciu się swoją robotą chciał pomóc koledze, no i całemu Kotei. Gość też pierdzielił niestworzone plotki, jakoby z Dzikimi szedł jakiś wielki węgorz, ale jak potem się okazało, zaczął zastanawiać się, że to co sam mówił było bez sensu i węgorz przecież nie jest zwierzęciem lądowym. Tak więc Hisashi nasłuchał się tyle pierzielenia o jakimś instrumentaliście klawiszowym, że już mógł mieć serdecznie po noc pomocy młodzieniaszkom.

Gdy dotarli z powrotem do dzielnicy rzemieślniczej, mogli widzieć, że praca dalej wre. Ludzie skubali kurczaki, nosili materiały, wyrabiali strzały. Mnóstwo rzeczy się tutaj działo, jak gdyby wrócili w odstępie minuty. Jednak zmiana była taka, że nie mogli znaleźć swojego zleceniodawcy, a w zakładzie, z którego wcześniej wyszedł, gdzie łączone były strzały, po prostu go nie było. Minęło już trochę czasu, na pewno ponad godzinę, jak dwóch chłopaków wykonało swoje zadanie. Teraz, żeby odebrać nagrodę, musieli go jakoś znaleźć. Tylko jak on się nazywał? Jaki mieli na niego namiar?

No skoro nawet mgła nie pomogła na osobę, która Doujutsu nie miała, to już było po wszystkim. Nie miał dokąd uciec. Próbował dokończyć swoje zadanie i uwolnić ludzi, ale to nic nie dawało, skoro Sroka z załogą dał się złapać. Wszystko było o kant dupy rozbić, a całą misję szlag trafił. Jego zleceniodawcy to banda idiotów. Jego przeciwniczka to jakiś demon. Może i piękny przed stopieniem skóry, ale Jashiniści sporo złego narobili w Ruuzaku. A ta nawet nie jest już w Ryuuzaku, tylko w Cesarstwie. Jeszcze się szczyci tym, że służy samemu Cesarzowi.

Gdy zrozumiał, jak przejebane miał w tej sytuacji, wezewał na statek swoje klony, a sam przyklęknął przy skazańcach i zaczął ich wiązać ponownie w więzy, które przed chwilą niszczył.
- Przepraszam, że musicie tak skończyć. - Powiedział jeszcze, słyszany już przez swoją niedawną przeciwniczkę. Zdał sobie z tego sprawę, że nie jest sam, a ta nawet kazała mu stać. - Zmarłych nie przywrócę do życia, ale mogę naprawić chociaż szkody, które wam narobiłem. - To już zwrócił do Admirałki. Wbrew swoim ideałom więził na powrót ludzi, którzy przez chwilę mogli poczuć nadchodzącą wolność. Klony, które przyszły, pomagały mu w tym, a on wtedy przestał to robić, by rozmawiać z Kiyoko. Zdjął z siebie płaszcz i nawet go zaoferował. Był pocięty, parę razy łatany po starych obrażeniach. Okryłby ją, gdyby się dała. Jeśli nie, to po prostu zaoferował gestem, żeby przyjęła od niego odzienie. Brudne, pokrwawione, spocone. Ale czy podarowanie czegoś zwycięzcy nie było ostatecznym znakiem poddania się? - Tym razem do nie żaden podstęp. Przepraszam za zniszczenie ubrania, zabicie żołnierzy, uszkodzenie statków, uwolnienie uchodźców i dołączenie do tej bandy idiotów. Ale myslę że najbardziej, to za brak honoru w walce. Staram się żyć i dać żyć innym. Wzięli mnie nie dlatego, że jestem wielkim wojownikiem, a dlatego, że pomagałem ludziom nie dbając o moje interesy. - Splunął, bo przez obrażenia wewnętrzne po uderzeniu dziwnie się czuł. Chociaż nie odczuwał tej ciężkiej rany tak bardzo, to jednak ją dostał, a do tego zwiększył poziom krwi w organizmie. Ślina była zmieszana z krwią. - Miałem uwalniać uchodźców, a nie walczyć z admirałem Cesarstwa. Z całym szacunkiem. A nawet oni mieli uwalniać, ale ta banda idiotów nie ruszyła nawet palcem, gdy za nich zbierałem cięgi. Chcieli, żebym wyeliminował tylko połowę strażników. Nie wiem, co by zrobili z drugą połową. - Giichi był już nieco wkurzony i prowadził tyradę na niekompetencję ludzi. Nawet swoją czapkę zdjął z głowy, podrapał się nią po czuprynie i rzucił na podłogę statku. Zaczął nerwowo dreptać. Z miejsca w miejsce. - Do końca miałem zamiar zrobić to, do czego mnie wynajęto. I zrobiłem. Strażnicy leżą, tych tutaj uwolniłem. To, że nie uciekną, to już co innego. Nie łączy mnie z nimi żadna idea. Mam więcej powodów, by życzyć śmierci im niż tobie, Kiyoko-sama. A z różnicą umiejętności, jaka jest między nami, mogłaś mnie zabić dawno.

Giichi był jak chorągiewka na wietrze. Od zarania dziejów robił wszystko po to, by przeżyć. Teraz też mógł próbować to zrobić, ale za jaką cenę? Za cenę śmierci tych wszystkich ludzi? I tak już jego załogę można było uznać za martwą. Rozważał, liczył. Zaszkodzi ludziom i ich zdradzi, jeśli się teraz podda. Ale z drugiej strony jeśli przeżyje teraz, w przyszłości będzie mógł pomóc innym i odpracować ten dzisiejszy dzień. Może wyznawczyni Jashina to nie jest najlepszy przełożony, a szaleńcy z Cesarstwa więzili swych własnych ludzi, ale też mają sporą siłę do zaoferowania i mogą sporo chłopaka nauczyć. Jego życie odmieniłoby się jednak diametralnie, gdyby teraz zmienił stronę. O ile ktokolwiek się na to zgodzi.

- Ja zadanie wykonałem, mój zleceniodawca dał ciała. Nic mnie nie wiąże, jako najemnika jakim dotąd byłem. Możesz mnie teraz zabić za sprawę, która mnie nie dotyczy. Ale też, Kiyoko-sama, chyba zwolniło się tobie kilka stanowisk w załodze, nieprawdaż? - No niestety ten podmuch trochę wyeliminował strażników. A on pokazał, że jakoś umie walczyć, choć nie tak, jak niektórzy by tego chcieli. - Wiem, że walczę brudno i bez honoru. Ale wiesz za to, że nie porzuciłem zadania, którego nie miałem już szans wykonać. Używam do tego wszystkich środków. - Można było wziąć za próbę ucieczki to, że chciał uwolnić ludzi na statku, ale jeśli ktoś miałby chłopaka ocenić pod kątem wykonywania zadania, to wykonał swoją robotę, nawet z nadmiarem, nawet jeśli po przeciwnej stronie barykady. Ba, jego klony nawet dalej pętały ludzi, których dopiero co uwolnił. Jak bardzo groteskowa sytuacja to była? Kiyoko pewnie straci do niego szacunek. Jednak nawet w tej chwili był jak pies walczący o życie. Widzieliście psa walczącego o życie? Rzuca się jak nie wiadomo co, jest agresywny jak nie wiadomo co. I wstępuje w niego siła, złość i umiejętności walki, jakich nikt nigdy by się po nim nie spodziewał Giichi był w takiej sytuacji. Wypowiedział właśnie wojnę Cesarstwu. Zaatakował sześć okrętów. Dziesiątki, albo setki ludzi. Za to, co zrobił, należała się długa i powolna śmierć. Miał nadzieję, że uda mu się to albo przeżyć, albo umrzeć szybko. W ostateczności spróbuje sam siebie zabić kwasem stworzonym z jego własnej chakry. Bolesne, ale nie aż tak bardzo bolesne, jak mógłby być katowany przez tę psycholkę, bo załoga Sroki z pewnością będzie. Miał przeczucie, że zbliża się jego koniec, ale ciągle tlił się jakiś szczątek nadziei, że przejdzie na stronę Cesarstwa, a może kiedyś uda mu się znaleźć sposób na pokonanie Kiyoko i uwolnienie się spod służby u niej...

Cały plan zaczynał się walić.Kiyoko pozostawała niewzruszona, a Giichi zaczął łączyć wątki. W Ryuuzaku no Taki i okolicy było od czasu do czasu głośno o grupie wyznawców Jashina. Niewrażliwi, niemalże nieśmiertelni, zadający ból sobie, by zadać przeciwnikowi. Co prawda Kiyoko jeszcze nie zrobiła takiego przekazania obrażeń na niego, ale kto wie? Może były do tego jakieś wymagania? A może wcale nie była Jashinistką. Na początku tego nie wiedział, ale jak się później okazało, to było celne przypuszczenie. Niestety jego zdolności ranienia przeciwnika i stopniowego go osłabiania aż ten padnie nie za bardzo tutaj działały. Nie wyglądała na wzruszoną czymkolwiek, czym ją trafił, a dodatkowo widział, jak się wzmacniała. Nie miał szans, dla niego to koniec walki i jeśli chciał przeżyć, musiał uciekać. Miał tylko jedno jeszcze do zrobienia. Został wysłany tutaj w celu uwolnienia uchodźców, którzy zostali pochwyceni, a Sroka i jego załoga jakoś się do tego zbytnio nie rwała.
- Wyrównuję szanse. Tchórz by nawet tutaj nie stanął. - Miał zamiar uciekać już zanim został w pełni zaatakowany, widząc coś, co przypominało rytuały i dawało mu sugestie o tym, z czym się mierzy. Ale ciągle tu był i zgrywał odważnego, przynajmniej przez chwilę.

Ciekawiło Giichi'ego, jak to w ogóle się stało, że mieli w ogóle mieć jakąkolwiek szansę wyciągnięcia stąd tych ludzi. Statek stał kilka metrów od morderczej pani admirał, która nawet ochroniarza sieka jak chce, a co dopiero bezbronnych ludzi. Całe to przedsięwzięcie to porażka. Zabicie samych strażników nic by nie dało. Okręty Cesarstwa wzięły się znikąd, uszkadzając okręt rewolucjonistów prawie od razu i to z dystansu. Wszystko było do dupy, zlecenie do dupy, płaca do dupy, drużyna do dupy. Rybka nie żyje, misja była samobójcza... To uwolnienie uchodźców chociaż da trochę czasu na schowanie się... No ale mają człowieka z Dojutsu. Jebaniutcy rebelianci półgłówki. Tak, to wszystko przeleciało przez myśl chłopaka, gdy praktycznie nie zauważył, że dostał uderzenie tak silne, że aż odleciał , zbierając ze sobą gruzy budynku, w który wpadł. Czas spierdalać. Pomyślał sobie i zanim jak tylko oprzytomniał lądując w gruzach, złożył pieczęć tygrysa, starając się, by złożona pieczęć nie mogła być dostrzeżona zza osłaniających go załomów. Teren dookoła opanowała mgła z najprostszej w świecie techniki Kirigakure no Jutsu. Po zrobieniu jej, uciekał w stronę wody przy statku z uchodźcami, po drodze biorąc pigułkę ze skrzepniętą krwią, by wcześniej utracona krew, a teraz być może krwotok wewnętrzny po tym uderzeniu nie wpływały tak na jekgo sprawność. Na powierzchni wody wytworzył 2 Mizu Bunshiny. Jednemu przekazał trochę chakry, by zaraz mógł zrobić mgłę gdzieś dalej, a drugi bez chakry próbował schronić się w wiosce tak, żeby być w miarę blisko Kiyoko i ją zwabić dźwiękiem. Wszystko to po to, by schować się przed Kiyoko na statku z uchodźcami.

Ktoś miał Doujutsu w przeciwnym oddziale? W porządku, ale nie była to ta przeklęta Jashinistka. On był cały czas w ruchu. Z gotowymi klonami przyszło czas na jego Reberu. Złożył pieczęć, która posyłała kwasową chmurę o maksymalnych rozmiarach. Najpierw w statki z załogami, które przybiły do brzegu, być może zabijając część żołnierzy, następnie w pozostałe statki Cesarstwa, o ile były w zasięgu techniki, chcąc je podziurawić i uniemożliwić im pościg, zadając też jak największe straty w ludziach. Celował trochę na ślepo, ale statki to nie jest coś na tyle szybkiego, by nie mógł przewidzieć ich ruchu, więc wszystko w zasięgu powinien bezproblemowo trafić z niewielkimi szansami na unik, a jedynie na jakiś kontratak, o ile człowiek z Doujutsu dostrzeże zagrożenie lecące przez mgłę i w porę ostrzeże znajdujących się tam ludzi.

Gdy tylko wyczuł, że sięga tam, gdzie planował, chciał przywrócić kwasową chmurę do siebie i rozpuścić więzy uchodźcom na przejętym statku. Jeśli uwolni wszystkich będą mogli odbić od brzegu, może przejąć załogę Sroki, a statki Cesarstwa być może nie będą w stanie za nimi podążać. Kairiki Muso to była przeszłość. Teraz wszystko opierało się na tym, by jak najszybciej podnieść kotwicę i spieprzyć z tej przeklętej wyspy.

Mimo tego, że łucznik ulotnił się z pola bitwy, Giichi ciągle czuł zagrożenie z jego strony. Nie po to miał łuk, by atakować z bliska. W mieruchomy cel będzie mógł trafić nawet z kilkudzisięciu metrów. Wybitni łucznicy z wybitnym sprzętem mogą sięgnąć nawet kilkaset metrów i ciągle trafić w cel, ale mimo, że mógł mieć wystarczające umiejętności, to są to dość trudne warunki do oddania strzałów. Dwoje dość mobilnych shinobi, wilgotne powietrze, jeszcze ta gorąca para i chmury kwasu. Czysty strzał, który nie zostanie zniszczony po drodze, a cel nie uniknie pocisku, był bliski niemożliwości. Oczywiście wyjątkowo doskonały łucznik mógł sobie poradzić, ale i tak nie było łatwo.

Od samego początku okazało się wiadome, że Kiyoko dominuje nad nim fizycznie. Była szybka, silniejsza od niego, lepiej reagowała na jego ruchy, niż on na jej. Jedną miał przewagę. Była tak pewna siebie, że dała się trafić jego kwasem, a skoro udało się to raz, to może udać się ponownie. Musiał być tylko odpowiednio sprytny, by dała się na to znowu złapać. Krok po kroku i w końcu może rozpuści jej rękę, czy chociaż miecz. No właśnie. Może uda mu się rozpuścić miecz? To nie mogła być zwykła stal, w Ryuuzaku była znana też słynna cesarska stal z Kantai. Stal kantaiska. Może to było to? Po przeżarciu kwasem raczej nie zabraknie jej dużo, by ją przetopić całkowicie.

Giichi po otrzymaniu ciosu nie ratował rybki. Kazał mu wcześniej się wycofać, jednak ten nie posłuchał. Oddalił się w stronę najbliższego konstruktu. Statek, budynek, czy drzewo. Byle by nie musieć obserwować z tyłu głowy, czy w jego stronę nie leci strzała. Podczas tego odwrotu nie spuszczał Kiyoko z oczu, a także sięgnął do kieszonek na piersi po fiolkę z miksturą i pigułkę. Rybka był szlachtowany, a co w tym czasie jego towarzyz, Giichi? Wpakował do ust pigułkę żywnościową i popił niewielką miksturą leczniczą, która powinna zasklepić jego ranę. Dość niespotykany przedmiot, ale ten krótki czas powinien mu pozwolić na uzupełnienie sił.
- Jestem Ando Giichi. - Można było zauważyć, że kwasowa chmura zniknęła, była tylko chmura pary wokół niego, emanująca z jego ciała. On jednak czekał na walkę, rozluźniając pieczęć, którą wcześniej trzymał i zaciskając pięści. - Kiyoko-sama, Ty też pewnie dzierżysz jakieś nazwisko. - Zagadnął, ale wciąż uważał. Miał chwilę wytchnienia, niewielką. Ale te ułamki sekund w tym momencie się liczyły. Rzucił na ziemię fiolkę po miksturze, a ta po potłuczeniu się zaczęła odczuwać wpływ gorącej pary.

Analizował jej ruchy. Nie ruszałą się zbędnie, czekała na jego ruch. Ale jeśli on nie ruszy, to może miał odrobine szans, żeby kontratakować? Może to ona w końcu ruszy na niego, a on odpowie jej atakiem, przyjmując jej atak na siebie? Przed chwilą pewnie mogła go zabić, ale tego nie zrobiła, chciała się pobawić. A więc niech się zabawią. Widział krew na jej mieczu... Czy to była jego? W końcu go zraniła. Ale zaraz! Futton: Kairiki Muso miało to do siebie, że prawie każda woda i lód zostawały odparowane prawie natychmiast. Tak więc może i został zraniony, jego krew trafiła na miecz, ale zanim tachi zostało wyciągnięte poza strefę działanie techniki, krew powinna zostać momentalnie odparowana, oddalając się od jego ciała.
- Może dasz się zaprosić na obiad, zamiast tego wszystkiego? Robię świetne warzywa na parze. - Chociaż żartował, nie było mu do śmiechu. Liczył na to, że sprowokuje ją jakoś, żeby popełniła błąd. Przygotowywał się na jej nadejście, by wyzwolić ponownie falę kwasu z bliskiej odległości, gdy będzie się zbliżać. Z całej powierzchni, by tylko ją dorwać i na maksymalnym obszarze, by ją dorwać. Samo uszkodzenie kwasem jej ciała i twarzy było wystarczającym sukcesem, który długofalowo pozwoliłby mu na zwycięstwo. Albo na odsiecz od strony Sroki, lub przynajmniej ucieczkę. Oprócz wyzwolenia kwasu, zamierzał ją dorwać. Raigyaku Suihei, gdy będzie nachodziła prawą ręką, lewą osłaniał głowę, w szczególności przed atakiem mieczem. Jeśli miał przyjąć na siebie uderzenie, to niech chociaż coś z tego ma.

"Na stanowiska"
Zlecenie specjalne rangi D "Kōtei się zbroi"
Hisashi
Kolejka 5/7+ Hisashi skorzystał z zaoferowanej oferty współpracy, by zrobić to, co on może lepiej, ale za to pozbędzie się z głowy czegoś żmudniejszego. Jego uczucie bycia obserwowanym ze względu na skrzydła było prawdziwe, bo sporo osób zerkało na niego, gdy unosił się w powietrzu z papierowymi skrzydłami. Szybko jednak ludzie po chwili spojrzenia wracali do dalszej pracy, bo przeciez nie takie dziwy świat zna. Jak by tylko pomyśleć, że coś wysadziło Mur, a dodatkowo, że tym czymś może być Ogoniasta Bestia, to jednak papierowe skrzydelka nie są aż takim dziwem. Po prostu część osób zazdrościła umiejętności latania.

Chłopak z przyniesieniem drugiego kosza uwinął się szybko, a wróciwszy na górę widział że jego towarzysz się całkiem sprawnie uwijał. Oczywiście młody Kami ze swojej uczynności i tak mu zaproponował pomoc, ale wyszło tak, że wspólnymi siłami, dzielac niektóre czynności, podając sobie strzały, ograniczając sięganie i inne takie, poszlo im bardzo szybko. Na tyle szybko, że już niedługo można byłoby wziąć swoje kosze i wracać do zleceniodawcy, by odebrać jakieś grosze na ciepły posiłek, a może nawet starczy na coś więcej. W końcu czego sie nie robiło, by bronić ojczyzny, a nawet całej znanej ludzkości? Tutaj można było zapewnić, że strzał jest na murach dostatek. Czy wystarczy, by odeprzeć najeźdźcę? To ciężko było powiedzieć w tym momencie. Na pewno dołożyli swoje do obrony Kotei.

Poszło umiarkowanie nieźle. Nie było wspaniale, nie było okropnie. Taki to stan rzeczy się zrobił, że Giichi miał przeciwko sobie dwóch przeciwników. Można by było rzec, że sprawiedliwe dwa na dwa, ale po ruchach pani kapitan uznał, że raczej przewaga jest po stronie przeciwniczki. Nie oznacza to jednak, że nie ma już szans na ratunek. Jego zespół miał jakieś tam umiejętności shinobi, umieli ukryć się we mgle, a Sroka potrafił przez nią nawigować z oczami. Wiedział jednak, że podobne umiejętności są też w drużynie przeciwnej i jakby miał teraz stawiać, kto to jest, to postawiłby na zamaskowanego osobnika. Sroki oczy błyszczały na czerwono, tutaj pod maską nie widać, może chciał właśnie ten efekt ukryć? Wielce prawdopodobne. Nie miał jednak pewności. Samemu też mógł stworzyć mgłę, jednak w tym momencie utrudniał by tylko sobie samemu, wiedząc o zdolnościach przeciwnika.

- No cóż, pani kapitan. Ciągle uważam, że mogliśmy spotkać się w lepszych czasach. W razie czego poleciłbym się na przyszłość... - Zakpił, żeby ją sprowokować. Liczył, że może popełni jakiś błąd, że może zaatakuje go i się poparzy. Widział, że strzały się go nie imają, stopione przez jego kwasowe techniki. Czuł zapach ludzkiego mięsa po reakcjach chemicznych, widział stopione włócznie. Wpuścili go między siebie, nie znając jego zdolności. Ich błąd. Niektórzy jednak wystarczająco uważali, by nie zostać trafionym. - No ale chyba nie będzie już przyszłości dla jednego z nas? - Dorzucił z uśmiechem. Zakładał, że może zginąć, ale ciągle liczył, że zostanie uratowany. Nie musiał się skupiać tutaj na całym otoczeniu, a jego kwas ciągle atakował wrogów. Nawet gdy mówił, chmura w postaci półkola napierała, by zepchnąć Kiyoko i zamaskowanego do ściany.

Giichi wiedział, że choć nie był miękki, to w końcu można go dopaść. Musiał uważać, by nie zostać trafionym. Przed łucznikiem miał dobre zabezpieczenie, gdyż rozpuszczał jego strzały. By chronić się przed Kiyoko, ruszył biegiem do swojej chmury. Wyglądało, że szturmował na nią ponownie, a ona ze swoim Tachi mogła na niego czekać. Ale między nimi ciągle była chmura kwasu idąca na nią. Póki co jedyna bezpośrednia droga, gdyby ona chciała go zaatakować. Gdyby miał dostać strzałę, też musiałaby przelecieć niezniszczona przez jego ofensywę.

Czy biegnąc na prawdopodobnie silniejszego od siebie przeciwnika Giichiegio można było uznać za samobójcę? Tak na prawdę nawet nie miał zamiaru jej atakować. Miał zamiar niedługo przed kolizją odskoczyć i ominąć ją na dystansie jakichś półtora do dwóch metrów. Ten dystans to równowaga między zasięgiem jej Tachi, a trafieniem jej za pomocą pary. Chciał wywrzeć na niej presję, końcówka kwasowej chmury miałaby o chłopaka zahaczać. Dla bezpieczeństwa, żeby innego rodzaju ataki lecące w niego spotkały się z tą nisczycielską siłą. Póki co planował unikać wszystkiego, co w niego jest strzelane, ale jeśli uda się pokonać dystans do łucznika, chciał potraktować go Tokkenem, uderzając potężnie z ludzkiego tarana. Atak plecami pozwalał mu na ciągłe trzymanie pieczęci nadającej kształt swojemu tworowi z własnej chakry. Jego ruchy były szybkie, ochrona zapewniona przez podwójną warstwę silnej osłony, wszędzie wokół siebie atakował i miał nadzieję, że chociaż zrani czy to Kiyoko, czy łucznika.

Manewry, które wykonywał nie był bardzo skomplikowane. Kontrolował chakrę na takim poziomie, że jeszcze dawał radę z niej korzystać, choć dla niektórych mógłby być to już koniec walki. Nie ryzykowałby to pseudozłapanie przez kilku strażników, gdyby nie umiał wyjść z tej sytuacji. A nawet jeśli teraz było ciężko, to nie miał zamiaru się poddawać, a przynajmniej póki co. Ciągle miał nadzieję na odwet od strony załogi. Niech to tylko wytrwa... Sroka mówił, że przeprowadzi ich przez mgłę. Gorzej, że przez temperaturę w jego bezpośrednim otoczeniu on sam ukryć się nie mógł. A może wręcz przeciwnie? Może przeciwnik nie jest w stanie go oślepić na ten krótki dystans i zawsze będzie gotowy, by chociażby w ostatniej chwili uniknąć ataku?

Cóż... To było bardziej zlekceważenie ostrzeżenia MG niż prośba gracza, ale od czego są pośmiertne, no nie?

Imię i nazwisko postaci: Ando Giichi
Okres nieobecności: 07.07-11.07
Powód: Wyjazd

"Na stanowiska"
Zlecenie specjalne rangi D "Kōtei się zbroi"
Hisashi
Kolejka 4/7+ Tam, gdzie nogi nie dają rady, tam trzeba było użyć głowy. Tak też zrobił Hisashi i z pomocą techniki swojego klanu, dorobił sobie skrzydła i wbił się w powietrze, by pofrunąć na mury twierdzy. Gdyby szturmował ten mur, byłby łatwym celem, ale że nie był wrogiem, a wręcz sojusznikiem, a do bitwy jeszcze daleko, to nawet ktoś tam wskazywał na niego ręką i osłaniając oczy od słońca zawołał "Czy to ptak?". Nie, to nie był ptak, nie był też samolot, którego w tym świecie nie znano. Był to najzwyklejszy, a może wprost przeciwnie - niezwykły shinobi. W każdym razie szybko doleciał na sam szczyt. Kosz był razem z nim i choć wcześniej dotkliwie ciążył, tak teraz można było wziąć się za faktyczne zadanie - rozkładanie strzał. Widział co parę metrów spore kosze ze strzałami, wieszaki z pustymi kołczanami. Ah, gdyby tylko ktoś od razu przyniósł to wszystko pełne. Na szczęście Hisashi mógł teraz zdjąć z siebie ciężar i uzupełnić wiele pojemników na samym szczycie, biorąc pod uwagę to, ile ze sobą tego miał.

- O masz! Też bym tak chciał! - Zawołał chłopak obok. Wyglądał na nieco starszego od Hisashiego, a może po prostu zaczął szybciej i bardziej rosnąć. W każdym razie nie na tyle starszego, by wnoszenie ciężarów było dla niego dużo łatwiejsze. - Zostawiłem tam drugi kosz - Powiedział, wskazując ręką. Jeśli podążyło się wzrokiem tam, gdzie wskazywał, Hisashi widział kosz taki jak ten, który dopiero co przytargał z miasta. - Jak mi go wniesiesz, to rozniosę to na górze za ciebie. - Powiedział. No jest to oferta pomocy, która dla Hisashiego pozwoliłaby na łatwe dokończenie zadania, a nie musiałby marnować tyle czasu, co robiąc to samemu. A do wnoszenia miał już świetną metodę. Mógł też zrobić wszystko samodzielnie.

Wrzucam do archiwum, za 48h wracam z tym co pisałem.

Dam tylko znać, że obserwuję wątek i miałem w sobotę gotowego posta, ale skasowałem go przypadkiem zamiast wysłać.

Znaleziono 146 wyników

Re: Porzucanie kont

Re: [Event] Twierdza

Re: UW - Elementalista

Re: Hikari no Rifundo

Re: UW - Elementalista

Re: Dzielnica rzemieślnicza

Re: Lodowa Wioska na Wodach

Re: Lodowa Wioska na Wodach

Re: Lodowa Wioska na Wodach

Re: [Event] Twierdza

Re: Lodowa Wioska na Wodach

Re: Akaruidesu Yoake/Ando Giichi

Re: [Event] Twierdza

Re: Strzał z ucha

Re: Rework