Kompanii z mojej aktualnej drużyny wołali, abym skierował się na drzewo i przeczekał, aż dzik przejdzie, ten pomysł nie należał do głupich, także postanowiłem, że posłucham się ich. Momentalnie zacząłem rozglądać się gdzie jest najbliższe drzewo, po którym bez problemu i szybko wejdę na dziesięć, piętnaście metrów od ziemi. Gdy w końcu owe ujrzałem skierowałem się szybkim tempem co jakiś czas spoglądając na dzika, który w każdej chwili mógł mnie szarżować i poturbować, a ja skończyłbym w szpitalu cały w bandażach. Po chwili gdy już znajdowałem się w odległości dwa metry od drzewa skoczyłem na niską gałąź po czym zacząłem odbijać się co raz wyżej, tak aby mieć pewność, że dzik nie zrobi mi krzywdy.

Krótka gawęda, kilkadziesiąt kroków i już się zaczęło, czyli jedna prawda, że wyzwanie czeka za rogiem. Stałem jak wryty patrząc na dzika tępym wzrokiem tak jakbym nie była mi obca śmierć, lecz nie do tego dążyłem, ponieważ po mojej minię można było się tego spodziewać, zaś w głowie plan tworzył się jak na samej szachownicy. Tylko, że ta szachownia posiadała jednego dzika i cztery pionki. Byłem dość zwinny, także gdy dzik był już nie opodal mnie starałem się uniknąć pierwszego ciosu
- Teraz zaczynamy zabawe - odparłem do mojej aktualniej załogi zrzuciłem skóry i przygotowałem się do walki, niestety jedyne co miałem to były gołe pięści. Żadnego shurkiena, kunaia, ale chęci były do zabicia stworzenia