Shinobi War PBF Naruto - Szukaj

Znaleziono 17 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane

Znaleziono 17 wyników

autor: Hayate: 8 paź 2020, o 21:27; Forum: Ogłoszenia i Kontakt z Administracją; Temat: Porzucanie kont; Odpowiedzi: 192; Odsłony: 28586

Re: Porzucanie kont

Nick postaci: Hayate
Link do karty postaci: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=32&t=8856
Powód porzucenia konta: KMWTW

Zrobione ~Y.

Przejdź do posta

autor: Hayate: 8 paź 2020, o 17:43; Forum: Graczy; Temat: Hayate; Odpowiedzi: 0; Odsłony: 458

Hayate

Imię i nazwisko postaci: Hayate
Okres nieobecności: nieokreślony
Powód: brak chęci do gry

Przejdź do posta

autor: Hayate: 4 paź 2020, o 12:17; Forum: Soso; Temat: Obelisk Hikōhashira; Odpowiedzi: 96; Odsłony: 13574

Re: Obelisk Hikōhashira

D — Kūtaro
[9/15]
Proste umysły mają to do siebie — niespodzianka — że faworyzują prostolinijne myślenie. Kilka słów zaprzeczających zarzutom i sprawa wyjaśniona, no bo w sumie po co się kłócić, skoro ostatecznie i tak sprawa sprowadza się do słowa przeciwko słowu? Może gdyby kozica zdechła to wyglądałoby to inaczej, ale jeszcze chwilę wcześniej Kūtaro jako jedyny ruszył na pomoc chłopaczkowi, więc dlaczego by nie miał mieć dobrych intencji? Tak więc konflikt zażegnany i możemy dalej ciągnąć tę osobliwą historię.
Wieśniak wybałuszył oczy, gdy mężczyzna chciał wziąć sprawę w swoje ręce i samodzielnie dźwignąć kozicę. Shinobi jak shinobi, ale zwierzę było po pierwsze dorosłe, a po drugie cięższe od typowego osobnika, pewnie przez to, że służyło też chłopakowi jako wierzchowiec. Waga około osiemdziesięciu pięciu, może dziewięćdziesięciu kilogramów przy tak nieporęcznym cielsku uniemożliwiła Kūtaro samodzielne podniesienie jej, więc chcąc nie chcąc musiał połączyć siły z nastolatkiem.
Gdy tak szli w tym nietypowym orszaku, ninja poruszył sprawę, która wydawała się najbardziej podejrzana w całej tej historii, a na jego pytania długowłosy zmarszczył na chwilę czoło w sporym skupieniu, widocznie nieprzystosowany do tak intensywnego wysiłku dla swojej mózgownicy.
— Nie zowsze — odparł wreszcie. — Zazwyczaj doję im dyszczówkę, ale ostatnio mało podoło w okolicy, wiesz pan. No i nic dziwnego w tym strumyku żem nie widzioł, i kolor też normalny, woda jak woda, niech mnie kule biją. Sam żech z niej nie pił, więc smaku nie znom, ale będziem tendyk przechodzić, to sam pan zobaczysz. — Zdanie było całkiem płynne i nie wykazywało śladów zbyt dużego zmęczenia jak na to, że w tak młodym wieku dźwigał ze swoim robaczywym towarzyszem całkiem ciężką kozicę. No i, tak jak powiedział, tak też się stało, i po kilku minutach procesja dotarła do wspomnianego miejsca.
Nie zgadzały się jednak jego słowa dotyczące koloru i zapachu wody. Strumyk miał zgniłozielone zabarwienie, a w powietrzu wokół unosił się lekki, choć wyczuwalny zapach... no właśnie czego? Coś pomiędzy amoniakiem a skisłym mlekiem, słowem — mało przyjemna woń. Wieśniaczek ostrożnie postawił zwierzę na ziemi, wybałuszając oczy jeszcze bardziej niż wcześniej.
— Dałbym sobie renkę uciąć, że ten strumyk tak nie wyglądoł wcześniej! — zakrzyknął rubasznie, oglądając potok wzdłuż i wszerz. — Pomyślałbym żech, że coś zdechło gdzieś wyżej, ale już wiele razy żem widzioł zatrutom wode i miała całkiem inny zapach niż teraz.— Po czym, jak gdyby nigdy nic zaczął się pochylać z ewidentnym zamiarem wzięcia płynu na język, coby określić też smak.

Przejdź do posta

autor: Hayate: 1 paź 2020, o 17:13; Forum: Soso; Temat: Obelisk Hikōhashira; Odpowiedzi: 96; Odsłony: 13574

Re: Obelisk Hikōhashira

D — Kūtaro
[7/15]
Niesłuszne zarzuty pastuszka były... cóż, niesłuszne. No ale czy można mu się dziwić? Oto znikąd zjawia się taki obrzydliwy magik, używający robaków do latania, a chwilę później ukochana kózka, jeszcze przed chwilą rozszalała, mdleje. Kūtaro trafnie wykluczył wściekliznę jako możliwy powód takiego zachowania — oprócz tego, że zwierzę nie toczyło piany z ust, to nigdzie też nie było widać śladu po ugryzieniu, choćby najmniejszego. Jakaś krew na pewno pojawiłaby się na białym (no, teraz już szarobrunatnym przez unoszący się po szale pył i kurz) futrze, gdyby kozica została zraniona w ten sposób.
Słowa mężczyzny nieco uspokoiły roztrzęsionego bohatera, choć ten w sumie nie miał powodów, by wierzyć rozmówcy. No ale to tak to już jest — prostych ludzi satysfakcjonują proste odpowiedzi, a jak Robak (shinobi, a nie ksiądz w tym wypadku) powiedział, że czegoś nie zrobił, to przecież musiał mówić prawdę; nie okłamałby chłopaczka ze wsi, nie? Dobrze, że taka wiara w ludzkość trafiła akurat na Kūtaro, który rzeczywiście mówił prawdę. Oby nastolatek nigdy nie poznał, jak brutalnie perfidni potrafią być ludzie.
— Nie wiem co się stało — zwierzył się młodzian, już łagodniejszym, niewinnym głosem, a w tym samym czasie kątem oka można było dostrzec ostatniego gapia, czmychającego gdzieś poza pole widzenia. — Wstał żem rano i poszłem ją nakarmić, i wtedy jeszcze zachowywała się normalnie, krucafuks. Dopiero po obiedzie chciał żech pojechać na ryby, ale Naoko oszała ino chwilę po napiciu się wody ze strumienia nieopodal. — Chłopak machnął ręką zapewne gdzieś w stronę ów strumienia, ewidentnie nie zdając sobie sprawy, że w jego słowach kryje się całkiem prawdopodobna, tajemnicza przyczyna takiego stanu rzeczy. Kontynuował niezrażony: — Przydaj się pan i pomóż pan mi przytargać ją do chałupy. Tylko bez tych roboków, bo przysięgam, że się porzygom. Oprócz niej zostały nam tylko dwie kozy, które so jeszcze za małe, by na nich jeździć. — To powiedziawszy schylił się i chwycił zwierzę pod zad, czekając aż Kūtaro zabierze miejsce po drugiej stronie.

Przejdź do posta

autor: Hayate: 29 wrz 2020, o 17:18; Forum: Soso; Temat: Obelisk Hikōhashira; Odpowiedzi: 96; Odsłony: 13574

Re: Obelisk Hikōhashira

D — Kūtaro
[5/15]
Nie sposób zaprzeczyć, że robale były cholernie szybkie jak na standardy przeciętnych zjadaczy ryżu, ale w tym wypadku strach był jeszcze szybszy. Przeanalizowawszy (przysięgam, że istnieje takie słowo!) całą sytuację doszlibyśmy wreszcie do wniosku, że chłopak nie zadziałał do końca świadomie, a jego mięśnie poruszyły się instynktownie akurat w ten, a nie inny sposób. Tak czy siak — stało się, a co się stało, to się nie odstanie. Chyba nie ma leku, który wyleczyłby z entomofobii, a ta najpewniej zagnieździ (hehe) się w umyśle długowłosego nastolatka.
Najbliżsi podróżnicy, którzy podobnie jak Kūtaro ruszyli na pomoc, mogli pewnie pomyśleć, że śnią; właśnie tak abstrakcyjnie wyglądała cała ta sytuacja. Mężczyzna w okularach przeciwsłonecznych przelatujący na owadach nad rozwścieczoną kozicą i lądujący obok zbierającego się z ziemi gówniarza jak gdyby nigdy nic. Potem te same owady, które jeszcze przed chwilą wzniosły go nad ziemię, znikają pod ubraniem, a ten wydaje się nic sobie z tego nie robić. Pewnie całokształt tego wydarzenia sprawił, że kilku (czterech, pięciu) gapiów, którzy przybyli zwabieni krzykiem nastolatkach, postanowiło się jednak nie wychylać i jedynie przyczaić w pobliżu, czy to trzęsąc się przy tym ze strachu, czy obserwując z zaciekawieniem.
Na twarzy przewróconego młodzieńca gościła z kolei mieszanka obu tych odczuć, no i kropla obrzydzenia dla poprawy smaku. Pewnie nigdy nie widział czegoś tak kuriozalnego, więc strach do sporych żuczków zawzięcie konkurował z tym, że bardzo chciałby wypytać swojego rycerza o co tu kurwa chodzi. W zasadzie to walka tych myśli była tak zacięta, że nie zdążył odpowiedź na pytania Kūtaro przed tym, jak ten ponownie został zaatakowany przez bestię. Bestię, która zawróciła płynnie i z dzikim beczeniem ruszyła pełnym pędem, by nagle... zasnąć? Nie, nie, to bardziej wyglądało na omdlenie, utratę sił. Nogi kozicy zgięły się, a ona sama padła bezwładnie z wywalonym jęzorem. Miarowo, ciężko unoszące się cielsko dobitnie świadczyło o tym, że zwierzę nie zdechło, ale z sekundy na sekundę straciło wszystkie siły.
Co zrobił długowłosy chłopak? Ano wciąż pozostawiając wybawiciela bez odpowiedzi po raz kolejny krzyknął, ale tym razem krzyk przepełniony był żalem i zmartwieniem, a nie strachem. Czym prędzej wystrzelił w kierunku zwierzęcia i przewrócił je na grzbiet, by upewnić się, że nic się jej nie stało. Mimo że wszystko było w porządku (włącznie z oddechem i tętnem), to coś tu się ewidentnie zadziało, a kto był jedynym podejrzanym prowodyrem tak kuriozalnego zdarzenia? Palec młodzika oskarżycielsko wystrzelił w stronę Kūtaro.
— Przyznaj się pan, co żeś pan zrobił mojej Naoko! — Wypluł z siebie drżącym, bliskim płaczu głosem przesiąkniętym górskim akcentem, podczas gdy lwia część gapiów zaczęła się cichaczem oddalać z miejsca zdarzenia. Został tylko jeden, stosunkowo młody, ale starszy od zrozpaczonego bohatera tej niecodziennej opowieści, który wybałuszał oczy zza krzaka, nie mogąc się nadziwić tutejszym wariacjom.

Przejdź do posta

autor: Hayate: 28 wrz 2020, o 19:26; Forum: Soso; Temat: Obelisk Hikōhashira; Odpowiedzi: 96; Odsłony: 13574

Re: Obelisk Hikōhashira

D — Kūtaro
[3/15]
Ach, no tak, jak mogłem o tym zapomnieć, przecież niedawno arcydokładnie przestudiowałem dotychczasowe losy Kūtaro, żeby dowiedzieć się, co go skłoniło do odwiedzenia Soso. Ależ gapa ze mnie! Przecież to oczywiste, że żołnierza głównym motywem będzie zebranie informacji, które w jakiś sposób mogłyby się przysłużyć klanowi. No i tym bardziej oczywiste jest to wtedy, gdy przypomnimy sobie, że Obelisk Hikōhashira jest kolebką gospodarczą tego regionu. Farma na farmie, tartak na tartaku, okolica tętniąca życiem, przemysłem, gospodarką, oprócz tego, że... tak nie jest, a narrator jak zwykle poleciał po bandzie, coby wybrzmieć bardziej elokwentnie. Tak naprawdę znajdziemy tu tylko naturę, ciszę i spokój, no, przynajmniej dopóty, dopóki nie zostały zmącone przez dźwięk tak bardzo niepasujący do tego miejsca, że niektórzy pielgrzymi zamiast pospieszyć na pomoc i zobaczyć, co się dzieje, w strwożeniu jęli się jak najbardziej oddalać od źródła hałasu. Czy można ich za to winić? To już zagadnienie na inne dywagacje, a tym razem nie prowadzę misji Youmu, która świetnie się bawi przy takim laniu wody.
No, to jeszcze raz. Wrzask, oszalała kozica i szybka reakcja naszego robaczywego bohatera. To dopiero przykładne zachowanie! Zero niezdecydowania, natychmiastowa akcja mająca na celu pomoc uciśnionemu. Właściwie to źle to ująłem, nazywając jeźdźca chłopcem. Fakt, brzmiał dość młodo, ale zdecydowanie bliżej mu do dorosłości niż do dzieciństwa, bo po dokładniejszym przyjrzeniu się można by go ocenić na czternaście, może piętnaście lat. Długie włosy falowały w górę i w dół, w rytm bycia podrzucanym przez rozjuszone zwierzę, a na jego grzbiecie trzymała go chyba tylko siła woli i strach przed stratowaniem, gdyby jednak spadł.
No a wreszcie spadł, ale nie przez starania muflona, a przez to, że każdy prosty człowiek by się przestraszył, widząc pędzący w jego stronę rój nieznanych owadów. Zerknął tylko na chmurę, pisnął jak mała dziewczynka i moment utraty skupienia wystarczył, by dał za wygraną i z głuchym łoskotem runął na ziemię, jęcząc żałośnie. Im większy jesteś, tym ciężej upadasz, a w sumie nastolatek do chuderlaków nie należał, ale siłą rzeczy Kūtaro nie miał czasu się nad tym zastanowić. Dlaczego? Ano dlatego, że kozica nagle straciła zainteresowanie swoim byłym jeźdźcem i z pełną prędkością ruszyła w stronę krótkowłosego mężczyzny, becząc wściekle i prężąc się do skoku, by dosięgnąć magika, jakimś cudem latającego na chmarze robali.
— Przestań, Naoko!!! — Rozległ się kolejny krzyk, co ciekawe skierowany do kozicy. Dopiero po zauważeniu dzwoneczka u jej szyi, do tej pory zagłuszonego przez dzikie wrzaski nastolatka, można się doszukać sensu w tym, że zwierzę rzeczywiście miało imię. Imię i obłęd w oczach, które zamiast zwykłym, bursztynowym kolorem, mieniły się przerażającą, niezdrową czerwienią. Co zaś się tyczy chłopaka, na krzyku się skończyło. Cała sytuacja była dla wieśniaczka (górala?) tak abstrakcyjna, że nie odważył się zbliżyć ani do bestii, ani do robaczywka, i tylko obserwował całą tę scenę z wytrzeszczonymi oczami i strachem wymalowanym na twarzy.

Przejdź do posta

autor: Hayate: 27 wrz 2020, o 13:49; Forum: Soso; Temat: Obelisk Hikōhashira; Odpowiedzi: 96; Odsłony: 13574

Re: Obelisk Hikōhashira

D — Kūtaro
[1/15]
Obelisk Obeliskiem, ale co sprawiło, że Kūtaro zawędrował tak daleko od domu? Nie wiadomo. To znaczy pewnie wiadomo, ale narrator jest zbyt leniwy, żeby się aż tak zagłębiać w losy naszego bohatera. Właśnie dlatego gwoli prostoty załóżmy, że ot tak dotarł do Soso i wreszcie znalazł wystarczająco dużo czasu, by zobaczyć opiewany legendami, unoszący się nad ziemią głaz, spowity aurą i mocą czystej chakry. Historię tego obiektu zna tylko niewielu, ale czy to nie przez to jest on tak interesujący? Pozwala snuć domniemania i zadawać pytania, które prawdopodobnie już na zawsze pozostaną bez odpowiedzi. Tak, cały klimat tego miejsca zdecydowanie zapiera dech w piersiach.
A może nie tylko sam klimat, ale również wszechobecny w tych rejonach wiatr? Tym razem były to przyjemne, jesienne podmuchy, ale zdarzało się, że okolicą targały wichury, które spowijały krajobraz kurzem i łamały drzewa niczym zapałki. Na szczęście to nie był jeden z tych dni. Pogoda była wręcz idealna. Oprócz lekkiego powiewu wysoko na niebie tkwiło popołudniowe słońce, niezasłonięte nawet najmniejszą chmurką, a dźwięk natury był zakłócany jedynie przez odległe śmiechy i rozmowy pielgrzymów toteż podróżników, którzy tak jak i Benisuke przybyli, by zobaczyć Obelisk.
Droga w dół doliny była równie spokojna, przynajmniej do czasu. Do czasu, gdy do przyjemnego gaworzenia gdzieś z oddali dołączył przeciągły, nierówny krzyk na ucho nastoletniego chłopca. Domysły "na ucho" się potwierdziły, gdy gdzieś z prawej strony ciemnowłosego, zza niewielkiego pagórka, wypadła górska kozica, na której grzbiecie siedział nastoletni chłopak. Wrzeszczał niemiłosiernie, gdy ogarnięte obłędem zwierzę usiłowało zrzucić go z siebie, becząc przeraźliwie, a echo potęgowało każde wołanie o pomoc dzieciaka, który bezskutecznie próbował jakoś opanować rozwścieczoną bestię.

Przejdź do posta

autor: Hayate: 20 wrz 2020, o 13:10; Forum: Bank; Temat: Hayate; Odpowiedzi: 1; Odsłony: 205

Re: Hayate

Przejdź do posta

autor: Hayate: 20 wrz 2020, o 13:08; Forum: Rozliczenia PH; Temat: Hayate; Odpowiedzi: 2; Odsłony: 282

Re: Hayate

Przejdź do posta

autor: Hayate: 20 wrz 2020, o 13:07; Forum: Administracyjne; Temat: Letnia Gala SW 2020; Odpowiedzi: 114; Odsłony: 8822

Re: Letnia Gala SW 2020

Odbieram nagrodę pocieszenia.

Przejdź do posta

autor: Hayate: 7 wrz 2020, o 23:08; Forum: Watarimono (Osada Samurajów); Temat: Tablica informacyjna; Odpowiedzi: 5; Odsłony: 1192

Re: Tablica informacyjna

Hedonizm często pcha nas nie w tę stronę, w którą byśmy chcieli być popchnięci. Hayate, zamroczony kilkoma czarkami sake za dużo, po raz kolejny chciał oddać się uzależniającej przyjemności płynącej z hazardu, a wyszło jak zwykle. No, może nie jak zwykle, bo w sumie częściej mu wychodziło niż nie wychodziło, ale tego dnia zdecydowanie przesadził. To, że chciał się odkuć po niedawnych porażkach i uzbierać pieniądze na nową broń, nie jest właściwą wymówką na aż tak skrajną nieodpowiedzialność. Już nie wspominając o tym, że stara katana została wykradziona z jego pokoju w ryokanie, w którym tymczasowo mieszkał, właśnie przez jeden z takich wypadów. Prawdopodobnie zostawił uchylone wejście, ktoś z lepkimi łapkami capnął ostrze i tyle o nich słyszano — zarówno o broni, jak i o złodzieju. To, że od dłuższego czasu nie kroczył już drogą wojownika, chyba że pod publikę, nie znaczy, że mógł sobie pozwolić na bycie aż tak nierozważnym.
Dlatego nazajutrz, pomimo silnego bólu głowy, nie odpoczywał w futonie, tak jak zwykł to robić po mocniejszych libacjach. Wszak jeszcze kilka takich dni z ujemnym dochodem i nie będzie miał gdzie się podziać, a to nie wróżyło niczego dobrego, szczególnie o tej porze roku. Zjadł szybkie śniadanie i ubrał się w jeden ze swoich typowo cywilnych strojów. No bo przecież nie przystoi dostojnemu, honorowemu samurajowi pokazać się bez miecza, to musiał jakoś improwizować. Włosy związał w długi kucyk, co przez ich codzienne rozczochranie znacząco zmieniało rysy twarzy, utrudniając rozpoznanie. Zamiast swojego fikuśnego stroju włożył grube, wełniane kimono w kremowym kolorze, przewiązane szerokim, granatowym pasem. Na to wszystko narzucił płaszcz michiyuki o tym samym odcieniu, na stopach zaś znalazły się wysokie sandały geta, coby nie utonąć w głębokim śniegu zalegającym na ulicach Watarimono.
Tak przygotowany młodzieniec wymknął się jednym z tylnych wyjść z ryokanu i ruszył w stronę centrum wioski. Dlaczego tylnym? No przecież jako dumny samuraj był honorowym gościem, więc nie mógł się pokazać z tej strony. Co z tego, że dojono z niego tak samo jak z każdego innego gościa przybytku. Teraz nawet wyglądał tak jak oni!
Gdyby bardzo dokładnie się przyjrzeć, można by w nim ujrzeć wojownika, co zdradzały postura i swoboda w ruchu, ale na pierwszy rzut oka (i paręnaście kolejnych) bliżej mu było do zwyczajnego mieszczucha, który miał do załatwienia sobie tylko znane sprawy. Hayate miał nadzieję dotrzeć w okolice tablicy informacyjnej wtopiony w tłum, gdzie chciał rozejrzeć się za jakąś robotą czy to z ogłoszenia pisemnego, czy ustnego. Wypadałoby dorobić się chociażby jakiegoś wakizashi, bo jeszcze kilka takich ryzykownych wypadów i mogłoby być nieciekawie. Tak jakby honor był tym, co najważniejsze w życiu. Honor, ślepo podpinany pod każde możliwe zagadnienie i mający podbudować samurajskie ego. No bo jak to, wojownik bez broni? Toż to nie przystoi, toż to hańba. Fakt, może i gryzło go nieco sumienie, bo jakby nie patrzeć katanę swoiście odziedziczył po ojcu, ale poza tym odziedziczył też wątpliwy status społeczny i nieprzychylność osób, którym o uszy obił się skandal w rodzinie Takeda. Gdy ów osoby pytają o brak rodowych monów na ubraniu, a potem o nazwisko, to jakoś zmieniało się nastawienie. To, że płynęła w nim krew samurajskiej rodziny nie miało znaczenia dla tych, którzy tak chętnie przyczepiali do niego łatkę bękarta. Co prawda usynawianie bękartów nie jest zabiegiem rzadkim w tak rzekomo dostojnej kulturze, ale zazwyczaj nie są oni synami pierworodnymi, prawda?

Przejdź do posta

autor: Hayate: 7 wrz 2020, o 20:46; Forum: Rozliczenia PH; Temat: Hayate; Odpowiedzi: 2; Odsłony: 282

Re: Hayate

Przejdź do posta

autor: Hayate: 6 wrz 2020, o 12:53; Forum: Bank; Temat: Hayate; Odpowiedzi: 1; Odsłony: 205

Hayate

Przejdź do posta

autor: Hayate: 6 wrz 2020, o 12:52; Forum: Rozliczenia PH; Temat: Hayate; Odpowiedzi: 2; Odsłony: 282

Hayate

Przejdź do posta

autor: Hayate: 6 wrz 2020, o 12:16; Forum: Porzucone Postacie; Temat: Hayate; Odpowiedzi: 3; Odsłony: 483

Hayate

WIEDZA

ZDOLNOŚCI

EKWIPUNEK
Przedmioty widoczne: ---

ROZLICZENIA
PH: click!
Pieniądze: click!

Misje (dla klanu | inne):
D — 0 | 0

C — 0 | 0

B — 0 | 0

A — 0 | 0

S — 0 | 0
Wyprawy:
C — 0
B — 0
A — 0
S — 0
Eventy: ---

Przejdź do posta

Znaleziono 17 wyników

Wyszukiwanie zaawansowane