Mężczyzna który powrócił do naszej bohaterki postanowił że jednak jej pomoże i szybko zabrał się za zakopywanie dołu. Wydawać by się mogło iż mężczyzna się przed czymś spieszył, tak jakby chciał to już mieć za sobą. Tak czy inaczej kolejne pełne łopaty piasku wpadały w zagłębienie w ziemi, szło dość sprawnie już z większą ilością "pracowników". Jednak teraz dopiero dotarło do Eto, że od początku praktycznie nic nie powiedziała. Sama siebie znała na tyle żeby stwierdzić, iż za dużo to ona nie mówi, ale żeby aż tak. Nie zdarzyło jej się jeszcze takie coś, a na pewno nie ostatnio.

Kunoichi otrząsła się ze swoich dotychczasowych przemyśleń i powróciła całkowicie do pracy. Wydawało się że dół był coraz mniejszy, a po widoku "ogrodowych śmieci" nie zostało nic. Teraz pozostało tylko wyrównać teren i już będzie gotowe. Zaskakujące było to ile czasu na wykopanie dołka poświęciła Eto, a jak mało czasu potrzeba było do jego zasypania.

Kopiąc usłyszałam kroki nieopodal mnie, był to zapewne mężczyzna. Po chwili dowiedziałam się iż miałam rację. Spojrzałam na niego patrząc w górę, z pewną nadzieją iż to koniec. Ponownie miałam rację, zaczełam pomału i ostrożnie wychodzić z dziury, na prośbę jegomościa. Jednak w pewnej chwili nad moją głową przeleciał jakiś worek, był dosyć dużych rozmiarów, jak na swoje określenie "ogrodowe śmieci", jak to określił mężczyzna. Może faktycznie były to śmieci, mierzące w długości jak dorosły mężczyzna. Kształt worka też by się zgadzał. Jeżeli określiło by się "ogrodowe śmieci" mężczyzne, który był twoim ogrodnikiem i odbił ci obecną żone... To tak, było to trafne stwierdzenie. Trafne jak i śmieszne, dla naszej bohaterki. Mimowolnie mała mroczna duszyczka w głębi Eto zaśmiała się pokaźny rechotem, czy to oznaczało że jest zła? Możliwe. Czy oznaczało to również iż cieszyła się niekiedy ludzkim nieszczęściem? Owszem. Świat nadal skrywała wiele tajemnic, jak i ciekawych smętnych i śmiesznych historii do poznania. Jednak to nie był czas na tak długie przemyślenia, kunoichi chwyciła dotychczasowe narzędzie pracy i mimowolnie zaczeła zakopywać dół. Trzeba było przyznać że zakopywanie było lżejszą pracą niż wykopywanie.

Kolejne tafle piasku upadały na już dość sobą kupkę pod drzewem, układająca się w dość chaotycznym kierunku zachodu słońca. Głowa kunoichi coraz bardziej zagłębiała się w rowie, mężczyzna nie określił dokładnie na jaką głębokość ma kopać dziewczyna, więc po prostu kopała. Bęzpiecznie coraz bardziej się zniżając, przy tym budując górkę dzięki której mogłaby opuścić "dziurę"...

Czas mijał nieubłaganie, a słońce z sekundy na sekundę świeciło coraz mocniej. Nie każdy był zwierzchnikiem upałów, a zwłaszcza Eto. Skwar nie dodawał jej sił, zapocone ubrania to nie jej klimaty. Choć zbyt zimna atmosfera także jej nie służyła, była dość wybredną personą. Na swój rzadki choć urokliwy sposób. Lekko zmęczona dziewczyna przetarła czoło, czując kolejne krople na jego powierzchni. Chwile powstała by dać odpocząć ciału i po chwili wróciła do pracy. Ciekawa była ile się płaci w tej okolicy za wykopanie dziury, zapewne marne grosze, ale zawsze to coś. Kunoichi starała się nie dobijać więcej myślą o marnej zapłacie, tylko oczyścić umysł i skupić się na pracy....

Czas mijał zaskakująco bardzo szybko, kiedy kunoichi zaczęła kopać, napewno minęło kilka minut w momencie, w którym zastanawiała się nad niektórymi sprawami. Tak czy inaczej dziewczyna musiała wykonać zadanie, które zlecił jej tak zwany "obdartus". Eto uderzając o powłokę piasku starała się nabierać jak najwięcej na łopatę od mężczyzny. Kunoichi z każdą kolejną chwilą starała się przerzucać coraz to więcej kupek piasku. Dziewczyna kopiąc miała nadzieję, że zdąży przed przyjściem mężczyzny. -co jeśli on nie wróci-co jeżeli nie ma pieniędzy-właśnie tego typu myśli porzechodziły przez głowe Eto. Zastanawiała się czy mężczyzna w ogóle posiadał jakieś pieniądze przy sobie, w końcu jego wizerunek nie prezentował się w najlepszy sposób. A co jeżeli w ogóle nie przyjdzie... Dokładnie takie słowa krążyły w jej głowie. Tylko co wtedy? No właśnie, Eto musiała jakoś przestać o tym myśleć, w końcu jeżeli ten wróci, dół musi być wykopany... Tak też kunoichi ciężko pracowała na swoją przyszłą wypłate. Przeciez potrzebowała tych pieniędzy, aby móc ulepszyć zasoby w swoim ekwipunku...