Znaleziono 1521 wyników
Wyszukiwanie zaawansowane
autor: Yasuo
15 sie 2025, o 15:19
Forum: Watarimono (Osada Samurajów)
Temat: Dzielnica kupiecka Chiku Heimin
Odpowiedzi: 27
Odsłony: 4009
Lato, Rok 395 Wzruszyłem tylko ramionami. Tak to już bywało między mężczyznami. Okazywali sobie przyjaźń i oddanie w bardzo szorstki sposób. Jeśli to była prawda, to prawdopodobnie mogłem uznać Pana Tomę za swojego przyjaciela. Sam też mogłem mu coś powiedzieć, ale póki co nic nie przychodziło mi do głowy. Skinąłem tylko potwierdzająco głową i nie dając się wyprowadzić z równowagi, odpowiedziałem:- Zgadza się. Rodzice zadowoleni i w pełnym zdrowiu. A pańscy? - Jakoś niezbyt mnie obchodziło czy mężczyzna miał rodziców czy nie i jakie wspomnienia z nimi wiązał. A może zwyczajnie w tamtej chwili o tym nie myślałem. Zastanawiało mnie jakim cudem tak szybko sprawdził dokumenty i doszedł do wniosku, że rzeczywiście nie brałem udziału w żadnej misji. - Jeśli równie szybko Pan tnie mieczem co czyta, to musi Pan być cudownym szermierzem. Wszystko było ustalone. Musiałem spróbować wziąć ich żywcem, ale jeśli byłby to problem, to mogłem być bardziej stanowczy. Też nie chciałem, by inni musieli po mnie sprzątać. Jak miałem oczyścić świat jak nie potrafiłem oczyścić własnej ojczyzny? Ojczyzna, która jednak wymagała mnóstwa różnych papierków - do jedzenia zupy - chociaż ja ryo nie wkładałem do jednego pudełka z innymi "pozwoleniami i zezwoleniami" , do mieszkania... dobrze, że chociaż oddychanie było dozwolone bez dokumentu. Bardzo to ułatwiało... zdobywanie dokumentów.- W sumie racja. Gdyby oddychanie wymagało zezwolenia, to musielibyście strasznie dużo i szybko pisać. - Kontynuowałem denerwowanie Tomy. W sumie niezbyt wiedziałem dlaczego to robię. Może dlatego, że jego mina była taka zabawna? Mimo wszystko. Nie zamierzałem robić sobie z niego wroga i za wroga go nie uważałem. - Przepraszam, Toma-dono - powiedziałem, dając się wyprowadzić z pokoju. A było to z jego strony bardzo przyjacielskie. O ile można było to tak nazwać. - Droczę się. Nie zawiodę. A po wszystkim zapraszam Pana na czarkę sake. No może ze dwie, trzy lub góra sto! - Oczywiście to był blef. Górnego limitu nie było. A limit wyznaczała tylko wytrzymałość pijących. Może tego po mnie nie było widać, ale czasem potrafiłem być bardzo towarzyski. Nagle jednak przyszła pora, by potowarzyszyć komuś innemu - Mai Yatsurugi. A potem złodziejom w drodze do więzienia. Udałem się do wskazanej przez Tomę dzielnicy kupieckiej. Od razu rozpocząłem poszukiwania stoiska z ziołami. I kobiety, która była jego właścicielem. Stara? A może młoda? Z siwymi włosami, blond czy czarnymi? Wysoka czy niska? Nie wiedziałem. Może powinienem dopytać? Ale nie pomyślałem. Trzeba było szukać. Nigdy nie byłem w tej dzielnicy, która bardziej przypominała Ryuuzaku no Taki niż osadę samurajów. Za dużo tu było przepychu i różnych różności. Zastanawiałem się jak to wszystko jest transportowane... Tak jakby wojna w Sogen niczego nie zmieniła.
autor: Yasuo
13 sie 2025, o 21:08
Forum: Domy mieszkalne
Temat: Dom rodziny Ineko
Odpowiedzi: 59
Odsłony: 9581
Rok 395 Nie byłem zbytnio religijny i zbytnio zainteresowany religią, a mój dom był świadkiem bezpośrednich następstw mojej ignorancji. A może tamtego dnia byłem po prostu zbyt zapatrzony w siebie i swoją krainę, by słuchać zdrowego rozsądku. Pokłóciłem się z jednym przybyszem i z jego grupą o to czy Hachiman to bogini czy bóg. A Panna Oashisu - i mój dom - była świadkiem tego sporu. Starałem się być człowiekiem praktycznym. Nie obchodziło mnie zen czy znalezienie równowagi czy chwalebna śmierć w boju. Nie samo umieranie było tym co przynosiło honor. Tym co przynosiło honor był powód dla którego się umierało i następstwa tej śmierci. Czy zdołało się ocalić ojczyznę, najbliższych i niewinnych ludzi? Czy nie? Jeśli nie, to śmierć była jeno ucieczką od wiecznej hańby i bezsilności wobec zła. By walczyć ze złem potrzeba było siły. I pozycji. I jedno wynikało z drugiego. Ja natomiast pogubiłem się trochę. Przez ostatnie lata żyłem w przekonaniu, że miecz nie mógł równać się z chakrą. Dlatego zaniedbałem swoje szermiercze umiejętności. Teraz jednak czułem się znacznie silniejszy. Znacznie bardziej sobą i coraz bardziej wierzyłem, że magiczne ninjutsu nie zawsze było górą. Zachowanie mojej rodziny obeszło mnie tyle co zeszłoroczny śnieg, chociaż kto wie... może właśnie szedłem wśród tego śniegu. Zawsze mi się wydawało, że śnieg na Yinzin nie topniał nigdy. Może miałem mylne przekonania o swoim domu i swojej ojczyźnie. Nieczęsto tu bywałem. Jednak od kiedy wizyta w siedzibie władcy samurajów - jednych z najtwardszych i najbardziej niezłomnych wojowników jakich nosiła ta ziemia, nie tylko ciałem, lecz także i duchem - przypominała audiencję u poborcy podatkowego i proszenie go o możliwość odroczenia podatku do następnego miesiąca? Słyszałem o samurajach, którzy dzięki wyjątkowym zdolnościom przecinali kartki papieru w locie. Ale nie o takich, którzy je nie dość, że czytali, to jeszcze pisali i podpisywali. Oczywiście większość - w przeciwieństwie do prostego ludu - była wykształcona. Ta biurokracja jednak wydała mi się lekką przesadą. Wszedłem gdzie mnie pokierowano. Pokój jak pokój. Lekko mały, ale nie mnie było to oceniać. Wszystko poukładane. Harmonijne. Tylko co poukładane? Pewnie jakieś papiery. Znowu papiery. I nagle do pomieszczenia wszedł pewien brunet. Wstałem, wykonałem lekki ukłon. Z pewnością był wyższy rangą, a takim należał się szacunek. Nawet jeśli go nie znałem, to i tak musiałem się mu ukłonić. Tak nakazywała tradycja i wychowanie. A samuraj w ciemnym czarnym kimonie ze szkarłatnym motywem dodatkowo sprawiał wrażenie bardzo charyzmatycznego. Poprosił mnie o zwój i go otrzymał. Zapytał o misję.- Niech no pomyślę. Ostatnia moja misja na tych ziemiach? Hmm... chyba nigdy - odpowiedziałem, ponownie się kłaniając. Po czym sam się przedstawiłem. - To zaszczyt Toma-dono. Ineko Yasuo. Samuraj podróżnik. Jakiś czas temu powróciłem. A Gansuo Pan kojarzy? Wyglądamy tak samo. To ten bardziej aktywny - podobno - bliźniak. Wysłuchałem polecenia. Brzmiało bardzo prosto. Bandyci, a jakżeby inaczej. Kupcy, którzy nie chcą przebywać w osadzie. Trzeba było znaleźć ich i zlikwidować. Najlepiej pojmać żywcem, ale jeśli będą stawiać opór... W każdym bądź razie, byłem samurajem i każde życie było cenne. Rabunki i kradzieże nie były zbrodniami, które zasługiwały na śmierć. Mimo wszystko zabicie było łatwiejsze.- Łatwiej byłoby ich zabić - odparłem. - Ale nie zawsze to co łatwiejsze jest słuszne. Czyż nie tak głosi nasz kodeks? Wszystko zrozumiałem, Toma-dono. Najpierw odwiedzę Maię Yatsurugi i dowiem się co wie. A potem postaram się pojmać tych przestępców. - Czy do mieszkania tutaj, oddychania i - dajmy na to - jedzenia zupy też potrzebuję papierka? - Uśmiechnąłem się. To był wyśmienity dowcip, a przynajmniej tak mi się wydawało. Ostatnie zdanie Tomy... zabrzmiało co najmniej dziwnie. - Czy chce mnie Pan gdzieś zaprosić po pracy? - Szkoda, że nie opanowałem sztuki rumienienia się na życzenie i trzepotania rzęsami. - Jeśli nie, to czy mogę wrócić innego dnia? Zmierzam do tego, że jeśli mamy do czynienia z wieloma przestępcami, jeden dzień to zazwyczaj zbyt mało. - Wolałem się upewnić. Gdy wszystko już było ustalone, wyszedłem i skierowałem się w stronę targu.
autor: Yasuo
12 sie 2025, o 12:23
Forum: Domy mieszkalne
Temat: Dom rodziny Ineko
Odpowiedzi: 59
Odsłony: 9581
Rok 395 Można powiedzieć, że rzeczywiście nie było misji dla ludzi z moim wykształceniem. Dużo podróżowałem. Czy był to czas stracony to ciężko było stwierdzić. Wojnę Uchiha z Kaminari przesiedziałem w więzieniu. Po prostu nie znalazłem się w niewłaściwym miejscu w niewłaściwym czasie. Nie chciałem wspierać żadnej ze stron, więc zgodziłem się na takie rozwiązanie. Później szkoliłem się w innych umiejętnościach - techniki Katonu i łucznictwa. Zaniedbałem to co było dla samuraja największą jego dumą i czymś co skrywało cząstkę jego duszy, a może wręcz i całą - jego miecz. Moja mała Rusałka ciągle wisiała u mego boku aczkolwiek nieczęsto miałem okazję z niej korzystać. Ostatni raz kiedy jej użyłem... wiedziałem jaka to była sytuacja, jednak konkretna data wyleciała mi z głowy. Również łuku i technik ognia - odkąd się ich nauczyłem - nie miałem okazji użyć. Uczyłem się wielu rzeczy, lecz ich nie używałem. Byłem do wszystkiego, a więc i do niczego. Dlatego od jakiegoś czasu postanowiłem się zmienić. Pobyt w domu rodzinnym i spotkanie z bratem otworzyło mi oczy. Postanowiłem porzucić to co bezużyteczne i skupić się na tym co było naprawdę ważne. Droga samuraja była drogą miecza, więc skupiłem się głównie na tym, zapominając o innych umiejętnościach. Czy byłbym w stanie ciągle wykonać techniki katonu? Prawdopodobnie nie. Czy byłbym w stanie dalej strzelać z łuku? Być może. Jednak mój miecz stawał się coraz bardziej zabójczy, co niezmiernie mnie cieszyło. Nie pożądałem honorów, respektu i władzy dla siebie. Świat jednak był tak zgniły od zła, że bez pojedynczy samuraj o najniższej randze z możliwych niewiele mógł zdziałać. Dlatego mym celem stało się awansowanie w strukturach. Ktoś zapukał. I w końcu dopisało mi szczęście. Otworzyłem drzwi i ujrzałem młodego chłopaka, który ukłonił się i wręczył mi list. Odwzajemniłem ukłon i gdy tylko się oddalił, zacząłem czytać. W końcu czekało mnie zadanie. W końcu mogłem przysłużyć się swojej krainie i moim własnym celom. Ktoś mądry powiedział: "jak chcesz coś zmienić, to zacznij od siebie" . Nie mogłem naprawić świata, nie naprawiając Yinzin i Teiz. W miałem świadomość, że nawet w mojej własnej ojczyźnie zło się zalęgło. Była to piękna i osobliwa kraina. Chłodna i surowa, ale miała swój urok. Mimo wszystko, nawet w niebie można było spotkać diabła. Upadłego anioła, którego należało się pozbyć. Bandyci, przestępcy... nie brakowało ich nigdzie. Nie mogłem się łudzić, że Yinzin jest od nich wolne. Ale to na samurajach spoczywał obowiązek ochrony ludności cywilnej.- Mamo, tato! Dostałem wezwanie! - krzyknąłem. Mama krzątała się w kuchni, a ojciec jak zwykle był czymś zajęty. Nie wiedziałem czy mnie usłyszeli czy nie. - Wyruszam natychmiast! Z listu wynikało, że mam się stawić w przeciągu trzech dni. Nie było powiedziane, że za trzy dni... Mogłem być wcześniej, prawda? A gdybym jednak był zbyt wcześnie, to zawsze mogłem wrócić. Szybko coś przekąsiłem, napiłem się wody i obmyłem twarz, a także załatwiłem podstawowe potrzeby fizjologiczne. Ubrałem zbroję i wziąłem swój pozostały ekwipunek, w tym oczywiście swoją wierną Rusałkę - wakizashi ze stali kantańskiej. Łuk i kołczan zostawiłem w domu. Tak przygotowany wybiegłem. Ruszyłem szybkim tempem do miejsca, w którym miałem się stawić. Nie przemęczałem się zbytnio, a odrobina ruchu była dobra dla zdrowotności. Może nawet udało mi się prześcignąć tego chłopaka. I tak nie miałem nic innego do roboty. Treningi były w porządku, ale umiejętności warto było używać. A prawdziwy bój zawsze był najlepszym treningiem. Oczywiście nie wiedziałem co na mnie czekało. Może każą mi pracować na farmie i... zbierać rzepę.
autor: Yasuo
3 sie 2025, o 02:21
Forum: Misje i Fabuły
Temat: Zgłoszenia po misje
Odpowiedzi: 380
Odsłony: 115177
Nazwisko i imię: Ranga misji: Czy zdajesz sobie sprawę z zagrożeń?: Link tematu: viewtopic.php?p=227324#p227324 Uwagi:
autor: Yasuo
23 lip 2025, o 23:53
Forum: Misje i Fabuły
Temat: Wycena Fabuły
Odpowiedzi: 618
Odsłony: 107753
Rozliczam swoje dwie postacie. Mam nadzieję, że tak można...
autor: Yasuo
12 lip 2025, o 15:25
Forum: Domy mieszkalne
Temat: Dom rodziny Ineko
Odpowiedzi: 59
Odsłony: 9581
Rok 394 i wcześniej Jak to mówiono "Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej" , więc wróciłem. Jak zwykle wdałem się w niepotrzebne przygody. Ostatnio jak opuściłem rodzinny dom, to zostawiłem krótki list pożegnalny. Ile czasu minęło od tego dnia? Nie potrafiłem zliczyć. Było to podczas wojny Uchiha i Kaminari, w którą przypadkowo zostałem wplątany, spotykając Lunatyka i Czarnego. Całą wojnę przesiedziałem w więzieniu Kaminarich. Później udałem się do Daishi i po drodze spotkałem dwie dziewczynki - Sayakę i Hinę. Ich wujek postrzelił jedną z nich strzałą, a one uciekły. Odprowadziłem je do szpitala w Yusetsu, pomogłem odszukać matkę... ojciec niestety został zamordowany. Rozprawiłem się z jego zabójcą. W Daishi kupiłem łuk i zacząłem trening strzelecki. Na dobrą sprawę ciągle nie byłem pewny czy ta broń do mnie pasuje. Poznałem też Minoru, który poinformował mnie o upadku muru. W roku 394 w końcu przekroczyłem próg rodzinnego domu. I oczywiście jak mogłem się spodziewać, matka nie była zadowolona.- Twoja kolacja już dawno wystygła - powiedziała, odnosząc się oczywiście do ostatniego zdania w moim liście: "nie czekajcie z kolacją" . Hinata była pamiętliwa. Oczywiście kolacja z tamtego dnia już dawno wylądowała w koszu, o ile oczywiście została wcześniej przygotowana. Saigo natomiast powiedział proste słowa:- Witaj w domu, synu. Jedliśmy i śmialiśmy się, ale nie byliśmy w komplecie. Jednej osoby brakowało - Gansuo. Dowiedziałem się, że również powrócił na Yinzin, ale obecnie przebywał poza domem. Ojciec powiedział, że Gansuo dostał podobno zadanie do wykonania od samego Sasaki Shinichiego. Jeśli była to prawda, to musiał zaimponować liderowi samurajów.- Imponujące - powiedziałem, upijając kolejną czarkę sake. - Już nie mogę się doczekać kiedy spotkam brata... "Zjednoczenie Dwóch Mieczy" - gdyby ktoś kiedyś napisał książkę o naszym życiu - a może powinienem zrobić to sam - tak właśnie nazwałby ten rozdział. Oczywiście jeszcze go nie spotkałem. Oprócz tego w domu nie działo się nic ciekawego. Ojciec ciągle był ojcem, a matka co jakiś czas ganiała za nim z miotłą. Tak jak zawsze. Bez zmian.- A co tam słychać w szerokim świecie, Yasuo? - zapytała matka.- Słyszeliśmy o upadku Muru. - Saigo wypił kolejną czarkę sake i nalał mi, matce i sobie. - Ale tak dokładnego opisu to jeszcze nie słyszałem. Nie brałeś w tym udziału? - pokręciłem przecząco głową. - I to wszystko wiesz od tego całego Minoru? - Potwierdziłem skinieniem. - I mówisz, że chcesz zostać szogunem, by móc zrealizować swoje cele, chociaż cele te póki co nie są zbyt jasne? - Hahaha! - ojciec roześmiał się, ale nie rozumiałem tego. Nie był to śmiech pogardy. Ojciec był naprawdę zadowolony i dumny.- Bardzo się cieszymy, że dwóch naszych synów ma takie samo marzenie. Dwóch szogunów.... - ... z pewnością postawi ród Ineko na nogi. - A więc Gansuo też o tym myślał, chociaż nie wiedziałem jakie miał motywacje. A rodzice bardzo chcieli, by nasza rodzina odzyskała dawną pozycję. Po jakimś czasie spotkałem Gansuo. Uściskaliśmy się jak na braci przystało. Braterska miłość nigdy nie zgasła. Opowiedzieliśmy sobie o swoich przygodach, a później daliśmy przemówić swoim bokkenom w pojedynku. Dostałem ostro po dupie.- Oh, Yasuo-chan - powiedział Gansuo żartobliwie, ale i serdecznie. - Czy te wszystkie przygody niczego Cię nie nauczyły? A może ciągle masz w głowie te wszystkie kobiety? Yuka? Oashisu? - Zamknij się... - odpowiedziałem również żartobliwie. Ale Gansuo miał rację. Był znacznie lepszy. To wszystko dlatego, że podczas swojej podróży odwiedzał szkoły samurajskie rozsiane po kontynencie i trenował u różnych mistrzów. Oczywiście pomagał też ludziom, ale nie w takim stopniu jak ja. Jego droga była drogą rozwoju. Moja droga była drogą misji. Gansuo miał rację. Musiałem trenować dalej i rozwijać swoje umiejętności, jeśli chciałem sprawić, by moje marzenie - a raczej cel - się urzeczywistniło. Rok 395 Tak jak zaplanowałem, tak zrobiłem. Nie opuszczałem Yinzin. Przebywałem w domu i doskonaliłem swoje zdolności, rozwijając te, które warte były rozwoju i zapominając o tych, które opanowałem w przeszłości, a których nie warto było pamiętać. Ojciec i brat często mi w tych treningach pomagali. Od mojego powrotu minęło kilka miesięcy, a jeszcze nie dostałem żadnej misji. Może nikt nie przejmował się takim Kosho jak ja? A może po prostu nie wiedzieli o moim powrocie - lub co gorsza - istnieniu? Tego popołudnia wróciłem z rodzinnego dojo, gdzie trenowałem z ojcem. Gansuo dostał kolejne zadanie od lidera samurajów. Tego dnia nie mógł ze mną trenować, musząc oszczędzać siły.- Pewnie wkrótce Ty też dostaniesz swoje zadanie. Nie martw się, Yasuo. Nie możesz być ciągle bezużyteczny. Czy możesz? - Uśmiechnął się i odszedł. Nic nie odpowiedziałem, życząc mu w duchu powodzenia.
autor: Yasuo
30 cze 2025, o 14:21
Forum: Publiczna beta
Temat: Samurajowie
Odpowiedzi: 10
Odsłony: 1606
A ja powiem, że samurajowie w tej formie byliby genialni.
Dwie rzeczy, które mi się mega podobają:
Ograniczenie chakrowe jest (jeden żywioł wrodzony, brak możliwości posiadania wspomagacza czy brak możliwości rozwoju siły chakry), ale nie takie jak poprzednio: jeden żywioł + koszty rozwoju dziedzin chakrowych drogie jak cholera
Kenryuto w porównaniu do obecnych kosztów chakry teraz staje się tanie jak barszcz. Połączenie z KC dodatkowo wzmacnia tą technikę.
Generalnie jestem mega na tak.
autor: Yasuo
7 cze 2025, o 22:48
Forum: Wprowadzone
Temat: Samurajowie - buff
Odpowiedzi: 10
Odsłony: 1398
Ok.Jedna rzecz, która mnie tutaj zastanawia: "bo czemu by nie?" I tak musieliby rozwijać ninjutsu, żeby mieć Kenryuto, więc czemu przy okazji nie nauczyć się innych technik chakrowych?Oprócz tego wszystko inne brzmi super! Można tak to ugryźć.
autor: Yasuo
3 cze 2025, o 00:38
Forum: Wprowadzone
Temat: UN rozszerzona lista
Odpowiedzi: 33
Odsłony: 4215
Ja byłbym za wprowadzeniem tych UN, a zwłaszcza zawodowego zabójcy, którego sam zaproponowałem
autor: Yasuo
2 cze 2025, o 23:30
Forum: Wprowadzone
Temat: Samurajowie - buff
Odpowiedzi: 10
Odsłony: 1398
Ok, Seinar. Rozumiem Twój punkt widzenia.Robimy z Samuraja UW znowu
Czy dziedziny chakrowe mają być droższe albo jakieś limity na SC czy żywioły - to już obojętnie. Może tak jak Kaito zaproponował, 2 żywioły na A lub 1 na S max. byłoby dobrze.
Przenosimy Kenryūtō do Bukijutsu:
Nazwa Kenryūtō
Ranga B
Samuraj potrafi nałożyć na broń powłokę chakry, która nie tylko powiększy jej zasięg, ale przede wszystkim nada dużej ostrości lub siły miażdżenia. Charakter powłoki jest zależny od rodzaju powłoki. W przypadku broni ciętych zwiększona zwiększona zostaje ostrość, umożliwiając przecinanie drzew czy wbijanie się mieczem w skały. W przypadku obuchowego oręża ciosy zyskują dodatkową siłę, pozwalając na bezproblemowe roztrzaskiwanie drzew czy kruszenie skał.
Statystyki (B) Siła 140 Szybkość 140 Wytrzymałość 140 Zasięg - Statystyki (A) Siła 180 Szybkość 180 Wytrzymałość 180 Zasięg +1 metr Statystyki (S) Siła 220 Szybkość 220 Wytrzymałość 220 Zasięg +3 metry Kenryūtō Jeżeli Siła użytkownika jest odpowiednio wysoka, to zamiast bazowej wartości uznaje się Siłę użytkownika powiększoną o 30 punktów (ranga B), 50 punktów (ranga A) lub 70 punktów (ranga S) na potrzeby rozpatrywania sytuacji takich jak przebijanie się przez zasłony lub przełamywanie odporności na obrażenia celu. Stosowana jest korzystniejsza wersja dla użytkownika. Dostępne jedynie dla samurajów. Brak możliwości nauczenia się od gracza lub przez wyprawę. Koszt Chakry -Ranga B: Ranga A: Ranga S:
Kenryūtō powinniśmy umieścić zarówno w Chanbarze jak i Mokuzai .
Techniki Issen i Hadan także powinniśmy przenieść do Bukijutsu. Niezbyt rozumiem ideę Hadan skoro to tylko słabszy Issen. Może powinniśmy całkowicie usunąć Hadan?
Nazwa Issen
Ranga B
Pieczęci Brak
Zasięg 10 metrów (Kenryūtō B) | 15 metrów (Kenryūtō A) | 20 metrów (Kenryūtō S)
Koszt Dezaktywacja Kenryūtō (technika po użyciu Issen zostaje wyłączona)
Wymagania Wymaga aktywowanego Kenryūtō minimum rangi B.
Dodatkowe Siła fali odpowiada sile użytego Kenryūtō (bazowa Siła techniki, bez wpływu Siły użytkownika, zwiększa się wraz z Siłą chakry).Opis Technika bazująca na Kenryūtō. Użytkownik korzystając z chakry znajdującej się w broni, wykonuje zamach i posyła wiązkę energii w danym kierunku. Potężna smuga energii leci następnie przez powietrze, tnąc lub miażdżąc wszystko, na co tylko natrafi po swojej drodze. Skumulowana chakra jest na tyle ostra, że potrafi skruszyć lub miażdżyć skały. Tak jak w przypadku Kenryūtō, charakter ataku (cięty lub miażdżony) zależy od rodzaju użytej broni.Nazwa Hadan (破断)
Ranga B
Pieczęci Brak
Zasięg 3 metry (Kenryūtō B) | 5 metrów (Kenryūtō A) | 7 metrów (Kenryūtō S)
Koszt Dezaktywacja Kenryūtō (technika po użyciu Hadan zostaje wyłączona)
Wymagania Wymaga aktywowanego Kenryūtō minimum rangi B.
Dodatkowe Siła fali odpowiada sile użytego Kenryūtō (bazowa Siła techniki, bez wpływu Siły użytkownika, zwiększa się wraz z Siłą chakry).Opis Technika siostrzana do Issen, bazująca na chakrze zgromadzonej na broni za pomocą techniki Kenryūtō, którą poprzez wykonanie cięcia posyła się w stronę wroga. zasięg techniki drastycznie spada względem Issen, do maksymalnie 3 metrów od użytkownika, Powstałe cięcia poruszają się równolegle do siebie i wszystkie kierują się w płaszczyźnie, w której wykonano cięcie (tj., jeśli było cięcie poziome, to ostrza idą poziomo, a nie jedno poziomo, drugie skośnie), Szerokość ostrz chakry jest zdecydowanie węższa niż tego, które powstaje w wyniku zastosowania Issen. Zdolności penetracyjne techniki są niższe niż Issen, o ile to drugie jest wstanie kruszyć skały, tutaj przez podział energii na trzy ostrza, siła spada.
Szkoły powinny być traktowane jako wspomagacz, ale ich zdobycie nie powinno blokować możliwości zdobycia innych wspomagaczy. Przykładowo zdobywał Ank, który daje mi znacznie większe boosty. Na czas aktywacji AnK statystyki ze szkół samurajskich nie są aktywne. Po zakończeniu AnK znowu się aktywują.
Tak jak Ichirou zaproponował. Wprowadzić szkołę percepcji i dać UN "Czwarta szkoła".
I teraz gwóźdź programu: Ulepszone techniki samurajskie:
Nazwa Iaidō
Ranga D
Pieczęci Brak
Zasięg Zależy od długości ostrza
Koszt Brak
Dodatkowe Wysoka szybkość (ok. 80), posiadanie obu rąk, na czas używania techniki otrzymujemy +15 do szybkości Opis Technika stanowiąca "podstyl" walki w obrębie Battodo. Jest to umiejętność zadania błyskawicznego ataku z miecza znajdującego się w saya - cięcie może być zarówno horyzontalne, jaki i pionowe, skośne czy też w ogóle nie być cięciem lecz uderzeniem rękojeści, a nawet wykonanie bloku - wszystko to zależy od sytuacji oraz wyszkolenia wojownika. Praktyk Iaidō stawia na rozwiązanie walki w jednym, celnym uderzeniu, które dzięki zastosowaniu tzw. saya-biki (cofnięcia saya), zyskuje ogromną prędkość. Warunki: - Cięcia są zadawane z szybkością użytkownika zwiększoną o 15 - By ponownie użyć techniki Iaidō należy schować miecz.Uwaga Dostępne jedynie dla samurajów | Gracze nie będący mechanicznie samurajami mogą nauczyć się techniki od samuraja (gracza), bądź zdobyć technikę na Wyprawie rangi C (razem z techniką Shōten) Nazwa Shōten
Ranga B
Pieczęci Brak
Zasięg Zasięg broni
Koszt Brak
Dodatkowe Znajomość Iaidō, na czas używania techniki otrzymujemy +45 do szybkości Opis Technika rzadko używana w starciach jednak bardzo skuteczna, gdy zostanie poprawnie wykorzystana. Technika zaczyna się w momencie wybrania celu. Samuraj chcący ją wykonać chwyta prawą ręką tsuka swojej broni, zawijając na niej palce, natomiast lewą ręką saya w okolicach koiguchi. Kciuk lewej ręki opiera się jelcu (tsuba) gotowy do wypchnięcia broni celem nadania jej dodatkowego rozpędu i optymalizacji saya biki. W tym momencie wojownik skupia się w pełni na przeciwniku, który zbliża się do nas, bądź stoi w miejscu w naszym zasięgu i po chwili niezbędnej do uspokojenia oddechu oraz przygotowania całego ciała wykonuje jedno czyste cięcie. Nie jest to całkowicie zwyczajny atak, dzięki długiemu czasowi skupienia jest on niesamowicie precyzyjny oraz zaskakująco szybki. Samuraj noszący miecz z lewej strony zmienia ułożenie dłoni na przeciwne. Wybór trajektorii cięcia następuje w fazie skupiania. Wybranej trajektorii nie można zmienić samoistnie w trakcie wykonywania techniki. Czas skupienia w zależności od percepcji prezentuje się następująco: Percepcja <81 (Słaba) - 4 sekundy Percepcja 81 - 120 (Mierna) - 3 sekundy Percepcja 121 - 160 (Przeciętna) - 2 sekundy Percepcja >160 (Ponadprzeciętna) - 1 sekundaUwaga Dostępne jedynie dla samurajów | Gracze nie będący mechanicznie samurajami mogą nauczyć się techniki od samuraja (gracza), bądź zdobyć technikę na Wyprawie rangi C (razem z techniką Iaidō) Nazwa Iaigiri
Ranga A
Pieczęci Brak
Zasięg Zależy od długości ostrza
Koszt Brak
Dodatkowe Znajomość Iaidō, na czas używania techniki otrzymujemy +60 do siły Opis Iaigiri to potężna technika polegająca na wykonaniu jednego, wertykalnego (pionowego) cięcia, którego moc jest wystarczająca do rozpłatania przeciwnika na dwoje, lub też przecięcia ciała summona. Jest ono tak silne, że zostawia za sobą poświatę, i może przeciąć lub rozproszyć nawet takie materie jak... mgła.Uwaga Dostępne jedynie dla samurajów | Gracze nie będący mechanicznie samurajami mogą nauczyć się techniki od samuraja (gracza), bądź zdobyć technikę na Wyprawie rangi B (razem z techniką Yōjinbō) Nazwa Yōjinbō (踊刃冒)
Ranga A
Pieczęci Brak
Zasięg od 3 do 7 metrów
Koszt Brak
Dodatkowe Wymagana znajomość: Iaidō. Do poprawnego wykonania techniki potrzeba minimum 150 Szybkości oraz 100 Percepcji. Na czas korzystania, użytkownik otrzymuje +60 do SzybkościOpis Technika stanowiąca kwintesencje Bushidō – honorowego kodeksu samurajów: położenie swojego życia na szali celem pokonania wroga. Posiadający schowany w saya miecz wojownik, bierze na cel przeciwnika, który jest oddalony od niego do 7 metrów, ale nie bliżej niż 3 metry. Następnie wykonuje błyskawiczny doskok, z jednoczesnym dobyciem ostrza po skosie do góry zadając precyzyjne cięcie (dokładna trajektoria cięcia to od prawego biodra przeciwnika przez klatkę piersiową do lewego barku i wyżej). Po zadanym ciosie następuje jeszcze jeden krok w którym atakujący wytraca prędkość (stanowi to integralną część techniki, uniemożliwia to wykonanie kolejnego cięcia od razu po pierwszym). Uwaga: w przypadku leworęcznych szermierzy, cięcie jest zadawane odwrotnie - tj. od lewego biodra przeciwnika, przez jego klatkę piersiową do prawego barku. Decydujące jest tutaj ułożenie saya. Jako, że atak przeprowadzany jest jedynie po linii prostej, wojownik decydujący się skorzystać z tego jutsu jest wystawiony jest na atak z flanki (na skutek pojawianie się tzw. wizji tunelowej związanej z prędkością ataku i skupieniu się na jednym celu), lub też kontratak przeciwnika, jeśli ten zdoła uniknąć ciosu/będzie odpowiednio szybszy – stąd też druga nazwa techniki „Ryzyko tańczącego ostrza”Uwaga Dostępne jedynie dla samurajów | Gracze nie będący mechanicznie samurajami mogą nauczyć się techniki od samuraja (gracza), bądź zdobyć technikę na Wyprawie rangi B (razem z techniką Iaigiri)
